เมโลกสวยคะตีความไม่แตกหรือคะ
วิสยรูป7คือวิสัยปกติรู้ได้ในชีวิตประจำวัน
ถ้ารู้เจตสิกแต่ละขณะได้ตถาคตคงไม่ตรัสว่าจิตวิปลาส
ก็เพราะไม่รู้ไงคะจำคลาดเคลื่อนไม่รู้ความจริงจึงต้องฟังเพื่อให้ปัญญาตัวเองน่ะ
แค่1แทรกเกิดท่ามกลางกิเลสตนที่นับไม่ได้ไงคะคิดไม่ออกหรือคะรู้ตรงวิสยรูป7ตรงทุกขณะ
จึงเรียกว่ามีสติสัมปชัญญะรู้ตัวทั่วพร้อมตอนลืมตาตื่นรู้ไงคะคือความจริงที่คิดเห็นถูกตามได้ตรงจริงๆ
จากฟังจนกว่านิพพานไม่ใช่พระพุทธเจ้าคนที่2นี่ถึงจะไปรู้ละเอียดเจตสิกได้คิดผิดคิดใหม่ได้นะคะหลาน

กล่วคำตถาคตแต่ไม่เข้าใจความจริงได้ประโยชน์อะไรหรือคะหลาน
สติแปลว่าระลึกตามคำสอนได้ตรงจริงตั้งแต่ตอนฟีงพระพุทธพจน์
จนเกิดสัมปชัญญะคือรู้ทั่วตัวครบรูปที่ปรากฏครบ6ทาง7รูปปกติ
ถ้ากะพริบตาแล้วก็ยังไม่รู้ความจริงแม้เพียง1ปรมัตถ์คือไม่ถึงสติ
เพราะกุศลที่ประกอบด้วยปัญญาไม่ใช่คิดเกิน1คำดีชั่วไม่รวมกัน
สติเจตสิกสัมปชัญญะเจตสิกปัญญาเจตสิกเกิดจากชำนาญแล้ว
รู้ความจริงทั่วตัวแล้วค่ะหลานเอาคำพูดในภาษาที่เข้าใจสิคะ
จะได้รู้ว่าไม่ได้จำแค่เรื่องราวของตถาคตทุกคำส่องถุึงมีแล้ว
กิเลสก็มีแล้วถ้าไม่มีไม่เกิดมาแล้วหรอกนะคะแค่คิดตรง1คำ
ยังเลยสติแล้วค่ะหลานอยู่ไปวันๆโดยขาดการฟังจึงไม่เกิดรู้
เพราะรู้ความจริงคือความรู้สึกตัวไม่ใช่พูดบาลีเป็นช๊อตได้
แค่ถามความเป็นปกติง่ายๆกลับตอบไม่ได้นั่นน่ะคะคือไม่รู้
ไม่รู้จักตัวเองตามเป็นจริงเลยหรือคะก็ที่อธิบายจิต4ชาติ
หลานยังไม่เกิดปัญญาอีกหรือก็หลานตอบไม่ได้คือไม่รู้
แล้วหลานก็ไม่รู้ว่าหลานไม่รู้ว่าตัวหลานน่ะไม่รู้ไงล่ะคะ
จิตมี4ชาติตรงขณะรู้ทั่ววิสยรูป7นั่นล่ะคือจิตรู้ทั่วตัว
ตามปกติเป็นปกติค่ะกิเลสเลยไม่ไหลไปหมดเพราะ
ปกติวิสัยคนทุกคนลืมตาเห็นมีกิเลสแต่รู้ตรงสัจจะ
ทันทุกขณะก่อนดับ...ก่อนดับครบ6ทางน่ะหลาน
รู้ตัวทั่วพร้อมทุกขณะมันเร็วก่อนกะพริบตาไม่ทัน
ก็คือไม่รู้แปลว่ามีกิเลสแล้วค่ะ(กิเลสแปลว่าไม่รู้)
ที่ไม่มีคือปัญญาไงคะถ้ามีปัญญาทันกิเลสก็คือ
รู้ทุกข์ไงคะขณะที่กำลังรู้นั่นแหละกำลังละไม่รู้
แต่ไม่ใช่จากอ่านต้องเป็นกำลังฟังเข้าใจถูกตาม
คิดเองหลานก็เลยไม่รู้ตัวว่าตัวเองไม่เข้าใจไงคะ
วิบากจิตกิริยาจิตกุศลจิตอกุศลจิตปุถุชนมีครบ
อริยบุคคลตัดออกคืออกุศลจิตนะจ๊ะรู้จักกิเลส
พระอรหันเท่านั้นที่มีปัญญาแล้วเข้าใจไหมคะ
พระอรหันต์จึงมีชีวิตแค่ดูรูปขันธ์มันดุ๊กดิ๊กๆๆ
พระอรหันต์ดับกิเลสหมดแล้วหมดอยากถึงไง
คือไม่อยากถึงนิพพานเพราะเป็นความจริงที่
เหลือแค่รับวิบากกรรมเก่าคือมีวิบากจิตและ
ที่ยังมีร่างกายขยับไปมาได้คือรู้กิริยาจิตไง

