ดิฉันอยากขอความเห็นและคำแนะนำดังนี้ค่ะ
1. ดิฉันเห็นว่าท่านไม่มีสิทธิ์ดูอดีตของใครโดยไม่ได้รับอนุญาต และไม่มีสิทธิ์ทำอย่างที่ทำอยู่โดยไม่ได้บอกให้ดิฉันรู้ก่อน ขอบเขตสิทธิและหน้าที่ของอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ไม่ได้กว้างขนาดนี้ ดิฉันคิดว่าท่านลืมนึกถึงข้อนี้ไป ดิฉันอยากพูดเรื่องนี้กับท่านตั้งแต่ตอนแรก ๆ ที่รู้จากอาจารย์ที่ดิฉันสนิทสนมด้วยแล้ว แต่ไม่กล้า เพราะคิดว่าท่านเป็นผู้ใหญ่+เป็นอาจารย์คนหนึ่งของเรา อยากทราบว่าดิฉันควรพูดมั้ยคะ ถ้าควรพูดจะพูดยังไงดีคะ

2. คนที่รู้เรื่องนี้+ตัวดิฉันเองเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาเรื่องกรรมมาอ้างเป็นเหตุผลที่ไม่อ่านงานให้นักศึกษา แม้แต่กรรมการฯ ของภาควิชายังไม่เห็นด้วยเลย แถมยังทำให้เสียเวลาเสียเงินอีก ดิฉันคิดว่าที่ท่านทำแบบนี้หมายความว่าท่านมีความเชื่อเรื่องแบบนี้ (เจ้ากรรมนายเวร+ดวงชะตา+สิ่งศักดิ์สิทธิ์) สูงมากเลย ดิฉันเคยถามท่านว่าดิฉันเคยทำอะไรเอาไว้ ท่านก็ไม่ยอมบอก บอกว่าไม่ต้องสนใจ ท่านอื่นเห็นว่ายังไงบ้างคะ

3. การที่ไม่นับถือท่านด้วยเหตุผลที่เล่ามา จะเป็นบาปมั้ยคะ แต่ยังเคารพอยู่ค่ะ เพราะพยายามคิดว่าท่านเป็นผู้ใหญ่กว่า และเคยสอนเรามา แต่ก็ทำใจลำบากมากเลยค่ะ

4. การรักษาโรคด้วยวิธีแผ่พลังจากอีกคนหนึ่งมาถึงเราแบบที่เล่ามา รักษาได้จริงมั้ยคะ พระพุทธเจ้าเคยพูดถึงมั้ยคะ

ขอบพระคุณค่ะ

จะแนะนำชื่อครูบาร์อาจารย์ให้นะครับ
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช สวนสันติธรรม ศีรราชา
แล้วลองศึกษาคำสอนและการปฏิบัติจากท่าน

ในที่สุดปัญหาที่คุณปทุมาสงสัย จะหายไปหมด แล้วจะมั่นใจกว่านี้ครับ

โหลดพระธรรมเทศนาของท่านได้ที่ http://www.wimutti.net

ฟังเทศน์ของท่านมากๆ เริ่มจากแผ่นต้นๆ
รู้เรื่องหรือไม่ก็ฟังเล่นๆ ฟังเล่นๆนะครับ ถ้าฟังเอาจริงเอาจังจะเครียด ไม่รู้เรื่อง แล้วก็ท้อ
ฟังเล่นๆแล้วฟังมากๆ วันหนึ่งจะเข้าใจเองครับ

อาจจะไม่ได้คำตอบตรงกับที่ถามนะครับ
แต่จะได้คำตอบว่าที่มาของคำถามพวกนี้มาจากไหน

ทำไมคุณชาติสยามถึงอ่านไวจังเลยคะ
หรือว่าที่โพสต์มา สำหรับผู้ที่รู้มากแล้วถือว่าไม่มีสาระคะ
คุณตอบแบบนี้แล้วเหมือนปิดกระทู้ไปเลยค่ะ
พูดตามที่คิด ไม่ได้อคติอะไรค่ะ

คุณเคยแนะนำให้ดิฉันโหลดฟังพระธรรมเทศนาของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช แล้ว แต่คุณอาจจะจำไม่ได้เพราะนานแล้ว และกระทู้นี้ไม่เหมือนกระทู้ก่อนที่คุณเคยแนะนำ ดิฉันโหลดมาฟังยังถึงแผ่นที่ 2 อยู่เลยค่ะ แต่ได้ลองทำตามบ้าง ก็พอจะเห็นผลอยู่ กะว่าจะตั้งกระทู้ถามอยู่ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ขอไปฟังให้มากกว่านี้ก่อนดีกว่าค่ะ

