สวัสดีครับท่านกรัชกาย
ผมก็นึกอย่างนี้นะครับ
1.นึกถึงพระพุทธเจ้า หลับตาทีไรก็เห็นแต่พระแก้วมรกต พระพุทธชินราช
2.นึกถึงพระธรรม หลับตาทีไรก็เห็นแต่ตู้พระไตรปิฎก หนังสือสวดมนต์ หนังสือธรรมะ
3.นึกถึงพระสงฆ์ หลับตาทีไรก็เห็นแต่หลวงตามหาบัว หลวงปู่โต สมเด็จสังฆราช หลวงปู่มั่น

ทุกคืนที่ออกปฏิบัติหน้าที่ครับ

คนขวางโลก พูดจริงหรือพูดประชดใครครับเนี่ย พุทโธ ธัมโม สังโฆ บุคคโล ดาวคะนอง


ถ้าหากเป็นดังว่า คุณคงระลึกนึกถึงสิ่งเหล่านั้นเนื่องๆ จึงเห็นแต่สิ่งนั้นธรรมดาครับ ไม่แปลก

อุปมาก็เหมือนคนนึกถึงคนที่ตนรัก คนรักก็อยู่ในใจเราอยู่ใกล้เรา

คิดถึงพ่อแม่ พ่อแม่ก็อยู่ในใจเรา อยู่ใกล้เรากับเรา

นึกถึงพระแก้วมรกต พระแก้วมรกตก็ในใจเรา เป็นกรรมฐานนะครับน่า หากมองในแง่นี้

เทียบการฝึกกสิณต่างๆ มีปถวีกสิณ เป็นต้น ปถวีกสิณก็อยู่ในใจเรา กับเรา

1. พระพุทธ คือ ความรู้แจ้ง (อริยะสัจ 4 เหรอครับ แล้วให้นึกยังไงครับ)
2. พระธรรม คือ ธรรมที่ปฎิบัติให้รู้แจ้ง (มรรค 8 เหรอครับ แล้วนึกยังไงครับ)
3. พระสงฆ์ คือ ความบริสุทธิ์ ของศีล ( 227 ข้อ เหรอครับ แล้วนึกยังไงครับ)

นี่ก็ด้วยความจริงนะครับ ผมยังไม่กระจ่างครับ(ก็ยังโง่อยู่จริงๆ อีกนั่นแหละครับ)

อย่าพึ่งนึกมันนึกไม่ออกหรอกในเมื่อยังไม่ปฏิบัติ
3.พระสงฆ์คือ ความบริสุทธิ ของศีล ท่านก็ถือศีล 5ก็พอ เมื่อจะทำอะไรที่ผิดศีลก็ให้นึกถึงศีลข้อที่จะทำผิดเราควรระลึกชอบ และต้องเป็นผู้มีหิริโอตะปะด้วย ทำจนเป็นธรรมชาติ
2. พระธรรม คือ ธรรมที่ปัฏิบัติให้รู้แจ้ง ไม่ว่าธรรมนั้น จะเป็นมรรค8 หรือ พรหมวิหาร4 หรือธรรมใดก็ได้ที่มุ่งไปสู่แห่งการรู้แจ้ง ทำอะไรก็ให้นึกถึงธรรมที่เราปฏิบัติอยู่ เช่นการงานที่เราทำอยู่ก็ควรระลึกชอบด้วย สัมมาอาชีพ จะพูดกับใครหรือติดต่อธุระกับใคร ก็ควรระลึกชอบด้วย สัมมาวาจา
1. พระพุทธ คือความรู้แจ้ง เมื่อปฏิบัติตามข้อ 3 และ ข้อ2แล้ว ก็จะรู้แจ้งถึงอริยะสัจ4เอง รู้ว่าสิ่งไหนคือทุกข์ รู้ว่าสมุทัยเหตุของการเกิดทุกข์ รู้ว่านิโรธ คือการดับทุกข์ รู้ว่ามรรค 8คือทางแห่งการดับทุกข์

เนื่องด้วยศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่สอนเรื่อง ทุกข์กับความดับทุกข์ หลุดพ้นจากกิเลสตัณหา เมื่อบุคคลยังความเลื่อมใสในพุทธคำสอน ด้วยการปฏิบัติ อย่างถูกต้อง สมควรแก่ธรรม แก่อินทรีย์และบารมีของตนแล้ว เกิดศรัทธาต่อศาสนา บุคคลนั้นย่อมระลึกถึงคุณของพระศาสดา คุณแห่งพระธรรมที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวให้เป็นแนวปฏิบัติ ตลอดจนพระสงฆ์ที่มีสภาวะธรรมจากการปฏิบัติได้สอน อธิบายธรรมะที่ถูกต้องให้แก่เราได้น้อมนำไปปฏิบัติ เมื่อเราเกิดมีความศรัทธา เห็นทาง เห็นธรรม อย่างถูกต้องแล้ว ย่อมยังประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่นอย่างมากมาย นั่นคือการระลึกถึงอานิสงส์ของพระพุทธเจ้าที่เริ่มต้น พระองค์ตรัสรู้พระองค์เดียว แต่ด้วยพระกรุณาพระองค์ก็สงเคราะห์เราชาวโลกสั่งสอนให้ได้ตรัสรู้ตามพระองค์ก็มากมายครั้งพุทธกาล ดั่งที่เราได้อ่านในพระไตรปิฎกนับเวลาสองพันกว่าปี จนปัจจุบัน แม้บางคนจะเป็นเพียงได้เห็นธรรม ได้ศรัทธา ก็ยังความสุข ปลาบปลื้มใจอันประมาณมิได้
เพราะฉะนั้น การที่เราระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นั้น เราระลึกถึงอานิสงฆ์ที่เราได้รับจาการที่เราประพฤติ ปฏิบัติแล้วได้ผลต่างหากครับ

ในความเมตตา ของทุกท่านครับ