ในกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในสมัยที่สัตว์ทั้งหลาย ยังสามารถพูด คุย ติดต่อสื่อสารกันได้เหมือนคน ณ ดินแดนที่แสนสงบ มีหนองน้ำแห่งหนึ่ง อยู่ชายป่า ในหนองน้ำนั้น อุดมสมบูรณ์ไปด้วย พืชพันธุ์ไม้น้ำ และ สัตว์น้ำ มากมาย ลากหลายพันธุ์ ซึ่งอาศัยพึ่งพา กัน และ ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขตามอัตภาพ

ในวันหนึ่ง เต่าน้อยตัวหนึ่ง ได้ขึ้นมาเยี่ยมชม ที่ชายน้ำ ดั่งที่เคยทำ และในวันนั้น เต่าน้อย มีความคิดที่ว่า น่าจะออกเยี่ยมชม ไปให้ไกลกว่าที่ เคย จึงได้ ขึ้นจากน้ำ และ เดินท่องไปในชายป่า ลึกเข้าไปเป็นลำดับ ได้เห็นสิ่งต่างๆ มากมาย ผีเสื้อโบยบิน เป็นอิสระ สีสัน สวยงาม สัตว์ป่า สองเท้า สี่เท้า น้อยใหญ่ หากิน กันอยู่อย่างเป็นสุข ตามธรรมชาติ ต้นไม้ใหญ่ตระหง่านสูงใหญ่ ต้นเล็กพลิ้วไหว โอนเอนไปมาตามกระแสลม นก ใหญ่ น้อย บินโฉบฉวัดเฉวียน ไปมา สรรพสำเนียง น่าชม ต้นไม้ ออกผล เป็นอาหาร หลากหลาย ดอกไม้ พืชพรรณ สีสัน สวยงาม ตระการตา แสง อาทิตย์ อันเจิดจ้า เป็นประกาย ให้ความสว่าง และ อบอุ่น แก่ สรรพชีวิต เป็นที่ตื่นตาตื่นใจ ต่อ เต่าน้อย



เมื่อได้ท่องชมธรรมชาติจนได้เวลากลับ เต่าน้อย ก็เดินทางกลับออกจากราวป่า มาสู่หนองน้ำ อันเป็น ที่พำนักอาศัย ด้วยความตื่นเต้น กับสิ่งที่ได้พบเห็นมา จึงได้นำสิ่งที่ได้พบเห็นมา ถ่ายทอดสู่ผองเพื่อน ปลาใหญ่ ปลาน้อย ทั้งหลาย ให้ได้ฟัง หวังว่าเหล่าเพื่อนปลาใหญ่น้อยจะพลอยมีความสุข และตื่นเต้น เช่นเดียวกับตน ด้วยดวงใจ อัน พองโต กระตือรือร้น…

แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เหล่า ปลาน้อย ปลาใหญ่ ต่างไม่พอใจ และ กล่าวหาว่า เต่าน้อย เปลี่ยนไป กล่าวหาว่า เต่าน้อย เป็น ผู้ที่ ขี้ปด มดเท็จ โกหก หลอกลวง เล่าเรื่องต่างๆที่ไม่มีทางเป็นจริงได้ให้ฟัง จึงพากันลงความเห็น ว่า เต่าน้อย เป็นผู้ที่ ไม่สมควรที่จะคบหา ต่อไป พากันตัดมิตรภาพ ตัดความสัมพันธ์ อันดีแต่ก่อนมา และ พากัน ขับไล่ เต่าน้อยให้ ออกไปจากถิ่นที่อยู่อาศัย ในทันที…โดยมิพักว่าจะพิจารณาหรือไตร่ตรองสอบถามความใดในสิ่งใดๆ

เต่า เป็น ผู้ผิด กระนั้นหรือ .. ?

หรือ

ปลา เป็น ผู้ผิด .. ?

หรือ

ไม่มีใครผิด ทั้ง เต่า และ ปลา ..?

หรือ

ทั้งคู่ต่างมีความผิด ทั้ง เต่า และ ปลา..?

