:b16:
โยม....หลักภาวนาง่ายๆนะ

1.กำหนดสติไว้กับลมหายใจเข้าออกจนนิวรณ์ 5 ดับ ความนึกคิดฟุ้งซ่านหยุด
ลมหายใจสงบ (หยุดคิด ....บัญญัติหยุดทำงานไปชั่วคราว สภาวธรรมต่างๆจะดำเนินไปด้วยกำลังแห่งเหตุและปัจจัยโดยไม่มีความคิด บัญญัติมาขัดขวาง
เหลือแต่อนัตตาสภาวะที่เป็นปรมัตถ์ล้วนๆ ปัญญาปรมัตถ์คือรู้ที่ใจตรงๆไม่มีความคิดจะรู้เห็นสภาวธรรมทั้งหมดตามที่มันเป็นจริงจนเกิดความเบื่อหน่ายคลายจางละวาง สลัดคืนทุกสิ่งทุกอย่างสู่ธรรมชาติเดิมแท้)

2.กำหนดสติไว้ที่ตัวรู้ หรือ ผู้รู้ ซึ่งก็คือปัจจุบันอารมณ์นั่นเอง นี่เป็นขั้นเจริญปัญญาหรือวิปัสสนาภาวนานั่นเอง

ปัญญารู้โดยปรมัติ (ไม่ใช้ความคิด)

ปัญญารู้ปรมัตถบัญญัติและโลกียบัญญัติ ตามจริงและตามสมมุติในตำราคำสอนก็เกิดขึ้น (กลับมาใช้ความคิด)

เข้าใจไหมนี่กรัชกับกบ

เมื่อใดเธอเห็น รูป แล้ว สักว่าเห็น,

เมื่อใดเธอ
เห็น รูป แล้ว สักว่าเห็น,
ได้ฟังเสียง แล้ว สักว่าฟัง,
ได้กลิ่น, ลิ้มรส, สัมผัสทางผิวกาย, ก็สักว่า
ดม ลิ้ม สัมผัส,
ได้รู้แจ้งธรรมารมณ์ ก็สักว่าได้รู้แจ้งแล้ว ;
เมื่อนั้น “เธอ” จักไม่มี.
เมื่อใด “เธอ” ไม่มี ;
เมื่อนั้นเธอก็ไม่ปรากฏในโลกนี้,
ไม่ปรากฏในโลกอื่น,
ไม่ปรากฏในระหว่างแห่งโลกทั้งสอง :
นั่นแหละ คือที่สุดแห่งทุกข์ละ.
อุ. ขุ. ๒๕ / ๘๓ / ๔๙.
----------------------------

ยังไม่ได้ทดลองทำก็มามโนตอบมั่วๆอีก ทำดูดีๆก่อนแล้วค่อยมาวิตกวิจารณ์
อย่าให้ชวดเชยสิ่งดีๆไปเสียด้วยอำนาจสักกายทิฏฐิ มานะทิฏฐิของตนเลยกรัชกาย

"รู้มาก ยากนาน"

"ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด"

"ธรรมใดก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ"

ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนาแนวทางท่าน.....คือนั่งดูลมหายใจเข้าออกเฉยๆ ไม่บริกรรม และให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา

คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา10 วัน และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน

ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3 ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกายทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะเหมือนมีเข็มเป็น ร้อยๆเล่มอยู่ในหัว บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์แต่ไม่มีอะไรผิดปรกติ

อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ 2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ตลอดเวลาเป็นที่ทรมานมาก

ระยะ หลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง เพราะปวดหัวเหลือเกิน บาง อาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่ารู้สึกอย่างไร อาการเป็นตลอด เวลา 2 - 4 ชั่วโมง ทั้งหลับทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา อาการยังมี ตลอด ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง

ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า 2 ปี ได้แต่หวังว่าผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ

ท่านอโศก พรรณนาแต่ชื่อ ดี ๆ ถูกใจ พูดถึงแล้วมีความสุข มีความหวัง เช่น วิปัสสนา มรรค ผล นิพพาน อริยสัจ 4 ไม่เวียนว่ายตายเกิด อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ฯลฯ

