เราจะรู้จริตของตัวเองได้อย่างไร ว่าชอบทางไหน ควรปฏิบัติยังไง

อยากจะฝึกเพ่งกสิณ ก็ไม่รู้จะเริ่มฝึกตรงไหนก่อน กสิณอะไรดี

ขอคำแนะนำจากผู้รู้ หรือมีข้อแนะนำอะไรช่วยบอกด้วยคะ

เราจะรูจริตตัวเองได้อย่างไร มีหนังสือขายรึป่าวค่ะ

กระผมเองก็ใช้วิธีทดลองดูครับ แต่ก็ไม่แน่ใจนะครับว่าที่ทำอยู่ถูกจริตรึป่าว แต่เท่าที่ทดลองมาเห็นว่ากำหนดลมหายใจนี่สะดวกที่สุดครับ เลยใช้วิธีนี้มาตลอด แรกก็เหมือนว่าไม่ใช่จริตของเรา แต่ทำไปเรื่อยๆก็เริ่มชิน เหมือนเราขับรถนั่นแหละครับ หัดขับใหม่ๆมันก็ไม่ถนัด แต่ขับบ่อยๆมันก็ชิน จะเหยียบครัช เปลี่ยนเกียร์ หรือ อื่นฯ ก็เป็นไปเองตามธรรมชาติ

กระผมว่าจริตแบบใดก็ไม่ใช่ปัญหาของการปฏิบัติหรอกครับ ที่สำคัญคือความเพียรมากกว่าครับ จะจริตใดก็แล้วแต่ หากเราทำบ่อยๆเราก็ย่อมมีความชำนาญ...

ลิงค์นี้

http://www.dhammajak.net/board/viewtopi ... sc&start=0

กล่าวถึงกรรมฐาน 40 และจริต 6 ไว้ แต่โดยภาพรวมแล้ว อย่างที่คุณ natdanai กล่าวไว้

ขอบคุณค่ะ ดิฉันอยากฝึกเพ่งกสิณไฟค่ะ แต่ยังไม่ค่อยรูรายละเอียดเท่าไหร่

จะเอาเทียนมาจุดก็กลัวไฟจะไฟม้เอา แต่ก็ขอขอบคุณทุกท่านมากๆค่ะ

กสิณ มีคำบริกรรมตามชื่อกสิณที่ใช้เตโชกสิณ (กสิณไฟ)เตโช กสิณังๆๆๆๆ

.ให้ทำกรรมฐาน40ครับอันไหนถูกจริตก็เอาอันนั้นครับ

ใช้หลักอานาปานสติ (พุทโธ)นี่ดีที่สุด ทำได้ง่าย จิตใจสบาย และให้ผลเร็ว อีกทั้งยังเป็นสมถะสามารถเข้าถึงฌาณได้ง่าย ส่วนเพ่งกสิณ ต้องมีอาจารย์คอยสอนและดูแล และคนปฏิบัติน้อย
สามารถหาหนังสืออ่านได้เกือบทุกร้าน

จริงอย่างที่"คุณอินทร์ย 5 " แนะนำนั่นล่ะ หายใจเข้าก็พุท..หายใจออกก็โธ
ยึดเอาปัจจุบันเป็นที่ตั้งของสติ

ใช้หลอดไฟก็ได้ครับ....

