56302.คำพระสอน..

eragon_joe

กบนอกกะลา เขียน:

คำพระสอน..

อ้างคำพูด:

อย่าสนใจจริยาของผู้อื่น กรรมใครย่อมเป็นกรรมมัน ให้มองลึกซึ้งถึงกฎของกรรม เคารพในกฎของกรรม ทำจิตให้สบาย ๆ ปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างในโลกตลอดเวลา
กิจการงานทำตามหน้าที่
อย่าไปพึงเป็นทุกข์ด้วย
ทำด้วยอารมณ์ปลด
ทำอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ก็ปลดอยู่ตลอดเวลา
จิตก็จักเป็นสุข
พยายามทำให้ได้ตามนี้
แต่ก็ไม่ง่ายนักหรอก
ต้องพยายามฝึกฝนสติหรือสมาธิจิตให้ตั้งมั่นยิ่ง ๆ ขึ้นไป
แล้วพยายามอย่าให้มีอารมณ์หนักใจ
หากหงุดหงิดก็ต้องหาสาเหตุ
หาเหตุพบแล้วก็จงพิจารณาเหตุนั้นด้วยปัญญา
จักเป็นว่าหรือสรุปได้ว่า หลงยึดขันธ์ ๕ ทั้งสิ้น

นี้เป็นความโง่ของจิต ถามตอบจิตเข้าไปจึงจักแก้จิตที่หงุดหงิดลงได้ แล้วประการสำคัญ จงอย่าสนใจจริยาของผู้อื่น

ปีนี้เป็นปีอันหฤโหดสำหรับเอกอนจริง ๆ

หึ หึ ...

อื้อ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก ... เฮ้อ เหอะ เหอะ

:b22:

อืมมมม...

...ไม่ง่ายเลย...

:b1:

Rosarin

Rosarin เขียน:

กบนอกกะลา เขียน:

คำพระสอน..

อ้างคำพูด:

หากกฎธรรมดาของร่างกายให้พบแล้วยอมรับ อะไรจักเกิดขึ้นกับร่างกาย ให้พิจารณาลงว่า กฎของกรรมบังคับให้เป็นอย่างนั้น แต่พึงพิจารณาให้เห็นทุกข์ เป็นการเข้าสู่อริยสัจ กฎของกรรมนั้นเที่ยงและให้ผลไม่ผิดตัวด้วย เมื่อรู้แล้วก็จงอย่าไปฝืน ให้ทำทุกอย่างไปตามหน้าที่

พิจารณาให้เห็นถึงความเบื่อหน่ายและวางเฉยในขันธ์ ๕ ทุกอย่างให้พิจารณาลงในขันธ์ ๕ เพราะอาการเหนื่อยก็คือเวทนา และถ้าไม่มีรูปคือร่างกายเสียอย่างเดียว จักเอาเวทนามาจากไหน และถ้าไม่มีร่างกายเสียอย่างเดียว การทำงานอย่างนี้ก็ไม่มี ให้เห็นตามความเป็นจริงของขันธ์ ๕ แล้วดูสภาวะของการแก่ของร่างกาย การเจ็บป่วยของร่างกาย พิจารณาให้เห็นเป็นปกติธรรมของร่างกาย แล้วที่สุดร่างกายนี้ก็เดินเข้าสู่ความตายเป็นธรรมดา ให้จิตยอมรับร่างกายตามความเป็นจริง แต่จุดนี้จิตจักต้องไม่มีความท้อแท้ และไม่มีคำว่าฝืนทน มีแต่ขันติอดทน วิริยะพากเพียร สัจจะตั้งใจไว้จริง ว่าจักทำทุกอย่างเพื่อพระนิพพาน อารมณ์หนักใจจักไม่มีเลย ดังนั้น การพิจารณาบารมี ๑๐ จึงจำเป็นต้องทำอยู่เสมอ