แฉลบคิดฟุ้งไปในเรื่องอื่นอีกแล้วแล้วที่ตอบมาให้นี่พอเข้าใจ นำไปใช้บอกสอนศิษย์ที่มีปัญหาได้ไหมล่ะ ทำไมไม่พูดเรื่อนี้ให้จบก่อน ค่อยไปเรื่องใหม่ มีสมาธิในการคุยหน่อยนะกรัชกาย ตั้งตนเป็นอาจารย์สอนศิษย์แล้วต้องทำตนให้เป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูกศิษย์ทั้งหลายหน่อย

ที่ว่าอโศกะพรรณาแต่ชื่อดีๆอะไรนั่นไปสรุปมาจากไหน แล้วมันไม่ดีหรือที่จะให้กำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติ สัจธรรมมันเป็นอย่างไรมีเหตุปัจจัยให้ต้องพูดก็พูดไปตามนั้นไม่ได้เสแสร้งแต่งปลอมอะไรให้ผู้ศึกษาไขว้เขวสับสน ไม่ดีหรือครับ

หลักการภาวนาที่แนะนำมาคราวนี้เป็นมาตรฐานที่ใช้ได้มีผลให้เกิดความเจริญก้าวหน้าจนสำเร็จธรรมได้มากมาย แต่เป็นรูปแบบภาษาง่ายๆที่ไม่ทิ้งหลักการเดิมที่พระพุทธเจ้าทรงสอนลองไปทดสอบทดลองกับลูกศิษย์หรือด้วยตนเองแล้ววิเคราะห์ประเมินผลออกมาดูสิ

"สำรวมกายใจมานิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์นั้นๆจนมันดับไปหรือเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา"

ทำได้อย่างนี้เท่ากับเจริญสติปัฏฐาน 4 ....เจริญมรรค 8 หรือเจริญปัจจุบันอารมณ์ไปในตัวเลยทีเดียว

กรัชกายหลงกระทู้แล้ว เรื่องกลั้นลมหายใจจะมีรายละเอียดบอกกล่าวในกระทู้เรื่อง "ลมหายใจคือกุญแจไขความลับของชีวิตและธรรมะ"

กระทู้นี้กำลังถึงตอนที่อโศกะช่วยตอบและบอกย้ำถึงวิธีแก้ปัญหาที่ศิษย์ของกรัชกายถามอยู่นะครับ

วิธีแก้ปัญหาที่ศิษย์ของกรัชกาย

:b38:
นั่งภาวนาโดยกำหนดรู้ลมหายใจและวางเฉยต่อเวทนาถือว่าใช้ได้
แต่ภายหลังเกิดร้อนร่างกาย ปวดหัวแล้วลามไปเป็นทั่วตัว

อาการอย่างนี้เป็นไปได้หลายสาเหตุเช่น

1.สติไม่ทันปัจจุบันไปเผลอเพ่งลมหายใจหรือเวทนาตัวใดตัวหนึ่ง ถ้ามีเพ่งความเครียดเคร่งจะเกิดตามมา แก้ไม่ตกก็จะลามไปเป็นปวดหัวแก้ไม่เป็นก็จะลุกลามไปทั่วเนื้อทั่วตัว

2.เป็นวิบากของอดีตกรรมมาแสดง เราเรียกว่าโรคกรรม

วิธีแก้

นำผู้ฏิบัติคนนี้มาสอบอามณ์ให้ดีๆและละเอียดก่อนเพราะอาจมีสาเหตุอื่นที่ซ่อนอยู่ไม่ได้พูดบอกออกมา

แนะนำให้เจริญสติให้เข้มข้นยิ่งขึ้นถ้าจะเอาลมหายใจเป็นกรรมฐานเป็นสมถะภาวนาก็ต้องพยายามอย่าให้สติหลุดจากลมหายใจไปคิดนึกหรือยึดอารมณ์อื่น

ถ้าจะเอาลมหายใจเป็นฐานวิปัสสนาภาวนาเหมือนคำแนะนำในอานาปานสติ 16 ขั้นตอน ก็ให้เอาสติกำหนดรู้ลมสลับกับรู้ปัจจุบันอารมณ์ไปเรื่อยๆจนธรรมเจริญไปตาม 16 ขั้นตอน

