อยู่กันมา12 ปี คนรักก็มาจากไปไกล ไม่รู้เมื่อไรจะได้กลับมา ยิ่งคิดยิ่งเศร้ามาก ต้องใช้ชีวิตโดดเดี่ยวดาย ไร้ที่ปรึกษา ไม่มีญาติพี่น้องเพราะเป็นลูกคนเดียว ไม่รู้จะปรึกษาใคร ทิ้งปัญหาไว้ให้มากมาย
จะบอกพ่อแม่ก็ไม่ได้ เพราะท่านรักของท่านมาก ได้แต่บอกว่าไปทำงาน แล้วปัญหาทีทิ้งไว้ให้จะแก้ไข
ยังไง ทุกอย่างต้องมารับไว้คนเดียว

เสียใจมากที่เขาจากไป ทั้ง ๆที่เรารักเขาทำดีกับเขาทุกอย่าง อยากได้อะไรหาให้หมด
เขาก็บอกรักเรานะ แต่เขามีเหตุผลอื่น ๆ ที่ต้องจากเราไป แล้วชีวิตที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า
จะเจอเรื่องแบบนี้ แทบจะบ้าตาย ช็อคไปเลย บอกเขาว่าถ้าไปแล้วเราจะอยู่อย่างไร
ฝันสลาย ล้มทั้งยืน เหมือนฟ้าผ่าตายเลย ทำอะไรไม่ถูก

ใจเย็น ๆ นะคะ คุณอรทัย ตั้งสติก่อนค่ะ เท่าที่อ่านดู เดาว่าแฟนไปทำงาน แล้วต้องแยกกันอยู่ประมาณนี้ใช่มั๊ยคะ ติดต่อเขาได้มั๊ยคะ ให้กำลังใจเขา ในขณะที่ต้องให้กำลังใจตนเองด้วย ต้องดำเนินชีวิตต่อไปให้ได้ค่ะ มีอะไรที่ไม่สบายใจก็เข้ามาระบายในนี้ได้นะคะ เพื่อนๆ พี่ ๆ ที่นี่ น่ารักและมีแง่คิดดี ๆ ให้มากมายค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ค่ะ อย่ายอมแพ้

ไม่รู้แน่ชัดว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะค่ะ มีสติให้มากๆค่ะ

ตอนนี้ผมก็เหมือนคุณเลยงงๆๆไม่รู้เกิดอะไรขึ้นผ่านมาแล้วสิบวันยังจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่ๆเขาก็ไปไม่บอกเหตุผลอะไรโทรไปมีผู้ชายรับแล้วก็บอกเป็นแฟนเขางงครับแล้วก็ปิดเบอร์หายเงียบไปเลยญาติพี่นอ้งยังไม่รู้ข่าวอะไร เจ็บมากครับแต่เราก็อยู่กับมันมาสิบวันแล้ว สู้นะครับสักวันเราต้องผ่านมันไปให้ได้

ขอบคุณทุกท่านมากนะค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจ ตอนนี้ก็ไม่มีจิตใจทำอะไรเลย มาทำงานก็งั้น ๆ
ไม่อยากทำอะไร ยิ่งมองรูป ยิ่งคิดถึง อยากคุยด้วย อยากอยู่ใกล้ ๆ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
ได้แต่ร้องไห้ เสียใจ พูดไม่ออก งงกับตัวเอง ถามว่าทำอะไรผิดหรือ เขาก็บอกว่า
เราไม่ผิด ไม่ผิดแต่จากเราไปนี้นะ รถ บ้าน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เราคนเดียวหมดเลย
ยิ่งสิ้นเดือนด้วยจะเอาที่ไหนมา 12 ปี ไม่เคยลำบากเลย แต่ตอนนี้ชีวิตมืดไปหมด มันดิ่ง
ไปอยู่ในก้นเหวลึก จะต้องทำอย่างไรดี ไม่เคยคิดมาก่อนเลยในชีวิตนี้ ตอนนี้เจ็บมาก ๆ

