ดิฉันกับสามีคบกันมาตั้งแต่เรียนปวช. เค้าเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายดี จนเราเรียนจบป.ตรีก็แต่งงานกันจนปัจจุบันมีลูกด้วยกัน 2 คน แต่เมื่อปี 48 สามีทำงานที่ใหม่และเราเพิ่งคลอดลูกสาวปี 49 เค้าก็ยังรักครอบครัวดี แต่พอปี 50 เค้าย้ายโรงงานไปอยู่ที่ใหม่ ได้เจอแม่ม้ายลูกติดที่บอกว่าสามีตาย และเริ่มคบกัน พอปี 51 ก็เริ่มมีความสัมพันธ์กัน เค้าก็กลับบ้านดึก กลับมาก็ทะเลาะกันเกือบทุกวัน แต่เค้าก็ยังดูแลลูกและให้ดิฉันดูแลเรื่องเงินทองในบ้านอยู่ จนปลายปี 51 ทะเลาะกันรุนแรงเพราะเค้าไม่กลับบ้าน จนดิฉันไล่เค้าออกจากบ้าน เค้าก็เลยออกจากบ้านไป 5 วัน แล้วก็กลับมา บอกว่าจะพยายามกลับบ้านเร็วและไม่ไปกินเหล้าเหมือนเมื่อก่อน ขอให้เค้ากลับมาเพราะรักลูก และปี 52 เค้าก็ต้องโดนไล่ออกจากงาน และมาทำงานขายตรงสินค้าตัวหนึ่ง ก็ไปไม่ได้ ต้องไปรับเหมาก่อสร้าง ก็ไปไม่ได้ ไม่มีงาน ชีวิตครอบครัวก็ลำบากมาก มีหนี้สิน ลูกต้องเรียนดิฉันก็ลำบากมาก ปลายปี 54 เค้าตัดสินใจไปขายของที่ตจว.อยู่ไกลกทม.มาก แต่ก็ยังติดต่อและโกหกดิฉันเพื่อที่จะไปหาผู้หญิงคนนั้น และในทีุ่สุดดิฉันก็ทราบเรื่องเมื่อต้นปี 55 ว่าเค้ามีผญ.อื่นมาตลอด 5 ปี สามีดิฉันเค้ายอมเลิกกับผญ.คนนั้น ขอโทษที่ทำและกราบเท้าดิฉันให้ดิฉันให้อภัยเค้า ไปสาบานและให้คำมั่นสัญญากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกที่ว่าจะไม่ทำอีก และไม่ยุ่งเกี่ยวกับผญ.คนนี้และคนอื่น ๆ อีก เปลี่ยนเบอร์ ไม่ติดต่อกับคนที่รู้จักผญ.คนนั้นและเพื่อน ๆ ของเค้า เค้าบอกว่าที่เค้ายังคบกันเพราะยังได้อยู่ และไม่เคยคิดที่จะจริงจัง ถ้าจริงจังเค้าไปอยู่กับผญ.คนนั้นนานแล้ว แต่เพราะไม่ได้คิดอะไรเลยไม่ไป ตอนนี้เค้าก็พยายามปลอบใจให้ดิฉันลืม เพราะเค้าเลิกแล้ว แต่ดิฉันก็ไม่สามารถลืมได้ ความคิดมันวนเวียน ว่าเค้าทำไปทำไม ทำเพื่ออะไร ในเมื่อไม่รักผญ.คนนั้น แล้วทำไมถึงยังติดต่อกัน ถ้ามีโอกาศก็ไปนอนค้างที่บ้านผญ.คนนั้น หรือไปเจอกัน พอดิฉันรู้ก็สามารถเลิกได้ทันที แล้วดิฉันจะสามารถเชื่อใจเค้าได้หรือ ดิฉันควรทำอย่างไรดี ตอนนี้ดิฉันยังเสียใจอยู่ ยังเฝ้าคิดวนเวียนตลอดเวลา แม้จะทำใจอยู่หลายครั้งเพื่อเห็นแก่ลูก และพยายามให้โอกาสกับสามี เพื่อที่เค้าจะได้กลับตัวกลับใจใหม่ แต่ก็ยังต้องพูดถึงเรื่องนั้น จนบางครั้งก็ทะเลาะกัน ยังคงร้องไห้ฟูมฟาย เสียใจกับสิ่งที่สามีได้ทำไว้ ควรทำอย่างไรดีคะ

