จิตที่ไม่เจือด้วยตัณา และทิฏฐิ มานะ เป็นกลาง

"ทางสายกลาง" ไม่ใช่หนทางที่ราบเรียบสะดวกสบาย
เป็นหนทางที่อยู่ท่ามกลางแรงฉุดและแรงดึง
ของแรงคู่ บวก ลบ ในใจของปุถุชน
อยู่ท่ามกลางความพอใจ ไม่พอใจ จากการกระทบทางผัสสะ
หากมีสติมั่น ไม่หวั่นไหวต่อการกระทบ ก็เดินไปได้บนทางสายกลาง
เมื่อใดหวั่นไหว ก็ตกขอบ ไม่ซ้ายก็ขวา

เหมือนเดินอยู่บนขอบผาสูงชันแคบๆ
หากมัวเพลินกับทิวทัศน์ก็อาจพลัดหลงออกนอกเส้นทาง
หากหวั่นไหวไปกับแรงลม ผลัก-ดึง ของโลกธรรมแปด ก็ตกเหว
หากตื่นตระหนก กลัว-เกร็งไม่กล้าเดิน ก็อยู่กับที่ ไม่ก้าวหน้า
หากประมาท ถือดี ไม่สำรวมระวัง ก็พลัดตกเหวได้

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเดินบนทางสายกลางจนกระทั่งถึงจุดหมาย
แต่หากเราตั้งใจและมุ่งมั่น.......ย่อมมีวันถึงปลายทางได้

(คิดว่าอย่างนั้น)