เพราะย่นลงมาหาเอกะวิมุตในปัจจุบัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีอยู่ในปัจจุบันหมด
ไม่ใช่อดีต ไม่ใช่อนาคต ไม่ใช่อะไรต่ออะไร เช่น คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ก็มีอยู่ในปัจุุบัน ไม่ใช่เราบ่นเพ้อ ไม่มีเลย ปัจจุบันที่ว่าถือหยาบๆก็เอามาอ้างได้
กุฏิวิหาร ศาลาโรงธรรม ตลอดถึงเครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่ที่อาศัยที่บิณฑบาต เสนาสนะ
ของหยาบๆอย่างนี้คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ล่ะในทางวัตถุ

ทีนี้ในทางอุดมคติ สอนให้ละชั่ว ประพฤติดี ไม่มีประมาณอีกเสียเลย
นั่นคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีคุณค่ามาก หาประมาณมิได้
เหตุฉะนั้นท่านผู้มีปัญญามาก ระลึกได้มาก ผู้มีปัญญาน้อยก็ระลึกได้น้อย
เหมือนคนที่มีเชือกสั้นถึงได้ใกล้ ผู้ที่มีเชือกยาวก็ถึงได้ไกล
ผู้ที่สายตายาวก็มองได้ไกล ผู้ที่สายตาสั้นก็มองได้ใกล้
ผู้มีกำลังก็แบกของหนักได้ ผู้ไม่มีกำลังก็แบกของไม่หนัก ของหนักไม่ได้
ฉันใดก็ดี ผู้มีปัญญามากก็ยิ่งเห็นพระคุณของพระบรมศาสดา
คุณของพระบรมศาสดาอยู่ในที่ใด คุณของพระธรรมคุณของพระอริยสงฆ์
ก็กลมกลืนกันอยู่ในขณะเดียวกันในที่นั้น ไม่ได้แยกกันไปทางไหน
คล้ายๆกับว่า เมื่อเห็นหน้าก็เห็นตา เห็นจมูกเหมือนกัน
ฉันใดก็ดีเมื่อเห็นคุณพระพุทธก็เห็นคุณพระธรรม ก็เห็นคุณพระสงฆ์
เมื่อเห็นคุณของพระธรรมก็เห็นคุณของพระสงฆ์ เห็นคุณของพระพุทธ
เมื่อเห็นคุณของพระสงฆ์ ก็เห็นคุณของพระธรรมและพระพุทธอีกเหมือนกัน
อันเดียวกัน ไม่ใช่อื่นเลย เมื่อเห็นหนังก็เห็นเนื้อเห็นกระดูกเพราะอิงอาศัยกันอยู่
สิ่งเหล่านี้ไม่เป็นหน้าที่เราจะสงสัย เราจะสงสัยไปไหน
ผู้ทำดีก็เป็นเรา ผู้ทำชั่วก็เป็นเรา ทำอะไรก็ทำให้เรา ใครทำใครได้