คุณกรัชกาย
สิ่งที่คุณตรงประเด็นนำมาโพสนั้น อธิบายได้ชัดเจนที่สุดแล้ว
"มันไม่มี สติปัฏฐาน ฐานใดๆ ที่ดีที่สุดสำหรับทุกๆคนหรอก แต่ มีสติปัฏฐาน ในฐานต่างๆ ให้เลือกเหมาะสมที่สุดสำหรับแต่ละคน

ท่านผู้รู้กล่าวว่า ไม่ว่าจะเจริญ สติปัฏฐาน ฐานไหน...ถ้าเจริญถูกต้อง สุดท้ายก็จะแจ้งแทงตลอดในทุกๆฐานในที่สุดเองครับ....
โมทนาด้วยค่ะคุณตรงประเด็น

กรัชกาย เขียน:
กรัชกายว่าดีนะครับ จะได้เป็นหลักนำไปปฏิบัติเสียที ไม่อย่างนั้น ผู้เริ่มต้นเช่นคุณ O.wan เห็นคำว่า
สติ เจริญสติ คำพูดเพียงเท่านี้ ยังนำไปปฏิบัติไม่ได้อย่างที่กรัชกายตั้งคำถามคุณวลัยพร ว่าเจริญสติอย่างไร ขอวิธีปฏิบัติ
เอาครับัใครมีวิธีของตนอย่างไรก็บอกกัน ไม่ว่ากันในประเด็นวิธีของใครของมัน แต่ขอความชัดเจน ให้ผู้คนนำไปปฏิบัติได้ว่า ทำอย่างนี้แหละเจริญสติล่ะ

-- จบได้แล้วค่ะคุณกรัชกาย เลิกเอ่ยอ้างถึงบุคคลที่สามได้แล้ว คุณปฏิบัติอย่างไรเรื่องของคุณ คุณถนัดอธิบายอย่างไร เรื่องของคุณ คุณจะให้ทุกคนเขามาคิดหรือทำเหมือนๆคุณนั้น มันเป็นไปไม่ได้ หวังว่าสิ่งที่คุณตรงประเด็นนำมาโพสนั้น คงจะช่วยชี้ทางให้คุณพอได้มองเห็นบ้างนะ เพราะสิ่งที่คุณตรงประเด็นนำมาอธิบายทั้งสองกระทู้นั้น ชัดเจนที่สุดแล้ว

-- เลิกทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาวเสียที (ขออณุญาตยืมคำพูดนะคุณขันธ์) ดูคุณตรงประเด็นเป็นตัวอย่าง ดูว่าสิ่งที่ควรทำคืออะไร ดิฉันกับคุณตรงประเด็นไม่ใช่ไม่เคยกระทบกระทั่งกันเรื่องคำพูด ก็มีบ้าง แต่ไม่เคยมาตอแยหรือเจ๊าะแจ๊ะกันแบบนี้ ไม่ใช่เอะอะก็ใช้วาจาเบียดเบียนบุคคลที่สาม เพื่อทำให้ตัวเองดูดีขึ้น มันไม่ได้ทำให้คุณดูดีขึ้นเลยแม้แต่สักนิดเดียว เลยนะคุณกรัชกาย คุณไปทบทวนดูกระทู้ที่คุณโพสก็แล้วกัน

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=19132&start=150

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=19507

-- ถ้าถามว่า แล้วที่ดิฉันโพสตอบโต้คุณนั้นคืออะไร ดิฉันเพียงแค่เล่นตามบทที่คุณโยนมาให้เท่านั้นเอง พอได้แล้วนะ ถนัดแบบไหนก็ทำไป แล้วคำพูดนี้

คุณวลัยพร กรัชกายขอเล่นด้วยคนนะครับ

ขอทายว่า "ไม่มีอะไรผิด ไม่มีอะไรถูก" แบบวางเฉยๆครับ

-- ทำให้เห็น ทำให้ได้ก่อน จะได้รู้ว่า ที่ดิฉันกล่าวว่า ไม่มีอะไรถูกหรือผิดนั้น มันหมายถึงอะไร ใช่การวางเฉย แบบที่คุณนำมากล่าวหรือไม่

-- ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ต้องการเพียงชี้แจงบางจุดที่คิดว่า คุณอาจจะดูตัวเองไม่ออก ว่าสิ่งที่ควรทำอยู่นี้ มันไม่ควรทำ จงอย่าเที่ยวไปเบียดเบียนบุคคลที่สามด้วยคำพูดอีกเลย ทั้งเรื่องการปฏิบัติของท่านอื่นๆด้วย อย่าได้เที่ยวไปเบียดเบียนเขา ใครเขาจะคิด จะแนะนำ จะปฏิบัติ อย่างไรมันก็เรื่องของเขา คุณไม่ได้มีหน้าที่เที่ยวมาชี้ว่า อันนั้นถูก อันนี้ผิด คุณแค่เอากรอบความคิดของคุณมาวัดความถูกผิดตามใจของคุณเท่านั้นเอง

