ป ร ะ จั ก ษ์ ไ ด้ ด้ ว ย ก า ร รู้
พึ ง เ ห็ น ไ ด้ ด้ ว ย ต น เ อ ง :
วิธีปฏิบัติการเจริญสติ
หลวงพ่อเทียน จิตตฺสุโภ (พันธ์ อินทผิว)

พระพุทธเจ้าทรงสอนให้รู้จักหน้าที่ของเรา
หน้าที่ของมนุษย์คือการปฏิบัติธรรม
หน้าที่ของมนุษย์คือการสอนมนุษย์ให้เป็นมนุษย์

ดังนั้นเราจึงควรดูที่ตัวของเราเองก่อน
เราควรพิจารณาตัวของเราเองก่อน เราควรสอนตัวของเราเองก่อน

ถ้าเราทำชีวิตของเราให้สูญไปโดยไร้ประโยชน์
เราไม่สามารถจะซื้อมันกลับมาได้อีก
ถ้าเราปล่อยให้ชีวิตของเราเป็นทุกข์เราทำชีวิตของเราให้สิ้นเปลือง

พระพุทธเจ้ามิได้ทรงสอนอะไรอื่นนอกจากการดับทุกข์
แต่เมื่อเราไม่รู้เราแสวงหาออกนอกตัวเรา แต่ทุกข์ชนิดนั้นมิได้ดำรงอยู่

คำสอนของผู้เป็นครูของโลกทั้งหลายเปรียบเหมือนกับใบไม้ทั้งป่า
แต่ใบไม้ที่สามารถนำมาทำยาได้มีเพียงเล็กน้อย
อย่าได้เอามาทั้งหมดทั้งรากและลำต้น

เมื่อมาปฏิบัติกรรมฐาน หรือวิปัสสนา
เราควรจะเอาเฉพาะสิ่งที่สามารถป้องกันไม่ให้ทุกข์เกิด
สามารถดับทุกข์ที่ต้นเหตุของมันสามารถทำลายโมหะ
เราเอาเฉพาะแก่น แก่นของคำสอนที่ข้าพเจ้าพูดถึงอยู่นี้
คือการมีสติ มีปัญญา เห็นความคิด

เมื่อความคิดเกิดขึ้น เห็นมัน รู้มันเข้าใจมัน
รู้มันในทุกลักษณะที่มันเกิด และรู้ถึงวิธีป้องกันมิให้มันมาลวงเรา

ไม่ว่าเราจะอยู่ ณ ที่ใด นั่นคือที่ที่เราจะต้องปฏิบัติ ไม่มีใครจะทำแทนเราได้
ไม่ว่าเราจะไปที่ใดเราเป็นบุคคลที่ไป ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใด
เราเป็นบุคคลที่อยู่ นั่ง กิน ดื่ม นอนหลับ เราเองเป็นผู้กระทำ

ถ้าเราเป็นบุคคลที่รักษาศีลหรือให้ทาน เราสามารถปฏิบัติได้
และถ้าเราเป็นบุคคลที่ไม่เคยกระทำสิ่งเหล่านี้ เราก็สามารถปฏิบัติได้เช่นเดียวกัน

การช่วยเหลือบุคคลอื่นนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ดีในทางโลก
ส่วนการปฏิบัติเจริญสติ สมาธิ ปัญญา นั้นดีในทุกๆ ทาง

ดังนั้นก่อนที่เธอจะสอนผู้อื่นเธอ
ควรจะฝึกฝนตนเองกระทั่งเธอเห็น
รู้ และเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งและอย่างแท้จริง
เมื่อเธอเห็นจริง รู้จริง และเป็นจริงแล้ว
เธอจะสามารถสอนผู้อื่นได้อย่างสบาย

ดังนั้นการปฏิบัตินี้เราต้องเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง
เราต้องสอนตัวเราเอง เราต้องเห็นด้วยตัวของเราเอง
เราต้องรู้ด้วยตัวของเราเองเราต้องเข้าใจด้วยตัวของเราเอง
เราต้องทำด้วยตัวของเราเอง

ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องสนใจในบุคคลอื่น
เพียงปฏิบัติการเคลื่อนไหวนี้ให้มาก ทำเฉยๆ ไม่รีบร้อน
ไม่ลังเลสงสัย ไม่คาดคิดล่วงหน้า และทำโดยไม่คาดหวังผล
ให้ง่ายๆ และเพียงแค่เคลื่อนไหว เคลื่อนไหวทีละครั้ง และรู้

เมื่อเธอไม่รู้ ปล่อยมันไป เมื่อเธอรู้ ปล่อยมันไป
บางครั้งเธอรู้ บางครั้งเธอไม่รู้ มันเป็นเช่นนั้น
แต่ให้รู้ เมื่อร่างกายเคลื่อนไหว รู้มัน เมื่อจิตใจเคลื่อนไหว รู้มัน

การปฏิบัตินี้เป็นการปฏิบัติตลอด ๒๔ ชั่วโมง
ดังนั้นให้ผ่อนคลายและให้เป็นธรรมชาติ เป็นปกติธรรมดา
จงตั้งใจปฏิบัติจริงๆและปฏิบัติอย่างสบายๆ



(คัดลอกบางตอนมาจาก : "ประจักษ์ได้ด้วยการรู้ พึงเห็นได้ด้วยตนเอง วิธีปฏิบัติการเจริญสติ"
ใน "แด่เธอ...ผู้รู้สึกตัว : To one that feels" โดย หลวงพ่อเทียน จิตตฺสุโภ หน้า ๙๓-๙๕)

ดังนั้นก่อนที่เธอจะสอนผู้อื่นเธอ
ควรจะฝึกฝนตนเองกระทั่งเธอเห็น
รู้ และเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งและอย่างแท้จริง
เมื่อเธอเห็นจริง รู้จริง และเป็นจริงแล้ว
เธอจะสามารถสอนผู้อื่นได้อย่างสบายผมทำอยู่ครับ ขอบพระคุณในธรรมทานคัรบ

พยายามสอนตัวเอง เพื่อให้เห็นด้วยตัวเอง
...ตนเตือนตนได้ใครจะเหมือน
...ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน
จริงไหมเจ้าคะ..

อนุโมทนาสาธุค่ะ

ตนเตือนตนได้แหละดี ...สาธุครับ