รู้ทุกข์คือรู้เดี๋ยวนี้ตรงสัจจะที่ตนกำลังมีคนทั้งตัวก็ไม่มีแล้วขณิกะมรณะทุกข์ไหมคะ
สบายดีไม่เดือดร้อนอะไรเพราะไม่รู้ว่าตนไม่รู้ไงคะอริยสัจจ์ของอัฐปุริสะปุคลาสังฆรัตนะ
ที่เฉยเพราะไม่รู้ไงคะถ้ารู้ทุกข์ไม่ทุกข์เพราะตรงขณะรู้ทุกข์ละสมุทัยถึงมรรคผลนิพพานตามลำดับปัญญา
:b32:

สิกขาคือศึกษาตรงแล้วสำหรับสังฆรัตนะใครนะคะ
สังฆรัตนะคือผู้ตรงต่ออริยสัจ4อริยมรรค8
ได้แก่บุคคล8จำพวกที่รู้ตรงสัจจะแล้ว
มีอเสขะ1จำพวกคือพระอรหันตาปัตติผลคือพระอรหันต์นิโรธ1เดียวที่พ้นเกิด
และเสขะบุคคล7จำพวก(ปัตติ=ถึง)
1โสตาปัตติมรรค
2โสดาปัตติผล
3สกิทาคามีปัตติมรรค
4สกิทาคามีปัตติผล
5อนาคามีปัตติรรค
6อนาคามีปัตติผล
7อรหันตาปัตติมรรค
ปุถุชนยังสะสมอกุศลศีลไม่ปิดอบายภูมิค่ะต้องรู้น๊าว่าตนตรงสัจจะหรือยังไม่รู้เป็นอวิชชาไง
:b12:

กบนอกกะลา

คำพระสอน...

อ้างคำพูด:

จงอย่าสงสัยในธรรมปฏิบัติ
รักษาอารมณ์จิตด้วยการพิจารณาให้เกิดปัญญาในธรรมปฏิบัตินั้น ๆ
แล้วจิตจักคลายความสงสัยไปเอง
ให้พิจารณาให้รู้แจ้งตามความเป็นจริงเท่านั้น จิตก็จักไม่อิงไปด้วยกิเลส
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่จิตมักจักฝืนความจริงอยู่เสมอ
จึงได้ระแวงสงสัยไปต่าง ๆ นานา อย่ากังวลใจในเหตุต่าง ๆ ทั้งปวง
ตัดภาระของจิตห่วงทิ้งไป
ให้คิดพิจารณาตามความเป็นจริง
โลกนี้ไม่มีอะไรเหลือ ทุกอย่างพังหมด
มีความสลายตัวไปในที่สุด ความสลายตัวอย่าไปคิดว่าอีกนาน
จงเห็นความสลายตัวเกิดขึ้นทุก ๆ ขณะจิต
ให้เห็นเป็นธรรมดาอยู่อย่างนี้ พิจารณาอยู่อย่างนี้
จิตจักได้ไม่หลงเกาะติดในสภาวะต่าง ๆ ว่าทรงตัว ทั้ง ๆ ที่ไม่มีความทรงตัว
แม้กระทั่งอารมณ์ก็ไม่มีความทรงตัว พิจารณาตามนี้เอาไว้ให้ดี
การพิจารณาแล้วเบื่อหน่ายนั้นเป็นของดี
แต่การเบื่อหน่ายที่ดีอย่าให้บังเกิดอารมณ์ปฏิฆะขึ้นมา
ให้ลงธรรมดาเข้าไว้จิตจักเป็นสุข เพราะยอมรับนับถือกฎของธรรมดา

สายน้ำเมย

คำพระสอน... :b8:

.
.
.
ยังกลัวตายอยู่ไหมคะ? :b8:

กบนอกกะลา

เตรียมตัวเตรียมใจตายเสมอๆแหละคับ..

แต่ถามว่า..
กลัวตายมั้ย?...

ถ้ามีคนเอาปืนมาจ่อยิงผม...หากอยู่ใกล้ก็สู้ละคับ..หากอยู่ไกล..ก็กระโด่ดหลบละคับ..ไม่อยู่เฉยแน่ :b9:

แสดงว่ายังกลัวตายอยู่..
คนไม่กลัวตาย..คงไม่ทำอย่างนี้มั้งคับ.. :b12:

คำพระสอน...

