ถ้าพูดถึงเรื่องของระดับการศึกษาตลอดจนถึงความรู้ความสามารถของผมนั้น

ผมก็ถือว่า ผมนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าคนอื่นเลย

แต่ว่าทำไมนะ ผมจึงไม่ได้รับโอกาสให้แสดงศักยภาพที่ตัวผมเองมีอย่างเต็มที่

ผมรู้สึกทรมานใจเหลือเกินครับ


เสริมไกร ตันบูรณา

ผมไม่มีกำลังใจเลย

มันเหมือนโดนปิดกั้น

ทุกอย่างที่ผมทำไป

ผมเพียงแค่อยากได้รับโอกาสให้ได้แสดงศักยภาพที่ตัวผมเองมีอยู่อย่างเต็มที่เท่านั้นเองครับ

คนที่โชคร้ายที่สุด คือคนที่ไม่รู้สึกว่าตนเองโชคดี มีได้เท่ากับปัจจุบันก็ดีมากแล้ว

ลองเล่าเรื่องของคุณมาหน่อยสิ แต่รู้สึกว่า จากที่เขียนเหมือนต้องการระบายเท่านั้น

เคยดูหนัง สามก๊กมั้ยครับ เรื่องของแม่ทัพ ซูมาอี้ ผู้ที่ขงเบ้งไม่สามารถเอาชนะได้.....

ขงเบ้งมีสู้ไม่ได้ด้วยเหรอ ซูมาอี้สู้ขงเบ้งไม่ได้ต่างหากไม่ใช่เหรอ

ตอนสุดท้ายยังโดนหุ่นไม้ที่ทำปลอมขึ้นมา หลอกเลย

ขงเบ้งเอาชนะไม่ได้ครับ...เพราะซูมาอี้ไม่รบด้วย...จนขงเบ้งตาย
แต่ประเด็นที่ยกเรื่องนี้มาตอบกระทู้นี้.....ซูมาอี้ก่อนที่จะได้รับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ ก็ถูกระแวงจากเจ้านาย(โจโฉ)
และไม่เคยได้รับโอกาศที่จะแสดงศักยภาพของตนเอง ทั้งที่ตนเองมีความสามารถไม่น้อยไปกว่าแม่ทัพคนอื่น อาจจะเก่งกว่าด้วย.....แต่ซูมาอี้ก็อดทนจนวันนึงก็ได้รับโอกาศนั้น

Keiko ไม่รู้ว่าคนที่ตั้งหัวข้อนี้คับแค้นใจเกี่ยวกับเรื่องงานหรือเปล่า ??
แต่คิดว่าน่าจะใช่นะ .... เอาเป็นว่า ไม่ใช่แค่คุณนะที่รู้สึกแบบนั้น
Keiko ก็เป็นแบบนั้นมา 6 ปีแล้วค่ะ ปีหน้าก็เข้าสู่ปีที่ 7
คุณคิดดูว่า ทั้งแผนกมีกันอยู่ 7 คน แต่คนที่งานมากที่สุด แล้วยังทำทั้ง import-export ในตัวคนเดียวคือ ดิฉันคนเดียวเลย แต่ดิฉันเป็นแค่ staff ไม่ใช่ manager
บางทีเราก็ช่วยคนอื่นทำงาน แต่ manager กลับด่าเราว่า เอาตัวเองให้รอดก่อน
เวลาเราตัดสินใจทำอะไรที่มันข้ามหน้าข้ามตาเขา เขาก็ด่าเราอีก
คนส่วนมากลงความเห็นแล้วว่า ดิฉันเก่ง และฉลาดว่าเขามากเกินไป เขาเลยจ้องหาเรื่องค่ะ
เพราะข้ามหน้า ข้ามตาเขา เพราะคนส่วนใหญ่จะชื่มชมการทำงานของดิฉันค่ะ

ลืมบอกอีกอย่าง ทีเขาลางานบ่อยมาก ไม่เคยด่าตัวเอง คนอื่นลาบ้างกลับโวยวาย

ที่ดิฉันอยู่ได้ก็ต้องอาศัยสติ และความอดทนสูงมากค่ะ คิดจะออกหลายครั้ง
แต่คิดว่า ยังไงเขาก็คงเป็นได้แค่ผู้จัดการที่นี่ไปจนตาย แต่ตัวดิฉันนั้นมีความคิดที่จะทำธุรกิจของตนเอง
ดังนั้น คุณลองมองในแง่ดีซิว่า...เออ ซักวันคงถึงเวลาของเรา ถ้าเราได้มีธุรกิจเป็นของตัวเอง เราจะไม่เลือกคนโง่ และขี้เกียจ แต่ประจบเก่งมาเป็น หัวหน้างาน
เราจะดูคนที่ผลงาน ไม่ดูตามอายุงาน

