เมื่อภาวนาว่า พุท ว่าโธ แล้วๆเล่าๆไป พุทโธไป ปัญหาอยู่ดังตัวอย่างนี้ ไม่ใช่อยู่ที่ "พุทโธ" ดู



นั่งสมาธิแล้วมีอาการหมุนเหวี่ยงจะอ้วก

ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพัก ประมาณสิบนาที เริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัว จึงนั่งต่อไม่ได้ ลืมตาขึ้นมา นั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้ อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ

ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรม พิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจ ว่า มันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจ ว่า ทุกอย่างมีเกิดดับของมันเป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด

แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ
หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

ผมแนะนำอย่างนี้ว่า สังวรอินทรีย์ก่อน อ่านหรือฟังพระธรรมคำสอนพิจารณาใคร่ครวญให้เกิด
ความเห็นความเข้าใจที่ถูกต้องว่าปฏิบัติเพื่ออะไร โทษของกาม คุณของสมาธิ เมื่อใคร่ครวญ
พิจารณา ทำไว้ในใจดีแล้วก็ปรารภศรัทธา ปรารภความเพียรละบาปอกุศล เจริญกุศล มีสติ
หิริโอตัปปะ รักษาศีลอันเป็นไปเพื่อสมาธิ

อาการแบบนี้ แม้ไม่บริกรรม รู้ลมหายใจ มันก็เหวี่ยง ผมผ่านมาด้วยตัวเองคือสมาธินี้มันเป็นอารมณ์ละเอียด
จิตมันยังหยาบ ใจไม่ยินดีในสมาธิ แส่สายอยากคิดอยากปรุง อยากในอารมณ์ภายนอกนั่งเพ่งมัน ๆ ก็เหวี่ยง

ผมแนะนำอย่างนี้ว่า สังวรอินทรีย์ก่อน อ่านหรือฟังพระธรรมคำสอนพิจารณาใคร่ครวญให้เกิด
ความเห็นความเข้าใจที่ถูกต้องว่าปฏิบัติเพื่ออะไร โทษของกาม คุณของสมาธิ เมื่อใคร่ครวญ
พิจารณา ทำไว้ในใจดีแล้วก็ปรารภศรัทธา ปรารภความเพียรละบาปอกุศล เจริญกุศล มีสติ
หิริโอตัปปะ รักษาศีลอันเป็นไปเพื่อสมาธิ

อาการแบบนี้ แม้ไม่บริกรรม รู้ลมหายใจ มันก็เหวี่ยง ผมผ่านมาด้วยตัวเองคือสมาธินี้มันเป็นอารมณ์ละเอียด
จิตมันยังหยาบ ใจไม่ยินดีในสมาธิ แส่สายอยากคิดอยากปรุง อยากในอารมณ์ภายนอกนั่งเพ่งมัน ๆ ก็เหวี่ยง

คุณทำแบบไหนมาขอรับ

อานาปานสติ พุทธานุสติ ธัมมานุสติ สังฆานุสติ ศีลานุสติ จาคะนุสติ เทวดานุสติ มรณนุสติ อุปสมานุสติ กายคตานุสติ

อานาปานสติ พุทธานุสติ ธัมมานุสติ สังฆานุสติ ศีลานุสติ จาคะนุสติ เทวดานุสติ มรณนุสติ อุปสมานุสติ กายคตานุสติ

คำตอบของคุณ ทำให้นึกถึง สมช.พลังจิตคนหนึ่ง ซึ่งเคยถกเถียงกันเรื่องกสิณ เขาก็ว่า เขาทำมาหมดทุกกอง (กสิณ ๑๐)

อารมณ์เหล่านี้เป็นบัญญัติทั้งหมดครับ
เป็นอารมณ์ของสมถะกรรมฐาน เป็นการตั้งมั่นในคำบริกรรม
ให้อยู่ในอารมณ์เดียว อารมณ์ที่บริกรรมนั่นแหละครับ
เมื่ออารมณ์ตั้งมั่นดีแล้วองค์ฌาน ๕ ก็เกิดขึ้น เพื่อนิวรณ์ ๕ ที่เป็น
เครื่องขวางกั้นกับองค์ฌาน เมื่อกำจัดนิวรณ์ธรรมได้แล้วปฐมฌานก็เกิดขึ้น

ขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าอารมณ์เหล่านี้ไม่ใช่อารมณ์ของวิปัสสนา สนใจก็มาคุยในโอกาสต่อไปครับ

บอกแล้ว ตั้งแต่วันแรก

ว่าครูบาอาจารย์ ที่สอนพุทโธ ท่านย้ำนักย้ำหนาๆๆๆๆ

ว่า

ให้ตีใจความของพุทโธ ให้ออก


พระวินัย พระสูตรพระคาถาต่างๆ พระอภิธรรม พระปริยัติ ในพระไตรปิฎก
ในพระไตรปิฎก

คือ พระศาสดา คือพระพุทธองค์

พระพุทธองค์ จึง ไม่แต่งตั้งให้ พระอรหันต์พระองค์ไหน พระสาวกนิกายต่างๆ องค์ไหน
เป็นศาสดา แทนพระองค์

พระสงฆ์ เกิดตามสัทธรรม อันพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดง
จึงต้องปฎิบัติ ตาม พระธรรม ที่ทรงแสดงไว้ เท่านั้น

และทรงแสดงไว้ว่า หากพุทธบริษัทใด ได้ศึกษา และปฎิบัติ ตรงตามอรรถะ และพยัญชนะ
ที่พระพุทธองค์ ได้ทรงตรัสไว้ดีแล้ว

พุทธบริษัทนั้น ย่อมเข้าถึง ปริยัติ ปฎิบัติปฎิเวธ ที่ถุุกต้อง
ตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์