กรรมวาท ผู้ประกาศหลักกรรม หรือ ผู้ถือหลักกรรม เช่น ยืนยันว่ากรรมคือการกระทำมีและมีผลจริง ว่าแต่ละคนมีกรรมเป็นของตน และเป็นไปตามกรรมนั้น ว่าการกระทำเป็นเครื่องตัดสินความดีเลวสูงต่ำ (มิใช่ชาติกำเนิดตัดสิน) ว่าการกระทำเป็นเหตุปัจจัยให้สำเร็จผล (มิใช่สำเร็จด้วยการอ้อนวอนดลบันดาลหรือแล้วแต่โชค) เป็นต้น

หลักการแห่งกรรม, การถือหลักกรรม; พระพุทธเจ้าตรัสเรียกพระองค์เอง (องฺ.ติก.20/577/369) ว่าทรงเป็น
กรรมวาท (ถือหลักหรือกฎแห่งการกระทำ)
กิริยวาท (ถือหลักการอันให้กระทำ) และ
วิริยวาท (ถือหลักความเพียร)
บางทีกล่าวถึงพระกิติคุณของพระพุทธเจ้า (เช่น ที.สี.9/182/147) ว่า ทรงเป็น กรรมวาที กิริยวาที (คือเป็นกรรมวาท และกิริยวาท นั่นเอง ต่างกัน เพียงว่า กรรมวาท และกิริยวาท เป็นได้ทั้งคำคุณศัพท์ของบุคคล และคำนามแสดงหลักการ
ส่วนกรรมวาที และกิริยวาที เป็นคุณศัพท์อย่างเดียว)

ยู๊ฮู...

ลองคิดให้ละเอียดๆสิ
คนตายคืออะไร
คนตายมีขันธ์5ไหม
ตายแล้วยังมีขันธ์อันไหนเหลือ
ตายแล้วจะคิดว่ายังมีขันธ์อะไรเหลือไหมคะ
คิดเหตุผลตามคำสอนนะไม่ใช่คิดแบบหนังละครที่เขาทำให้ดูเป็นหนังเป็นละคร

พ่ะน่ะ คิกๆๆ
ดูคุณโรสคิดแล้วเขียนดิ ที่เขียนนั่นออกมาจากความคิด เพราะฉะนั้น เมื่อดูความคิดคุณโรสแล้วกลวง ไม่มีอะไรที่เรียกว่าพุทธธรรมเลย ไม่มีเลย มีแต่เพ้อๆฝันๆไป
ถามได้ คนตายคืออะไร ? คนตายก็คือคนตาย จะไปคืออะไร ตายแล้วก็ไม่หายใจ หรือคนตายแถวๆบ้านคุณโรสหายใจได้ คิกๆๆ

คนตายมีขันธ์ 5 ไหม ? (นี่ถามด้วยความไม่รู้) มีดิ ได้แก่รูปขันธ์ สิ่งที่มองเห็น เรียกว่า รูปขันธ์ (ขันธ์ แปลว่า กอง กองแห่งรูป) ส่วนนามขันธ์สลายหมดแล้ว

เอาเรื่องคนเป็นๆบ้าง 2 คน 2 ตัวอย่าง คนนี้ใช้พุทโธ

คุณโรสว่าไง คนเป็นคืออะไร ?


https://pantip.com/topic/40020885




https://pantip.com/topic/40017192

นาม ธรรมที่รู้จักกันด้วยชื่อ กำหนดรู้ด้วยใจเป็นเรื่องของจิตใจ, สิ่งที่ไม่มีรูปร่าง ไม่ใช่รูปแต่น้อมมาเป็นอารมณ์ของจิตได้
1. ในที่ทั่วไปหมายถึงอรูปขันธ์ ๔ คือ เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ
2. บางแห่งหมายถึงอรูปขันธ์ ๔ นั้นและ นิพพาน (รวมทั้งโลกุตรธรรมอื่นๆ)
3. บางแห่ง เช่น ในปฏิจจสมุปบาท บางกรณีหมายเฉพาะเจตสิกธรรมทั้งหลาย