คำที่ว่าทำอะไรไม่ได้เลย ประมาณว่าชีวิตขาดเขาแล้วสิ้นหวัง ผมฟังแล้วมันไม่ค่อยจะดี คุณพูดอย่างกับว่าเขาเป็นอวัยวะที่ 33 อย่างนั้นแหละ ขาดเขาเราก็ไม่ตาย ไม่ได้แขนขาดขาขาดสักหน่อย สู้ซี่สู้กับปัญหา ใช้ปัญญาใช้กำลังใจที่เข้มแข็ง ไม่ใช่มานอนเพ้อนอนป่วยรอเขากลับมาเห็นใจอย่างในมิวสิควีดีโอ

ไม่ว่าจะเป็นปัญหาการเงิน การอยู่ การกิน เคยได้ยินคำว่าเริ่มต้นใหม่ไหม เริ่มต้นใหม่ซิ เรายังมีแขนมีขามีมือมีเท้า คิดเสียว่าเราคนเก่านั้นตายไปแล้วเราได้ชีวิตใหม่แล้ว

ข้อสำคัญก็คือการนำไปปฏิบัติ ไม่ใช่ว่ามาขอกำลังใจตะพึด มันก็ไม่หายหรอกเพราะไม่ได้ไปแก้ที่ต้นเหตุ
หาที่พึ่งเสียเถิด พุท-โธ น่ะท่องไว้ อย่าให้ใจมันคิดไปโน่นไปนี่ อ่านพุทธประวัติเข้าว่าพระพุทธเจ้าท่านสอนอย่างไร ทำไมท่านเป็นกษัตริย์เสวยสุขแล้วยังกล้าออกบวช แล้วท่านบวชเพื่ออะไร ออกบวชเพื่อใครกัน

คุณอรทัย เป็นอย่างไรบ้างคะ สู้ ๆ นะ ยังเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ มามะ มาตั้งหลักสู้ด้วยกัน เราไม่ยอมแพ้ ไม่ยอมตายง่าย ๆ เพื่อผู้ชายคนเดียวหรอก

เมื่อคืนเราก็แย่ ๆ เหมือนกันนะ แต่ตอนนี้กลับมาเป็นคนเก่งอีกแล้ว หลังจากฮึดสู้ใหม่ค่ะ ตื่นมาเข้าลานธรรมแห่งนี้ เอาธรรมะเข้าตัวก่อน ย้อนกลับอ่านความเห็นของทุกท่านที่แนะนำในกระทู้เรา แล้วก็ยิ้มได้ค่ะ อืมเราจะเศร้าทำไม เขาไม่เห็นรับรู้ เราก็ได้อยู่ในบ้านเรานะ แต่งบ้านให้สวยดีกว่า แล้วก็เปิดเพลงฟัง วันนี้เราตั้งใจจะทำแต่สิ่งที่ให้ความสุขกับตัวเองค่ะ ตั้งใจว่าจะไปหาหนังสือฮา ๆ มาอ่าน แล้วก็ซื้อหนังตลกมาดูกับลูก ทำป็อปคอร์นกินกันเอง ให้รางวัลลูก ๆ หน่อยที่ไม่เกเร สอบเสร็จกันเรียบร้อยดี มื้อเย็นถ้าเขายังไม่กลับมา จะพากันไปกินอาหารญี่ปุ่นตามประสาแม่ลูก (เพราะเงินเดือนเพิ่งออก 55)

คุณอรทัย กลับมามีความสุขเถอะนะคะ ชีวิตเป็นของเรา ไม่ใช่ของเขาซักหน่อย คิดซะว่าเป็นบททดสอบ ซึ่งคุณก็ต้องผ่านได้เหมือนคนอื่น ๆ เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเองค่ะ สู้ ๆค่ะ

ค่อยๆเรียงดูนะคะว่า ภาระอะไรที่สำคัญมากน้อยตามลำดับ
อะไรที่เป็นปัญหา เป็นภาระหนี้ที่เกินตัวของเรา เช่น รถ ถ้าหนักหนา ไม่ไหวก็ปล่อยมันไปค่ะ
เอาตัวเราให้รอด ผู้หญิงที่ได้รับการดูแลมาตลอด พอถูกทิ้งไป ตั้งตัวไม่ทันก็เยอะค่ะ
แต่สุดท้ายทุกคนก็จะยืนได้ด้วยตัวเองทั้งนั้นอ่ะค่ะ

