ส่วนพระไตรปิฎก ที่ถูกกระทำขึ้นมาใหม่ แล้วอ้างอิงไปยังคำสอน ที่พระพุทธเจ้า

จะมีความแตกต่างตรงนี้

สรุปให้เห็นอีกทีว่า อายตนะ ๖ อารมณ์ ๖ และวิญญาณ ๖ มีชื่อในภาษาธรรม และมีความเกี่ยวเนื่องกัน ดังนี้

๑. จักขุ - ตา - เป็นแดนรับรู้ รูป - รูป - เกิดความรู้คือ จักขุวิญญาณ -- เห็น

๒. โสตะ- หู - เป็นแดนรับรู้ สัททะ - เสียง - เกิดความรู้คือ โสตวิญญาณ – ได้ยิน

๓. ฆานะ – จมูก - เป็นแดนรับรู้ คันธะ - กลิ่น - เกิดความรู้คือ ฆานะวิญญาณ- ได้กลิ่น

๔. ชิวหา - ลิ้น - เป็นแดนรับรู้ - รส - รส - เกิดความรู้คือ ชิวหาวิญญาณ – รู้รส

๕. กาย – กาย – เป็นแดนรับรู้ โผฏฐัพพะ - สิ่งต้องกาย เกิดความรู้คือ กายวิญญาณ - รู้สิ่งต้องกาย

๖. มโน – ใจ เป็นแดนรับรู้ - ธรรมารมณ์ - เรื่องในใจ เกิดความรู้คือ มโนวิญญาณ - รู้เรื่องในใจ

หมายถึงอะไรครับคุณวลัยพร
หรือคุณเห็นเช่นเดียวกับพุทธทาสที่ใส่ร้ายพระพุทธโฆสะว่าเผาบาลีพระไตรเดิมแล้วทำขึ้นใหม่ครับ
กรณีนี้แยกกระทู้ตั้งใหม่ได้เลยครับ ยาวแน่

ถ้าเข้าใจผิดขอภัยด้วยครับ

นี่ก็จิ้นอีก

เฮ้อเอางี้แล้วกันครับ
ผมขี้เกียจถกกับความมั่วของคุณแล้ว
คนนึงอาศัยพุทธพจน์ คนนึงอาศัยจิ้นเอาเอง
คนนนึงบอกแมวมีหนวดมีสี่ขาร้องเมี๊ยวชอบกินปลาทู อีกคนบอกแมวร้องโฮ่งๆชอบกินกระดูก
ศัพท์เดียวกันคนนนึงอาศัยพุทธพจน์และอรรถกถาธิบาย อีกคนจิ้นเอาเอง

ศัพท์เดียวกันคนนนึงอาศัยพุทธพจน์และอรรถกถาธิบาย อีกคนจิ้นเอาเอง

เพราะขนาดสูตรที่คุณยกมาอย่างอนัตตลักขณสูตร กับสิ่งที่คุณอธิบาย
ยังเป็นไปคนละทิศละทาง

ส่วนใอ้ที่จิ้นเอาไม่ต้องพูดถึง
ขันธ์ 5 ผัสสะ อายตนะ12 กลับไปทำความเข้าใจให้เคลียร์ก่อนดีกว่าครับ
เข้าใจนิยามให้ชัดแล้วค่อยกระโดดไปปฏิจจสมุปบาท กระโดดไปธรรมฐิติธรรมนิยาม
กระโดดไปสังขตอสังขต

อย่ามั่วเอาเองครับ

ไม่ได้มีความเห็นเหมือนท่านพุทธทาส
นั่นเป็นเหตุของท่านพุทธทาส ไม่เกี่ยวกับวลัยพร


ส่วนที่วลัยพรบอกว่า พระไตรปิฎก ที่ถูกกระทำขึ้นมาใหม่ แล้วอ้างอิงไปยังคำสอน ที่พระพุทธเจ้า

ไม่ได้หมายเจาะจงถึงใครเป็นพิเศษ แต่หมายถึง ที่เจอในอินเตอร์เนต
ใช้ชื่อว่า พระไตรปิฎก โดยอาศัยคำสอนของพระพุทธเจ้า นำมาตีความอีกที

