คุณคิดว่ามีกฎอื่นอีกรึเปล่าครับ... กฎที่ทำให้สิ่งที่หลุดเข้าไปแล้วไม่สามารถกลับมาเล่าได้น่ะครับ...

คือผมก็คิดเรื่อยเปื่อยนะครับ... อย่าถือสา พอดีคำอธิบายของคุณ มันวิ่งมาชนต่อมคิดนอกคอกของผม...หง่ะ...

ก็คงมีมั่ง.. ที่ได้ฟังเพลงสุดท้ายแล้วไม่เห็นกลับมาบอกสักรายเลยฮิฮิฮิ

คำว่าทุกสิ่งเป็นธรรมชาติ และคำว่าทุกสิ่งเป็นอนัตตา
แทบจะเป็นสภาวะอันเดียวกัน อย่างเดียวกันแบบเดียวกัน

ไม่ว่าอะไรที่มีอยู่ ล้วนแต่มีความเป็นสิ่งที่มีความเป็นของธรรมชาติเป็นสิ่งธรรมชาติ
จะขี้ฝุ่น หุ่นยนต์ หรือมรรคผลนิพพาน สิ่งทั้งปวงล้วนคือธรรมชาติ
หยิบจับอะไรขึ้นมาสักสิ่ง นึกถึงอะไรขึ้นมาสักอย่าง สิ่งนั้นก็เป็นธรรมชาติ

ไม่มีใครสามารถเพิกถอนฐานะแห่งความเป็นธรรมชาติออกจากทุกสิ่งได้
เพราะความเป็นธรรมชาติเป็นสิ่งที่ประจำอยู่กับทุกๆสิ่ง

เช่นเดียวกับสภาพของอนัตตา ที่บุคคลไม่สามารถเพิกถอนออกจากทุกสิ่งได้
เพราะทุกสิ่งล้วนก็มีลักษณะของความเป็นอนัตตา ประจำอยู่อย่างคงที่เช่นเดียวกับ
ความเป็นธรรมชาติที่มีอยู่กับทุกสรรพสิ่ง

แม้แต่พระนิพพานก็เป็นธรรมชาติ บุคคลไม่สามารถเพิกถอนฐานะความเป็นธรรมชาติออกจากนิพพานได้ฉันใด บุคคลก็ไม่สามารถเพิกถอนความเป็นอนัตตาออกจากนิพพานได้ฉันนั้น

เพราะอนัตตาไม่ใช่สิ่งที่ใครจะต้องไปเพิกถอน แต่ต้องเพ่งศึกษาเข้าไปในทุกสรรพสิ่ง
ทั้งรูปและนาม และแม้แต่ภาวะอันเป็นที่ดับนามรูป หรือสภาพอันระงับสังขารก็ยังต้อง
เพ่งศึกษาค้นคว้า จนพบได้ว่า สิ่งทั้งปวงเหล่านั้นเป็นอนัตตามีอนัตตาเป็นลักษณะ
ประจำอยู่

พระพุทธองค์ไม่ได้สอนให้ต้องถอนอนัตตา
แต่ให้สร้างความรู้เรื่องอนัตตาให้เกิดขึ้น มองให้เห็นโลกตามที่เป็นจริง จนพบว่า
ทุกสิ่งเป็นอนัตตา เมื่อนั้น อัตตวาทุปาทาน จึงจะถูกเพิกถอนทำลายลงได้


หลักศาสนา ให้ไปกำหนดศึกษา เรียนรู้ต่อตัวชีวิต และนามรูปทั้งหลาย
เพื่อให้มองเห็นลักษณะแห่งไตรลักษณ์ที่ประจำอยู่กับสิ่งทั้งปวงเหล่านั้น

ความเห็นที่ถูกต้องจากการตามดูธรรมชาติอย่างถูกทาง ก็จะพบว่าแท้จริงแล้ว
ทุกสรรพสิ่งเป็นอนัตตา และไม่มีสิ่งใดที่เป็นอัตตา

การปฏิบัติจึงแค่เพียงถอนอัตตา ไม่ต้องถอนอนัตตา

เพราะอนัตตานั้นถอนไม่ได้ แต่อัตตาถอนได้

และพระพุทธเจ้าก็สอนเพียงให้ถอนอัตตาเท่านั้น ไม่มีตรงไหนที่บอกให้ถอนอนัตตา

ขอบคุณครับ ผมชอบอารมณ์ขัน และเสียงหัวเราะของท่านจังเลย