อ้างคำพูด:

อย่าปล่อยปละละเลยในเรื่องของการพิจารณา
อะไรผ่านเข้ามาทางทวารทั้ง ๖ หรืออายตนะทั้ง ๖
คือ ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ก็ให้นำมาพิจารณาเป็นกรรมฐาน
คิดให้เป็นลงในอริยสัจ คือ ทุกข์ หรือเข้าสู่ไตรลักษณ์ก็ได้
อย่าสักแต่ว่าเห็นแล้วคิด แต่หาจุดลงไม่ได้ คิดไปเหมือนคนฟุ้ง
พอเลิกคิดแล้วก็ลืมไปด้วย ปัญญาไม่เกิด
ร่างกายทรุดโทรมแปรปรวนไป ก็เป็นปกติของร่างกาย
ฝืนก็ฝืนไม่ได้ ยิ่งฝืนยิ่งทุกข์ ให้ยอมรับนับถือกฎของธรรมดา จิตจักได้ไม่ทุกข์
แล้วทำการเบื่อหน่ายในร่างกายนี้ไปเสียให้ได้ จักได้ไม่ต้องกลับมามีร่างกายอีก
การวางเฉยของจิต ด้วยการยอมรับนับถือกฎของธรรมดา
จักทำให้เข้าถึงอารมณ์สังขารุเบกขาญาณได้โดยง่าย

สายน้ำเมย

กบนอกกะลา เขียน:

เตรียมตัวเตรียมใจตายเสมอๆแหละคับ..

แต่ถามว่า..
กลัวตายมั้ย?...

ถ้ามีคนเอาปืนมาจ่อยิงผม...หากอยู่ใกล้ก็สู้ละคับ..หากอยู่ไกล..ก็กระโด่ดหลบละคับ..ไม่อยู่เฉยแน่ :b9:

แสดงว่ายังกลัวตายอยู่..
คนไม่กลัวตาย..คงไม่ทำอย่างนี้มั้งคับ.. :b12:

คำพระสอน...

อ้างคำพูด:

อย่าปล่อยปละละเลยในเรื่องของการพิจารณา
อะไรผ่านเข้ามาทางทวารทั้ง ๖ หรืออายตนะทั้ง ๖
คือ ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ก็ให้นำมาพิจารณาเป็นกรรมฐาน
คิดให้เป็นลงในอริยสัจ คือ ทุกข์ หรือเข้าสู่ไตรลักษณ์ก็ได้
อย่าสักแต่ว่าเห็นแล้วคิด แต่หาจุดลงไม่ได้ คิดไปเหมือนคนฟุ้ง
พอเลิกคิดแล้วก็ลืมไปด้วย ปัญญาไม่เกิด
ร่างกายทรุดโทรมแปรปรวนไป ก็เป็นปกติของร่างกาย
ฝืนก็ฝืนไม่ได้ ยิ่งฝืนยิ่งทุกข์ ให้ยอมรับนับถือกฎของธรรมดา จิตจักได้ไม่ทุกข์
แล้วทำการเบื่อหน่ายในร่างกายนี้ไปเสียให้ได้ จักได้ไม่ต้องกลับมามีร่างกายอีก
การวางเฉยของจิต ด้วยการยอมรับนับถือกฎของธรรมดา
จักทำให้เข้าถึงอารมณ์สังขารุเบกขาญาณได้โดยง่าย

.
.
.
ร้อยล้านคำพูด พันล้านเหตุผล คำธรรมกว้างใหญเท่าภูเขา...ไม่เท่ากับผลที่เกิดขึ้นในจิต..เพียงเสี้ยววินาทีเดียวคะ..เป็นกำลังใจให้นะคะ :b8:

สายน้ำเมย

(ร้อยล้านมรรค...ค่าไม่เท่า1อริยผล :b8:

)

กบนอกกะลา

คำพระสอน..