ตามลิงค์ ที่ได้แนบไปนั่นแหละ

ครับ ปุถุชนไม่ว่า ผู้ใหญ่หรือเด็กก็ยังมีอวิชชานอนเนื่องในจิต
เมื่อมีผัสสะเกิด ก็ไม่รู้ชัดในเวทนา สัญญา ที่เกิดจากผัสสะนั้นว่าเกิดขี้นเพราะมีเหตุปัจจัย

เมื่อได้เสพเวทนาอันเป็นสุขทุกข์ ก็เกิดติดใจเพลิดเพลินเกิดนันทิราคะ
เกิดตัณหาทำให้มีอุปาทานก่อภพก่อชาติต่อไปไม่รู้จบสิ้น

ต่อเมื่อรู้ชัดตามความเป็นจริงว่า สิ่งใดมีความเกิดขี้นเป็นธรรมดาสิ่งนั้นย่อมมีความดับเป็นธรรมดา
จึงเห็นการทำงานของปฏิจจสมุปบาท เกิดเป็นดวงตาเห็นธรรมบรรลุโสดาบัน
เมื่อละราคะโทสะได้ก็เป็นอนาคามีบุคคล
จนเมื่อละโมหะได้ก็ละอวิชชาอันเป็นเหตุให้ปฏิจจสมุปบาททำงานนั้นสิ้นเสีย
จึงไม่ก่อภพก่อชาติทั้งทางใจและทางกายต่อไป

หมายถึงอะไรครับคุณวลัยพร
หรือคุณเห็นเช่นเดียวกับพุทธทาสที่ใส่ร้ายพระพุทธโฆสะว่าเผาบาลีพระไตรเดิมแล้วทำขึ้นใหม่ครับ
กรณีนี้แยกกระทู้ตั้งใหม่ได้เลยครับ ยาวแน่

ถ้าเข้าใจผิดขอภัยด้วยครับ

ไม่ได้มีความเห็นเหมือนท่านพุทธทาส
นั่นเป็นเหตุของท่านพุทธทาส ไม่เกี่ยวกับวลัยพร


ส่วนที่วลัยพรบอกว่า พระไตรปิฎก ที่ถูกกระทำขึ้นมาใหม่ แล้วอ้างอิงไปยังคำสอน ที่พระพุทธเจ้า

ไม่ได้หมายเจาะจงถึงใครเป็นพิเศษ แต่หมายถึง ที่เจอในอินเตอร์เนต
ใช้ชื่อว่า พระไตรปิฎก โดยอาศัยคำสอนของพระพุทธเจ้า นำมาตีความอีกที

ตามลิงค์ ที่ได้แนบไปนั่นแหละ

เหตุนี้ จึงมีเรื่องราวเกี่ยวกับ ปฏิจจสมุปบาท ที่เรียกว่า คร่อมภพ คร่อมชาติ
จึงมีบังเกิดขึ้น เพราะเหตุนี้

ไหงงั้น จึงกลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้

สิ่งที่ก่อ ให้เกิดการกระทำ ได้แก่ ความไม่รู้ชัดในผัสสะที่เกิดขึ้น
เฉกเช่นเดียวกับ มโนกรรม

ไม่ต้องเป็นพระอรหันต์หรอก เรื่องที่ว่า ไม่ก่อให้เกิดกรรม

ถึงแม้จะรู้ชัดในผัสสะที่เกิดขึ้น หากยังมีกิเลสอยู่ มโนกรรม ย่อมมีเกิดขึ้นได้
ไม่ว่าจะเป็นกุศล อกุศล หากมีเหตุปัจจัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น(ผัสสะ)

และไม่เป็นทั้งกุศล อกุศล หากไม่มีเหตุปัจจัย กับสิ่งที่เกิดขึ้น(ผัสสะ)

ส่วนคุณโฮฮับ
เห็นพยายามสื่อสารกับผมเหลือเกิน
จะบอกแบบนี้ครับว่า
ตราบใดที่คุณยังใช้วิธีจิ้น หาที่มาของข้อกล่าวหาที่คุณกล่าวหาผมไว้ตั้งแต่ต้นกระทู้มาแสดงไม่ได้
คำพูดของคุณก็ไม่มีค่าไม่มีราคาที่ผมต้องสนใจครับ