หัวอกเดียวกันค่ะ และเข้าใจคุณ sutttichan เป็นอย่างมาก เราขอเลิกก็ไม่ยอมเลิก และขอโอกาสเราเพื่อลูก เห็นลูกแล้วเราก็ต้องยอมทำใจ เพราะเราเจ็บปวดเราคงทนได้มากกว่าลูก ลูกยังเล็กเขาคงแบกรับไม่ไหวหากพ่อแม่ต้องแยกกัน เราก็ทนอยู่ช่วงแรกๆ ร้องไห้ตลอดเพราะทำใจให้อภัยในการกระทำของสามี ไม่ได้ ผ่านไป 1ไม่เคยลืม แต่ก็เข้มแข็งขึ้น พยายามคิดว่าเราก็ทำหน้าที่แม่ของเรา เขาก็ทำหน้าที่พ่อของเขา ระหว่างเรากับสามี ก็บอกว่าต่างคนต่างอยู่ จะให้อภัยหรือไม่ก็ให้เวลาเป็นเครื่องตัดสิน สำหรับลูกเราให้ความอบอุ่นเขาเต็มที่ให้เขารับรู้ได้ว่ามีแม่คนเดียวเขาก็มีความสุขได้ และเราต้ิองทำใจไม่ให้ยึดติดกับคนที่เราเรียกว่าสามี ละวางจากเขา ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองไป ทุกอย่างล้วนเป็นสมมติ วันหนึ่งถ้าต้องเลิกลากันไปก็ถือว่าหมดกรรมต่อกัน แม้บางครั้งก็ยังแอบร้องไห้ แต่เมื่อเริ่มปล่อยวางจากสามีคิดว่าอยากอยู่ก็อยู่ อยากไปก็ไป เขาไม่ได้มีความหมายอะไรกับฉันเลย ก็ทำให้เราทำใจได้เยอะเลย ตอนนี้เราเข้มแข็งขึ้นมากเพราะใจมันด้านชาหมดแล้ว เขาจะอยู่จะไปไม่มีผลกับเราเลย เราขอให้คุณ suttichan ข้ามผ่านจุดนี้ไปให้ได้ อย่าอยู่ด้วยความอาฆาตแค้นเหมือนเราในช่วงแรกมันทุกข์มาก พอเราเริ่มวางเราก็ดีขึ้นมาก เวลามันจะช่วยให้เราหาทางออกที่ดีที่สุด ให้หมั่นทำบุญ บริจาคทานบ่อยๆด้วยนะค่ะ ช่วยได้เยอะเลยค่ะ ทำให้ความแค้นในใจมันค่อยๆ เบาบางลงค่ะ โชคดีนะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