อ้างคำพูด:

จงอย่าประมาทในกรรม ร่างกายที่อ่อนแอลงไปก็เพราะกฎของกรรม
จงระลึกนึกเข้าไว้เสมอว่า ความตายกำลังจักใกล้เข้ามา
ความป่วยก็ย่อมเข้ามาเมื่อเวลาร่างกายอ่อนแอลง นี่เป็นเรื่องธรรมดาอีก
เพราะฉะนั้นจงอย่ากังวลใจกับอาการของร่างกาย
ให้หันมารีบทำความดีเอาไว้เสมอ ๆ
เจริญอยู่ในทาน - ศีล - ภาวนา อย่าให้บกพร่องไปจากจิต
ชีวิตนี้อยู่ได้ไม่นาน ความตายจักมาตัดรอนชีวิตเมื่อไหร่ก็ได้
จงรีบชำระล้างกิเลสเสีย

กบนอกกะลา

คำพระสอน..

อ้างคำพูด:

ให้หมั่นสังเกตอารมณ์ของใจเอาไว้เสมอ
ดังที่เจ้าเห็นว่ามันกระสับกระส่ายออกนอกลู่นอกทางอยู่ตลอดเวลานั้นถูกต้องแล้ว
ตัวสติ - สัมปชัญญะเป็นตัวกำหนด จิตเป็นผู้รู้
จักเห็นอารมณ์ที่แลบไปสู่นิวรณ์ ๕ อยู่ตลอดเวลา นั่นแสดงว่าจิตไม่สงบแล้ว ตกเป็นทาสของกิเลสแล้ว
ให้รีบระงับเสีย กำหนดรู้ลมหายใจเข้า - ออกเข้าไว้ แล้วให้รู้สึกสบาย
จึงพิจารณาหาความจริง จิตจึงจักสงบ ให้พยายามทำให้มาก
ก่อนที่จักทำอะไรลงไปให้ใคร่ครวญพิจารณาก่อนแล้วจึงทำ
ความผิดพลาดก็จักเกิดขึ้นได้น้อย ความเสียหายก็จักไม่มี
การทำอะไรก็ควรจักพิจารณาให้เห็นตามความเป็นจริง งานออกมาก็จักดี

กบนอกกะลา

คำพระสอน..

อ้างคำพูด:

การเตรียมตัวเตรียมใจรับความตายเป็นของดี เพราะนั่นเป็นวิถีจิตของผู้ไม่ประมาทในชีวิต
ทราบสภาวะการตายได้ของร่างกายอยู่ตลอดเวลา
เรียกว่ารู้เท่าทันสภาวะของร่างกายตามความเป็นจริง
ที่ว่าชีวิตเป็นของไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง
อีกทั้งความตายไม่มีนิมิตเครื่องหมาย จักตายลงไปเมื่อไหร่ก็ได้
การมีชีวิตอยู่ก็ต้องรู้จักการถนอมสุขภาพของร่างกาย ทำอะไรจงอย่าเบียดเบียนร่างกายให้มากจนเกินไป
รักษาสุขภาพอย่าให้ทรุดโทรมจนเกินไป
ความแก่-ความเจ็บ-ความตายอันเกิดกับร่างกายห้ามไม่ได้ก็จริงอยู่
แต่ความแก่-ความเจ็บชะลอได้ในการรู้เท่าทันกองสังขารนี้
และถ้ารักษาจิตใจให้เป็นสุข กายก็จักเป็นสุขด้วย

กบนอกกะลา

อ้างคำพูด:

ถ้าตั้งใจไว้ว่าจะกลับมาเกิดเป็น มนุษย์ ใหม่ก็ปฏิบัติใน กรรมบถ ๑๐ ประการ
.
ถ้าตั้งใจว่าจะไป สวรรค์ ก็ให้ถือธรรมะของสวรรค์ ๒ ประการคือ หิริและโอตตัปปะ ที่เรียกว่า เทวธรรม หิริ ความละอายต่อความชั่ว โอตตัปปะ เกรงกลัวผลของความชั่วจะให้ผล ถ้ามีอารมณ์อย่างนี้เกิดเป็น เทวดา หรือ นางฟ้า แน่
.
ถ้าคิดว่าเราจะไปเป็น พรหม ก็ทรงอารมณ์ของความเป็นฌานไว้ ให้รักษากำลังของความเป็นปฐมฌานบ้าง ทุติยฌานบ้าง ตติยฌานบ้าง จตุตถฌานบ้างตามกําลัง ถ้าเราทรงอารมณ์ปฐมฌานได้อย่างหยาบเราก็เป็นพรหมชั้นที่ ๑ ทรงอารมณ์ฌานอย่างกลางก็เป็นพรหมชั้นที่ ๒ ถ้าทรงอารมณ์ปฐมฌานอย่างละเอียดก็เป็นพรหมชั้นที่ ๓ อย่างนี้เป็นต้น
.
หรือว่าเราต้องการไป นิพพาน ถ้าเราคิดว่าวันนี้เราตายเราจะไปนิพพาน ก็ตั้งความรู้สึกว่าขึ้นชื่อว่า การเกิดเป็นมนุษย์ก็เต็มไปด้วยความทุกข์ ความทุกข์ที่มีกับเราจริงๆ ก็คือร่างกายเป็นเหตุ ถ้าเราไม่มีร่างกายเสียอย่างเดียว ความหิวที่มันเป็นทุกข์ก็ไม่มีกับเรา ความหนาวเกินไปร้อนเกินไปที่เป็นปัจจัยของความทุกข์ก็ไม่มีกับเรา ความเหนื่อยยากในการประกอบกิจการงานต่างๆ ก็ไม่มีกับเรา ความปรารถนาไม่สมหวังก็ไม่มีกับเรา ถ้าไม่มีร่างกายการป่วยไข้ไม่สบายก็ไม่มีกับเรา ในที่สุดความตายก็จะไม่มีกับเรา เพราะเราไม่มีร่างกาย.

กบนอกกะลา

กบนอกกะลา

คำพระสอน..

อ้างคำพูด:

มัชฌิมาปฏิปทานี้เป็นสิ่งที่จำเป็นมาก
เพราะหากไม่ประคองอารมณ์จิตเข้าไว้ในส่วนนี้ ก็จักเข้าสู่ส่วนสุด ๒ อย่างได้โดยง่าย
กรรมฐานแต่ละกองก็เป็นอัตตกิลมถานุโยค (ตึงไป) หรือกามสุขขัลลิกานุโยค (หย่อนไป) ได้ทุกกอง
ให้สังเกตเอาไว้ให้ดี เรียนรู้คำว่ามัชฌิมาปฎิปทาเข้าไว้
ถ้าทำได้ กาย - วาจา - ใจก็จักสงบเยือกเย็นได้เป็นลำดับไป
อารมณ์ของจิตก็จักเจริญได้ถึงที่สุด
การสอนเป็นอนุโลม - ปฏิโลม เพราะจิตของผู้ปฏิบัติละเอียดไม่พอ
รู้จักมัชฌิมาปฏิปทาไม่พอ การสอนจึงต้องย้อนซ้ำที่เก่าเสมอ
(เพราะพระองค์เป็นสัพพัญญู ย่อมรู้ได้ทุกอย่าง)
การนึกสงสัยนั่นแหละดี ดีกว่าฟังส่งเดชไปโดยไม่คิด
ฟังแล้วคิดจักรู้สึกตัวว่าปฏิบัติได้หรือไม่ได้
เป็นการโจทย์จิตของตนเองว่าปฏิบัติไปถึงไหนแล้ว
มิใช่เอาแต่อุปาทานว่าเราได้แล้ว ไม่รู้จักคิดย้อนหน้า - ย้อนหลังว่าทำได้นั้นทำได้จริงหรือไม่
คำว่าทรงตัว คืออารมณ์ของจิตให้อยู่ในความดีได้ขนาดไหน
ทรงตัวตัดสังโยชน์ได้ระดับใด นี่จักต้องรู้จักจิตของตนเอง
อย่าหลอกตัวเอง - หลอกผู้อื่น หาความดีไม่ได้ ดูจุดนี้เอาไว้ให้ดี
เวลาของร่างกายหรืออายุของร่างกายมีการเหลือน้อยเต็มที
จงอย่าประมาทในชีวิต ให้หมั่นเพียรทำจิตให้พ้นทุกข์อย่างแท้จริง

กบนอกกะลา

คำพระสอน..

