ทุกขณะที่กะพริบตาแล้วคือจิตเห็นขณะใหม่ทั้ง6ทางใหม่หมดจำใหม่ตลอดผิดตลอดจะให้ว่าไง
สัญญาจำได้เกิดตรงขณะพร้อมจิตคือสัญญาขันธ์มันมีครบขันธ์ทั้ง5ทุกขณะใหม่ตรงขณะ
มันไม่มีอดีตสัญญาเข้าใจไหมที่คุณคิดว่าจำตัวอักษรได้มากๆนั้นมันไม่ใช่ปัญญาเจตสิก
ปัญญาเจตสิกเกิดตอนกำลังเข้าใจความจริงที่กายใจคุณตรงผัสสะที่กระทบ1สัจจะ
เป็นความรู้สึกตรงจริงเย็นเป็นเย็นดับหมดไปๆทีละ1สัจจะถ้าไม่หมดก็ไม่มีเห็น
ตัวเองเห็นปนกันรวมกันเป็นคนทั้งตัวปรุงแต่งผิดจำคลาดเคลื่อนจากสัจจะ
สัจจะต้องรู้สึกตัวตรงทีละ1คำตอนกำลังระลึกตามเข้าใจถูกตัวดับหมด
ไม่เหลือคนทั้งตัวแล้วเข้าใจเบ๊าะล่ะไม่มีใครเป็นเจ้าของธัมมะที่ดับแล้ว
มีแต่อุปาทานขันธ์คิดไปเองว่าเราต้องไปทำลืมฟังให้เข้าใจถูกตามค่ะ

มโนกรรมฟุ้งซ่านหนัก

เห็นดับคิดต่อทันที=จิตเห็นดับมีภวังคจิตคั่นส่งต่อไปมโนทวารดับมีภวังคจิตคั่นไม่มีซากของเห็นแล้วมืดสนิท
เห็นกี่ทีไม่เคยรู้ตรงสีสักกะทีมันมีแต่คนสัตว์วัตถุเต็ม2ตาเลยจนกว่าจะเริ่มคิดถูกตามคำสอนเข้าใจถูกตามได้

ไม่มีหลักมีเกณฑ์ ฟังแม่สุจินมาแล้วก็มั่วไปเรื่อย

ดูหลักนิดหนึ่ง

จกฺขุ + รูป + จกฺขุวิญฺญาณ

โสต + สทฺท + โสตวิญฺญาณ

ฯลฯ

นี่แหละธัมมะ พูด, เขียนภาษาพระ ภาษาธรรรม

ถูกตามคำสอนเข้าใจในภาษาไทยให้ถูกต้องดีกว่าไหมคะจิตเห็นมี3ตัวจริงธัมมะประสานกันคนตายไม่มีจิต
จิตเห็นคือจักขุวิญญาณ=มีจิตครองกายและมีตาไม่บอด+จักขุปสาทะรูปคืออายตนะภายในตา+รูปแสงสี1สี