รูป สิ่งที่ต้องสลายไปเพราะปัจจัยต่างๆอันขัดแย้ง, สิ่งที่เป็นรูปร่างพร้อมทั้งลักษณะและอาการของมัน, ส่วนร่างกาย จำแนกเป็น ๒๘ คือ มหาภูต หรือ ธาตุ ๔ และอุปาทายรูป ๒๔ (= รูปขันธ์ในขันธ์ ๕)


นามกาย “กองแห่งนามธรรม” หมายถึง เจตสิก ทั้งหลาย

รูปกาย ประชุมแห่งรูปธรรม, กายที่เป็นส่วนรูป โดยใจความได้แก่ รูปขันธ์ หรือ ร่างกาย (เทียบนามกาย)


นามขันธ์ ขันธ์ที่เป็นฝ่ายนามธรรม มี ๔ คือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

นามธรรม สภาวะที่น้อมไปหาอารมณ์, ใจและอารมณ์ที่เกิดกับใจ คือ จิต และเจตสิก, สิ่งของที่ไม่มีรูป คือ รู้ไม่ได้ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย แต่รู้ได้ทางใจ


รูปธรรม สิ่งที่มีรูป, สภาวะที่เป็นรูป (คู่กับนามธรรม)


นามรูป นามธรรมและรูปธรรม. นามธรรม หมายถึงสิ่งที่ไม่มีรูป คือ รู้ไม่ได้ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย แต่รู้ได้ด้วยใจ ได้แก่ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ. รูปธรรม หมายถึง สิ่งที่มีรูป สิ่งที่เป็นรูป ได้แก่ รูปขันธ์ ทั้งหมด


นามรูปปริจเฉทญาณ ญาณกำหนดแยกนามรูป, ญาณหยั่งรู้ว่าสิ่งทั้งหลายเป็นแต่เพียงนามและรูป และกำหนดจำแนกได้ว่าสิ่งใดเป็นรูป สิ่งใดเป็นนาม


นามรูปปัจจัยปรคคหญาณ ญาณกำหนดจับปัจจัยแห่งนามรูป, ญาณหยั่งรู้ที่กำหนดจับได้ซึ่งปัจจัยแห่งนามและรูปโดยอาการที่เป็นไปตามหลักปฏิจจสมุปบาท เป็นต้น. เรียกสั้นๆว่า ปริคคหญาณ


รูปารมณ์ อารมณ์คือรูป, สิ่งที่เห็นได้ด้วย ตา


(กาย มีหลายความหมาย ดูพร้อมตัวอย่าง)

กาย. กอง, หมวดหมู่, ที่รวม, ชุมนุม เช่น
สัตวกาย (มวลสัตว์)
พลกาย (กองกำลังทหาร)
รถกาย (กองทหารรถ)
ธรรมกาย (ที่รวม หรือ ที่ชุมนุมแห่งธรรม)
1. ที่รวมแห่งอวัยวะทั้งหลาย หรือ ชุมนุมแห่งรูปธรรม คือ ร่างกาย บางที เรียกเต็มว่า รูปกาย.
2. ประชุมแห่งนามธรรม หรือ กองแห่งเจตสิก เช่น ในคำว่า “กายปัสสัทธิ” (ความสงบเย็นแห่งกองเจตสิก)
บางทีเรียกเต็มว่า นามกาย (แต่ในบางกรณี นามกาย หมายถึงนามขันธ์ทั้งหมด ทั้ง ๔ คือ ทั้ง เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ หรือ ทั้งจิต และเจตสิก)