การพึ่งตัวเองร้อยเปอร์เซนต์นั้น แรกๆก็เซๆกันบ้าง แต่เดี๋ยวพอยืนได้ก็วิ่งปร๋อล่ะค่ะ

ลูกผู้หญิง...สู้ตาย ทำได้อยู่แล้ว

มองดูรอบๆตัวนะคุณยังมีพี่น้องผมเชื่อว่าคุณยังมี เพียงแต่ตอนนี้คุณยังงงอยู่เหมือนผมนั่นแหละเราเอาใจไปผูกกะเขาหมดพอเขาไปเราเลยเหมือนหมดทุกสิ่งดูรอบตัวเถอะผู้หญิงผู้ชายเยอะแยะนี่เขาจากผมไป15วันแล้วผมอยู่กับธรรมะตลอดดีขึ้นเยอะมนุษย์มีตั้งหกพันกว่าล้านแนะต้องมีสักคนที่รักเราจริงพอผมคิดอย่างนี้เบาเจ็บไปเยอะเดี๋ยวก็หายหมั่นรักษาศีลห้าไว้ยึดธรรมะไว้อย่าไปยึดอย่างอื่นเด็ดขาดเดี๋ยวทุกข์มันจะไม่หายดี่ไม่ดีทุกข์มันจะเพิ่มขึ้นมาอีกเชื่อเหอะคำสอนของพระพุทธองค์ถูกหมดทุกอย่าง อย่างน้อยคุณก็ยังมีผมและเพื่อนๆชาวลานธรรมจักรที่ส่วนใหญ่แล้วก็จริงใจกันเกือบทุกคนแหละพร้อมที่จะคุยกับคุณทุกเมื่อ ในเฟสบุคก็มีกลุ่มธรรมะนะลองแอดดูมีข้อความดีดีเยอะ

ตอนนี้ก้พยายามนะค่ะ ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็ดีขึ้นแต่ก่อนมาก ผ่านไป 1 เดือนแล้วค่ะ
อ่านหนังสือบ้าง ฟังเพลงบ้าง แต่เวลาเข้าบ้านที่ไรก็คิดถึงทุกที ของที่เขาเคยใช้ พอมอง
เห็นก็ใจหาย ได้แต่ถอนหายใจ แต่ต้องสู้ ๆ เพื่อวันข้างหน้า เขาบอกให้รอ ตอนนี้เขาขอ
เวลาให้ตัวเขาอยู่ เขาอาจจะสับสนในชัวิตก็ได้ แต่ก็รอเขาอยู่นะ เขาอาจจะไม่ดีทั้งหมด
แต่ก็มีส่วนดีในความคิดเรานะ ตอนนี้ก็มาทำงานทุกวัน เขียนจดหมายหาเขา ก็ให้กำลังใจ
เขานะ บอกว่าเราจะรอเขา ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ทุกชีวิตต้องดำเนินต่อไป บางครั้งมอง
คนที่แย่กว่าเรา เขายังอยู่ได้เลย แล้วทำไหมเราจะอยู่ไม่ได้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด แต่ก็ยังไม่กล้าบอกพ่อ แม่เราอยู่ดี กลัวท่านจะเสียใจ ท่านจะต้องคิดมาก
แน่เลย เพราะเราเป็นลูกคนเดียว และอยู่กันมานาน แล้วท่านก็รักแฟนเรามากด้วย ตอนนี้ก็
จดหมายเขาอยู่

ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ได้ค่ะ..เข้าใจ แต่ต้องใช้ความคิดถึงให้เป็นกำลังใจไม่ใช่บั่นทอนความรู้สึกนะคะทำไมคุณอรทัยไม่ลองบอกพ่อแม่ดูล่ะคะท่านโตมาก่อนผ่านชีวิตมามากกว่าน่าจะเข้าใจชีวิตได้ดีกว่าและอาจเห็นทางแก้ไขก็ได้ดิฉิันคิดว่าแบบนั้นนะคะ ต้องตั้งหลักให้ดีค่ะพยายามทำอะไรด้วยตัวเองให้ได้เราไม่ได้ตัวคนเดียวค่ะยังมีคนที่รักเราอีกหลายคนลองมองไปรอบๆตัวให้ดีซิคะแล้วคุณจะเห็น ผู้หญิงเรามีความอดทนสูงกว่าผู้ชายมากมายนัก ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
" ไม่มีใครอยู่ไม่ได้..โดยไม่มีใคร"

