จาก 8 ลดเหลือ 3 ย่อยเหลือ2 จบลงที่ 1 แล้ว กับกลายเป็น 0

มรรค8--> 3 ศิล สมาธิ ปัญญา -->สมถะ วิปัสสนา --> ปัจจุบันขณะ --> นิพพาน

มันได้ยิน...หรือได้เห็น...อย่างตั้งใจใว้....

คุณฝึกจิต..เคยเห็นคนเดินมา...เป็นอสุภะไปเลยมั้ย?...แต่เรื่องนี้มีพระเทศน์ให้ฟัง

ผมเคยแต่...เห็นคนอื่นเป็น..คนที่เราคิดว่า...เขาจะเดินมา

ส่วนเรื่องการได้ยินที่เคย....มีรายละเอียดมาก

จะเห็นว่า....เราสามารถแทรกสัญญาชุดใหม่ที่เราตั้งใว้ในใจ..แทนสัญญาเดิมที่ควรจะเป็น

ศีล สมาธิ ปัญญา นำมารวมกันที่ปัจจุบันอารมณ์ นั่นคือ นิพพาน(อันนี้คือส่วนตัวดิฉัน) แสดงว่าถ้าเรารู้ตัวว่าเรากำลังจะตาย เราก็ทำสมถะให้อยู่ในปัจจุบันอารมณ์ คือ ความว่างแห่งสุญญตา ถูกมั้ยเจ้าค่ะ อันนี้คือความเห็นส่วนตัวเจ้าค่ะ
เพราะพระพุทธเจ้า ก่อนที่ท่านจะเสด็จปรินิพพาน ท่านก็ทำสมถะทรงอยู่ในฌานแล้วท่านก็ถอนฌานออกมาอยู่ในฌาน1 แล้วท่านก็ปรินิพพาน ผิดถูกประการใดช่วยพิจารณาด้วยนะเจ้าค่ะ

ดังนั้น....ขณะพิจารณาอัฏฐิกังกระดูก 300 ท่อน...คนเดินผ่านมา...ก็เห็นเป็นโครงกระดูกเดิน

จะไม่แปลกใจ..อะไรเลย

บิดเบือน..ด้วยกำลังสมถะภาวนา...ยังอนิจจังอยู่...คือเสื่อมไปได้

ยังเข้าไม่ถึงครับ ขนาด เจริญสติ ยังไม่สมบูรณ์เลยครับ ตอนนี้ กำลัง เจริญสติ หาทางสายกลาง ของความพอดี นำ ธรรม มาครอบ หน้าที่ ในชีวิต ฆารวาส ให้ได้อยู่ครับ ยังเกว่งไปมาไม่เข้าตรงกลางสักที่ ยากกกกสุดๆ

ก็ถ้าเราเจริญ มรรค8 ควบคู่ไปกับสมถะ ก็ไม่น่าจะบิดเบือนนี่เจ้าค่ะ แต่อันนี้มันก็ขึ้นอยู่กับอินทรีย์ของแต่ละบุคคลแล้ว ศีล สมาธิ ปัญญา รวมลงที่กายใจ ในปัจจุบันอารมณ์

บิดเบือน...เป็นคำพูดผมเอง...กะจะพูดต่อความคิดเห็นตัวเองนะครับ....ไม่คิดว่าคุณน้องจะโผล่มาพอดี...
sorry....sorry

ผมว่านะ นำมารวมกันที่ปัจจุบันอารมณ์ เป็นจิต เห็นทุกข์ ครับ ต้องทำจิตเห็นจิต(วิญญาณรับผัสสะ)ให้ได้ก่อนครับ แรกๆ จิตเห็นทุกข์ ก่อน ถูกแล้ว จากนั้นนำมาลงวิปัสสนา เลยครับ ไม่นาน จิต จะเห็นจิต แล้ว ค่อย แยกธาตุแยกขันธ์ ครับ
สมถะ ยังไม่ได้ใช้ ปัญญา ครับ ต้อง ลงที่วิปัสสนา
การปฏิบัตินั้น จะเป็น 8+3+2+1=0 ครับ ไม่ได้ ทำแค่อย่างเดียว ครับ

