สวัสดีค่ะ ชื่อ แพนด้าน้อยค่ะ อายุ 19 ปีค่ะ

หนูก็ ได้เข้ามาดูเวปนี้ หลายครั้งค่ะ รู้สึกว่า ดีจังที่มีเวปนี้ ให้สาระ แล้วก็ รู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่านเรื่อง ราว ธรรมะ จาก เวปนี้ค่ะ ทุกคน ดูเป็นกันเองมาก ^^
หนูก็ ชอบทำบุญ แล้วก็ สวดมนต์เหมือนกันค่ะ ไปวัดบ่อยๆ...ถ้าหากบังเอิญ ได้เจอกัน ที่วัด ก็คงดีนะคะ.. (แล้วจะรู้จักกันไหมเนี่ย )
วันนี้ก็เลย ได้สมัครสมาชิก ที่บอร์ดนี้เรียบร้อยแล้วค่า ยินดีที่ได้รู้จักพี่ๆ ทุกคนนะคะ

ข้อสงสัยของ ดา ก็ คือ ในสมัยก่อน เค้ามีการ ทำบุญ สะเดาะห์เคราะห์ด้วยรึปล่าวคะ แล้วในคำสอน ของพระพุทธเจ้า ท่านได้กล่าวถึงการกระทำแบบนี้ ไว้ ด้วยรึปล่าวคะ
ถ้าหากทำแล้ว ชีวิตเราจะดีขึ้นจริงหรือคะ หรือว่า เป็นเรื่องหลอกลวง ค่ะ

ขอความกรุณา ทุกท่านที่ได้แวะเข้ามา ช่วย แนะนำ ด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

สมัยก่อนต้องมีเรื่องแบบนี้แน่นอนครับ (ไม่งั้นสมัยนี้จะเอาแบบอย่างมาจากไหน)



อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับเพราะไม่เคยอ่านพระไตรปิฏกอ่ะครับ แต่เท่าที่รู้มาไม่มีการรับรองเรื่องแบบนี้นะครับ



ชีวิตจะดีขึ้นได้จากการทำดีครับ หากเชื่อเรื่องของกฏแห่งกรรม

ยินดีต้อนรับครับสมาชิกใหม่

ก็เห็นมีแต่เรื่องอายุวัฒกุมาร ที่พระองค์ให้พระไปสวดต่ออายุให้นะ ก็ได้ผล กุมารนั้นก็มีอายุต่อมา ก็คงมีมาแต่ก่อนนั้นแหละจึงมีมาถึงทุกวันนี้ แต่จะได้ผลดีถ้าท่านนั้นมีศีลธรรมประจำใจ ถ้าหากว่าทำไปแล้วท่านผู้นั้น วัดก็ไม่เข้า เหล้าก็ไม่ขาด บาตรก็ไม่ใส่ อุ้มไก่ก็ไม่ละ เอาหัวพรเป็นปฎิทิน ก็คงจะไม่ได้ผลเท่าที่ควร เพราะเขาไม่ยอมช่วยตัวเองจะให้แต่คนอื่นช่วยอย่างเดียวก็ไม่น่าจะมีผล อาจเสียด้วยช้ำ ฮิฮิฮิ (เป็นเอกลักษ์นะฮิฮิฮิ)

สวัสดีครับ....ยินดีต้อนรับเด็กใหม่ครับ ฝากตัวด้วยนะครับผมฌาณครับ....

เรื่องการทำบุญสะเดาะเคราะห์ไม่ใช่ประเพณีของพุทธ แต่เป็นประเพณีของพราหมณ์
ที่พวกเราได้รับอิทธิพลมาผสมปนเปกับศาสนาของเรา

ศาสนาพุทธเน้นคำสอน การปฏิบัติตนให้พ้นจากทุกข์ ไม่เน้นพิธีการหรือโชคลางของขลัง

กรรม เป็นสิ่งที่ผู้กระทำต้องรับผลกรรมนั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้แต่พระพุทธเจ้าของเรา
(ในพระไตรปิฏก พระพุทธองค์ หรือพระโมคคัลลานะก็ไม่ได้ทำพิธีสะเดาะเคราะห์หนีกรรม)