อ้างคำพูด:

ยารักษาโรคเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ เป็นปัจจัยสำคัญแห่งชีวิต
การมีโรคเป็นของธรรมดา การกินยาก็ให้เห็นเป็นของธรรมดาไปด้วย
เป็นการกินเพื่อระงับทุกขเวทนา เป็นการยังอัตภาพให้เป็นไป
ไม่ได้กินเพื่อกิเลส หรือกินเพื่อความอ้วนพีผ่องใส กินเพื่อไม่ให้ตาย อย่างนี้เป็นต้น
ให้เห็นโทษของการมีร่างกายซึ่งเป็นรังของโรค
การกินยาถ้าปรารถนาให้โรคหาย หวังความไม่เจ็บไม่ไข้ ก็เท่ากับมีความทะยานอยาก
ปรารถนาในร่างกาย อารมณ์ใจพึงระวังตัณหาให้มาก
รักษาเป็นการระงับทุกขเวทนาเท่านั้น เพื่อไม่ให้กายเกิดทุกขเวทนามาถึงจิต
แล้วจิตนี้ก็พึงอยู่ด้วยความไม่ประมาท รักษาร่างกายไปตามหน้าที่ แต่จิตจงอย่ามีอารมณ์ปรารถนา
จงหน่ายในร่างกายนี้เสีย จิตวางกังวลในร่างกายนี้เสีย ให้เห็นโทษ ให้เห็นธรรมดาในร่างกายนี้เสีย
เห็นธาตุ ๔ ที่มาประชุมกันอยู่นี้ มีความไม่เที่ยงเป็นปกติ จิตจงอย่าไปฝืน
ให้ยอมรับว่ามันเป็นธรรมดาของมัน แล้วไม่ช้าไม่นานมันก็ต้องตายสลายตัวไป
มันเป็นธรรมดาของมัน จงรักษาอารมณ์ใจให้เป็นสุข อย่าไปกังวลกับมัน

กบนอกกะลา

อ้างคำพูด:

เรื่องความใจร้อน ในเมื่อรู้ว่าความเร่งรีบนั้นไม่ดี ก็จงอย่าเร่งรีบทำอะไร ให้ใจเย็น ๆ
อย่าให้เวลาหรือความร้อนใจเข้ามาเป็นเครื่องบังคับ
จงให้อารมณ์ที่เป็นกุศลมาอยู่กับจิตเสมอ เป็นการสร้างความสุขให้เกิดกับจิตใจ
ประการนี้สำคัญมาก ทำอะไรทุกอย่างให้เป็นสุขกับจิต
แต่ต้องเป็นสุขที่แท้จริง เป็นความเยือกเย็นของจิตที่ไม่เร่าร้อนไปด้วยกิเลสทั้งปวง
อาทิ อย่าสนใจในจริยาของผู้อื่น เมื่อรู้ทราบสิ่งใดมาก็วางไป จิตอย่าได้ไปติดข้องอยู่
ให้เห็นเป็นโลกธรรมดา โลกมันก็เป็นอย่างนี้แหละ ธรรมดาของโลกก็เป็นอย่างนี้แหละ
ไม่นำเอาไปว่า ไม่นำเอาไปปรุงแต่งอีกต่อไป ทำจิตให้สุขสบาย
มองทุกอย่างตามความเป็นจริง แล้วก็จักไม่วุ่นวาย
จงทำเป็นคนโง่ ดีกว่าเป็นคนฉลาดในทางด้านวาจา
อย่าทำเป็นคนฉลาดในทางด้านวาจา
อย่าทำตนเป็นคนฉลาดรู้ไปเสียทุกอย่าง
ทำเป็นไม่รู้นั่นแหละดี

56302.คำพระสอน..

ผู้ใช้งานขณะนี้