................. ภารสุตตคาถา

(หันทะ มะยัง ภาระสุตตะคาถาโย ภะณามะ เส)

ภารา หะเว ปัญจักขันธา,

ขันธ์ทั้ง ๕ เป็นของหนักเน้อ,

ภาระหาโร จะ ปุคคะโล,

บุคคลแหละ เป็นผู้แบกของหนักพาไป,

ภาราทานัง ทุกขัง โลเก,

การแบกถือของหนัก เป็นความทุกข์ในโลก,

ภาระนิกเขปะนัง สุขัง,

การสลัดของหนัก ทิ้งลงเสีย เป็นความสุข,

นิกขิปิต๎วา คะรุง ภารัง,

พระอริยเจ้า สลัดทิ้งของหนัก ลงเสียแล้ว,

อัญญัง ภารัง อะนาทิยะ,

ทั้งไม่หยิบฉวยเอาของหนักอันอื่นขึ้นมาอีก,

สะมูลัง ตัณ๎หัง อัพพุย๎หะ,

ก็เป็นผู้ถอนตัณหาขึ้นได้ กระทั่งราก,

นิจฉาโต ปะรินิพพุโต,

เป็นผู้หมดสิ่งปรารถนา ดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ.




...คัดลอกเนื้อหามาจาก...
หนังสือสวดมนต์-ไหว้พระ-สาธยายธรรม (แปล)
ธรรมานุสรณ์แด่พระอาจารย์สุโข กตปุญโญ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=28&t=20792