ภิกษุ ท.! ภิกษุไข้ผู้มีกำลังน้อยรูปใด ไม่ละจากธรรมห้าอย่าง,
เธอพึงหวังผลอันนี้ได้คือ เธอจักทำให้แจ้งเจโตวิมมุติปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้
เพราะความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในทิฏฐธรรมเข้าถึงแล้ว
แลอยู่ ต่อกาลไม่นานเลย. ธรรมห้าอย่างอะไรบ้างเล่า ? ห้าอย่างคือ :-
(๑) เป็นผู้พิจารณาเห็นความไม่งามในกายอยู่เป็นประจำ ;
(๒) เป็นผู้มีการกำหนดหมายความปฏิกูล ในอาหารอยู่เป็นประจำ;
(๓) เป็นผู้มีการกำหนดหมายความไม่น่ายินดี ในโลกทั้งปวงอยู่เป็นประจำ;
(๔) เป็นผู้มีการกำหนดหมายความไม่เที่ยง ในสังขารทั้งปวงอยู่เป็นประจำ;
(๕) และการกำหนดหมาย ในความตายเป็นสิ่งที่เธอทำให้เข้าไปตั้งไว้ดีแล้วในภายใน.
ภิกษุ ท.! ภิกษุไข้ผู้มีกำลังน้อยรูปใด ไม่ละจากธรรมห้าอย่างเหล่านี้,
เธอพึงหวังผลอันนี้ได้ คือ เธอจักทำให้แจ้งเจโตวิมมุตปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะ
มิได้ เพราะความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในทิฏฐธรรม
เข้าถึงแล้วแลอยู่ ต่อกาลไม่นานเลย ด้วยประการฉะนี้แล.
๑ บาลี พระพุทธภาษิต ปญฺจก. อํ. ๒๒/๑๖๐/๑๒๑, ตรัสแก่ภิกษุไข้ซึ่งมีอาการหนักรูปหนึ่ง
ที่กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน ใกล้นครเวสาลี.
