มีเรื่องคาใจมากเลยค่ะคือเราได้รู้จักกับพี่ข้างบ้านเราคนนึงพี่เขาขยันมากตั้งใจทำงานคือเราก็รู้จักกันธรรมดาค่ะก็คุยกันเรื่อยเปื่อยไม่ถึงกับว่าสนิทแล้วอยู่มาวันนึงก็มีญาติเขามาจากบ้านมาอยู่ด้วยแล้ววันนึงเราตากผ้าหน้าบ้านเราก็ได้ยินเขานินทาพี่คนนึ้ว่าเลี้ยงลูกก็ไม่รู้เรื่องทั้งแม่ทั้งลูกเราด้วยความว่าหวังดีและสงสารพี่เขาก็เลยไปบอกพี่เขาว่าญาติเขาว่าพี่เขาก็บอกว่าดีแล้วที่บอกจะได้รู้ไว้แล้วพอตอนเย็นนะเราก็เดินผ่านหน้าบ้านเขาเพราะว่าบ้านเราอยู่เกือบหลังสุดท้ายเราจะเดินไปรับลูกพอเดินผ่านก็ได้ยินเต็มสองหูเลยค่ะว่า "เรื่องของชาวบ้านยุ่งดีนัก" โหไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่เขาจะไปบอกญาติเขาว่าเราพูดให้ฟังทั้งที่เขาก็รับปากเรานะว่าจะไม่พูด แต่เราก็ไม่ได้โกรธนะมาคิดอีกที เรานะเราไม่น่าไปยุ่งเรื่องของเขาเลยสุดท้ายคนที่โดนว่าก็เป็นเรา ไม่เข้าใจเลยนะว่าการที่เราบอกเนี่ยว่าเขาถูกว่ามันผิดด้วยเหรอ ผิดไหมค่ะต่อไปเราจะไม่ทำอีกแบบนี้เราผิดศีลไหมคะรบกวนท่านผู้รู้ตอบด้วยค่ะ

ขอบคุณมากค่ะที่เตือนสติ ลืมคิดตรงนี้ไปเลยค่ะ
เดือดร้อนเขา เดือดร้อนเรา ไม่ทำ

พระพุทธองค์ทรงสอนอย่างนี้

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย วาจาที่ประกอบด้วยองค์ ๕ นับเป็นสุภาษิต
ไม่เป็นทุพภาษิต ไม่มีโทษ อันผู้รู้ติไม่ได้ คือ

๑. วาจาที่กล่าว (ถูกต้อง) ตามกาล
๒. วาจาที่กล่าว เป็นความจริง
๓. วาจาที่กล่าว อ่อนหวาน
๔. วาจาที่กล่าว ประกอบด้วยประโยชน์
๕. วาจาที่กล่าว ด้วยจิตประกอบด้วยเมตตา

ปัญจกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๒/๒๗๑


แต่การพูดดังนี้ แม้ว่าอย่างไร ก็มีผล ตามมาได้ เสมอ
บางที ไม่พูดได้ ก็จะดีกว่า ไม่เดือดร้อนด้วยประการทั้งปวง
โดย เฉพาะ เรื่องไม่ดี ของผู้อื่น ไม่พูดอะไรออกไปนั้นเป็นดีที่สุด

หรือแม้เขานินทาว่าอะไรให้เราฟัง พยายามมีสติ นิ่งให้มากที่สุด ไม่เสริม
หรืออย่างเก่ง ก็พูดเตือนสติเขา แต่นิ่งไว้เป็นดีที่สุดครับ

คาถาหลวงพ่อ กบ ( ถ้าผมจำผิดก็ขออภัยนะครับ ) “ ทางของคนฉลาดคือนิ่ง ”
แต่จะใช้คาถานี้ ต้องดู เหตุผลอีกหลายประการด้วยนะครับ เช่น ผลที่จะตามมาเป็นต้น

นินทาเปรียบเหมือนไฟนั่นแหละ เผาทั้งตนเองและผู้อื่น เอาให้เพื่อนก็เผาเพื่อน เอาให้ผัวก็เผาผัว เอาให้เมียก็เผาเมีย เอาเข้าบ้านก็เผาบ้าน ท่านเรียกว่าไฟในนำออก ไฟนอกนำเข้า เจ้าค้าาา สาธุ

