"เมื่อต่างคนต่างมีคุณค่าเท่ากัน
มองกันในแง่เหตุผล
มองกันในแง่ให้อภัย
มองกันในแง่เมตตาสงสาร
มองกันในแง่แห่งความเสมอภาคต่อกัน
แห่งความเป็นมนุษย์มีชีวิตชีวาด้วยกัน
มนุษย์เรา เมื่อต่างคนต่างมองกัน
ในแง่ดีงาม เหล่านี้แล้ว
ก็ชื่อว่า มนุษย์อยู่ด้วยกันเป็นผาสุก
มีเท่าไร ก็อยู่ด้วยกันได้ ไม่เป็นภัยต่อกัน"
-:-หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน-:-




"..มีแต่ใจของสัตว์โลกเท่านั้น
ที่ไม่สงบและวุ่นวายอยู่
แล้วก็ใช้คำพูดว่าโลกวุ่นวาย..
พระพุทธเจ้าท่านจึงสอนให้ทำใจให้สงบ..
เพราะความวุ่นวายมันไม่ใช่เกิดจากโลก
มันเกิดจากใจที่ไม่สงบ.."
หลวงปู่แบน ธนากโร
วัดดอยธรรมเจดีย์ จังหวัดสกลนคร



"ในครั้งพุทธกาลก็มีคนนินทาพระพุทธเจ้า มันก็กรรมของเขานั่นล่ะ เราไม่ไปทุกข์กับมัน มันก็ไม่ทุกข์หรอก นั่นเป็นเรื่องของเขา เรื่องของเราก็คือรักษาใจ รักษาความดี
มันทุกข์เพราะอะไร มันเจ็บเพราะอะไร อะไรมันทุกข์ ใจมันไปยึดมันก็เลยทุกข์ ไม่ช้าไม่นานมันก็จะตายอยู่แล้ว กลัวมันก็ตาย ไม่รู้จะไปกลัวมันทำไม ใจมันไม่ตายนะ แล้วใจไปทุกข์กับอารมณ์ต่างๆ ทำไม อารมณ์เป็นอย่างไร ใจไปทุกข์กับมันทำไม..."
หลวงปู่เพียร วิริโย




รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส กามารมณ์ ปล่อยให้เขาผ่านไปผ่านมา ดีก็ตาม ไม่ดีก็ตาม มันมีอยู่ประจำโลกอยู่อย่างนั้นแหละ
นำออกจากใจเสีย ให้มันผ่องใสสว่าง รู้เท่าทัน เหตุดับไป มันก็รู้แจ้งมรรค รู้แจ้งก็รู้แจ้งอยู่ภายในนี้แหละ จะไปรู้แจ้งที่ไหน
รู้แจ้งอันนี้หมดแล้ว ธาตุ ๔ ขันธ์ ๕ มันก็แล้วหมด
รู้อย่างอื่น ไม่ชื่อว่ารู้หมดรู้ทั่ว ต้องรู้จักตนเอง กายใจของตนเองนี้แหละ
รูปอย่างอื่นที่มีอยู่ ก็เป็นอย่างเดียวกับกายนี้ รู้ความจริงอันเป็นสัจธรรมแล้ว ความทุกข์ความเดือดร้อนก็ไม่มี อันนี้ก็คือที่สุด
หลวงปู่แหวน สุจิณโณ




เมื่อเราสร้างสติปัญญาของเรา
ให้เกิดขึ้นในจิตใจของเรา
แล้วสติปัญญานี้ จะมากำจัดเสีย
ซึ่งกระแสแห่งความอยาก คือ ตัณหา
และความมืดบอด ที่ปิดบังสติปัญญาของเราไว้
มิให้เห็นซึ่งมรรคผลนิพพาน
ให้มันสว่างไสวขึ้นในจิตใจของเรา
ต่อไปเราก็จะได้อยู่เย็นเป็นสุข
ด้วยการที่เราได้ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน.
พระสุพรหมยานเถร
(ครูบาพรหมา พฺรหฺมจกฺโก)