จนมุม เขาซอยตัน คิกๆๆ

คิดเองเออเองหมดเลยนะ
คิดสิ...เจ้าชายสิทธัตถะคือปุถุชน
ส่วน...ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าคืออริยบุคคล
ตอบมาสิใช่คนเดียวกันไหม555จิตก็คนละดวงแล้ว
ทุกขณะจิตแต่ละ1ขณะคือทุก1ดวงใหม่หมดในสังสารวัฏฏ์ไม่ใช่คนเก่าเลยค่ะ

โลกของเห็นเกิดทางตาเท่านั้นมีแค่แสงสีเท่านั้นและเกิดดับทีละ1ขณะมีแค่1สีตรงทางตรงปัจจุบันขณะด้วย
และโลกของเห็นมีเพียงแสง+สีไม่มีคิดปนไม่มีเสียงปนไม่มีกลิ่นปนไม่มีรสปนไม่มีร้อนหนาวปนอะไรกันได้เลย
โลกทางหูจมูกลิ้นกายใจก็เกิดคนละทางคนละขณะทีละ1ขณะจิตเกิดดับสลับกันทีละ1ทางเกิดในความมืด

พะน่ะ คิกๆๆๆ

ปุถุชนกับอริยบุคคลต่างกันอยู่นิดเดียวที่ใจ จิตใจของปุถุชนมีกิเลสมากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ เมื่อปฏิบัติกรรมฐานจนจิตใจหมดกิเลสไปตามลำดับขั้น (โสดา สกทาคา อนาคา อรหันต์) สุดท้ายอรหันต์จิตใจหมดกิเลส ส่วนรูปร่างหรือร่างกายก็ยังเป็นคนเดิมไม่ได้เปลี่ยนไปด้วย (อาจเปลี่ยนบ้างตอนหนุ่ม กับ ตอนแก่) สิทธัตถะก็ฉันนั้น แล้วอย่างนี้คุณโรสว่าคนๆเดียวกันไหม

เอาตัวอย่างใหม่ก็ได้
คุณโรสเองตอนนี้ยังมีกิเลสอยู่ (ปุถุชน) แต่ไปปฏิบัติถูกต้อง (ไม่ใช่อย่างแม่สุจินนะ) กิเลสหมดไป ถามว่าใช่คนๆเดียวกันไหม โรสตอนมีกิเลส กับ โรสตอนหมดกิเลสแล้ว ตอบสิ

1. คนละคนกัน
2.คนๆเดียวกัน

ข้อไหน 1 หรือ 2

คุณโรสอ่านหนังสือแล้วโยงมาที่ชีวิตไม่เป็น ดูสิน่า

เดิมเจ้าชายสิทธัตถะ ทำสมาธิไม่เป็นเลย เพราะอยู่แต่ในรั้วในวังปกครองบ้านเมือง พอออกบวชแสวงหาโมกขธรรม ก็ไปให้ดาบสสอนเรื่องสมาธิให้ ท่านก็ตั้งใจเรียนตั้งใจปฏิบัติจนจบสมาบัติ ๘ (รูปฌาน ๔ อรูปฌาน ๔ = สมาบัติ ๘) เห็นไหมจากเมื่อก่อนเจ้าชายทำไม่เป็น พอดาบสสอนให้ทำเป็นทำได้เลย ทีนี้พอจบแล้ว ท่านต้องการจะไปต่อ ดาบสก็บอกว่าไม่รู้แล้ว ท่านก็ลาจากสำนักไปคิดค้นเอง (แต่ท่านก็ไม่ได้ทิ้งสภาวะที่ได้นะ) มาสุดท้ายเลย สุดท้ายท่านก็นั่งค้นคว้าทางจิตที่ใต้โพธิ (นั่งนะไม่ใช่นอน นั่ง ) คืนวันตรัสรู้ ท่านไม่ใช้จิตถึงอรูป ใช้แค่รูปฌาน ๔ ก็บรรลุโพธิญาณ
จบข่าวแค่นี้ก่อน

ปล.อย่าทำเป็นเล่นไปนะ แค่รูปฌาน (สมาธิระดับนี้) นิวรณ์สงบราบคาบไม่โผล่หน้ามามารบกวนแล้วนะ

เฉลยเองแล้วกัน ไม่ถูกใจค้านได้ ความหมายสภาวะ,สภาวธรรม พร้อมตัวอย่าง

สภาพ, สภาวะ ความเป็นเอง, สิ่งที่เป็นเอง, ธรรมดา

สภาวธรรม หลักแห่งความเป็นเอง, สิ่งที่เป็นเองตามธรรมดาของเหตุปัจจัย

ตย.