หลอดไฟเทียน นะเรอะ

ถ้าอยากเพ่งกสิณไฟจริงๆ อยากให้ลองเพ่งกสิณสีแทนจะดีกว่าครับ(เพราะไม่ต้องกลัวไฟไหม้) โดยเอากระดาษ มาตัดกระดาษเป็นวงกลมตรงกลางขนาดเล็กพอๆกับลูกแอปเปิ้ล ซึ่งมองแล้วถนัดตา จากนั้นเอาสีที่เราชอบ มาวางแทรกด้านหลังกระดาษที่เราตัดให้ติดกัน จากนั้นเอาไปผูกด้วยเชือก หรือเอาไปวางพาดตามที่พิงหรือโต๊ะก็ได้ ซึ่งเมื่อเพ่งแล้วตรงกับระยะสายตาพอดี ซึ่งให้เรามองรูปสีที่เป็นวงกลม
ด้วยใจจดจ่อ โดยไม่ให้จิตใจว่อกแว่กไม่สอดส่ายไปไหน เรย โดยค่อยๆ ทำจากเวลาน้อยๆ ไปจนถึงเวลานานๆ ให้คุ้นกับสี ที่เราเพ่งมองมัน จนจิตจะค่อยๆเป็นสมาธิครับ ซึ่งสมาธิมีมากพอแล้วจิตนิ่งดีแล้ว
จะเห็นวงกลมสีที่เราเพ่งเป็นภาพติดตานานๆ ซึ่งจะขยายให้ใหญ่หรือเล็กก้ได้ตามใจนึก (นี่คือที่ผมอ่านเจอมา) แต่ถ้าอยากจะเพ่งกสิณไฟจริงๆ ก็ใช้หลักการเดียวกับเพ่งกสิณสีที่ว่ามาข้าต้น
โดยเปลี่ยนจากวงกลมกระดาษมาเป็นเปลวเทียนแทนแต่ต้องทำแล้วไม่ระคายเคืองตานะครับ การเพ่งไฟ
เราใช้งานสายตาค่อนข้างมากอาจเป็นอันตรายต้องระวังน่ะครับ
ซึ่งการเพ่งกสิณไฟ เป็นการเพ่งแบบฤาษี ๆเนิยมใช้กันเพราะเข้าฌานได้ง่ายและมีอำนาจจากพลังสมาธิมาก ซึ่งหลวงปู่บุดดาฯ วัดกลางชูศรี สมัยที่ท่านฝึกสมถะใหม่ๆท่านก็ใช้เปลวไฟ
ในการเพ่งกสิณ ซึ่งต่อมาเมือ่พบกับท่านเจ้าคุณอุบาลีฯ ท่านก็แนะว่าอย่าเอาแต่สมาธิตอผุด(ก็คือเน้นแต่ความสงบจากฌาณอย่างเดียว) ให้ถึงเน้นการเจริญวิปัสสนาควบคู่ไปด้วยเพื่อให้เกิดปัญญาญาณตัดห่วงโซ่ของสังสารวัฏให้ขาด

เสริม ครับ.....กสิณ สีใช้กระดาษตัดเป็นวงกลมๆเท่าจานข้าวหรือใหญ่กว่า
1เท่า แปะไว้ข้างฝา ที่สะอาด สว่างๆแล้วใช้สมาธิเพ่งแต่สีที่
กระดาษ ใช้ บริกรรมง่ายๆ เช่น สีแดงๆๆ
แล้วทำความรู้ สึก ในสีนั้น ให้เกิด อุคหนิมิต
ส่วน ต่อไป จิตจะสงบ ลงเป็น ฌาน เองถ้าจิตละเอียดขึ้น

ขออธิบายเรื่องกสิณนิดนึงนะครับ
เนื่องจากปัจจุบันมีความคิดว่า เราจะต้องไปเพ่ง เอาสายตาไปจับอยู่ที่ภาพที่เราต้องการ
จริงๆแล้วนั่นยังไม่ใช่กสิณนะครับ
กสิณจริงๆ ก็แค่ใช้จินตนาการ จินตภาพ นึกถึงภาพที่เราต้องการ
แล้วนึกถึงอยู่เสมอตลอดทั้งวันเท่านั้นเองครับ
นึกแบบเดียวกันกับที่เรานึกถึงหน้าคุณพ่อคุณแม่
เท่านั้นเอง
กสิณที่แนะนำก็คือนึกถึงภาพพระพุทธรูปเป็นกสิณครับ
คือให้นึกถึงภาพพระพุทธรูปที่เราถูกใจองค์หนึ่ง
จากนั้นลองนึกถึงท่านให้ได้บ่อยๆ ตลอดทั้งวัน
ที่พระอาจารย์ท่านทรงกสิณทั้งวันก็ทำแบบนี้
คือนึกถึงรูปไฟบ้าง น้ำบ้าง เอาไว้เรื่อยๆทั้งวัน

เสร็จแล้วให้เราค่อยๆเปลี่ยนภาพพระพุทธรูปจากเนื้อทองเหลือง ให้ค่อยๆเป็นเนื้อขาว
จากเนื้อขาวให้กลายเป็นเนื้อแก้ว จากเนื้อแก้วให้เห็นภาพพระพุทธรูปเปร่งประกายระยิบระยับ
จะหลับตาก็จินตนาการภาพพระให้เป็นเพชรได้ จะลืมตาก็จินตนาการภาพพระให้เป็นเพชรได้
เมื่อถึงตรงนี้ก็ถือว่าเราทรงฌาณ4หยาบ

ก็สามารถโน้มไปสู่การฝึกทิพยจักษุญาณ
หรืออภิญญาสมาบัติ
หรือเอามาเป็นวิปัสสนาญาณได้
เอาไปลองทำดูครับ
ติดต่อผมได้ที่อีเมล saturndg@hotmail.com