ข้าพเจ้าเคยอ่านหนังสือพระศรีอาริย์ตอนนี้หาหนังสือไม่เจอแต่จะเล่าสิ่งที่จำได้ค่ะ

พระวิสุทธิเทพก็คือพระโพธิสัตว์ที่จะมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปคือพระศรีอริยเมตตรัย
สาระสำคัญในหนังสือได้บอกรายละเอียดของการเริ่มเกิดมีสิ่งมีชีวิตยุคแรกเริ่มที่มีกายเป็นทิพย์

เมื่อโลกแตกดับลงไปสิ่งมีชีวิตที่หลงเหลืออยู่ก็คือ
ผู้ที่จุติจิตแล้วไปเกิดบนสวรรค์ชั้นดุสิตขึ้นไป

ยุคปัจจุบันที่พอจะมีอดีตชาติของพระศรีอาริย์มี
หลวงปู่ทวดเหยียบน้ำะเลจืดสมเด็จโตพรหมรังสี
ไม่ได้คิดเอาแต่่อ่านหนังสือที่บอกมาที่พอจำได้

คติธรรมหลวงพ่อทวด
พูดมากเสียมาก
พูดน้อยเสียน้อย
ไม่พูดไม่เสีย
นิ่งเสียโพธิสัตว์

ตั้งนะโม3จบ
พระคาถาหลวงพ่อทวด
นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา
นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา
นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา

พระคาถาชินบัญชร(ย่อ)
ชินะ ปัญชะระ ปะริตตัง มัง รักขะตุ สัพพะทา
ชินะ ปัญชะระ ปะริตตัง มัง รักขะตุ สัพพะทา
ชินะ ปัญชะระ ปะริตตัง มัง รักขะตุ สัพพะทา

ผู้ที่จะปรารถนาจะได้พบพระศรีอาริยเมตตรัยควรระลึกได้ค่ะ

พระพุทธเจ้าศรีอริยเมตตรัยทรงบำเพ็ญพระบารมี
เป็นนิยตโพธิสัตว์นาน16อสงไขยกับแสนมหากัปป์
ชาติสุดท้ายมีพระวรกายสูง80ศอกอายุยืน8หมื่นปี
ครองเพศฆราวาส4หมื่นปีหลังออกบวช7วันบรรลุธรรม
ผู้คนยุคนั้นเสวยสิ่งที่มีอันเป็นทิพย์โดยไปอธิษฐาน
ขอที่ต้นกัลปพฤกษ์ทุกคนมีเหมือนๆกันมีศีลธรรม
ผัวเดียวเมียเดียว ดอกไม้ประจำพระองค์ดอกบัวขาว
บุคคลที่เกิดยุคนั้นเปรียบเป็นบัว8เหล่าพระศรีอาริย์
ทรงแสดงธรรมรื้อขนสัตว์โลกออกจากกองทุกข์ได้
ถึง3ใน4ซึ่งมากกว่ายุคพระสมณโคดมที่รื้อได้2ใน3
ครองธรรมถึง4หมื่นปีเมื่อเสด็จปรินิพพานก็สิ้นพระศาสนา

พระจิตของพระวิสุทธิเทพ
แบ่งภาคได้โดยพิสดาร
เพื่อลงมาบำเพ็ญบารมี
1ดวงบ้าง10ดวงบ้าง
เต็มดวงบ้างบางคราว
สามารถแบ่งได้เป็น
พันๆร่างลงมาช่วย
แก้ปัญหาภัยพิบัติ

เพราะฉะนั้นจึงไม่ควรประมาทกัน
แม้แต่ดิรัจฉานก็อาจเป็นดวงจิต
ของพระวิสุทธิเทพก็ได้ใครจะรู้

"สิ่งอันประเสริฐอันมีอยู่เฉพาะหน้าแล้วไม่สนใจ แล้วกลับไปหวังไกลถึงสิ่งที่เป็นเพียงการกล่าวถึง เป็นลักษณะของคนไม่เอาไหนเลย ก็ในเมื่อมรรค ผล นิพพานในศาสนาสมณโคดมในปัจจุบันนี้ยังมีอยู่อย่างสมบูรณ์ กลับเหลวไหลไม่สนใจ เมื่อถึงศาสนาพระศรีอารย์ ก็ยิ่งเหลวไหลมากกว่านี้อีก"

จากหนังสือ "หลวงปู่ (ดุลย์)ฝากไว้"

ความไม่เอาไหนออกมาจากจิตผู้ที่ยังมีกิเลสเอาข้อความมาโพสต์
ก็เป็นทุกข์ของจิตผู้นั้นเองที่กล่าวตู่โดยมิรู้ตัวว่าคิดผิดโดยไม่รู้ไง
จริงมีคนรับอยู่ไหนมีแต่สภาพจิตตนคิดไปเองธัมมะทั้งหลายเป็นอนัตตา

งงเรื่องไรคะ เรื่องเล่าจากหนังสือมีแทรกความคิดเห็นนิดหน่อยค่ะ

viewtopic.php?f=1&t=49421

จิตดวงนี้มีสติคิดแก้ไขตนตลอดน๊า
จิตใครคิดไม่ดีก็แก้กันเอาเองนะ