http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=57705&start=30

สภาวธรรม หมายถึง รูปนามมันเป็นของมันอย่างนั้นเองตามเหตุปัจจัยของมัน ไม่มีตัวตนอีกทั้งไม่มีผู้สร้างผู้บันดาล

หากไปคิดว่าเป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ทำให้เป็นไปเช่นนี้เช่นนั้น นั่นเป็นมิจฉาทิฏฐิเป็นความเห็นผิด เมื่อมีความเห็นเห็น ก็ดำริผิด มีพยายามใดๆก็เป็นความพยายามผิด

ถ้ามันเป็นอย่างนั้นเองเป็นไปเองตามเหตุตามปัจจัย
แล้วเอาตัวตนไปทำไปสร้างอะไรขึ้นมาอีกอยู่ล่ะคะ
แสดงว่าทำไปตามความคิดตัวตนที่เข้าใจผิดว่าทำได้...มันก็เป็นเช่นนั้นเอง555

เอางิดูตัวอย่างพระเทวทัตก็ได้
พระเทวทัตได้สมาบัติแปลงร่างได้
กับพระเทวทัตที่ธรณีสูบไปตกลงนรกอยู่
เป็นบุคคลในภพภูมิเดียวกันแต่มีจิตครบ4ชาติคือ
1.จิตชาติที่เป็นกุศล
2.จิตชาติที่เป็นอกุศล
3.จิตชาติที่เป็นวิบาก
4.จิตชาติที่เป็นกิริยา
ปุถุชนมีจิตครบทั้ง4ชาตินี้ในภพภูมิเดียวคือเกิดทีละ1ภพภูมิ
และมีชาติเดียวจิตดวงเดียวที่พาตกนรกคือจิตชาติที่เป็นอกุศล
เรานะที่เป็นชาติของคนๆนี้ที่เป็นเราแล้วมีตัวตนเนี่ยรู้แล้วใช่ไหม
แต่ไม่รู้ว่าตนเองกำลังสะสมจิตชาติอะไรอยู่เนี่ยถึงต้องฟังให้รู้
และการศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อเข้าใจให้ถูก
ว่าปุถุชนไม่สามารถเลือกทำเพื่อไม่ให้ตกนรกได้เข้าใจเปล่า
การไม่ฟังคำสอนให้เข้าใจคือการปิดกั้นมรรคผลและนิพพาน...คือขาดปัญญา
จำแต่ชื่อจำแต่เรื่องจำผิดอยู่...บอกว่าให้ฟังให้เข้าใจ...ไม่มีคนสัตว์วัตถุคือไม่มีคนฟังมีแต่จิตรู้ตามเสียงจ้ะ

หัดฟังให้มันเข้าใจสักทีสิจะได้เลิกถาม
ที่ถามเนี่ยเรียกว่าสงสัยคือมีนิวรณธรรม
ถ้าฟังเข้าใจเกิดปัญญาแล้วเขาไม่ถามหรอก
https://youtu.be/-JBoNHVKYVw

แล้วเราเห็นความไม่มีตัวตนหรือยังล่ะ หรือ ที่พูดว่าไม่มีตัวตน เป็นอนัตตา ไปจำจากไหนมา จากหนังสือ จากคำพูดของคนนั้นคนนี้

1. เห็นเอง
2. จำมา

ตอบข้อไหน 1 หรือ 2

ก็บอกแล้วว่า แม่สุจินมิจฉาทิฎฐิตัวแม่

ถามอย่างตอบอย่าง

แล้วที่พูดมาก็ผสมปนเปมั่วไปหมด

สภาวธรรมพูดไปแล้ว ทีนี้มาถึงที่ว่านั่งหลับตาคิดนึกเดาสภาวธรรมเอง...

จะให้ดูตัวอย่างหลับตานี่แหละเห็นสภาวธรรมแท้ พอลืมตาไม่เห็นสภาวธรรมแถมยังถูกสภาวะมันหลอกเอาอีกด้วย

ดู ตย.

ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ

ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว
เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร
หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ
หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน.