เจริญสติให้มากๆนะคุณกรัชกาย ดิฉันบอกคุณได้เท่านี้แหละ

รู้แค่ไหนก็ย่อมแนะนำได้แค่นั้น มันไม่ใช่เรื่องถูกหรือผิด

Walaiporn 16 ธ.ค. 2008, 18:13

ขออะไรคุณวไลพรซักอย่างได้ไหมครับ

(เจริญสติให้มากๆนะคุณกรัชกาย ดิฉันบอกคุณได้เท่านี้แหละ)

ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ต้องการเพียงชี้แจงบางจุดที่คิดว่า คุณอาจจะดูตัวเองไม่ออก ว่าสิ่งที่ควรทำอยู่นี้ มันไม่ควรทำ จงอย่าเที่ยวไปเบียดเบียนบุคคลที่สามด้วยคำพูดอีกเลย ทั้งเรื่องการปฏิบัติของท่านอื่นๆด้วย อย่าได้เที่ยวไปเบียดเบียนเขา ใครเขาจะคิด จะแนะนำ จะปฏิบัติ อย่างไรมันก็เรื่องของเขา คุณไม่ได้มีหน้าที่เที่ยวมาชี้ว่า อันนั้นถูก อันนี้ผิด คุณแค่เอากรอบความคิดของคุณมาวัดความถูกผิดตามใจของคุณเท่านั้นเอง

-- เลิกทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาวเสียที (ขออณุญาตยืมคำพูดนะคุณขันธ์) ดูคุณตรงประเด็นเป็นตัวอย่าง ดูว่าสิ่งที่ควรทำคืออะไร ดิฉันกับคุณตรงประเด็นไม่ใช่ไม่เคยกระทบกระทั่งกันเรื่องคำพูด ก็มีบ้าง แต่ไม่เคยมาตอแยหรือเจ๊าะแจ๊ะกันแบบนี้ ไม่ใช่เอะอะก็ใช้วาจาเบียดเบียนบุคคลที่สาม เพื่อทำให้ตัวเองดูดีขึ้น มันไม่ได้ทำให้คุณดูดีขึ้นเลยแม้แต่สักนิดเดียว เลยนะคุณกรัชกาย คุณไปทบทวนดูกระทู้ที่คุณโพสก็แล้วกัน

คุณกรัชกาย
สิ่งที่คุณตรงประเด็นนำมาโพสนั้น อธิบายได้ชัดเจนที่สุดแล้ว
"มันไม่มี สติปัฏฐาน ฐานใดๆ ที่ดีที่สุดสำหรับทุกๆคนหรอก แต่ มีสติปัฏฐาน ในฐานต่างๆ ให้เลือกเหมาะสมที่สุดสำหรับแต่ละคน

ท่านผู้รู้กล่าวว่า ไม่ว่าจะเจริญ สติปัฏฐาน ฐานไหน...ถ้าเจริญถูกต้อง สุดท้ายก็จะแจ้งแทงตลอดในทุกๆฐานในที่สุดเองครับ....

โมทนาด้วยค่ะคุณตรงประเด็น

อาการที่น้องอวบอธิบายมานั้น พี่เคยเป็นนะตอนฝึกเพ่งกสิณใหม่ๆ อายุ 10 ขวบ หรือ 11 ขวบ ประมาณนี้แหละ แต่ก็ไม่ได้สนใจมัน ตอนนั้นครูบาฯก็ไม่มีใครแนะนำ ทำตามในหนังสือที่หลวงพ่อสมชาย วัดเขาสุกริม จันทบุรี ท่านโยนให้ ท่านบอกว่า ไอ้หนู อ่ะเอาไปฝึกเอาเอง คนอื่นๆท่านก็ไม่ได้ให้ มีคนขอเหมือนกัน ท่านก็บอกว่า ใครอยากได้ก็หยิบเอาเอง ถ้าถามว่ายังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ไหม จำได้นะ กลัว กลัวมากๆ ขนหัวตั้งไปหมด กลัวแต่ก็ทำ เพราะอยากรู้ ทำ 3 ครั้งเองมั๊ง พ่อมาเจอเข้าเลยเลิกทำ พ่อบอกว่า เดี๋ยวก็เป็นบ้าไปหรอก ต้องมีครูบาฯไม่ใช่มาทำเอง อันนี้เล่าสู่กันฟังนะ อาจจะเจอเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันน่ะ

-- วิธีแก้ อันนี้ก็แล้วแต่น้องอวบนะ พี่เพียงแค่บอกให้ฟัง

การฝึกเจริญสติ มี 2 แบบ

1. รู้ตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะทำอะไรหรืออริยาบทไหนก็แล้วแต่ ให้รู้ลงไป ให้รู้นะ ไม่ใช่ให้ดู การดูตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้นคือวิปัสสนา ถ้าดูก็จะเห็นถึงความไม่เที่ยง ถ้ารู้ก็มีจะสติเกิดขึ้น จะมากหรือน้อยก็อยู่ที่ความต่อเนื่อง สะสมไปเหมือนสะสมหน่วยกิต วันนี้อาจจะไม่ทัน จิตมันไว วันหน้าก็อาจจะทัน ทุกอย่างต้องใช้เวลาใช้ความเพียรอย่างต่อเนื่อง