ถ้าจะเอาเป็นสติปัฏฐาน 4 และวิปัสสนาล้วนๆ ก็ให้ปล่อยวางการกำหนดทุกอย่าง แล้วตั้งใจใหม่(มนสิการ)ว่าจะเจริญสติให้รู้อยู่แต่กับปัจจุบันอารมณ์ แล้ว เอาความยินดียินร้ายในทุกผัสสะอารมณ์ออกให้ได้เสมอๆ จากนั้นก็สำรวมกายใจมานิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์จนมันดับไปหรือเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตาทุกอารมณ์ความรู้สึก หลังจากนั้นถ้าอาการปวดหัวหรือเจ็บเสียดแทงตามตัวมันเป็นโรคกรรมตามมาจริงมันจะมาปรากฏเป็นปัจจุบันอารมณ์ของจิต ก็จงใช้สูตรสำเร็จเดิมคือ

[size=150]"นิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์นั้นๆจนมันดับไปหรือเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา"[/size]

เวทนา อารมณ์และความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นมาให้รู้ในจิตนั้นเปรียบได้กับเจ้ากรรมนายเวรที่มาทวงเอาหนี้ ถ้าผู้ปฏิบัติมีสติปัญญานิ่งรู้นิ่งสังเกตจนมันดับไป หนี้กรรมนั้นจะถูกชดใช้ เวทนาอารมณ์ทั้งหลายเหล่านั้นจะดับไปหายไปไม่กลับมาอีกเหมือนเจ้าหนี้รายนั้นได้รับการชดใช้หนี้ไปแล้ว

ปวดหัวของศิษย์กรัชกายที่สาธยายมาจะดับหายเป็นปลิดทิ้งไม่ได้พบกันอีกถ้าทำตามสูตร นี่คือวิปัสสนาล้วนๆ

มโนอีก ไหนศิษย์กรัชกาย คิกๆๆ

ท่านอโศก ควรเรียนปริยัติ คือ ตำราที่ได้รับการรับรองก่อน แล้วหลังจากนั้น จึงลงมือ (ทำ) ปฏิบัติ (ปริยัติ ปฏิบัติ..) แต่นี่ปริยัติก็ไม่เรียน ปฏิบัติก็ไม่ทำ จึงเป็นอย่างเห็นๆนี่ล่ะ

เปรียบง่ายๆ เบื้องต้นเหมือนเรียนรู้วิธีปลูกบ้าน (ปริยัติ) แล้วก็ลงมือทำลงมือสร้างบ้านตามนั้น (ปฏิบัติ) เมื่อทำบ้านเสร็จแล้วก็เท่ากับปฏิเวธ

สรุปเอาเอง มโนเอาเองนะกรัชกาย

อโศกะเจริญมาตามช่องทาง ปริยัติ ปฏิบัติและปฏิเวทอย่างแน่นอนไม่มั่วนิ่มอย่างกรัชกาย ที่ได้แต่มากปริยัติ ปฏิบัติน้อย ปฏิเวทยังไม่มีและไม่ชัด

บ้านธรรมะของอโศกะสร้างเสร็จเป็นรูปร่างยังค้างแต่งานตกแต่งและเฟอร์นิเจอร์เกือบพร้อมที่จะเข้าอาศัยอยู่ได้อย่างสุขสบายกายสบายใจแล้ว

s004
อืม!.....อาจจะจริงที่ว่าคนที่สอบถามการปฏิบัติธรรมคนนี่ป่วย

แต่การที่กบวินิจฉัยไปทางเดียวว่าเขาป่วยทางกาย จะต้องไปหาหมอ นั่นอาจวินิจฉัยผิดพลาดก็ได้และถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นจะต้องมาถามเป็นปัญหาธรรมะ

แต่ดูจากรายงานอารมณ์ของคนผู้นี้มันเป็นเรื่องที่เนื่องมาจากการปฏิบัติธรรมเพราะฉนั้นอาการป่วยของคนผู้นี่น่าจะเป็นการป่วยทางจิตวิญญาณมากกว่าการป่วยทางกาย จำเป็นต้องใช้ธรรมโอสถคือ วิปัสสนาภาวนามาบำบัดจึงจะหายจากอาการทั้งหมดนี้ได้ ดังวิธีการที่อโศกะแนะนำมา ลองเอาไปใช้รักษาน้องคนนี้ดูก่อนนะครับ