แต่ตอนนี้ เขาเริ่มได้รับผลกรรมแล้วค่ะ เล่นกะใครไม่เล่น มาเล่นกับคนที่ถือศีล 5 แล้วยังปฏิบัติกรรมฐาน อีก ดิฉันขอบคุณตัวเองที่เวลามีอารมณ์ใดมากระทบ ดิฉันจะทำเฉยค่ะ แค่กำหนดรู้อารมณ์นั้นๆ ก็พอ แล้วไม่ต้องโกรธ พยายามเอาใจเราไปติดกับพระพุทธเจ้าค่ะ เพราะท่านไม่มีกิเลสแล้ว ขอบารมีท่านทำให้ใจเราเบิกบานค่ะ แค่เราอยู่เฉยๆ คนที่ทำกรรมไม่ดีกับคนอื่นไว้ก็จะได้กรรมนั้นสนองกลับค่ะ ถึงจะช้าหน่อย แต่กรรมน่ะ พอมันตามมาทันนะ คนที่โดนน่ะ จะรู้เลยว่า คำว่า เวรซ้ำกรรมซัดเป็นยังไง

อ้อ...ลืมบอก ตอนนี้ ดิฉันทำงานอย่างมีความสุขค่ะ แล้ว manager เขาก็ดีกับดิฉันมากค่ะ
รักกันแบบพี่น้อง ไปแล้วค่ะ

เราสามารถกำหนดสภาวะ ปัจจุบันได้ทุกที่ ทุกเวลา คุณลองทำดูค่ะ แล้วชีวิตจะเป็นสุขมาก

Keiko

อย่าพึ่ง (กินลูกท้อ) ซิค่ะ ตั้งสติ มีสมาธิ อดทน
ดูอย่างปู่เย็นซิค่ะ ปู่ยังมีความอดทน เข้มแข็ง ในเมื่อเรายังมีลมหายใจเราก็ต้องสู้ตายซิค่ะ
ฟ้าใสหลังฝน อากาศยังสดชื่นน่ะ

อย่ากินลูกท้อนะ เราอาจเข้าใจตัวเองผิดก็ได้นะ ถ้ามีศักยภาพจริงอย่างว่า ก็อาจทำดีผิดที่ ทำดีผิดคน ทำดีผิดเวลา แต่อย่างไรก็ขึ้นอยู่ที่เราเอง ว่า เข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่าว (โดยมากมักเข้าข้างตัวเอง) จะเข้าข่ายว่า โทษคนอื่นมองเห็นเป็นขุนเขา โทษของเรามองไม่เห็นเท่าเส้นขน ตดคนอื่นเหม็นเบื่อจนเหลือทน ตดของตนถึงจะเหม็นก็ไม่เป็นไร น่าจะบอกรายระเอียดมาหน่อยจะดีมาก ผู้จะให้ความช่วยเหลือก็จะได้ตอบให้กระจ่างขึ้นนะ ฮิฮิฮิ (เป็นเอกลักษ์นะฮิฮิฮิ)

ทำดีน้อยครับกรรมดีเลยไม่ให้ผลก็ไม่ก้าวหน้าให้ทำสมาธิบ่อยๆ
จะดีขึ้นๆเช่นผมครับ

อยากทราบว่าเรื่องไปถึงไหนแล้ว บอกได้ไหมว่าปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางไหนแล้ว
หรือว่าสุขสบายดีแล้ว ไม่ใช้คิดทำลายตัวเองนะ ขอเป็นกำลังใจให้สู้ๆๆๆและก็สู้นะจ๊ะ ฮิฮิฮิ
ไปเยี่ยมเยียนกันบ้างนะ http://www.supasok.com เด้อสิบอกให้

ขออนุญาติกล่าวอ้างครูบาอาจารย์นะคะ
หลวงปู่มั่นท่านได้รับคำสั่งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่ง
แต่ท่านรู้สึกว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ท่านปราถนา ท่านก็เลยละทิ้ง แล้วเข้าป่า (ท่านสร้างโอกาสขึ้น)
หลวงปู่ดูลย์ ท่านได้รับคำสั่งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดบูรพาราม
ท่านได้เดินป่า ศึกษาเรียนรู้มาบ้างแล้วจากท่านอาจารย์มั่น ท่านก็อยู่ที่วัดบูรพารามเพียรปฏิบัติอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายในเมืองจนผู้คนทั่วไปนับถือยกย่อง

ถ้าเรามีศักยภาพที่จะทำได้ เราจะเห็นโอกาสในทุกสถานการณ์
หรือแม้กระทั่งโอกาสที่จะรอโอกาส
เหมือนอย่างที่คุณ natdanai กล่าวถึงสุมาอี้
(ขงเบ้งสู้สุมาอี้ไม่ได้ เพราะสุมาอี้ไม่ยอมสู้กับขงเบ้ง )