วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 22:53  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 400 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ... 27  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ก.ค. 2013, 12:32 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ตอนนี้ก็ ผิดหวังในรัก ...แต่โชคดีเรื่อง..งาน รุ่ง เงินดี....แต่รักแย่...ก็ โอนะ....จะสมบูรณ์แบบได้ไง...ชีวิต..มันต้องมีรดชาดบ้าง..ก็เดินทางไปประชุมที่โน้น ที่นี่ เป็นประจำ เป็นงานบริการ บริหาร วิชาการ...ก็สนุกเรื่อย ๆ ๆค่ะ เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา ก็บินไปเที่ยวหัวหินกับกลุ่มเพื่อน 5-6 คน ก็สนุกดี ไม่ได้จ่ายเงินเดินทางเลย มีสปอนเซอร์ค่ะ ทั้งกิน เที่ยว พัก ค่าเดินทาง เราจ่าย ไม่กี่ร้อยเฉพาะของฝาก ...ดีใจนะที่ได้เพื่อนคุย เพราะอยากมีน้องสาว พี่สาว ของตนเองไม่มีไง..ผู้ชายคุยไม่มันส์......มีแต่แตกหัก แรงส์อย่างเดียว...... :b48: :b48: :b45: ..

ของคุณกล้วยหอม.....หากว่า เขามีความรับผิดชอบดี สัญญาว่าไม่เฉไฉ ก็ให้อภัยได้นะ คนก็มีบ้าง แต่ของเรา เขาไม่ยอมรับผิด..พาล..ไม่รับความจริง ไม่สมกับที่ทำตัวดีมาตลอด สร้างภาพไว้เยอะมากกกกกกกกกกกก...จริง ๆ ๆ หากพูดความจริงเปิดอก...แฟร์ ๆ ๆ ว่าผิดพลาดตรงไหน จะแก้ไขอย่างไร วิน-วิน ก็โอนะ...แต่นี่เขาชี้มาที่เราฝ่ายเดียวว่าเราบกพร่อง....พูดความจริงที่ตรงเกินไป พูดแรงเขารับไม่ได้...ตลกจืด....แตของเขาๆไม่ดูว่าเขาผิดพลาดอะไร แปลกแต่จริงจ๊ะ..... :b19: :b19: :b53: :b45:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ก.ค. 2013, 15:45 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 พ.ค. 2013, 16:30
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b16: :b16: ในชีวิตมีสิ่งดีๆ ที่เราได้รับเกิดขึ้นกับเราเยอะแยะ แค่เรื่องความรักผิดหวังบ้างไรบ้าง ก็ต้องปล่อยมันไปตามเรื่องราวที่มันที่มันควรจะเป็น บางเรื่องเรากะเกณฑ์ไม่ได้จริงมั้ยล่ะ s004 s004

ของกล้วยหอมก็ยังไม่พบแสงสว่างของความรักชีวิตคู่ แต่แสงสว่างของจิตใจตัวเองมีเปี่ยมล้น s005 s005

เราก็เป็นลูกผู้หญิงคนเดียวของบ้านเหมือนกัน มีน้องชายสองคน :b16: :b16:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ก.ค. 2013, 16:55 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ว่าแล้วเชียว......ที่มีความคิด ความรู้สึก ..บุคลิกภาพ..คล้ายกัน เพราะมีความเป็นลูกคนโต+ลูกโทน นี่เอง....... smiley smiley

เราจะเป็นนักวางแผน รอบคอบ ครบถ้วน ค่อยเป็นค่อยไป อดทน..จนถึงที่สุด ของที่สุด..เลยล่ะ..เพื่อเป้าหมาย....บางครั้ง ดูเหมือนจะไร้หัวใจ แต่จริง ๆ เราอ่อนไหว...สะเทือนใจง่าย ร้องไห้บ่อย แต่หากต้องจัดการเรื่องใหญ่ ๆ จะเด็ดเดี่ยวมาก.....

เหมือนที่กล้วยหอมบอกว่า มีแผนรองรับ แผน1-2 ว่าหากเป็นอย่างไรจะทำอย่างไรต่อไป.....นั่นแหละเราล่ะ....... :b18: :b18:

บางครั้งก็โลเล ๆ ๆ ไม่มั่นใจ เป็นพวกวิตกจริต.....บางครั้งก็มั่นใจในตนเองสูงมากๆๆๆ

ใช่ป่ะ tongue tongue


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ก.ค. 2013, 08:58 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 มิ.ย. 2012, 15:53
โพสต์: 410


 ข้อมูลส่วนตัว


คุณกล้วยหอม และคุณกล้วยไม้ม่วง สู้ๆๆนะค๊า เป็นกำลังใจให้ค่ะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ค. 2013, 11:44 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะ...คุณอุ๋ย...และ ทุก ๆ ๆท่าน ที่เป็นกำลังใจ...

ในมุมมองของคุณอุ๋ย...คิดอย่างไรบ้างค่ะ...

ตอนนี้ก็ทำตัวปกติ เช้า สวดมนต์ ทำสมาธิ...ใส่บาตร ให้อาหารหมา เล่นกับหมา ตัดหญ้า ทานอาหารเช้า อาบน้ำไปทำงาน เย็นเลิกมา ก็เล่นกับหมา...ตัดหญ้า รดน้ำต้นไม้ อาบน้ำสวดมนต์ ทำสมาธิ นอน แค่นี้จริง ๆ ๆ

บ่ายวันอาทิตย์ ก็ไปปฏิบัติธรรมที่วัด.... ค่ะ

ตัดเรื่องของเขาออกไป แล้วแต่ว่า จะทำอย่างไร...เพราะว่าขณะนี้ หย่าโดยพฤตินัย (เดือน ก.พ.56) แต่คงเหลือ หย่าทางนิตินัย เท่านั้น หากเขาไม่เรียกร้องเงินมากมายอะไรก็จบ แต่นี้ เขาพูดแต่เรื่องเงิน ๆ ๆ ๆ ๆเท่านั้น จึงรับไม่ได้...ก็เท่านั้นเอง...อย่างอื่น ๆ ๆ ค่อนข้างจะชัดเจน เพราะเราปิดหู ปิดตา ปิด ปาก ไม่สนเขาอีกต่อไป.......

