ขอดูบทที่เป็นพุทธวัจนะว่า จิตดวงเดียวสามารถเกิดเจตสิกพร้อมกันได้ตั้งหลายดวงครับ

แล้วที่จิตเกิดดับชั่วลัดนิ้วมือเดียวตั้งแสนโกฏิ ลุงหมานเชื่อไหมล่ะครับ?

อนึ่ง ผมกำลังเจริญธรรมตามบทกาลามสูตรที่พระพุทธบิดาทรงสอนไว้ ว่าอย่าพึ่งเชื่ออะไรง่ายๆถ้ายังไม่ได้พิสูจน์ความจริงให้เห็นชัดรู้ชัดด้วยตนเอง

ทำอย่างนี้นี่จะถือว่าผมคัดค้านคำสอนของพระพุทธเจ้า หรือ ลุงหมานคัดค้านคำสอนของพระพุทธเจ้ากันแน่ครับ?

พระพุทธเจ้าเสด็จไปยังหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่ซื่อว่าหมู่บ้านกลามะ ซึ่งเป็นหมู่บ้านแห่งนี้
ยังมีความเชื่อเรื่องผีสางเทวดาจะบันดาลให้ตนพ้นจากความวิบัติได้ ดังมีอาจารย์ที่เป็นที่เคารพนับถือ
คอยพร่ำสอนอยู่ พระพุทธพุทธองค์จึงได้ไปตรัสสอนเรื่องนี้เพื่อให้ชาวบ้านเหล่านี้ คลายจากความเห็นผิด
ที่มีอยู่ และเป็นคำสอนในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้เท่านั้นจะไม่ไปสอนที่ไหนอีกเลย
ถ้าจะยึดถือเอาเป็นแนวทางปฏิบัติต่อไปก็คงได้มั้ง

แล้วอโสกะ..เชื่อมั้ยละคับ??



หากเป็นอย่างที่อโสกะเชื่อ..คือ..จิตดวงเดียวเกิดเจตสิกดวงเดียว..อย่างนี้..แล้ว..จิตกับเจตสิกจะต่างกันยังงัยละคับ...ลองตามความเห็นของอโสกะนะ..รอดูอยู่

คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นสัจธรรม ยิ่งใหญ่และเป็นสากลอยู่เสมอนะครับลุงหมาน

กาลามสูตรนั้นเป็นสัจจะ เป็นหลักสำคัญในการที่จะเชื่อหรือไม่เชื่ออะไร ใช้ได้ดีทุกยุคทุกสมัยทุกกลุ่มชนนะครับ อย่าหมิ่นธรรมนะครับ

ถ้าจะเอาว่าแสดงแก่ชุมชนน้อยนิดและทรงแสดงครั้งเดียวเป็นเครื่องตัดสิน
คุณลุงหมานต้องลองคิดถึงวันที่ทรงแสดงธัมมจักกัปปวัตนสูตรและอนัตตลักขณสูตรบ้างซิครับ ทรงแสดงในป่ากับคนเพียง 5 คน และแสดงครั้งเดียว

ผมเชื่อไว้ก่อนครับเพราะเคยพิสูจน์ด้วยตนเองแล้วว่ายิ่งสติปัญญาคมกล้า สมาธิละเอียดอ่อนมากเท่าไรก็ยิ่งเห็นรายละเอียดของการทำงานของจิตที่นึกไม่ถึงว่าจะเป็นไปได้

จิตดวงเดียวเกิดเจตสิกดวงเดียวนั้นผมบอกตามเหตุผลอันเป็นคุณสมบัติเฉพาะของเจตสิกคือ

อาศัยจิตเกิด

เกิดพร้อมจิต ดับพร้อมจิต

สิ่งที่ชวนสงสัยก็คือเจตสิกตั้ง 38 ดวง 1 ดวงก็ 1 เรื่อง เกิดขึ้นแล้วดับไป เรื่องใหม่จึงจะเกิดได้

แต่นี่จิตเกิดและดับดวงเดียวมีเจตสิกประกอบตั้ง 38 เรื่อง มันเกิดดับและต่อเนื่องกันยังไงต้องมีคำอธิบาย ลองนึกมโนภาพเปรียบเทียบดูนะครับคุณกบ ลุงหมาน

ถ้าเจตสิก...ต้องเกิดกับจิต 1 ต่อ 1 แล้วทำไมต้องแยกเรียกนี้จิต..นี้เจตสิก ไปเพื่ออะไรละอโสกะ?

จิต....เจตสิก...ต่างกันตรงไหน?


เรื่องอภิธรรมนี้..ผมไม่มีความรู้อะไร...ต้องฟังจากผู้ที่เขาศึกษามาครับ...ว่าเขาเรียกกันยังงัย..ไปมาไปมาอย่างไร

จิตกับเจตสิกมันคล้ายกับแสงสว่างกับเงา
แสงสว่างเกิด เงาเกิด แสงสว่างดับเงาดับ

แล้วเราจะบอกว่าแสงกับเงาเกิดพร้อมกันดับพร้อมกัน ทำไมต้องแยกเรียกนี่แสงนี่เงา

ก็เพราะถึงจะเกิดพร้อมกันแต่คุณลักษณะและคุณสมบัติมันต่างกัน

ก็น่านแหละ...คุณลักษณะ..คุณสมบัติ..มันเป็นยังงัย..
ถึงถาม...

