อยากทราบว่าการที่เรามีความคิดว่าเราไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกัน (คือสามีมีอีกบ้านและมีลูกด้วย แต่เราไม่มี ซึ่งก็อยู่กันแบบ 3 คน ผัวเมีย แต่คนละบ้าน ซึ่งเราก็ให้ความเอ็นดูลุกเขา จนบางครั้งรู้สึกว่าการที่เราเข้าไปยุ่งกับเขามาก จะทำให้ยิ่งผูกเวรกันอีก ซึ่งส่วนใหญ่ที่มีเรื่องยุ่งๆ เข้ามา โดยที่เราไม่ไ้เป็นคนเริ่ม) โดยปกติจะชวนกันไปข้างนอก แล้วเราก็ไม่สนใจ ชวนไปไหนก็ไม่ไป พยายามหลีกเลี่ยง จนเหมือนกลายเป็นคนเย็นชา ไม่สนใจอะไร คือจริง ๆ อยากจะตัดเวรตัดกรรมค่ะ เลยคิดว่าการที่เราไม่ไปข้องแวะหรือยุ่งด้วย จะทำให้เราไม่ต้องไปชดใช้กรรม และพยายามปล่อยวาง และไม่คิดร้าย (บางคร้้งก็ทำไม่ได้) บางครั้งเบื่อมาก อยากจะเลิกกับสามี ก็ไม่ยอมเลิก อยากทราบความคิดแบบนี้ผิดไหมค่ะ และควรทำตัวอย่างไรค่ะเพื่อจะได้ไม่ผูกเวรกันอีก

ท่านผู้ทรงคุณวุฒิ ประจำเว็บ...กรุณาช่วยตอบด้วยค่ะ

เรื่องพันยังงี้ เอาคำตอบเป็นเด็ดขาดไม่ได้นะ

จะให้ข้อคิดนะครับ เรื่องพันยังนี้ ผช.เห็นแก่ตัวทุกคนทุกชาติทุกศาสนา จะให้ผู้ชายเลิก เขาไม่เลิกหรอกครับ นอกจาก จขกท.เลิกเอง

ถามว่า คิดยังงั้นผิดไหม ไม่ผิดหรอก สามคนผัวเมียก็รู้กันและกันอยู่แล้ว แต่ดูเหมือน ญ ฝ่ายที่มีลูกจะทำใจได้มากกว่า จขกท.นะว่าไหม

สรุปท้ายว่า เรารับได้ก็อยู่ๆกันไป รับไม่ได้ก็ถอยออกมา

อ้าว.....

เบื่อๆ อยากๆ
อยากได้คนเดียว ยังไงก็ต้องแบ่งกัน เพราะเดิมไม่ใช่ของเราคนเดียว
เรื่องแบบนี้ ตัดสินใจเองครับ เลิกก็เลิก ไม่ใช่ เบื่อๆ อยากๆ ครับ

ในโลกนี้มีวิธีเดียวที่จะชดใช้หนี้เวรหนี้กรรมได้ คือ

"เจริญวิปัสสนาภาวนา"

คุณยังไม่ต้องเลิกกับสามี ยังไม่ต้องหนีไปไหนในทางกาย
แต่จงหนีภายในและชดใช้กรรมอยู่ภายในด้วยการเจริญวิปัสสนาภาวนาในชีวิตประจำวัน

สนใจไหม ? วิธีเจริญวิปัสสนาภาวนา แบบย่นย่อ ลัดสั้น ไม่ต้องจำอะไรมาก แต่ต้องเข้าใจด้วยการลงมือทำจริงๆ

ถ้าสนใจก็แสดงความต้องการรู้กลับมา แล้วจะบอกให้ครับ

เมื่อมีเกิด..ไอ้การจะบอกว่า..หมดเวรหมดกรรม..นั้น..มันคงเป็นไปไม่ได้..นะคับ

คือเรารักสุข..เกลียดทุกข์...อยากได้สุขพอพบทุกข์ก็จะไม่เอา

บุญ..มีผลให้ความสุข
บาป..มีผลเป็นทุกข์...

แต่บุญ...จะรับได้ก็ต้องเกิดมารับ..ใช่มั้ย?..เมื่อมีเครื่องรับคือการเกิด...ก็เมื่อบุญวิ่งเข้ามาได้..บาปก็วิ่งเข้ามาได้เป็นธรรมดา...คับ..พิจารณาให้เห็นอย่างนี้บ่อยๆ..เห็นทุกข์เห็นภัยเพราะการเกิด...พระพุทธเจ้าสอนธรรมเพื่อการไม่เกิด..คับ...แต่การจะเข้าถึงธรรมของการไม่เกิดได้ก็ต้องอาศัย...บุญ..ทาน..ศีล..เป็นพื้นฐาน..ต่อไปเราก็ทำบุญ..ทำทาน..รักษาศีล..ตั้งใจทำเพื่อการไม่เกิดแทน...แทนการตั้งใจให้เกิดมารับความสุข

ตั้งใจดีแล้วนะคับ...ที่จะตัดเวรตัดกรรม...นี้แสดงว่าเห็นความทุกข์บ้างแล้ว...ต่อไปก็ตั้งใจตัดการไม่เกิดอีก..รักษาศีลก็เพื่อการไม่เกิด..ทำทานก็เพื่อการไม่เกิด...ต้องอธิฐานด้วยนะครับ..ว่า..ศีล..ทาน..รึบุญที่กระทำต่อไปนี้เพื่อถึงธรรมของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย..พระอรหันตเจ้าทั้งหลาย..ที่ได้ถึงแล้ว...ด้วยผลบุญของศีลทานนี้..ข้าพเจ้าขอถึงทำอันนั้น..ด้วยเทอด

ความรักและความเมตตาที่มีให้กันทำให้อยู่ด้วยกันได้
คือเกิดมีเมียหลวงกะเมียน้อยขึ้นมาคือสามีปรารถนาน้อย
แต่ดันมีเมียน้อยแล้วสามีคุณโชคดีที่คุณใจกว้างขวางให้เขามี
อิสลามผู้ชายมีเมียได้4คนส่วนพุทธนิยมผัวเดียวเมียเดียวทีละคน
ปัญหาที่จะเกิดคือความอิจฉาริษยากันมากกว่าค่ะถ้าเรารักมากก็ทนไป
แต่บางคนเขาไม่ทนเพราะรักตัวเองมากกว่าก็ฟ้องเรียกค่าปรับเมียน้อยได้
อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละครอบครัวจะตัดสินใจกันเอาเองว่าจะรักสามัคคีกันไหม

อยากตัดเวรตัดกรรมหรือค่ะ?
ขออนุญาตถามตรงๆนะเจ้าค่ะ..คุน จขกท. เป็นคนมาก่อนรึมาทีหลัง..อยู่ในสถานะเป็นเมียแต่งรึเมียน้อย.. เห็นบอกว่าฝั่งโน้นมีลูก แต่ จขกท. ไม่มีใช่ไหม?แล้วใครเป็นหลวงเป็นน้อย อันนี้ก็พิจารณากันที่เหตุและผล และก็ไม่รู้ใครเป็นเจ้ากรรมนายเวรใคร