หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป (พระอุดมญาณโมลี) ได้กล่าวถึงท่านพระอาจารย์มั่นว่า

“เมื่อออกพรรษาแล้ว ต้นเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2484 ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺตมหาเถระ ไปพักที่วัดป่าสุทธาวาส อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร ท่านเจ้าคุณพระอริยคุณาธาร (เส็ง ปุสฺโส) ได้ตั้งให้หลวงปู่จันทร์ศรีอยู่ปฏิบัติท่านพระอาจารย์มั่นประจำทุกวัน เวลาบิณฑบาตก็สะพายบาตรให้ท่าน เมื่อมาถึงหอฉันแล้วก็จัดอาหารลงในบาตรถวายท่าน โดยก่อนหน้านี้ได้สังเกตข้อปฏิบัติเกี่ยวกับท่านอยู่ 3 วัน จำได้ว่าท่านเอาอะไรบ้าง เอากับข้าวอะไร เอาข้าวมากเท่าไหร่ อะไรต่ออะไร ก็ตักถวายท่านให้พอดี เหลือก็นิดหน่อย”

“ท่านพระอาจารย์มั่นเป็นผู้ขยันขันแข็งในการทำความเพียร ตามปกติท่านนั่งสมาธิภาวนา นอนประมาณ 4 ทุ่ม ตี 4 ท่านก็ตื่น แล้วก็เดินจงกรม ส่วนมากคนเข้าใจว่าท่านดุ แต่ความจริงท่านเมตตามาก คือท่านทักเพราะจะให้จิตใจของเรานั้นสนใจมาฟังธรรม ตามปกติบางคนไปถามท่านอย่างโน้นอย่างนี้แบบไม่มีสาระ ท่านก็ดุเอา

ตอนนั้นก็มีครูบาอาจารย์ผู้ใหญ่หลายท่านที่ไปกราบนมัสการท่านพระอาจารย์มั่น เช่น ท่านอาจารย์เทสก์ เทสรํสี อาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ อาจารย์อ่อน ญาณสิริ อาจารย์ฝั้น อาจาโร แล้วตอนหลังที่วัดป่าบ้านหนองผือ (วัดป่าภูริทัตตถิราวาส) อำเภอพรรณานิคม โดยเฉพาะ ท่านอาจารย์มหาบัว ญาณสมฺปนฺโน เป็นผู้ปฏิบัติใกล้ชิดท่านพระอาจารย์มั่นที่สุดจนกระทั่งท่านมรณภาพ ตอนนั้นหลวงปู่จันทร์ศรียังปฏิบัติงานทำหน้าที่ฝ่ายปกครองอยู่ ไม่ค่อยมีเวลาไปกราบท่าน ก็ได้รับโอวาทท่านแต่นั้นก็ไปพิจารณาเอาเอง”



หลวงปู่จันทร์ศรีอยู่กับหลวงปู่มั่น 15 วัน รู้สึกว่าได้ความอัศจรรย์ พูดอย่างชัดๆ ก็เรียกว่า “ท่านคุมจิตของเราอยู่” ถ้าพูดตามหลักปริยัติก็พูดว่า “เจโตปริยญาณ” ท่านมีญาณรู้จักใจของบุคคลอื่น ในขณะที่ได้รับโอวาทจากท่านพระอาจารย์มั่นนั้น หลวงปู่ก็ได้ตั้งใจปฏิบัติภาวนา พิจารณาเห็นร่างกายของหลวงปู่เองเป็นอสุภะได้ คือมีแต่ร่างกระดูก คือพิจารณาจนกระทั่งเป็นร่างกระดูก ขณะที่อยู่กับท่านทำได้ดีท่านพระอาจารย์มั่นท่านเมตตา หลวงปู่ได้กราบเรียนถามปัญหาธรรมกับท่านพระอาจารย์มั่น ท่านก็ตอบให้เฉพาะจิตที่เรารู้ ส่วนที่สูงขึ้นไปละเอียดไปนั้น ท่านพูดไปแล้วจิตเรามันไม่ถึง ท่านก็บอก “ให้มีฉันทะ มีความพอใจ วิริยะ ให้พากเพียรเดินจงกรมนั่งภาวนา จิตตะ ให้เอาใจฝักใฝ่อยู่เสมอ วิมังสา ใช้ปัญญาพิจารณาในร่างกายของตนอยู่เสมอๆ” ท่านก็สอนเท่านี้แหละ

ส่วนเรื่องอื่นหลวงปู่จันทร์ศรีก็ได้ถามท่านเหมือนกัน แต่จิตเรายังรู้ไม่ถึง ท่านอธิบายให้เราฟังเราก็ปฏิบัติตาม แต่จิตเรายังไม่เป็นโสดา ไม่เป็นสกิทา ไม่เป็นอนาคา ยังเป็นปุถุชนอยู่ บทสุดท้ายท่านได้ให้กำหนดเอาผู้รู้อย่างเดียว นี้เราก็พยายามทำไป หลวงปู่อยู่มาได้ในเพศพรหมจรรย์นี้ก็เพราะได้อาศัยโอวาทของท่านพระอาจารย์มั่น ก็อยู่มาจนกระทั่งบัดนี้ เพราะตอนแรกตั้งใจจะสึกแล้ว ตอนนั้นช่วงอายุ 29-30 ปี เวลานี้หลวงปู่อายุย่าง 98 ปีแล้วนะ (เมื่อปี พ.ศ.2552) หลวงปู่ถือว่าได้กำไรแห่งชีวิต ทำศาสนกิจอยู่ในเพศพรหมจรรย์ ทั้งนี้ก็เพราะได้รับฟังโอวาทธรรมของท่านพระอาจารย์มั่น

ต่อแต่นั้นมาหลวงปู่ก็ได้หลักการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานจากท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺตมหาเถระ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านวิปัสสนาจารย์ เป็นบูรพาจารย์ของพระกรรมฐาน ท่านพระอาจารย์มั่นได้อบรมสั่งสอนศิษย์เป็นจำนวนมากที่เป็นครูบาอาจารย์พระผู้หลักผู้ใหญ่ที่สำคัญในภาคอีสาน

การที่หลวงปู่ได้รับการศึกษาอบรมจิตภาวนากับท่านพระอาจารย์มั่นนั้น ผลที่ได้รับคือจิตสงบเยือกเย็นจากสิ่งแวดล้อมภายนอกที่มากระทบทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ ได้รับแสงสว่างอันเกิดจากภาวนาตามสมควรแก่ฐานะ นับว่าเป็นลาภอันประเสริฐ ต่อจากนั้นท่านพระอาจารย์มั่นได้เดินทางไปบ้านนามน วัดดอยธรรมเจดีย์ (อำเภอโคกศรีสุพรรณ จังหวัดสกลนคร) เมื่อท่านไปแล้ว หลวงปู่ก็แยกกับท่านไป อำเภอนาแก จังหวัดนครพนม เพื่อจะไปกราบไหว้พระธาตุพนม ก็เป็นอันว่าจากนั้นไปหลวงปู่ก็ไม่ได้พบท่านพระอาจารย์มั่นอีก คือหลวงปู่ลงมากรุงเทพฯ จนกระทั่งปี พ.ศ.2493 กำหนดงานถวายพระเพลิงศพท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺตมหาเถระ หลวงปู่ติดการสอบนักธรรม ก็เลยไม่ได้ขึ้นมา รู้สึกเสียดายเป็นอันมาก