ขณะทำสมาธิหลับตาหรือขณะลืมตา
ที่จะเกิดอาการเห็นเพียงสีแตกต่างกัน

แบบว่าไม่รู้ตัวมาก่อนว่าจะได้เห็นสี
สดๆร้อนๆหมาดๆใหม่ๆซิงๆไม่ได้ฝัน
เพราะเป็นเวลากลางวันแสกๆบ่ายแก่ๆ
ใต้ร่มไม้วันพฤห้สบดีที่27สิงหาคม2558

สีที่เห็นนั้นสดใสเหมือนสีในรูปประจำตัวที่โพสต์เลยค่ะ
หลากสีลดหลั่นไปตามองศาที่ขยับเอียงหน้าเห็นทีละ1สี
เป็นการเห็นทางมโนทวารขณะนอนหลับตาบริกรรมพุทโธ

สีที่ผมสังเกตุเห็น

คือแสงสว่างจากการกำหนดรู้ในการมอง

เห็นความไม่เที่ยงของสีที่ปรากฎ

มันเกิดดับระหว่างการย้ายโฟกัสตาจากจุดหนึ่งไปจุดหนึ่ง

เหมือนเอา clip หนัง 2 clips มาต่อกัน รอยต่อของclip คือการเกิดดับ

รอยต่อระหว่างโฟกัส เกิดรวดเร็วมาก หากไม่สังเกตุจะไม่เห็น ผมเห็นเป็นความว่าง ไม่มีภาพอะไรเลย แต่เป็นแสงสว่างสีขาว คั่นกลางทุกครั้งที่ตาย้ายโฟกัสใหม่

แม้กระทั่งกระพริบตา จังหวะกระพริบ มีการเกิดดับของโฟกัส นั่นคือ ตาต้องเริ่มโฟกัสใหม่

ระหว่างตามองภาพกับการได้ยิน

การได้ยินเสียงเกิดขึ้นจนดับลง จะสังเกตุง่ายกว่าการเกิดดับจากการมองภาพ เพราะหากไม่หลับตา ภาพต่างๆจะปรากฎไวมาก ยากแก่การกำหนดรู้ช่วงเกิดดับ

แต่เสียงนั้น เรายืนอยู่เฉยๆ หากม่มอเตอร์ไซค์วิ่งผ่านไป เราจะเห็นการดับลงไปของเสียงตามรัศมีหรือระยะการได้ยินของโสต เมื่อวิญญาณเกิด คือ เราตั้งใจฟังเสียงนั้น

คนเราติดอยู่กับความยึดถือทุกลมหายใจ จึงไม่เข้าใจความเป็นจริง ยึดถือว่าสิ่งนั้นดี สิ่งนี้ไม่ดี สิ่งนี้วิเศษณ์ เค้าจึงดิ้นรนและเดือดร้อน ขาดสติ ถึงความวิปลาศไป พระพุทธเจ้าสอนให้รู้ทันทุกอย่างและเอาแค่สักแต่ว่ารู้เท่านั้น ไม่ได้เจือไปด้วยความยึดถือด้วยชอบ ชัง เฉย จึงได้รู้ทันความเป็นจริง หลุดพ้นจากความยึดถือคือนิพพาน จะยึดถือดับๆ
จากสายสืบสั่งสอนนิสัยศาสตร์

อริยชนไม่เกลือกกลั้วอบายที่นำไปสู่อบายภูมิ
มีแต่ความรู้ความเข้าใจจิตที่อบรมจิตดวงรู้
ตลอดเวลาทั้งยืนเดินนั่งนอนทำพูดคิด
ไม่มีเสียไม่มีอกุศลแปดเปื้อนในจิต
ที่เป็นจิตดวงรู้ทุกสถานการณ์
ไม่เลือกกาลเวลาสถานที่
เพราะดับกิเลสหยาบๆ
ที่จิตไม่หลงกาย
ก็ปกติกุศลจิต
ปิดอบายภูมิ
มีแต่จิตดี
ไม่มีเสีย
ในจิต

ขณะรู้สีดับภพชาติเพราะเป็นสภาวะเหนือสมมุติบัญญัติ
จิตหลุดพ้นโลกไม่เกลือกกลั้วด้วยรูปขันธ์นามขันธ์
พ้นสมมุติเพราะหมดความอยากไม่มีเชื้อให้เกิด
ไปตามสมมุติในกามโลก รูปโลก อรูปโลก
ไม่มีชาติความเกิดในไตรภพขณะจิตรู้
ความจริงของสีที่ปรากฎพร้อมกับจิต

แค่สีก็ยึดมีแต่เรื่องราง. สีมันก็เต็มไปทั้งโลกนั้นแหล่ะถ้าตายังมีอยู่ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตาหรือในสัญญา. มันก็ไร้สาระอยู่ดี

ขณะรู้แจ้งสี เป็นจิต เจตสิก รู้แจ้งรูปของสี เป็นอารมณ์นิพพาน
ที่ไม่ได้มีตัวตนรู้สีผ่านตา เพราะจิตดับรูปขันธ์นามขันธ์
ตั้งแต่นามธรรมเกิด รูปธรรมดับ เป็นจิตล้วนๆที่ว่าง
จิตรู้เด่นที่สี ไม่ใช่รู้รูปของสีผ่านตาทางจักขุวิญญาณ
เพราะดับกายหยาบตั้งแต่รู้นามเกิด รูปดับ รู้สีในปรมัตถ์