นอกจากความหมายพื้นฐาน ๒ อย่างนี้แล้ว ยังมีความหมายปลีกย่อย และความหมายเฉพาะ ตามข้อความแวดล้อมอีกหลายอย่าง เช่น ในคำว่า “กายสัมผัส” (สัมผัสทางกาย) หมายถึง กายอินทรีย์ที่รับรู้โผฏฐัพพะ คือ สิ่งต้องกาย,
ในคำว่า “กายทุจริต” (ทุจริตทางกาย) หมายถึง กายทวาร ที่ใช้ทำกรรม คือ เคลื่อนไหวแสดงออกและทำการต่างๆ,
ในคำว่า “กายสุข” (สุขทางกาย) หมายถึ งทวารทั้ง ๕ คือ ตา หู จมูก ลิ้น และกาย ซึ่งคู่กับเจโตสุข หรือ สุขทางใจ,
ในคำว่า “กายภาวนา” (การพัฒนากาย) หมายถึง อินทรียสังวร คือ ความรู้จักปฏิบัติให้ได้ผลดีในการใช้ ตา หู จมูก ลิ้น และกาย ดังนี้เป็นต้น


ใจ (จิต, จิตต์ ธรรมที่รู้อารมณ์, สภาพที่นึกคิด, ความคิด, ใจ)

คุณโรสพูด เกือบทุก คคห. กายใจ กายใจ ก็นี่ล่ะ จิตก็ใจ ใจก็จิต บางทีเรียกควบไปด้วยกัน จิตใจ

ปล. กายปัสสัทธิ ผู้ที่ปฏิบัติแล้วแล้วพูดว่า ไม่รู้เป็นอะไรมันหนาวเย็นเยือกสะท้าน ก็นี่ล่ะ

ขันธ์ กอง, พวก, หมวด, หมู่, ลำตัว, หมวดหนึ่งๆ ของรูปธรรมและนามธรรมทั้งหมดที่แบ่งออกเป็น ๕ กอง คือ
รูปขันธ์ กองรูป
เวทนาขันธ์ กองเวทนา
สัญญาขันธ์ กองสัญญา
สังขารขันธ์ กองสังขาร
วิญญาณขันธ์ กองวิญญาณ
รวมเรียกว่า เบญจขันธ์ (ขันธ์ ๕)

ขันธปัญจก หมวดห้าแห่งขันธ์ อันได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (นิยมเรียกว่า ขันธบัญจก)

ขันธมาร ขันธ์ ๕ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นมาร เพราะเป็นสภาพอันปัจจัยปรุงแต่งขึ้น เป็นที่ตั้งแห่งทุกข์ ถูกปัจจัยต่างๆ มีอาพาธ เป็นต้น บีบคั้น เบียดเบียนเป็นเหตุขัดขวางหรือรอนโอกาส มิให้สามารถทำความดีงามได้เต็มที่ หรืออาจตัดโอกาสนั้นโดยสิ้นเชิง

พระพุทธเจ้าบอกว่า...ไม่มีเรา
รู้จักตัวตนตัวเองใช่ไหมว่าได้เกิดเป็นคนแล้ว
และคนเท่านั้นจึงจะสามารถคิดตามคำสอนของพระพุทธเจ้าได้
คิดตรงๆนะเอาแค่ประโยคนี้ประโยคเดียวก็พอเลยไม่ต้องไปก็อปตำรามาแปะเยอะๆ
เราน่ะเป็นคนใช่ม๊ะ...แล้วพระพุทธเจ้าบอกให้รู้สึกตัวว่า...ไม่มีเรา...มีแต่ตัวจริงธัมมะที่เกิดทีละ1ลักษณะ
ที่คุณกำลังคิดถึงตัวตนแสดงว่าไม่คิดตามคำสอนคือคิดไม่ได้งัยคือมันไม่รู้ไปแล้วว่าไม่มีเรามันเป็นตัวเราแล้ว

บอกไว้ที่ไหน ยกข้อความตรงนั้นมาสิ เอามา
เห็นแต่พร่ำไม่มีเรา ไม่มีเราๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วใครนั่งหัวโด่อยู่นั่นน่า คิกๆๆ