ทีนี้กบคงพอเข้าใจบ้างแล้วสินะ

แต่ประเด็นที่ยังคงค้างให้ศึกษา วิตก วิจารณ์วิจัยกันต่อก็ยังคงเป็นเรื่อง

1 เจตสิกต่อจิต 1 ดวง ไม่ใช่จิต 1 ดวง เกิดเจตสิกร่วมตั้ง 2ขึ้นไป -38 ดวง

ผมว่าเรื่องนี้ต้องมีการถ่ายทอดผิดพลาดสืบต่อกันมา ยิ่งมีคนไม่กล้าแตะต้องวิพากษ์วิจารณ์คัมภีร์ยิ่งมีสิทธิ์ที่จะผิดกันไปอีกยาวนานดังปฐมเหตุของกระทู้นี้ที่ว่า

"อะวัสสังมยามะริตัพพัง" อันเราจะพึงตายเป็นแท้"

ซึ่งความจริงน่าจะแปลว่า

"อันเราจะพึงตายเป็น แน่แท้" ที่คล้องจองสละสลวยไพเราะกว่า

ก็เพราะ..อโสกะ..แยกไม่ออก..ว่า..มันมีลักษณะเหมือนกัน..หรือต่างกัน..อย่างไรนี้แหละ...แล้วจะไปวิเคราะห์ว่ามันเกิด 1ต่อ 1 หรือ 1 ต่อ 7..ได้อย่างไร

มีปัญญาลึกรู้ซึ้งว่ามีคำผิดพลาดในคัมภีร์ได้ถึงขนาดนี้
ก็น่าจะต้องเข้าไปทำสังคยนาในคัมภีร์ต่างๆกันใหม่เสียเลย
หาได้ยากนะผู้มีปัญญาได้ถึงขนาดนี้

ประชดประชันเชียวนะครับลุงหมาน

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงข้อสังเกต ให้ทุกท่านได้คิดพิจารณาหาเหตุหาผล หาสัจธรรมความจริง พิสูจน์ธรรม โดยไม่รีบเชื่อถือ ยึดมั่นอะไรต่อมิอะไรไปเสียจนแน่นแฟ้น จนขยับแตะต้องอะไรไม่ได้

ลุงหมานไม่ติดใจสงสัยจริงๆหรือครับว่า เจตสิกตั้ง 38 ดวงมาเกิด ดับ เกิด ดับ อยู่ในจิตเพียงดวงเดียว

คิดเอาตามเหตุตามผลตามสภาวะที่พึงจะเกิดขึ้นจริงๆ มันไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ

ไม่ได้ประชดประชันอะไรหรอก แต่น่าเป็นห่วงที่จะถูกทิ้งไว้ในนรก

มันผิดก็เพราะวิธีคิดอย่างอโสกะ..นี้แหละครับ

ทำไม..อโสกะ..ไม่พิสูจน์ด้วยการทำญาณทำฌานให้เกิดกับตนก่อนละคับ..
ครูบาอาจารย์ที่ถึงที่สุดแล้ว...ยังไม่ว่าอะไร..แสดงว่า..คำคำนั้นถ่ายทอดพระธรรมได้ถูกต้องดีแล้ว...
หากอโสกะ..ยังไม่แน่ใจในครูอาจารย์..ก็ทำตนให้ถึงที่สุด..มีญาณมีฌานให้เพียบพร้อม...ซะก่อน...สิ่งที่สงสัยจะถูกแก้ด้วยความจริง...เอง..

ไอ้วิธีการ..คิดคิด..นี้แหละ..มันทำให้ผิดเพี้ยนไปได้เรื่อย ๆ...อโสกะคิดว่าอย่างนี้เหมาะไพเราะดี...คนอื่นก็คิดได้อีกว่า..อย่างนั้นเหมาะไพเราะดีกว่า...แล้วมันจะไปสิ้นสุดตรงไหนละคับคุณอโสกะ...เวลาผ่านไป..ยุคสมัยก็เปลี่ยนไป...ความนิยมชมชอบของคนแต่ละยุคแต่ละสมัยก็เปลี่ยนไป...หากเอาแต่ความชอบของตน(ของยุคนั้นๆ) เป็นที่ตั้ง...ไม่เอาธรรมเป็นที่ตั้ง...มีแต่จะผิดพลาดไปได้เรื่อย ๆ ..นะ...อโสกะ

ฟุ้งไปไกลเกินไปแล้วกบ

เอาแค่หลักภาษาไทยพื้นๆธรรมดาหรือภาษานิยมก็พอ

อันเราจจะพึงตาย เป็นแท้

กับ

อันเราจะพึงตาย เป็นแน่แท้

อันไหนมันจะถูกหลักภาษา สละสลวยกว่ากัน