ขอบพระคุณที่แนะนำค่ะ

ขอบพระคุณคุณ walaiporn ค่ะ

ถ้าเป็นอย่างที่คุณ walaiporn เล่ามา คนที่ใช้พลังรักษาคนอื่นครั้งหนึ่งต้องพักฟื้นฟูหลายวัน ก็หมายความว่าจะรักษาคนอื่นเป็นประจำทุกวันไม่ได้ใช่มั้ยคะ คืออาจารย์ที่ปรึกษาฯ ของดิฉันเคยบอกว่าอีกหน่อยถ้าวิธีอื่นรักษาโรคไม่ได้หรือไม่มีวิทยาการใหม่ ๆ แล้ว อะไรทำนองนี้ เหลือแต่การทำสมาธิและการฝังเข็ม เพื่อนของท่านจะเปิดรักษาคนทั่วไป แต่ตอนนี้จะรักษาคนใกล้ชิดก่อน ตอนนั้นดิฉันนึกค้านอยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรค่ะ

ความพยายาม ความอดทน
ความอดกลั้น จะทำให้เราได้พบความสำเร็จ
เห็นใจคุณจังค่ะ
ขอให้วิทยานิพนธ์ของคุณผ่านโดยเร็ววันค่ะ
เอาใจช่วยน้าาา....

555 ไม่ได้ตั้งใจจะมาปิดกระทู้เลยนะคับ
แบบว่า ปัญหาของผู้คน ก็คล้ายๆกันหมดน่ะคับ


ปัญหาที่ว่าคือความคิด

เราได้ยินได้เห็นได้ฟังอะไรเข้ามาแล้วเราก็เอาไปปรุงเป็นความคิด
แล้วเราก็ไปยึดถือความคิดอันนั้น อาจจะยึดถือเป็นความเชื่อขึ้นมาก็ได้ หรืออาจจะยึดเป็นความสงสัยก็ได้
แต่สรุปคือไปยึดเอาความคิดนั้นไว้ ปล่อยไม่ลง
ทั้งๆที่ความเป็นจริงๆจริงๆมันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้น

เช่น คนเดินสวนกัน มองหน้ากันเป็นเรื่องปกติ แต่เราก็ไปคิดว่าเขากำลังคิดอย่างนั้นอย่างนี้กับเรา
ชอบเรามั๊ง เกลียดเรามั๊ง หรือบางทีเราไปเจอคนไม่ถูกขี้หน้าเราก็ไปสร้างเอาความเกลียดขึ้นมาแล้วเราก็ยึดถือมันเอาไว้ กลายเป้นว่าเราไม่ถูกโฉลก

คุณปทุมาก็เหมือนกัน ได้รับทราบเข้ามูลเข้ามาในความทรงจำ
แล้วก็ประมวลข้อมูลเหล่านั้นออกมาเป้นความคิด

ความคิดเป็นเหตุ จึงมีความรู้สึกตามมา
เรื่องนี้ สมุทัยคือการยึดถือคิด ยึดความคิดเป้นเหตุ มีผลลิตคือความไม่สบายใจ (ทุกข์)
จิตมันไม่อยู่กับจิตไม่อยู่กับตัว ไม่อยู่กับปัจจุบัน
อะไรผ่านมาในจิต เช่นคิดขึ้นมา จิตใจมันก็เกาะไปกับความคิดเหล่านั้น
ไปถึงไหนต่อถึงไหน แล้วในระหว่างนั้นความรู้สึกต่างๆของเรามันก็เป็นไปอย่างไร้ความดูแล


แล้วยิ่งเมื่อเราสงสัยในสิ่งที่เราไม่สามารถจะหาคำตอบได้
เราก้ยิ่งไปหาความคิดมาเพิ่ม เอาความคิดมาแก้ไขความคิดก็เลยไปกันใหญ่
เกาะกันไปถึงไหนต่อถึงไหน อย่างนี้พระท่านเรียกว่าขาดสติ

ที่ผมแนะนำครูบาร์อาจารย์เพราะท่านสอนเรื่องสติ
แต่ท่านก็มีอะไร"พิเศษๆ"ในคำเทศน์ท่านเสมอๆ
ทำให้คนอย่างเราได้ทราบความจริงอะไรหลายๆอย่าง
ที่ทำให้เรามั่นใจขึ้นว่าสิ่งใดควรจะเพียรทำ สิ่งใดควรละ
สอนให้เรามีวินัยกับจิตใจของเรา รู้หน้าที่ของจิตใจของเราว่าทำหน้าที่อย่างไรไม่เป็นทุกข์

