อยากทราบว่า ถ้าผมบวชเป็นพระจะทำแบบนี้ได้หรือไม่ คือ กดเงินจาก ATM ซื้อของกิน คุยโทรศัพท์กับเพศตรงข้าม ไปเดินห้าง

ท่านกล้าทำไหม

ถ้าคุณเหนพระทำอาการอย่างที่คุนบอกแล้ว คุณจะรู้สึกยังไง ในฐานะที่คุณก็เป็น
พุทธศาสนิกชนคนหนึ่ง

คุณบวชพระเพื่ออะไรล่ะคะ

ที่ถามไม่ใช่ว่าจะทำ แต่ถามเพื่อขอความรู้เนื่องจากมีคนใกล้ตัวทำอย่างนี้ และทื่เห็นในสังคมทั่วไป
ผมก็ไม่เคยบวชพระ เลยอยากทราบว่า การกระทำดังกล่าว ถือว่าอาบัติหรือไม่ เมื่อโลกเปลี่ยนไป การยึดถือกฏเกณฑ์ที่ตายตัว โดยไม่ปรับให้เข้าความเปลี่ยนแปลง เป็นสิ่งถูกต้องหรือไม่
เนื่องจากเป็นเรื่องละเอียดอ่อน จะวิพากษ์ ก็กลัวจะลงอเวจี

แล้วบวชพระเพื่ออะไร
??????????????????????

ก็ไม่ต่างจากคนที่ไม่ได้ห่มผ้าเหลืองเลย
ถ้าบวชแต่ตัว ไม่ได้บวชใจ คนจำพวกนี้ก็จะไม่ได้อะไรที่เรียกว่า "สิ่งประเสริฐ" ของชีวิตเลย
นอกจากคนยกมือไหว้ เงินใส่ซองทำบุญ ถังสังฆทาน พวกเขากำลังปล้นความศรัทธาและความสุจริตใจจากคนที่ยกมือไหว้เขาและถวายเงินให้เขา แต่พวกเขาไม่เคยรู้ตัวหรอกว่า คนที่ไห้วเขาและถวายเงินให้เขา มึค่ามากกว่าพวกเขาเสียอีก

ขอเสริมว่า
ทุกคำพูดที่โพสต์ข้างบน สำหรับพระที่เป็นกาฝากของสังคมเท่านั้น
ไม่เกี่ยวกับความจำเป็นในแต่ละกรณีๆไปของพระคุณเจ้าที่ตั้งใจบวชจริงๆ
บางที่พระคุณเจ้าก็อาจจำเป็นต้องให้ญาติโอนเงินมาเพื่อเป็นค่ารักษา
หรือต้องไปซื้อเครื่องมือช่างเพื่อมาซ่อมแซมกุฎิหรือสาธารณุปโภคในวัดที่ห้างสรรพสินค้า
หรือโยมแม่ โยมน้องสาวโทรมาแจ้งข่าวทางบ้าน
หรือท่านซื้อของกินไปฝากมรรคถายก เด็กวัด
ขอให้พิจารณาเจตนาเป็นกรณีๆไป อย่าเหมารวม

ความจำเป็นในการใช้เงินที่ต้องรับหรือจ่ายผ่านตู้ เอทีเอ็ม คิดว่าไม่มีความจำเป็นเลย
เช่นค่ารักษา เมื่ออาพาต รักษาได้ที่รพ.ของรัฐทุกแห่ง ภาครัฐมีสวัสดิการด้านนี้แก่ผู้ถือบวช
ค่าซ่อมแซม บูรณะ ต่างๆภายในวัด มักมีผู้ดูแลควรแจ้ง เจ้าอาวาส เพื่อพิจารณาบอกบุญจากญาติโยมผ่านมรรคทายกหรือผู้เกี่ยวข้อง

คือผู้บวชพระควรทราบวินัยหรือระเบียบการในการปฏิบัติเมื่อเข้ามาเป็น พุทธบุตร เหมือนนักเรียนที่สมัครเข้ามาเรียนในแต่ละรร.ก็มีกฏระเบียบเป็นแนวทาง อาจมีบ้างพวกนร.แหกกฏ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันไม่ใช่กิจของสงฆ์ ในการที่จะเปิดบ/ช ถือบัตร เอทีเอ็ม ไปทำธุรกรรมการเงินใดๆ อย่างน้อยก็ในขณะที่บวชพระรักษาศีล 227 ข้ออยู่นะคะ

เราไม่ได้ตัดสินกันที่เครื่องมือ" หรือ"วิธีในการกระทำ" ว่าดี ว่าเลว
เราต้องตัดสินจากเจตนา

ผู้ตัดสิน คือผู้มีหน้าที่
ผู้มีหน้าที่คือ ตนเอง
เรารู้แก่ใจว่าเราทำอะไรเพื่ออะไร


ส่วนคนที่เห็นมาจากข้างนอก มองจากข้างนอก
ก็ไม่ควรคิดวิตกวิจารณ์วิเคราะห์ไปเองว่า สิ่งเหล่านั้นมันเป็นความผิด ว่าเลว ว่าดี
ไม่ควรจะไปเก้บมาคิดเลยแม้แต่น้อย


สมเด็จโต เคยห้ามคนไม่ให้เข้าไปห้ามศึกของหมาสองตัวที่กำลังกัดกัน
ท่านพูดว่า "เรื่องของหมา ไม่ใช่เรื่องของคน"
อุบายธรรมอันนี้ลึกซึ้งมาก
เป็นเรื่องของความเข้าใจว่า "ธรรมะคือหน้าที่" แปลว่าอะไร
เรากระทำอะไรไร พูดอะไร คิดอะไร ต้องรู้จักหน้าที่ให้ดี
เข้าข่ายสุภาษิตไทยว่า "ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์"

ส่วนตัวเราคืดว่าได้ครับ แต่เราไม่ได้อยู่คนเดียวมันนานาจิตัง