ไม่รู้จะถูกมั้ยนะครับ

มันเป็น สมถะ ครับ ข่มกิเลสไว้ได้ หรือไว้ใช้ร่วมพิจารณา กับ วิปัสสนาครับ

จิตเห็นทุกข์ ก็คือ ทุกข์ในอริยสัจสี่ พอเรามองเห็นทุกข์ ตามความเป็นจริงแล้ว (ขอประธานอภัยที่อธิบายแบบความเข้าใจของตนเจ้าค่ะ)จิตเราก็จะละอุปทานขันธ์ เห็นกายนี้ไม่ใช่ของเรา แล้วน้อมเข้าสู่อารมณ์นิพพาน..แต่ยากเอาการอยู่เจ้าค่ะ ถ้าคน ศีล สมาธิ ปัญญา ยังเป็นมิจจฉา..เพราะว่าต้องได้ปัญญาวิมุติก่อนถ้าไปมั่วนิ่มนั่งสมถะทรงฌาน จิตไปจับเอาสภาวะใด..คุนน้องไม่อยากนึกสภาพตอนจิตล่วงไปสู่สภาวะนั้น

เราต้องทำสมถะควบคู่ไปกับวิปัสนา น่าจะสมดุลใช่ไหมเจ้าค่ะ

ผมยิ่งแย่...

แต่...แบบนี้...



คุณฝึกจิต....เชื่อว่าเป็นไปได้จริงมั้ย?

ผมเชื่อ..แม้ไม่เคยเห็นกระดูกเดินได้...แต่มีประสบการณ์ใกล้เคียง...อธิบายได้

ใช่...นี้เป็นด้วยความจงใจ...ตั้งใจ...เป็นสมถะ

หากเพิ่มวิปัสสนาเข้าไป...ก็มีความเป็นไปได้...ใช่มั้ยละ...แค่เรารู้ว่า...ที่ตั้งใจใว้นั้น..มีเหตุผลเพราะอะไร

ดังนั้น...เมื่อเห็นหลวงปู่มั่นตอบธรรมะ

ถ้าเราจักตั้งใจไม่เพ่งโทษใคร ๆ อาสวะก็จะเกิดได้ด้วยยากเหมือนกัน

จึงเชื่อ...อย่างหนักแน่น

ผมถึงว่า....

มีความเป็นไปได้ที่...

แค่เราไม่เอา....ก็อาจไปนิพพานได้

ไม่เอาเพราะเข้าใจ....ตั้งใจว่าไม่เอา

การเพ่งโทษ เป็นการ สร้าง อัตตา ของเราเอง ขึ้นมาเทียบ นะผมว่า ต้องปฏิบัติจนทั้งเพ่งโทษ ก็ไม่เกิด เพ่งดี ก็ไม่เกิด ทุกอย่าง เสมอกัน รู้เฉยๆ (เป็นไปได้มั้ยเนี่ย) เพราะเคยฟังมาว่า จงเพียร ให้เหลือเพียง 1เดียว(นิพพาน) หากยังเกิด คู่ อยู่ ก็ยังไม่พ้นทุกข์-สุข แต่หากให้จบกิจ จริง 1 เดียวก็ต้องทิ้งไป บริจาคไปให้สิ้น จน ไม่เหลือ อะไร เป็น 0 เพราะหากยังมี 1 ก็ยังไม่จบกิจแท้ เพราะยังต้อง คอยรักษา 1 นี้ไว้เสมอด้วย (ที่สุดในที่สุด กระมั่ง)
แต่ยังไม่ได้หา พุทธพจน์ มาดูเลย ท่าน กบ หรือ ท่านอื่นๆ เคยเห็น ประมาณนี้บ้างป่าว ครับ



ครับ ทุกอย่างเป็นไปได้เสมอ เพราะมันเป็น อนิจจัง อะไรๆมันไม่แน่ ครับ