เลยได้แต่แนะครูบาร์อาจารย์ให้ครับ

หากคนไม่มีคุณธรรม เขาก็จะทำไปตามอำนาจกิเลสตัณหาของตน โดยไม่คำนึงถึงความเหมาะควรแต่ประการใดพึงให้อภัย วางอุเบกขาว่า นี่เป็นส่วนแห่งอกุศลวิบากที่เราเคยทำมาด้วยอาการทำนองเดียวกันนี้มาแล้วในอดีต หากไม่ได้ทำเหตุไว้ไฉนเลยเราจึงได้รับผลเช่นนี้ ส่วนผู้ทำเหตุใหม่ก็สร้างผลรอส่งให้เสวยสมเจตนาของตนไว้แล้วในกาลข้างหน้า ชื่อว่ากรรมแล้วที่จะไม่นำผลมาย่อมไม่มี..



ข้อนี้ต้องระวังว่าจะเป็นการสร้างความไม่พอใจแก่เขาได้ ยิ่งเราเป็นผู้น้อยทั้งวัยวุฒิและคุณวุฒิด้วยแล้วการชี้แนะหรือขอร้องอะไรบางอย่างอาจเป็นเรื่องทำร้ายมานะอันแรงกล้าของผู้ที่สูงกว่าได้ ผลที่จะได้รับกลับมาอาจเลวร้ายกว่าที่ควร..อีกอย่างหนึ่ง การที่ใครจะเห็นอดีตใครก็ใช่ว่าจะช่วยแก้ไขอะไรให้ใครๆได้ไม่ ข้อสำคัญคือเราต้องทำด้วยตนเองมีการเจริญกุศลให้ถึงพร้อมสม่ำเสมอ แม้เทวดาจะสงเคราะห์ใครๆได้ก็เพราะเขาเหล่านั้นมีบุญอันสั่งสมมาไว้ดีแล้วเท่านั้น การจะเสกอะไรๆให้คนขาดบุญย่อมไม่อยู่ในฐานะที่จะเป็นได้..หากเขาอยากดูก็ปล่อยเขาไปเถิด คิดว่าให้โอกาสบันเทิงและอาจเป็นกุศโลบายให้เขานึกถึงบาปบุญขึ้นมาได้บ้างหากเขาไม่มัวเพลินดูหนังของคนอื่นจนลืมดูตัวเอง..



นี่เป็นเรื่องที่ขาดเหตุผลเป็นอย่างยิ่ง เป็นความเหลวไหลงมงายมั่วอ้างเหตุเก่ามาปะปนกับปัจจุบันอย่างไม่สร้างสรรค์ เป็นการทำลายเครดิตของตนเองและสร้างบาปกรรมให้ตนเองอย่างน่าสงสาร หากเขาทราบจริงและคิดช่วยเหลือจริงเขาย่อมทำได้ด้วยอำนาจหน้าที่ที่มีอยู่ หาได้ขึ้นอยู่กับเจ้ากรรมนายเวรหรือเทพเจ้ายิ่งใหญ่ใดๆไม่ เห็นแล้วอดสลดสังเวชไม่ได้ว่าในวงการศึกษาระดับสูงเช่นนี้ยังมีคนมีพฤติกรรมเหลวไหลเช่นนี้ นับเป็นความเสียหายน่าเป็นห่วง นี่เเกคงใช้วิธีนี้มากับคนอื่นไม่รู้กี่รายแล้ว..กรรมของคุณจริงๆ...



บาปไม่ได้อยู่ที่ไม่นับถือเพราะคนนั้นขาด"คุณ"ที่จะให้ใครนับถือครับ..ตรงนี้แม้ไม่นับถือก็พยายามอย่าให้เลยไปเป็นพยาบาท เพราะตรงนั้นเป็นอกุศลของเรา พึงอ่อนน้อมเข้าไว้ย่อมไม่เสียหาย



ึตรงนี้ไม่เคยทราบว่ามี เราพึงเชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรมไว้เถิด ใครจะรักษาโรคอย่างไร หากไม่มีบุญหนุนนำ แม้พระพุทธเจ้าผู้เลิศกว่าสัตว์ทุกภพยังรักษาให้ไม่ได้เลย..เอากุศลเป็นที่พึ่งครับ ปลอดภัยกว่าพลังใดๆ

ขอแนะนำให้เอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง สวดมนตร์ รักษาศีล ทำทาน เจริญสติสมาธิวิปัสสนาเนืองๆย่อมได้ที่พึ่งอันเกษมครับ