วันนี้ได้อ่านกระทู้ของหลาย ๆ ท่าน ที่บอกว่าให้ทำใจไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องเก่า ๆ
จริง ๆ แล้วสามีดิฉันก็พูดอย่างนี้ทุก ๆ วัน ว่าเค้าเลือกครอบครัวและรักดิฉันกับลูกมาก
ทุกวันนี้ช่วงปิดเทอมเค้าก็พาลูกทั้งสองคนไปเลี้ยงเองที่ร้านค้าที่ตจว.และจะพูดกับดิฉันเสมอ
ว่าใกล้จะเปิดเทอมแล้ว อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม เค้ายื่นมือมาแล้ว อยากจะพาดิฉัน
ก้าวข้ามผ่านตรงนี้ไปให้ได้เสียที เพื่อลูกของเรา สามีดิฉันเองก็จะโทรมาทุกวันถามเสมอ
ว่ากินข้าวหรือยัง ทำอะไรอยู่ อย่างร้องไห้ พอแล้วและนอนพักผ่อนได้แล้ว ซึ่งกลับเป็นดิฉันเอง
ที่ไม่พยายามทำตัวเองให้มีความสุข มัวแต่ไปคิด มัวแต่ไปนึกถึงอดีตตลอดเวลา ว่าทำไมถึงโง่
ทำไมเค้าต้องไปมีคนอื่น ทำไมต้องมาโกหกกันด้วยอย่างนี้ตลอด ทำให้ไม่มีความสุขเลข
ตอนนี้จะลองทำเหมือนเพื่อน ๆ พี่ในกระทู้นี้ดูนะคะ พยายามทำจิตใจให้เข้มแข็ง ไม่นึก ไม่คิด
ทำตัวเองให้มีความสุข เพราะสามีก็พูดทุกวันว่าเค้ารออยู่ รอให้ดิฉันกลับไปเหมือนเดิม

ดีใจด้วยค่ะที่คุณ suttichan ที่เริ่มมองใจตัวเองแล้ว ถามว่าตอนนี้ดิฉันหายเป็นปลิดทิ้งหรือยัง ตอบเลยว่ายังแต่ดีขึ้นมาก ไม่ทุกข์ระทมเหมือนเมื่อก่อนที่คอยตั้งคำถามว่าโกหกเราทำไม ทำกับเรากับลูกอย่างนี้ได้ยังไง ถ้าเขารักเรารักลูกมากพอต่อให้ผู้หญิงสวยกว่าสาวกว่ามาทอดสะพานยังไงก็ไม่มีทางทำร้ายเราอย่างนี้ มาคิดอีกทีนั้นอาจเพราะเราไปผูกติดกับเขามากไป คิดว่าเขาไม่มีทางทำร้ายจิตใจเรา เขาดีกับเรามาตลอดจนคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดี อะไรก็เกิดขึ้นได้ ทุกอย่างไม่เที่ยงแท้จริงๆ ดังคำพระพุทธองค์ท่านสั่งสอนเพื่อให้เราไม่ประมาทในชีวิต มีสติในทุกเหตการณ์ ณ.วันนี้ จึงทำชีวิตไม่ผูกติดกับเขามาก ทำตัวเองให้สวย รักตัวเองให้มาก ลูกก็รักและเข้าใจในตัวแม่เพราะความรักที่เรามีให้กับเขา ตอนนี้ก็เริ่มมาทำงานเลี้ยงตัวเอง หลังจากลาออกมาเลี้ยงลูกเป็นแม่บ้านที่แสนดี ที่สามีไม่เคยเห็นคุณค่า และก็มานอกใจเรา เมื่อเราไม่ผูกติดก็ทุกข์น้อยลง แต่ให้เชื่อใจ ไว้ใจเหมือนเมื่อก่อนคงเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบเดิมอีก ดิฉันคงไม่ทุกข์ใจร้องให้ฟูมฟายอีกแล้ว และคงไม่มีทางให้โอกาสเขาอีกต่อไป ไม่มีใครเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าหัวใจของเราเองหรอกค่ะ

ไปเที่ยวพักผ่อนใจและกายมา 2 วัน แต่ความคิดก็ยังฟุ้งซ่านสับมากเลยคะ กลับไปคิดว่าเราจะไปบ้าน
ของผญ.คนนั้น ไปให้ทุก ๆ คนที่อยู่ตรงนั้นรับรู้ ว่าเราต่างหากเป็นภรรยาของผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่ผญ.คนนั้น
ที่แอบเค้ากิน ขโมยเค้ากิน กลับมาจากเที่ยวก็ยังต้องมาคุยกับสามีอย่างเสียใจ ฟูมฟายอีกจนได้ ว่าเค้าคง
ไม่อยากให้เราไป ไม่อยากให้ผญ.คนนั้นต้องเสียหน้า และอับอายชาวบ้านซินะ ทำไมความทุกข์ถึงจากเราไปช้ามากเลยคะ พยายามทำใจอยู่ทุกวัน ได้ยินเสียงลูก ลูกก็ร้องไห้ บอกว่าอยากให้ครอบครัวเราเป็นเหมือนเดิม สงสารลูกและตัวเองมาก ๆ เลยคะ ทำไมถึงทุกข์จัง