การกระทำแบบนี้ เรียกว่าหวังดีแต่ประสงค์ร้ายครับ
เรื่องผิดศีลคงไม่ผิดมั้งครับ
แต่มันผิดจรรยาบรรณของคนที่เป็นชาวกรุงเทพครับ
คนที่เป็นชาวกรุงแทบทุกคน จะมีคติเตือนใจว่า
อย่ายุ่งเรื่องของชาวบ้าน ต่างคนต่างอยู่

เราพุดความจริงก็ดีแล้ว..แต่ความจริงไม่ได้มีประโยชน์ไปซะทุกอย่างนี่นา ใช่ไหมคะ ^^

เราเลือกพูดเฉพาะที่เป็นความจริง+มีประโยชน์ดีกว่า

เมื่ิอพลาดพลั้งไปแล้วก็พึงถือเอามาเป็นข้อเตือนตนว่าไม่ควรทำิ่สิ่งนี้อีกในอนาคต
การกรุณาคนอื่นเป็นสิ่งที่ดี แต่ การนำถ้อยคำไม่ดีไปบอกแก่มิตร แม้พระพุทธเจ้ายังทรงตรัสตำหนิว่าไม่ใช่มิตรแท้แต่ประการใด..จึงพึงระมัดระวังให้มาก

ยุติความเดือดร้อนใจทั้งหมดเสีย เพราะเป็นบาปใหม่ทางใจที่เกิดภายหลัง ด้วยความฟุ้งซ่านอันเป็นไปกับโทสะที่เกิดขึ้น กลายเป็นการทำบาปทางใจแบบต่อเนื่องยาวนานยิ่งกว่าวจีกรรมที่พลั้งไปในคราวแรก..

เมื่อจะพูดในคราวต่อไปก็คำนึงถึงประโยชน์ว่ามีแก่ตนและท่าน อย่างไร หรือไม่
พระพุทธองค์ ทรงวางแนวทางแนะนำไว้แล้วว่าสิ่งที่ควรพูดมี๑๐อย่างเีรียกว่า กถาวัตถุ๑๐คือ..


๑. อัปปิจฉกถา ถ้อยคำที่ชัดนำให้มีความปรารถนาน้อย

๒. สันตุฏฐิกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้มีสันโดษ ยินดีด้วยปัจจัยตามมีตามได้

๓. ปวิเวกกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้สงัดกายสงัดใจ

๔. อสังสัคคกถา ถ้อยคำที่ชักนำไม่ให้ระคนด้วยหมู่

๕. วิริยารัมภกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ปรารภความเพียร

๖. สีลกถา ถ้อยคำที่ชัดนำให้ตั้งอยู่ในศีล

๗. สมาธิกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ทำใจให้สงบ

๘. ปัญญากถา ถ้อยคำที่ชักนำให้เกิดปัญญา

๙. วิมุตติกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ทำใจให้พ้นจากกิเลส

๑๐. วิมุตติญาณทัสสนกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้เกิดความรู้ความเห็นในความที่ใจพ้นจากกิเลส

ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากเลยค่ะ ตอนนี้สว่างกระจ่างแจ้งหมดแล้วค่ะ ปัญหาทุกอย่างที่ค้างคาใจได้หมดไปแล้วค่ะ
ขอบคุณทุกท่านจริงๆค่ะขอบคุณมากค่ะตอนนี้เรารู้สึกดีขึ้นมากเลยถึงแม้ว่าเขาจะพูดใส่เราก็ตามค่ะไม่มีอารมณ์โกรธเคืองใดๆทั้งสิ้นค่ะ ก่อนนอนทุกคืนเราจะสวดมนต์แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลทุกวัน แต่เราต้องศึกษาและอ่านให้มากขึ้นในคำสอนของพระพุทธศาสนาขอบคุณเพื่อนๆที่แสดงความคิดเห็นนะคะเป็นประโยชน์กับเรามากเลยค่ะ