2.ใช้อารมณ์บัญญัติเข้าช่วย เช่นใช้ " หนอ " จะทำอะไรก็ให้มีคำว่า " หนอ " ต่อท้าย เพื่อรั้งจิตให้ช้าลง สติ จะได้เกิดเร็วขึ้น วันใดสติ สัมปชัญญะเข้มแข็งขึ้น คำว่า " หนอ " จะหายไปเอง
ถ้าถามว่าวิธีแบบไหนดีที่สุดหรือถูกที่สุด ดีที่สุดไม่มี ถูกที่สุดไม่มี มีแต่ความถูกใจ ทำแบบไหนแล้วถูกใจ ทำแล้วถนัด ทำแล้วสติ สัมปชัญญะเกิดชัดเจนขึ้น วิธีนั้นย่อมเหมาะแก่จริตของผู้นั้น

-- เท่าที่อ่านที่น้องอวบโพสมานั้น น้องอวบได้ทำแบบแรกแล้ว ยังไม่ได้ผล แต่.... มันก็น่าแปลกนะ ครูบาฯหลายๆท่านที่ได้ปฏิบัติมา ท่านก็ใช้วิธีรู้ลงไปเฉยๆ รู้ลงไปแบบซื่อๆ ไม่มีการปรุงแต่งว่ารู้อะไร เท่าที่อ่านมาหรือได้ฟังมา ท่านก็แก้อารมณ์ด้วยวิธีนี้ หรืออาจจะไม่ใช่แนวที่ถนัดของน้องอวบก็ได้

-- แบบที่ ใช้คำว่า " หนอ " ช่วย หนอ จะเป็นตัวรั้งจิตให้ช้าลง เพื่อสติจะได้เกิดได้เร็วขึ้น กำหนด รู้หนอๆๆๆๆ หายใจยาวๆค่ะ เมื่อสติมันเกิด อาการเหล่านั้น มันจะค่อยๆหายไปเอง แล้วอย่าลืมฝึกเจริญสติในอริยาบทย่อยด้วยค่ะ คือ เช่น เมื่อเวลาจะเดิน ก็ขวาย่างหนอ ซ้าย ย่าง หนอ หยิบหนอ นอนหนอ ฯลฯ ส่วนขณะที่ทำสมาธิแล้วมีอาการต่างๆเกิดขึ้น ดิฉันใช้ กำหนดรู้หนอๆๆๆ ลงไปอย่างเดียวค่ะ คือสักแต่ว่ารู้ รู้ว่ามันเกิดก็เท่านั้นเอง ไม่เคยมาสนใจว่า มันคืออะไร แล้วก็ไม่เคยไปถามใครด้วยว่า เรียกว่าอะไร ทำไมมันถึงเกิด รู้แต่ว่า พอสติมันเกิด อาการเหล่านั้นมันก็หายไปเอง เดี๋ยวมันก็มีอาการอย่างอื่นเกิดขึ้นแทน พอทำอย่างต่อเนื่องคือฝึกเจริญสติ อย่างต่อเนื่อง ต่อไปคำว่า หนอ มันก็จะหายไปเอง

ถ้าเจริญถูกต้อง

- คำว่า " กรัชกายลอยตัวอยู่เหนือปัญหา" ตกลงหมายถึงอะไรหรือคะ

พูดถึงคำว่า “หนอ” บ้าง บางบอร์ดรังเกียจ บางแห่งคิดว่า คำบริกรรมเป็นสมถะไปโน่นเลย
สำหรับผู้ไม่เอาคำว่า “หนอ” ตัดออกไม่เอาก็ได้ กำหนดสภาวะล้วนๆ เมื่อเพิ่มคำว่า หนอแล้วมันยาวไป ก็เอาแต่ “เห็นๆๆ” “ได้ยิน” “ เหม็นๆๆ” “ กลัวๆๆ” “ตกใจๆๆ” “ขนลุกๆๆ”
สรูปก็ คือ ขณะนั้นตนรู้สึกอย่างไรก็กำหนดตามนั้น
แต่เมื่อกำหนดแค่นั้นมันสั้นไป จะนำคำอื่นซึ่งไม่มีโทษเสริมก็ได้ ตัวอย่างลมหายใจ พอง-ยุบเป็นต้น ยาวว่า “พอง” ว่า “ยุบ” คำเดียวสั้นไป เพราะยังไม่สุดพอง ยังไม่สุดยุบ ก็หาบริกรรมต่อท้ายได้เอง ก็เท่านี้เอง ไม่พึงคิดเลยเถิดไป

-- แล้วแบบที่คุณนำมาอธิบายนี้ เรียกว่าอะไรหรือคะ