เสียใจมาก ๆ เลย ทำไมชีวิตเราต้องเป็นอย่างนี้ เค้ากลับบ้านมาส่งลูกเพื่อที่จะเปิดเทอม
แต่กลับต้องมาทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน ทำไม ๆ เค้ากับผู้หญิงคนนั้นเคยบ้างมั๊ย
ที่จะทำร้ายร่างกายกัน ทำร้ายจิตใจกัน ทำไมกับเราซึ่งเป็นภรรยาของเค้า เค้าถึงทำกับเรา
ได้ขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าความรัก ความไว้ใจ มันจะทำร้ายกันได้ขนาดนี้ ตอนนี้มีแต่ลูกเท่านั้น
ที่คอยซับน้ำตาให้ บอกแต่ว่าแม่อย่าร้องไห้เลย เงียบซะนะ เราควรจะรักลูกให้มาก ๆ ใช่มั๊ยคะ
ลูกที่ดิฉันกว่าจะได้เค้ามา ต้องเกือบแลกด้วยชีวิต ดิฉันควรจะรักเค้ามากกว่าใคร สามีไม่รัก
คงไม่เป็นไรใช่มั๊ย เสียใจมากคะ ทุกข์ใจมากที่สุด

คนเราผิดพลาดกันได้ค่ะ ในเมื่อเขาเองก็ยอมรับผิดแล้ว และรับปากว่าจะเลิกกับคนนั้น ลองเชื่อใจดูสักครั้งค่ะ อย่างน้อยก็เป็นการพิสูจน์คำสัตย์ของพ่อของลูก ถ้าคุณยังรักและต้องการเขาอยู่ สิ่งที่คุณควรทำในวันนี้ คือ การให้อภัย และพยายามไม่คิดในเรื่องเก่าๆ กลับมาเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งค่ะ ตราบใดที่คุณยังฝังใจกับเรื่องนั้น เท่ากับคุณไม่ยอมล้างใจตัวเอง แล้วตัวคุณเองนั่นแหละที่จะจมอยู่กับความทุกข์ อย่าเก็บมันไว้เพื่อบั่นทอนจิตใจตัวเองเลยค่ะ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล สู้เอาเวลาที่เหลือมานั่งคิดถึงอนาคตตัวเองกับลูกจะดีกว่าค่ะ

ขอบคุณ คุณมะกอกมะนาวมากนะคะ ใช่คะเป็นดิฉันเองที่ไม่ยอมลืม คอยแต่นึกถึงสิ่งที่เค้า
โกหกดิฉัน เพื่อไปหาผู้หญิงคนนั้น แล้วบังเอิญดิฉันก็ไปเจอรูปที่เค้าถ่ายด้วยกัน ตอนที่สามี
ดิฉันไปบ้านผู้หญิงคนนั้น ไปทานเหล้าด้วยกัน ดิฉันเห็นภาพที่สามีดิฉันโอบกอดผู้หญิงคนนั้น
ซึ่งสามีดิฉันไม่เคยทำกับดิฉันเลย เวลาปกติที่เราอยู่บ้านด้วยกัน มันทำให้ดิฉันเสียใจมาก
คิดแต่ว่า เค้าคงจะรักผู้หญิงคนนั้นมากซินะ ถึงคบกันมาได้ตั้ง 5 ปี โดยที่ไม่เคยคิดจะเลิกลากัน
มันทำให้ดิฉันต้องร้องทุกวันตอนตื่นนอน เหมือนความฝันตามมาหลอกหลอน ต้องร้องไห้ทุกครั้ง
เวลาอยู่คนเดียว ทำอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะลืมได้เลย เสียใจมากคะ ทุกข์ใจมากด้วยคะ

ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณดีค่ะ คุณยังอยู่ในช่วงแห่งความทุกข์และคิดวนเวียนซ้ำซาก พอทุกข์มากๆ ก็ต้องพยายามหนีมัน สุดท้ายตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ อย่าเอาชีวิตเรา ความสุขของเราไปผูกไว้ที่ตัวคนๆเดียวเลยค่ะ หมายถึง คุณต้องสร้างความสุขด้วยตัวเอง ไม่ใช่รอให้เขาเป็นคนสร้างให้ เพราะคุณรอเขาหยิบยื่นให้อยู่ พอสิ่งที่ได้มา มันเป็นตรงกันข้าม คุณจึงยังทุกข์ไม่จาง

หันกลับมารักตัวเอง รักลูก แล้วเริ่มต้นเดินไปข้างหน้าด้วยตัวเอง ถ้าหากเขาจะกลับมารักและดูแลเอาใจใส่เรา นั่นนับเป็นโบนัสค่ะ

ขอบคุณ คุณมะกอกมะนาวนะคะ ดิฉันต้องไปอบรมที่ตจว.มา 2 วัน ไม่ได้เข้ามาอ่านข้อความ
ในกระทู้นี้เลย ดิฉันคิดว่าเป็นเรื่องจริงคะ ที่ตอนนี้ดิฉันรอให้สามีกลับมารักและเอาใจใส่ดิฉัน
เพราะดิฉันเสียใจ ที่เค้าเคยละเลย ไม่ได้ใส่ใจดิฉันเลยตลอดเวลาที่เค้าคบกับผู้หญิงคนนั้น
คำว่าไม่ใส่ใจของเค้า คือ ไม่เคยสนใจในวันเกิดดิฉัน ไม่เคยหาซื้อของขวัญให้กัน ไม่สนใจในวัน
ครบรอบแต่งงานเลย ไม่เคยโทรหาในช่วงเวลาของแต่ละวัน แต่กับผู้หญิงคนนั้น เค้าไปอยู่ถึงที่
ไกล ๆ ก็ยังโทรหากัน ดิฉันเลยรู้สึกว่า เค้าไม่ใสใจดิฉันเลย ดิฉันจึงมานั่งรอเพื่อให้เค้ามาให้ความรัก
ความสุข เพื่อเป็นการไถ่โทษ ขอโทษจากเค้า พอเค้าไม่ทำ หรือทำไม่เพียงพอที่ดิฉันต้องการ
ก็รู้สึกว่าเค้าไม่จริงใจที่จะทำดีกับดิฉัน ไม่ใส่ใจในสิ่งที่ทำ ทำเพื่อให้ผ่าน ๆ ไป ให้ดิฉันรู้สึกดีขึ้น
เท่านั้นเอง ทำให้ดิฉันต้องร้องไห้ เสียใจอยู่ทุกวัน ว่าเค้าไม่ต้องการที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมและ
ไม่พยายามที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเลย ดิฉันคงโง่งมงาย ที่นั่งรอความสุขจากเค้าจริง ๆ อย่างที่คุณ
มะกอกมะนาวได้เขียนไว้ สามีดิฉันก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้วทุกวันนี้ เค้าก็ต้องอยู่ต่างจังหวัดอยู่แล้ว
ทำให้ยิ่งรู้สึกว่าเค้ากับเราคงไปด้วยกันไม่ได้แล้วตลอดเวลา ดิฉันคงจมอยู่ในความทุกข์นี้ตลอดไป
คงไม่มีสุขเสียทีกระมังคะ