ตย.นี้มีครบทุกรูปแบบ คือ เขารู้เรื่องร่างกายดีเพราะเรียนหมอ และเมื่อเรียนรู้ทางหลักธรรมว่าขันธ์ 5 ว่าไม่มีตัวตนจริงๆ ฯลฯ รู้เพราะอ่าน เพราะได้ยินได้ฟังมา


สรุปทิ้งท้ายอีกทีว่า รู้จากฟังมา (ฟังจากคลิปจากห้องสัมมนาก็แล้วแต่) จากอ่านหนังสือมาแล้วมาคิดตามว่านั่นนี่โน่นเป็นอนิจจังทุกขังอนัตตา ลึกไม่ถึงมัน ลึกไม่ถึงแก่น ถ้าให้เทียบก็ เปรียบเหมือนมะพร้าวลูกหนึ่ง กว่าจะถึงน้ำถึงเนื้อมะพร้าวต้องผ่านตั้งหลายชั้นกว่าจะถึงน้ำถึงเนื้อมัน ชั้นที่แข็งที่สุดคือกะลา
คุณโรสพอเข้าใจที่พูดไหมขอรับ

พระพุทธเจ้าตรัสรู้ความจริงที่กำลังเกิดดับทีละ1ขณะตรงปัจจุบันเป็นคนละหนทาง6ทางคนละขณะด้วย
บอกไม่รู้จักฟังการทำฟังตรงๆตามคำสอนเนี่ยต้องกำลังทำทางหูโดยลืมตาดูไปด้วยไม่ต้องหลับตา
ที่พากันไปนั่งทำหลับตาคิดเองโดยไม่พึ่งการพิจารณาความจริงตอนกำลังดูเนี่ยแปลว่ามีอวิชชา
คำสอนของพระพุทธเจ้าไม่ได้มีไว้ให้ใครท่องจำเอาไปทำเพราะปฏิบัติในภาษาบาลีไม่ใช่ทำ
ภาษาไทยปฏิบัติเพี๊ยนเอามาแปลว่าทำ...แต่ภาษาตั้งต้นคืออันนี้ ปะ-ติ-ปัต-ติ เขียนปเป็นบ
ปะติ=เฉพาะ/ปัตติ=ถึง ภาษาตปท.แปลหลังไปหน้า ปะติปัตติ=ถึงเฉพาะ
ภาษาไทยตัดตัวอักษรออกหลายตัวแล้วก็แปลเพี๊ยนมา
ปฏิปัตติแปลว่าถึงเฉพาะลักษณะสภาวะธรรมที่กำลังมี
ตรงตามที่กำลังได้ยินตรงกับที่รู้สึกตัวตอนกำลังฟัง
ทำปัญญาตรงตามคำสอนข้ามสุตมยปัญญาไม่ได้
ตัวตนที่มีเนี่ยต้องฟังจริงตรงตามคำสอนตามลำดับ
ไม่มีตัวตนแยกออกไปจากปกติทำปัญญาต้องใช้หูทำเข้าใจไหมคะ
เวลาคุณเกิดพบพระพุทธเจ้าเห็นแค่หน้าแล้วรู้จักพระองค์เลยหรือ
ถ้าพระองค์ไม่พูดอะไรเลย...จะรู้ไหมว่าใครคือพระพุทธเจ้าค๊ะะะะ
อย่าลืมว่าเกิดชาติใหม่ร่างใหม่จำอันใหม่แล้วความจำชาตินี้ไม่ตามไป
พระธรรมคำสอนไม่ได้มีไว้ให้เชื่อและไม่มีใครทำให้รู้แบบตถาคตได้เข้าใจมั๊ยคะ
ชาติใดไม่ได้ฟังคำสอนและประมาทการฟังคำสอนแปลว่าชาตินั้นไม่มีปัญญาเกิด

ทำปัญญาตรงตามคำสอน
ไม่ใช่ไปคิดทำตัวตนขึ้นมาใหม่
บอกให้ฟังให้เข้าใจว่าอะไรคือตัวตน
บอกว่าตัวตนนั้นไม่มียังจะเอาแต่ตัวตนไปทำ
อยากได้อะไรให้ตัวตนก็บอกอยู่ว่าทำปัญญาเริ่มที่ฟัง
ที่ไปทำอย่างอื่นนอกจากฟังคือทำไม่รู้นอกคำสอนอยู่
คิดแล้วเถียงไปข้างๆคูๆอ้างบัญญัติคำตถาคตมาเถียง
ไม่รู้เลยว่าปัญญาจริงๆไม่มีถึงได้คิดว่าตัวเองจำถูกแล้ว
ท่องจำบัญญัติเอามาเถียงไม่รู้จักสุตมยปัญญาตรงจริง
คิดจำอะไรมากมายที่ไม่ใช่ปัญญาจริงของตัวเองอยู่
ทำมาเยอะแล้วลืมฟังรู้ยังฟังสักทีสิทั้งชาตินี้แหละ
ปัญหาที่ทำให้ไม่รู้คือขาดสุตมยปัญญาก็คือไม่ฟังคนอื่นบอก
ฟังด้วยหูตัวเองจะได้รู้ว่าเกิดปัญญาแทรกเข้าแทนอวิชชาได้แค่ตอนที่กำลังฟังเท่านั้นนะคะ
https://youtu.be/7W1D0mJPLSM