กรรมเป็นเรื่องสลับซับซ้อนยากที่หยั่งรู้ด้วยปัญญาของเราว่าจะมีกรรมช่วงนั้น ช่วงนี้แล้วจะทำบุญหนีกรรมได้



มีปรากฏเรื่องสามเณรของพระสารีบุตรรูปหนึ่ง จะต้องถึงคราวตาย แต่เดินไปพบปลาติดอยู่ในน้ำน้อย จึงนำไปปล่อย ทำใหตนเองกลับมามีชีวิตอยู่ต่อไปได้ (เป็นประเพณีปล่อยปลาสะเดาะเคราะห์ในเวลาต่อมา)

แต่สามเณรนั้นไม่ได้คิดจะทำบุญหวังผลให้ชีวิตตนรอด แต่ทำด้วยใจบริสุทธิ์ จึงเกิดกุศลผลบุญใหญ่ในการให้ชีวิตในครั้งนั้นทำให้กรรมเก่ายังไม่พรากชีวิตไป(แต่ไม่ได้หมายความว่าหนีกรรมนั้นพ้น)


ปัจจุบันการสะเดาะเคราะห์จึงเป็นช่องทางหากินของบุคคลบางกลุ่มไป เพราะจิตใจของผู้คนในปัจจุบัน
อ่อนแอ ขาดที่พึ่ง


พระพุทธองค์สอนว่า จงมีตนเป็นที่พึ่งเถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึงเลย บัณฑิตเพียรฝึกตนกระทำตน นะครับ...

ขอบคุณค่ะ พี่ๆ

แสดงว่า ถ้า หาก เราทำเพื่อหนีกรรม ....แต่ กรรม ก็ยังคงอยู่กับเรา จนกว่าเราจะได้ชดใช้ใช่ไหมคะ
เพราะ ที่ ได้ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ ก็ เหมือนกับการ เลื่อน เวลาชดใช้ กรรม ออกไปใช่รึปล่าวคะ ?

อุปมาอุปมัย ให้ฟังอย่างนี้นะจ้ะ

กรรมดีกรรมชั่วที่เราทำ เหมือนรถบรรทุกที่วิ่งตามเราตลอดเวลาเพื่อให้ผล
กรรมใดถึงก่อนกรรมนั้นก็ให้ผลก่อน หากคิดว่าเราทำกรรมชั่วไว้มาก กลัวกรรมชั่วจะตามมาทัน
เราก็ต้องทำกรรมดีให้มากเพื่อให้กรรมดีวิ่งเร็วกว่ากรรมชั่ว ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี

เหมือนท่านองค์คุลีมาล ท่านฆ่าคนมากทำชั่วมาก แต่กรรมดีมาสนองทัน ท่านเลยนิพพานก่อน กรรมนั้นก็กลายเป็นอโหสิกกรรมไป ไม่สามารถให้ผลได้

เราคงไม่โชคดีอย่างนั้น เพราะฉะนั้นต้องทำดีไว้เยอะ ๆ ทำไว้มาก ๆ เพื่อหนีกรรมชั่วที่ทำไว้ให้เร็วที่สุด
ให้กรรมชั่วตามไม่ทันจ้า

จะอุปมาอย่างนั้นก็ไม่ผิด แต่น่าจะมีผลเฉพาะด้านจิตใจของผู้ที่ไปทำ การส่งผลของกรรมจะมาถึงเมื่อถึงเวลา....มิอาจหลีกเลี่ยงได้

จริงครับทำดีได้ดี แต่ต้องรอเวลากรรมดี สนองจึงจะรู้
เมื่อก่อนผม ตามเพื่อนแข่งรถซิ่ง
แต่เดี๋ยวนี้เป็นครูพี่เลี้ยงสอนสมาธิแล้ว

ท่านบุญชัยก็เคยเป็นเด็กแว้นด้วย.....

อายุยังน้อยรู้จักธรรมมะขอให้ทำต่อไปนะ