เมื่อวานร้องไห้จนเจ็บตาทั้งสองข้าง เพราะเสียใจ คิดวนเวียนในสิ่งที่เค้าทำกับเรา พอคุยกัน
ทางโทรศัพท์ เค้าพูดถึงสิ่งที่ให้เราหยุดความคิด เพราะเค้าเริ่มใหม่แล้ว และไม่คิดหวนกลับไปหา
สิ่งเลวร้ายนั้นแล้ว มีแต่เราที่ยังวนเวียน พูดให้กำลังใจทุกอย่าง และยังบอกว่ายังรักเรา เพราะถ้ารัก
ผญ.คนนั้นแม้สักนิด เค้าก็คงไม่เฝ้าพูดให้เรากลับมาเหมือนเดิม มีความสุขเหมือนเดิม ครอบครัว
กลับมาเหมือนเดิม และวันนี้เค้าโทรมา ถามสารทุกข์สุขดิบ เป็นห่วงเป็นใย เราก็พยายามคุยด้วย
ตอบด้วย แม้จะไม่มีความสุขเลยในน้ำเสียง ไม่มีความกระตือรือล้น แต่เค้าก็พูดว่าขอให้เราพูดด้วย
น้ำเสียงที่มีความสุขได้แล้ว และเค้าจะเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้าที่ผ่านมา เพราะเราไม่รับ
โทรศัพท์เค้ามาเกือบ 2 อาทิตย์แล้ว รู้สึกเหมือนว่าพอเราคุยด้วย เค้าจะมีความสุขมากที่ได้คุยกับเรา
ได้ให้เรารับรู้เรื่องต่าง ๆ ของเค้า เราเองอยากกลับไปเหมือนเดิม อยากกลับไปมีชีวิตเหมือนเดิมเหลือเกิน

ถ้ายังรักเขา ก็กลับไปคบกันเถอะคะ

ให้เวลาช่วยพิสูจน์ความจริงใจของเขา

แต่ก็ควรเผื่อใจไว้บ้างนะคะ

ขอบคุณทุกท่านนะคะที่ให้กำลังใจกันและกัน ตอนนี้ดิฉันก็นิ่ง ๆ เฉย ๆ เค้าโทรมาถามดิฉัน
ดิฉันก็ตอบเท่าที่ถาม ไม่อยากคุย ไม่อยากรับรู้อะไรมาก และอีกอย่างดิฉันกลัวว่าถ้าคุยกันมาก
ดิฉันก็จะอดใจไม่ได้ที่จะต้องพูดเรื่องเดิม ๆ อีก แล้วก็จะกลับมาทะเลาะกันอีก ดิฉันสงสารลูก
ที่นั่งมองทำให้ไม่อยากคุยกัน เวลาคงทำให้ดิฉันลืมได้นะคะ ถ้าเค้าไม่กลับไปทำให้ดิฉันเสียใจอีก
อยากให้มันผ่านไปซักที ความทุกข์ใจ ขมขื่นใจกับเรื่องแบบนี้

