"เนื่องในเทศกาลวันสำคัญมีแต่คนมาขอพร มันขอกันบ่ได้ดอกพรนะเฮ็ดเอาเฮ็ดดีทำดีกะได้ดี เฮ็ดชั่วทำชั่วกะได้ชั่ว บ่แม่นว่าวันสำคัญสิมาวัดแล้วมาขอศีลขอพรกับพระถ้าขอกันได้เจ้าของสิบ่บวชแล้วสิไปวัดหาขอแต่พรนั้นแล้ว มันให้กันได้ปานนี้อาจารย์คือสิบ่เหลือแล้วละศีล ศีลมันบ่ได้อยู่กับพระมันอยู่กับเจ้าของ ประพฤติปฎิบัติเอา คนบ่มีศีลบ่ธรรมบ่แตกต่างจากสัตว์ คนที่รักษาศีลห้าครบสมบูรณ์ตายไปบ่ตกต่ำแน่นอน สุขภูมิเป็นที่ตั้ง ให้พากันถึงสรณะ ศาสนาเป็นเรื่องการกระทำบาปบุญบ่แม่นเรื่องของพิธีต่าง..."

ธรรมคำสอน:องค์หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร





"...อย่าคิดว่า วันเวลา จะเหลืออีกยาวนาน
มีสติเมื่อไหร่ ให้ลุกมาเดิน มีสติเมื่อไหร่
ให้ลุกมาภาวนา อย่าเห็นแก่กิน แก่นอนอย่าเอาพวก
เอาคณะ อย่าเอาพูด เอาคุย อย่าเอาหน้า เอาตา..."
(โอวาทธรรม หลวงปู่ไม อินทสิริ)




"...ถ้าใจยังไม่มีความสงบเยือกเย็นทางสมาธิธรรมแล้ว อย่าเข้าใจว่าตนจะได้รับความสุขเย็นใจในที่ไหน ๆ เลย แต่จะไปเจอเอาแต่ความรุ่มร้อน ที่แอบแฝงไปกับหัวใจที่ไม่มีความสงบนั้นนั่นแล

จงพากันรีบชำระแก้ไข ให้พอเห็นช่องทางเดินของจิตเสียแต่บัดนี้เป็นต้นไป ใครเพียร ใครอาจหาญ ใครอดทน ในการต่อสู้กับกิเลส ตัวฝืนธรรมอยู่ตลอดเวลา ผู้นั้นจะเจอร่มเงา แห่งความสงบเย็นใจในโลกนี้..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต





"...ดูใจคน ดีกว่า ดูหน้าคน เรื่องทั้งปวงสำคัญที่ใจ ชั่วก็ที่ใจ ดีก็ที่ใจ จะสำเร็จได้ก็ที่ใจ คนเราถ้าใจผ่องใสแล้ว จะพูดจะทำอะไรก็ดีทั้งนั้น..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ลี ธัมมธโร







“...ปกติจิตของเราก็ทำงานอยู่เสมอ แต่งานนั้นไม่เป็นเรื่องเป็นราว เป็นเรื่องวุ่นวาย ยุ่งๆ เหลวไหล ไม่มีสารประโยชน์ เราจึงต้องหางานที่มีสารประโยชน์มาให้จิตทำ

คือ หาเรื่องดีๆ ไม่มีโทษ เรื่องที่เราทำนี้คือ อานาปานสติ ได้แก่ การตั้งใจกำหนดจิตของเราเอง หรือกำหนดลมหายใจของเราเอง เราจะงดเว้นงานอื่นทั้งหมด ตั้งหน้าทำงานนี้อย่างเดียว นี่เป็นจุดมุ่งหมายของการทำสมาธิ...”

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์ท่านพ่อลี ธมฺมธโร






"...การที่เรามีโอกาสปฏิบัติธรรม ที่ถูกทางเช่นนี้มีน้อยนัก หากปล่อยโอกาสให้ผ่านไป เราจะหมดโอกาสพ้นทุกข์ได้ทันในชาตินี้ แล้วจะต้องหลงอยู่ในความเห็นผิด อีกนานแสนนาน เพื่อจะพบธรรมอันเดียวกันนี้

ดังนั้น เมื่อเราเกิดมาพบพระพุทธศาสนาแล้ว รีบปฏิบัติให้หลุดพ้นเสีย มิฉะนั้นจะเสียโอกาสอันดีนี้ไป เพราะว่าเมื่อสัจธรรมถูกลืม ความมืดมนย่อมครอบงำปวงสัตว์ให้อยู่ในกองทุกข์สิ้นกาลนาน..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ดูลย์ อตุโล





เมื่อมีปัญหา ธรรมมะแก้ปัญหาได้
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงศึกษาสำเร็จ
ศิลปศาสตร์ ๑๘ ประการมาก่อน
แต่ความรู้ทั้ง ๑๘ ศาสตร์นั้น
ก็ยังแก้ปัญหาชีวิตไม่ได้
แก้ปัญหาทุกข์ไม่ได้
จึงเสด็จออกผนวช
เพื่อหาธรรมะมาแก้ปัญหาให้ชาวโลก
มาสอนชาวโลกให้พ้นทุกข์
เรียกได้ว่า แม้ทรงเป็นจักรพรรดิเป็นใหญ่ในทางโลก
ด้วยสำเร็จศิลปศาสตร์ ๑๘ ประการแล้ว
ยังคงแก้ทุกข์ไม่ได้

จึงทรงละความเป็นใหญ่ทางโลก
ไปเสาะแสวงหาทางธรรม
จนทรงเป็นศาสดาเอกของโลก
ด้วยทรงพบทางแก้ทุกข์ถาวร
ให้ถือเรื่องกฎแห่งกรรมเป็นใหญ่
ไม่มีสิ่งใดเหนือกรรม ไม่มีใครพ้นกรรมไปได้
แม้แต่พระพุทธองค์ยังต้องเสวยกรรม
เช่น ในอดีตชาติเป็นโคบาล

โคหิวน้ำมาก น้ำลายไหล
จะไปกินน้ำที่เป็นโคลน น้ำสกปรก
โคบาลก็ตีวัว ไม่ให้กิน
ให้ไปกินหนองน้ำหน้าโน้น
ครั้นเมื่อทรงเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว
ทรงกระหายน้ำมาก
ให้พระอานนท์ศรีอนุชา ไปตักน้ำให้เสวย
พระอานนท์ทูลตอบว่า
"ไม่ได้พุทธเจ้าข้า ต้องเสด็จไปตรงโน้น น้ำใสดี"
จึงต้องทนกระหายน้ำเสด็จต่อไปด้วยความยากลำบาก

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม







เราทำตัวเราเอง
ผู้อื่นไม่ได้ทำจิตของเราให้เศร้าหมองหรือผ่องแผ้ว
เราเองเป็นผู้ทำให้จิตของตนเศร้าหมอง
ผู้อื่นช่วยไม่ได้ แม้พระพุทธเจ้าก็ช่วยไม่ได้
ท่านทรงเป็นผู้บอกทางให้เท่านั้น
เราจะต้องเป็นผู้ลงมือทำเอาเอง

หลวงปู่ขาว อนาลโย

...สาธุ สาธุ สาธุ ...