คุณอรทัยคะ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณคงทุกข์มาก ที่ไม่มีเค้าอยู่ แต่ก็ขอให้คุณพยายามนะคะ
อยู่ให้ได้โดยไม่มีเค้า แต่เ่่รายังมีพ่อแม่นะคะ ที่ยังรักและห่วงเราเสมอมา สามีเลิกรากันแล้ว ก็เป็นคนอื่น
ขอเอาใจช่วยนะคะ การรออย่างมีความหวัง ก็เป็นกำลังใจอย่างหนึ่ง สู้ๆค่ะ ฟังเพลง ดูซีรี่ยฺ์ ช่วยไ้ด้ค่ะ :

จริงอย่างที่คุณสุรางค์ว่าค่ะ ดูหนัง ดูซีรีย์ คอนเสิร์ต หรืออะไรก็ได้ เอาฮา ๆ นะคะ หรือทำอะไรก็ได้ที่เราชอบ ถือโอกาสทำไปเลยค่ะ ถ้าเป็นดิฉันตัวคนเดียวคงนัดเพื่อนไปกินข้าว ดูหนัง หรือไม่ก็ไปมันคนเดียวนี่ล่ะ สบายตัวดี ดิฉันชอบร้านหนังสือค่ะ อยู่ได้ทั้งวัน แต่งตัวให้สวยเริ่ดไปเลยค่ะ

ดิฉันตอนนี้ปล่อยเขาแล้วค่ะ ปล่อยไปเลยไม่รั้งอีกแล้ว พยายามรั้งแล้ว ฉุดแล้ว พูดระบายทุกอย่าง ทั้งขอร้อง อธิบาย ทั้งวีนโวยวาย แม้แต่ยกมือไหว้ กราบกรานทั้งน้ำตาขอให้เขาไม่ไป เราได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว เรียกว่าล้มกระดาน หมดศักดิ์ศรีไปเลยตอนนั้น แต่ใจเขาจะไป ความทุกข์ ความสุขของเราที่เขาเคยแคร์ ตอนนี้ไม่แคร์เราแล้ว ดิฉันเลยไม่เอาแล้ว เราก็เป็นคน เป็นแม่ของลูกเขาด้วยซ้ำ เขาไม่เห็นหัวเรา และที่สำคัญจุดที่ทำให้เรากลับหลังหัน คือเขาไม่ห่วงและรักลูกเหมือนเดิม นั่นคือจุดที่ทำให้ดิฉันตาสว่าง และคิดว่าพอแล้ว เหนื่อยมาพอแล้ว หัวใจและศักดิ์ศรีไม่ได้มีไว้ให้ใครเหยียบย่ำเล่น ดิฉันอาจจะเป็นคนมีอัตตาเยอะด้วยมั้ง และที่สำคัญ ที่ผ่านมาสำหรับเรา 2 คน ลูกสำคัญที่สุด เรารักลูกกันมากที่สุด แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เขาเห็น ผญ สำคัญกว่า รัก ผญ มากกว่า แคร์มากกว่า ในหัวใจสิ้นสุดเลยค่ะ คุยกันครั้งสุดท้าย คืนวันศุกร์ คำพูดหลาย ๆ คำ กระแทกเข้าหัวใจอย่างแรง ดีเหมือนกันค่ะ ทำให้ดิฉันโผล่พ้นน้ำเลย อ้าว...จะเข้ามาให้กำลังใจคุณอรทัย ไหงมาระบายของตัวเองซะนี่

เป็นกำลังใจให้นะคะ รู้ว่าทรมานมาก เดี๋ยวรัก เดี๋ยวเกลียด ดีขึ้นบ้าง แย่ลงบ้าง แต่หลายคนบอกว่าเวลาจะช่วยได้ เรามารอวันนั้นด้วยกันนะคะ

คุณสุรางค์นอนดึกจังเลยค่ะ เห็นเวลาเข้าบอร์ดที่โชว์ เที่ยงคืน ตีหนึ่ง อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