คิดสิพระพุทธเจ้าตรัสรู้ความจริงตรงปัจจุบันขณะที่ไม่มีตัวตน
ถามหน่อยสิจำอะไรอยู่ที่กำลังจำว่ามีตัวตนคิดพูดทำอะไรอยู่เนี่ยรู้ตัวป่ะจำผิด
มันจำคลาดเคลื่อนเกินคำสอนไปแบบกู่ไม่กลับจนกว่าจะมีเสียงแว่วว่าไม่มีเราแต่มีธัมมะถึงจะเงี่ยหูฟัง
ไม่รู้สึกตัวอยู่ใช่ไหมว่าจำผิดเพี๊ยนไปเทียบตามคำสอนสิไม่มีเรามันต่างกันไหมระหว่าง...มีเรา...กับ...ไม่มีเรา


พรหมโลก...กับ...เหว...มันไกลกันคนละฝั่งมหาสมุทรเลยคร่าาาาา...เห็นภาพไหม....แจ้งแก่ใจรึยังว่าไม่รู้555

เวรกรรม

พ่ะน่ะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับ พรหมโลก กับ เหว อีกเล่า

เปรียบเทียบให้รู้จักคิด
ยังไม่รู้สึกตัวอยู่เลยว่างั้น
ตามปกติคุณมองเห็นพรหมโลกได้ไหม
มีแต่พรหมโลกที่มองลงมาเห็นคนเปรียบได้ว่า
ปัญญาของพระพุทธเจ้ามองเห็นคนทำอะไรมั่วไปหมดไม่ฟังคำสอน
ตาเนื้อปกติของตัวเองลองไปยืนอยู่ก้นเหวดูสิมองเห็นพรหมโลกได้ไหม=ไม่รู้จักปัญญา

ก็บอกนับครั้งไม่ถ้วนว่า คุณโรสศิษย์สำนักบ้านธัมมะพร่ำพรรณนานั่นนี่ไป แล้วก็นำ คคห.ของตนนั้นไปใส่ปากพระพุทธเจ้า ใส่ปากตถาคต เออบอกไม่รู้จักจำ

สำนักบ้านธัมมะที่คุณโรสฟังคลิปจนยึดติดแน่น ติดยิ่งกว่าชายติดหญิงหญิงติดชายอีก คือจับแง่มุมของพุทธธรรมบางแง่บางด้านแล้วก็งมโข่งอยู่ตรงนั้น ถ้าพูดให้เข้าหลักก็คือสร้างอุปาทานขึ้นมายึดมาถือมาติดนั่นเอง

คนไม่รู้จักความปกติ...เอางี้คุณเรียกชื่อตัวเองคุณคิดถึงตัวตนใคร
ขณะที่คุณกำลังขานชื่อตัวเองอยู่นั้นคุณคิดนึกถึงคนอื่นหรือตัวเอง
ขณะที่คุณลืมคิดตามคำสอนคุณก็จำว่าเป็นตัวคุณคุณไม่เคยจำถูกตัวตนว่าไม่มีตัวตน
แปลว่าคุณลืมคิดตามคำสอนแล้วคุณจำไม่ได้ว่าไม่มีตัวคุณแต่คุณจำผิดว่ามีตัวคุณถูกมั๊ย
เด่วนี้แหละกำลังเป็นแบบนั้นเพราะคุณคิดเองและไม่ได้กำลังสนทนาเพื่อเข้าใจสิ่งที่ตัวตนคุณมีเป็นเห็นได้อยู่

เนี่ยโรสกำลังคุยกับคุณกรัชกายแค่2คนนะ
คุณไม่ต้องไปยกบุคคลอื่นมาเกี่ยวข้อง
คุณไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวตนคุณกำลังมี
คุณยกคำต่างๆที่ไม่ใช่สิ่งที่คุณรู้มาอ้าง
คุณจะอ้างอะไรมาถ้านั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณรู้สึกได้เอง
แสดงว่าคุณก็แค่กล่าวแอบอ้างคำเหล่านั้นมาเพื่อยกตนขึ้นข่มคนอื่น
คุณอ่านสิ่งที่โรสเขียนคุณไม่เคยเข้าใจถูกตัวคุณเลยคุณกำลังไม่รู้ทุกอย่างที่มีตามเป็นจริงเลยค่ะ