เป็นไงบ่้างคะ..ช่วงเวลาก็ผ่านไปหลายเดือนเเล้ว. เราก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ทุกข์คล้ายๆคุณเเต่ต่างกันที่เรากับแฟนอยู่ด้วยกันเขาก็ขอโอกาสกับเราบอกว่าเขาเลือกเรา ตอนนั้นแฟนเราก็เเก้ปัณหาโดยการให้เงินผู้หญิงคนนั้นไป100000เเต่เราก็บอกว่าขอให้เอาเงินเราเองเราไม่อยากให้ใครได้อะไรจากสามีเราอีก สรุปว่าเราก็ให้เงินเขาไปเเละแฟนก็บอกว่าเขากับไปอยู่ต่างจังหวัดแล้ว. ทุกวันนี้เราก็มีช่วงเวลาที่ทุกข์บ้าง(เราจับได้ตอนปลายเดือนพ.ค55ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กัน) เรามีลูก1คนขวบ5เดือน. บ้างครั้งก็ร้องให้เหมือนคุณ ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องเเบบนี้จะเกิดขึ้นกับเราคิดอีกทางก็เหมือนมันเป็นกรรม บาปกรรมมีจริง เราได้ชดใช้ด้วยตัวเองเเล้ว ทุกวันนี้ก็ตั้งจิตจะไม่ทำผิดศีลข้อ๓ ไปทุกชาติ ตอนนนี้ก็ถือศีล๕ สวดมนต์เเผ่เมตตาให้ผู้หญิงคนนั้น ขอให้เขามีสุข สุขที่ถูกต้องสุขที่ไม่ผิดศีลธรรม เราก็ไม่ใด้โกรธทั้งเเฟนเราและผู้หญิงคนนั้นเลย เเต่บ้างครั้งเหมือนความทุกข์มันยังเกาะอยู่ที่ใจ มีบ้างคืนที่ยังร้องให้ ทั้งที่อ่านธรรมะบ้าง เเต่บ้างครั้งเวลาเราทุกข์จิตเราก็ตกฮวบลงอย่างเเรง เราอยากเป็นกำลังใจให้คุณนะ...ให้คุณผ่านพ้นวิบากรรมครั้งนี้ เหมือนที่เรากำลังก้าวข้ามมันมาพระธรรมเเละศีลจะช่วยให้เราหลุดพ้น ที่เราเป็นอยู่คือการได้ชดใช้กรรมของเรา กรรมเกิดขึ้น เราเคยก่อเราต้องชดใช้เเต่จะเบาบางลงเมือเรามีศีลมีธรรมะเข้าช่วย ขอเเนะนำให้คุณภาวนาถือศีล๕ สวดมนต์เเละเเผ่เมตตาทุกวัน(กลางคืนเราสวดชินบัณชรทุกคืนสวดมาได้ประมาณ๔ปีเเล้วเรื่องที่เกิดขึ้นเราก็รู้ว่าเพราะเป็นกรรมเราต้องชดใช้เเต่มันคงเบาบางลงตรงที่เรามีสิ่งศักธิ์เเละธรรมะคุ้มครองเราถึงได้รู้ว่าเขานอกใจเราไว้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปถ้ามันเนินนาน เเละความผูกพันของเขามันมากขึ้น)กรรมเกิดขึ้น ต้องชดใช้ ระหว่างนี้รักษาศีลอย่าพยายามทำบาปใดๆ คุณต้องพยายามชวนแฟนไปทำสังฆทานทุกเดือนให้ได้นะ (ถ้าอยากเป็นคู่ชีวิตกันต่อ)
ขอให้คุณกับแฟนและผู้หญิงคนนั้นจงพบเเต่ความสุข. สุข.เเละทุกข์ มันเป็นของอยู่ที่ใจ ใจอยู่สูงก็สุข ใจตกลงต่ำก็เป็นทุกข์ เราเกิดมาเวียนว่ายตายเกิดเหมือนๆกันร่วม...สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด เเก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น.

ขอบคุณคะ คุณ Nu_Mai ณ ตอนนี้ดิฉันได้ตัดสินใจหย่าขาดจากสามีแล้วคะ และไม่คิดที่จะให้อภัย
และย้อนกลับไปอยู่ด้วยกันแบบสามี ภรรยาแล้วคะ เพราะดิฉันได้พบคลิปที่เค้าตั้งใจถ่ายกันสองคนกับ
ผู้หญิงคนนั้น ตอนที่ร่วมกันหลับนอนถึง 3 ครังจึงทำให้ดิฉันไม่สามารถรับตรงนี้ได้แล้ว และตอนนี้ดิฉัน
ก็กลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวแล้วคะ ตอนนี้รอเวลาให้อดีตสามีลงมาหย่าให้เรียบร้อย และตกลงเรื่องคชจ.
ของบุตรสองคนกันคะ ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจคะ ดิฉันก็ขอให้คุณมีความสุขมาก ๆ เหมือนกันนะคะ
ถ้าเรามีทางเดินที่ดี และเดินหน้าต่อไปได้ เราควรจะเดินด้วยตนเองโดยไม่มีเค้ามาเป็นตัวถ่วงด้วยคะ
ดิฉันจะขอนำเงินที่ต้องไปจุนเจือผู้ชายที่ไม่ได้รักเรา ไปส่งให้บุตร 2 คนได้ร่ำเรียนสูง ๆ มีความสุขเยอะ ๆ
ดีกว่าคะ ขอบคุณมากนะคะ