เต่า ผิด ที่ขาดวิจารณญาณในการพิจารณาระดับผู้พร้อมจะฟังก่อนนำเสนอ

ปลา ผิด(พลาด) ที่่ขาดวิจารณญาณในการพิจารณา ได้ยินได้ฟังแล้วตัดสิน โดยไม่หาทางพิสูจน์ (โง่)


เต่า ไม่ผิด เพราะสิ่งที่เขาพูดให้ปลาฟังนั้น เป็นเรื่องจริงที่เขาได้พบเห็นมา

ปลา ไม่ผิด เพราะสิ่งที่เต่าได้เห็นนั้น เขาเหล่านั้นก็ไม่มีใครเคยได้เห็นเหมือนเต่า จึงยากที่จะเชื่อ และก็ต้องคิดว่าเต่าเป็นบ้าไปเสียแล้ว...ซึ่งก็เป็นธรรมดาที่จะไม่มีใครอยากให้คนบ้าอยู่ด้วย...

สุดท้าย...ฝากถามผู้ถามหน่อยว่่า คำตอบนี้ ถูกหรือผิดล่ะจ๊ะ

นิทานนี้อิงเรื่องจริงนะเนี่ย

ไม่มีใครถูกและผิดไปหมด
นักปราชญ ยังรู้พลั้ง

ก็เต่ามันเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำนี่นา ปลาอยู่ได้แต่ในน้ำจะคิดเหมือนกันได้อย่างไร

มันก็คล้ายๆกับ ."นกไม่เคยเห็นฟ้า ปลาไม่เคยเห็นน้ำ" หรือ ."ตาบอดสองคนคลำช้าง"

หรือจะบอกว่าเต่าไม่รู้จักกาลเทศะในการพูดดี????? ตามที่ K อสรี ว่าไว้

ไม่มีสักนิดที่เป็นความผิดของเต่า
และเต่าก็เป็นผู้ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว


เพราะปลาใจแคบเกินไป และงมงายอยู่แต่กับสิ่งที่รู้
อีกทั้งปิดกั้นการรับรู้สิ่งใหม่ และปฏิเสธว่าเป็นสิ่งไม่จริงทันทีทั้งที่ตนก็ไม่รู้


ซึ่งความเป็นจริง ปลาย่อมรู้ได้ว่า โลกกว้างมีทั้งในน้ำและบนบก
และปลาก็ย่อมรู้ได้ว่า เต่า สามารถท่องอยู่ยังโลกใต้น้ำได้
และสามารถขึ้นไปท่องอยู่ ณ. โลกกว้างบนบกได้


ปลาย่อมรู้ได้ว่า ตนเอง รู้จักแต่โลกใต้น้ำ
และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกบนบกเลย

แต่ปลาก็ปฏิเสธต่อเรื่องราวความรู้ และประทุษร้่ายต่อผู้ให้ความรู้
ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่รู้

สรุปว่าความผิดทั้งปวง เกิดจากกิเลสของปลาล้วนๆ

เต่าเป็นแต่เพียงผู้หวังดี ที่ถูกปฏิเสธจากพวกงมงาย

มันก็เป็นอย่างนั้นแหละ
สิ่งที่เป็นเช่นนั้น ไม่ผิด และไม่ถูก มันก็แค่เป็นเช่นนั้น
ถ้าต่างฝ่ายต่างเข้าใจความเป็นเช่นนั้น
ย่อมเข้าใจซึ่งกันและกัน....ประหนึ่งกระต่ายเป็นเต่า
เอ้ย...(ยังเมากัญชา)....
ประหนึ่งเต่าเป็นปลา และปลาเป็นเต่า
ต่างฝ่ายไม่มีอัตตาว่าฉันคือเต่า หรือฉันคือปลา
...ทั้งสองฝ่ายต่างก็จะเกื้อกูลกัน...ในทุกหนทางเท่าที่ความสามารถจะทำได้
...ต่างฝ่ายต่างใส่ใจกันและกัน...ในทุกวิถีเท่าที่ความสามารถจะทำได้
...จิตของผู้ที่มีความเอื้ออาทรเป็นเมล็ดพันธ์แล้ว...
...ย่อมรู้สิ่งใดควรเอ่ย...และควรเอ่ยอย่างไร...เมื่อไร...เวลาใด...และด้วยวิธีใด...
.....
ดอกทานตะวัน...หันหน้า...อ้าปาก...สู้ตะวัน...
อิ อิ อร่อย...จัง

กระทู้ดี
ถึงจะเก่าแต่ยังมีคุณค่า

ช้าอย่างเต่า
ยังดีกว่าไม่พยายามเดินเลยครับ

ความเพียรคุณค่าของความสำเร็จ