ผมย้ำอีกทีว่าขี้เกียจคุยครับ
อยากโพสต์อะไรต่อก็เชิญครับ

ไว้มีที่มาของคำถามที่ผมถามไปทั้งสามข้อที่นอกเหนือจากการจิ้นเมื่อไหร่
ค่อยคุยกัน

เข้าใจนะครับ

ผมยังงงๆไม่เข้าใจความหมายของคุณวลัยพรครับ
linkที่คุณวลัยพรให้ผมมาเชื่อมต่อไปยัง
พระอภิธรรมปิฏก จากพระไตรปิฎกแปลไทยสยามรัฐ เล่มที่ ๓๕ พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๒
วิภังคปกรณ์ ๖. ปัจจยาการวิภังค์ สุตตันตภาชนีย์

โดยแปลตรงตัวมาจากพระไตรปิฏกฉบับบาลี มาเป็นภาษาไทย

ทำไมคุณวลัยพรจึงเห็นว่าเป็นการทำขึ้นใหม่แล้วอ้างอิงคำสอนพระพุทธเจ้า นำเอามาตีความอีกทีล่ะครับ?
หรือเห็นว่าการที่แปลจากภาษาบาลีเป็นภาษาไทยเป็นการตีความใหม่ครับ?

หรือคุณวลัยพรเห็นว่าพระไตรปิฏกแปลไทยนี้เป็นฉบับตีความซึ่งเนื้อหาในนี้ต่างจากฉบับบาลีครับ?
หรือเห็นว่าพระไตรปิฏกทั้งบาลีทั้งไทยนี้ ต่างจากธรรมวินัยที่พระสาวก500 มุขปาฐะครั้งปฐมสังคายนาครับ?

คือคำพูดคุณวลัยผมอ่านแล้วยังไม่เคลียร์ เลยอยากให้ช่วยอธิบายความหมายให้ชัดกว่านี้ครับ





ปฏิจจสมุปบาทที่พระพุทธเจ้าสอนสามารถอธิบายโดยนัยยะหลายๆแบบครับ
ทั้งคร่อมภพชาติและชั่วขณะจิต
การยกมาเพียงบางสูตรแล้วบอกว่ามีเพียงชั่วขณะจิตเท่านั้นเป็นการไม่สมควรครับ




ความไม่รู้ชัดในผัสสะพูดง่ายๆคืออวิชชาถูกไหมครับ
คุณวลัยพรเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ แค่เห็นเฉยๆ เกิดผัสสะไหมครับ
คุณวลัยพรยังไม่เป็นพระอรหันต์ ยังมีอวิชชาไหมครับ
ถ้างั้นการมองเห็นจอคอมพิวเตอร์เป็นกรรมไหมครับ

กรรมจะเป็นกรรมได้ต้องมีเจตนาครับ ไม่ได้มีแค่ผัสสะครับ




รู้ชัดในผัสสะของคุณวลัยพรหมายถึงอะไรครับ
ในความหมายที่ผมเข้าใจ
การรู้ชัดหมายถึงรู้เหตุ รู้ปัจจัย รู้ชัดว่าสภาวะธรรมนั้นไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน บังคับควบคุมไม่ได้
รู้แบบที่ปัญญาเกิดขึ้นมารู้ทัน ไม่ใช่รู้แบบจำได้จากการศึกษา

ดังนั้นการรู้ชัดในสภาวะธรรมที่ผมเข้าใจคือ เกิดปัญญารู้แจ้งในปฏิจจสมุปบาทขึ้นแล้ว
อย่างน้อยก็ต้องเข้าวิปัสสนาญาณขั้นกลางไปแล้วครับ

ส่วนที่บอกว่าหากมีกิเลสมโนกรรมเกิดขึ้นได้ อันนี้เห็นด้วยครับ
แต่คำว่าหากไม่มีเหตปัจจัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจความหมายครับ

ปฏิจจสมุปบาทที่พระพุทธเจ้าสอนสามารถอธิบายโดยนัยยะหลายๆแบบครับ
ทั้งคร่อมภพชาติและชั่วขณะจิต

รู้ชัดในผัสสะของคุณวลัยพรหมายถึงอะไรครับ
ในความหมายที่ผมเข้าใจ
การรู้ชัดหมายถึงรู้เหตุ รู้ปัจจัย รู้ชัดว่าสภาวะธรรมนั้นไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน บังคับควบคุมไม่ได้
รู้แบบที่ปัญญาเกิดขึ้นมารู้ทัน ไม่ใช่รู้แบบจำได้จากการศึกษา