ขอให้ประสบความสำเร็จโดยราบรื่นรวดเร็วครับ

วิทยานิพนธ์เราจะผ่านหรือไม่ ขึ้นอยู่กับ อ.ที่ เล่าๆ มานั่น ก็แปลว่า เขาถือไพ่เหนือเราอยู่
(เรื่องงาน) สมมุติว่า เราขัดใจเค้า ๆ เหล่านั้น จะใช้อำนาจกลั้นแกล้งไม่ให้...เราผ่านได้



จึงแนะนำว่า เออๆ ออๆ ไปก่อน (ในเรื่องที่พอเออออได้) เพื่อให้ได้สิ่งที่เราต้องการ
เมื่องานสำเร็จแล้ว ผ่านแล้วทุกขั้นตอน หลังจากนั้น เราก็มีอิสระทางความคิดที่แสดงเหตุผลกับท่าน
เหล่านั้น (เมื่อถึงคราวจำเป็น) เจอกันคุยกันเห็นด้วยไม่เห็นด้วยว่าได้เต็มที่ โดยไม่ต้องกักความคิดเห็น
ในประเด็นความเชื่อดังกล่าว

เรื่องความเชื่อพลังลึกลับ คุณปทุมาว่างๆไปอ่านที่นี่

http://www.palungjit.com/

จะเห็นว่า ความเชื่อของมนุษย์ว่าลึกล้ำปานใด

หากเวลาน้อย อ่านห้องหลวงพี่เล็ก, ห้องอภิญญา, ห้องวิทยาศาสตร์ทางจิต-เรื่องลึกลับ
สามห้องนี้ก่อน

อะโหๆๆๆๆๆ อาจารย์กรัชกายคะ ความรู้รอบตัวจริงๆ ค่ะ
มีทุกศาสตร์เลยนะคะ

มีคำถามค่ะ เคยเห็นหลักสูตรวิชาปรโลกด้วยค่ะ เป็นอย่างไรหรือคะ จะมีมนุษย์ต่างดาวมั้ยคะ

มีคนเรียกอาจารย์สองคนแล้วคนแรก คนไร้สาระ คนที่สอง แม่มด ความจริงก็เขินนะ
แต่จะท้วงก็ใช่ที่ คิดว่า เค้าอยากเรียกอะไรก็เรียกไป
กรีดกราย กัด-ซะ-กาย ฯลฯ ก็มีคนเรียกมาแล้ว

หลักสูตรปรโลกเป็นไงครับ เล่าให้ฟังบ้างดิ มีลิงค์ก็ขอหน่อย จะได้ตามไปดู ว่างๆ จะหาเวลาตายไปเรียน
หลักสูตรปรโลก

คุณแม่มดเดี๋ยวนี้เขามีสมาคมนิพพานกันแล้วนะคุณ เพิ่งอ่านพบ =>

สมาคมนิพพานหลากหลายแถลงการณ์ว่า มีคนบรรลุอรหัตผล โดยไม่รู้สึกตัวแล้วไม่ต่ำกว่าครึ่งหนึ่งของพลเรือนโลก

อาจารย์คะ หลักสูตรที่ว่าน่ะ เค้าเรียนเค้าสอนผ่านจานนะคะ อาจารย์มีจานหรือป่าว
ดิฉันว่าอาจารย์คงจะทราบแล้วแหละ
ส่วนที่ถามถึงมะนาวต่างดุ๊ด (โอปปะติกะ) เพราะคิดว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับจานดาวเทียมอ่ะค่ะ
ดิฉันสงสัยมากไปป่าวคะอาจารย์

มีแต่จานกินข้าวอ่ะคับ เลยไม่เคยดู แต่ก็เหมือนๆเคยได้ยิน

เพีงเคยได้ยินจากคุณนี่ล่ะ มะนาวต่างตุ๊ด (โอปปะติกะ) เดี๋ยวนี้ใครพูดถึงจำพวกนี้กรัชกายไม่ค่อยได้ดูได้อ่าน เรื่องไกลตัวในปัจจุบัน แต่ก็เคยเรียนอภิธรรม (โอปปาติกะ) มานิดๆหน่อย ๆ ใช่อย่างเดียวกับมะนาวต่างตุ๊ดป่าว

ผู้ใหม่ในบอร์ดก็เป็นอย่างนี้แหละ เอาไว้ก็ชินไปเอง

อาจารย์นั่นแหละ ชินหรือยังคะ...ถ้ายัง ประเดี๋ยวก็จะชินไปเอง 5555++

อาจารย์คะ แมวตัวนี้นั่งหน้าคอมฯทั้งวัน ดูเหมือนจะขยันนะคะ
แต่ว่า...ขยันฟุ้งซ่านน่ะค่ะ อาจารย์ แห่ะๆ