ถามคุณโรสนะขอรับโผม ในทุกๆวันเวลานาทีวินาทีทุกลมหายใจเข้าออก คุณโรสใช้จิตไหม

1. ใช้
2.ไม่ใช้

ตอบตรงๆชัดๆ ข้อไหน 1 หรือ 2

ไป ใช้ จิต ทำ ทำ ไม คะ จิต เกิด ดับ ตาม เหตุ ตาม ปัจจัย มีแล้ว ไม่ ต้อง ทำ ไง คะ

จบข่าว นี่ยังไงขอรับศิษย์สำนักแม่สุจิน บริหารสุวรรณภูมิ ได้อีกกระทู้แล้ว

จิตเกิดดับทีละ1ขณะนั้นน่ะ
ขณะจิตสุดท้ายคือจุติจิต
ที่พาเกิดเป็นจิตเจตสิกรูป
ตามกรรมเก่าที่มาให้ผลค่ะ
ก็ถูกกำหนดโดยกรรมที่เคย
ทำไว้แต่ปางไหนรู้หรือว่าชาติไหน
และที่ตาไม่บอดวันนี้เป็นผลกรรมชาติไหน
ถ้าเกิดพรุ่งนี้ตาบอดหมดโอกาสเข้าใจเลยค่ะ
เพราะการฟังพระพุทธพจน์ต้องมีผู้แสดงให้เข้าใจ
ความจริงที่กำลังปรากฏโดยกำลังฟังเข้าใจถูกตามได้
ตรงปัจจุบันธรรมทุกขณะที่กำลังปรากฏตรงตามที่กำลังฟังนะคะ
ความจริงไม่ได้เกิดจากการไปเพื่อทำแต่กำลังมีความจริงปรากฏกับอวิชชาของตน
จิตเจตสิกรูปมีตรงปัจจุบันขณะเป็นปัจจุบันที่ผู้รู้ตามได้แล้วคือผู้รู้ตื่นเบิกบานในธรรม

ตามหาจิต พูดฉอดๆเป็นช่องเป็นฉาก จิต เจตสิก เกิด ดับ ปัจจุบันขณะ ผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานสำราญใจในธรรม คิกๆๆ คุณโรสขอรับสงบสติอารมณ์เถอะขอรับ ฟุ้งซ่านมากไปแล้วขอรับ

สติสัมปชัญญะคืออีกชื่อของปัญญาทำกิจหน้าที่ไม่ใช่เราทำก็เลยรู้สึกตัวตลอดเวลาไงคะ
เพราะฝึกความตรงมาจากการฟังค่อยๆจำถูกตัวตนทีละ1คำไม่ทิ้งเย็นจะรู้ร้อนไหมล่ะคะ
ทุกอย่างรู้ความจริงที่กายใจตัวเองอาศัยตัวตนฟังเข้าใจปัญญาเกิดตามหลังกิเลสจนทัน
ทุกขณะเร็วมากก่อนกระพริบตาไม่ทันก็เป็นอันสะสมอวิชชาของตัวเองนั่นคือตนมีกิเลส

คิกๆๆ เอ้ากะพริบตาไป