ดังนั้นการรู้ชัดในสภาวะธรรมที่ผมเข้าใจคือ เกิดปัญญารู้แจ้งในปฏิจจสมุปบาทขึ้นแล้ว
อย่างน้อยก็ต้องเข้าวิปัสสนาญาณขั้นกลางไปแล้วครับ

ผมยังงงๆไม่เข้าใจความหมายของคุณวลัยพรครับ
linkที่คุณวลัยพรให้ผมมาเชื่อมต่อไปยัง
พระอภิธรรมปิฏก จากพระไตรปิฎกแปลไทยสยามรัฐ เล่มที่ ๓๕ พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๒
วิภังคปกรณ์ ๖. ปัจจยาการวิภังค์ สุตตันตภาชนีย์

โดยแปลตรงตัวมาจากพระไตรปิฏกฉบับบาลี มาเป็นภาษาไทย

ทำไมคุณวลัยพรจึงเห็นว่าเป็นการทำขึ้นใหม่แล้วอ้างอิงคำสอนพระพุทธเจ้า นำเอามาตีความอีกทีล่ะครับ?
หรือเห็นว่าการที่แปลจากภาษาบาลีเป็นภาษาไทยเป็นการตีความใหม่ครับ?

หรือคุณวลัยพรเห็นว่าพระไตรปิฏกแปลไทยนี้เป็นฉบับตีความซึ่งเนื้อหาในนี้ต่างจากฉบับบาลีครับ?
หรือเห็นว่าพระไตรปิฏกทั้งบาลีทั้งไทยนี้ ต่างจากธรรมวินัยที่พระสาวก500 มุขปาฐะครั้งปฐมสังคายนาครับ?

คือคำพูดคุณวลัยผมอ่านแล้วยังไม่เคลียร์ เลยอยากให้ช่วยอธิบายความหมายให้ชัดกว่านี้ครับ

มันไม่แปลกที่คุณจะงง เล่นเอาบัญญัติของพระอนุรุทธาจารย์มาพูด
ยังไม่รู้ตัว คิดว่าเป็นพระไตรปิฎกแปล

เวลาอ้างอิงพระไตรปิฎกแปล มันถึงได้เป็นหัวมังกุท้ายมังกร
เวลาพูดๆอย่าง พออ้างอิงดันเป็นอีกอย่าง

ปฏิจจสมุปบาทที่พระพุทธเจ้าสอนสามารถอธิบายโดยนัยยะหลายๆแบบครับ
ทั้งคร่อมภพชาติและชั่วขณะจิต
การยกมาเพียงบางสูตรแล้วบอกว่ามีเพียงชั่วขณะจิตเท่านั้นเป็นการไม่สมควรครับ

ที่คุณโฮฮับอธิบายน่ะ ตามนั้น

เพียงแต่ วลัยพร ไม่รู้ที่มาของลิงค์ว่า เป็นของใครเขียนขึ้นมา หรือ นำมาจากไหนกัน

คำแปล รู้ไว้น่ะดี

แต่ถ้าวางไม่ถูกตำแหน่ง สภาวะที่เกิดขึ้น ของสิ่งๆนั้น จะเปลี่ยนไปทันที

ไม่ถนัดในเรื่อง การอธิบายอะไรๆ ที่ยืดยาว
บอกคือ ประมาณว่า ถ้าเห็นว่า อีกฝ่าย รู้แค่ไหน
ให้อธิบายเกินจากนั้น อธิบายยังไงๆ ก็แค่นั้นเอง

เช่น อธิบายเรื่อง สภาวะนิพพาน แต่อีกฝ่าย ยังไม่รู้ชัดในสภาวะนิพพาน จะคุยกันรู้เรื่องไหม

cantona_z เขียน:


ปฏิจจสมุปบาทที่พระพุทธเจ้าสอนสามารถอธิบายโดยนัยยะหลายๆแบบครับ
ทั้งคร่อมภพชาติและชั่วขณะจิต


ช่วยอธิบาย และนำลิงค์มาแนบ ด้วยได้ไหม
อย่าไปหยิบยกมาเพียงบางข้อความ แล้วไม่มีการแนบ ที่มาของสิ่งที่หยิบยกมา
เพราะ วลัยพรจะอ่านข้อความ จากที่มาทั้งหมด ไม่ใช่แค่ที่หยิบยกนำมาวางไว้