ถามตนเอง อยู่ เสมอว่า....เขาดีทุกอย่าง ยกเว้น...เขาขี้เบื่อ ทำงานไม่ทน ท่าดีทีเหลว ไม่ทำมาหากินรายได้ไม่สม่ำเสมอ หากรับเขากลับมา ก็เป็นภาระเลี้ยงดูเขาและพ่อแม่เขาเหมือนเดิม...แล้ว เราสุขจริง ๆ ๆ หรือ????

เพราะว่า ขณะนี้ เรารู้สึก สุข...สงบ.....เหงาบ้าง บางเวลา ชั่วขณะจิต...แทบจะไม่มีเวลา ด้วยซ้ำไป....


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ค. 2013, 11:51 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


........สุข.......หรือ.....ภาระ.........

หาก เลือกที่จะรับเขากลับบ้าน.........

ขณะนี้สุข เหลือเกิน เกือบร้อย...ล่ะค่ะ...กับการปฏิบัติธรรม.....อิ่มในธรรม....

ฝึก และ ก็ ฝึก ค่ะ......


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ก.ค. 2013, 07:03 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 มิ.ย. 2012, 15:53
โพสต์: 410


 ข้อมูลส่วนตัว


กล้วยไม้ม่วง เขียน:
ขอบคุณค่ะ...คุณอุ๋ย...และ ทุก ๆ ๆท่าน ที่เป็นกำลังใจ...

ในมุมมองของคุณอุ๋ย...คิดอย่างไรบ้างค่ะ...

ตอนนี้ก็ทำตัวปกติ เช้า สวดมนต์ ทำสมาธิ...ใส่บาตร ให้อาหารหมา เล่นกับหมา ตัดหญ้า ทานอาหารเช้า อาบน้ำไปทำงาน เย็นเลิกมา ก็เล่นกับหมา...ตัดหญ้า รดน้ำต้นไม้ อาบน้ำสวดมนต์ ทำสมาธิ นอน แค่นี้จริง ๆ ๆ

เป็นการเริ่มต้นที่ดีค่ะ มีอะไรก็ทำไปตามหน้าที่ เราเอาใจเราใส่ใจกับสิ่งที่เราทำ แล้วเพลินไปกับมัน อีกหน่อยก็ชินแล้วพิจราณาไปตามอย่างที่เราทำ ปัดความคิดจากสิ่งที่บั่นทอนจิตใจออกไป อย่าไปนึกถึงเวลาหรือกังวลกับสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ ดูแลและรักษาใจเราดีกว่าค่ะ

บ่ายวันอาทิตย์ ก็ไปปฏิบัติธรรมที่วัด.... ค่ะ
การไปอยู่วัดปฏิบัติธรรม ทำให้จิตใจเราสงบ ไม่มากก็น้อย หากเราไปบ่อยๆ ปฏิบัติบ่อยเราจะได้อะไรหลายอย่างที่เราคาดไม่ถึง ยิ่งใจเราน้อมเข้าไปตามหลักธรรมด้วยแล้ว ยังทำให้ใจเรามีความสงบ คิดอะไรได้มากมายหลายอย่างที่เราอาจมองไม่เห็นในเวลานี้ค่ะ สนับสนุนค่ะ :b27:

ตัดเรื่องของเขาออกไป แล้วแต่ว่า จะทำอย่างไร...เพราะว่าขณะนี้ หย่าโดยพฤตินัย (เดือน ก.พ.56) แต่คงเหลือ หย่าทางนิตินัย เท่านั้น หากเขาไม่เรียกร้องเงินมากมายอะไรก็จบ แต่นี้ เขาพูดแต่เรื่องเงิน ๆ ๆ ๆ ๆเท่านั้น จึงรับไม่ได้...ก็เท่านั้นเอง...อย่างอื่น ๆ ๆ ค่อนข้างจะชัดเจน เพราะเราปิดหู ปิดตา ปิด ปาก ไม่สนเขาอีกต่อไป.......

นิ่ง เฉย เป็นสิ่งที่ดีค่ะ :b4:

ถามตนเอง อยู่ เสมอว่า....เขาดีทุกอย่าง ยกเว้น...เขาขี้เบื่อ ทำงานไม่ทน ท่าดีทีเหลว ไม่ทำมาหากินรายได้ไม่สม่ำเสมอ หากรับเขากลับมา ก็เป็นภาระเลี้ยงดูเขาและพ่อแม่เขาเหมือนเดิม...แล้ว เราสุขจริง ๆ ๆ หรือ????
ที่กล่าวมานี้ ถามตัวคุณเองนะค๊าว่า ควรเสียน้ำตาให้เขา ควรต้องมานั่งทุกข์อกทุกข์ใจให้กับเขาอยู่อีกมั้ย ควรที่จะรอมั้ย อดทนและรั้งเขาอยู่อีกมั้ย เรานั่งกอดความทุกข์เพราะเขาอยู่อีกมั้ย คุ้มแล้วเหรอกับคนแบบนี้ ให้คุณคิดว่า ยังมีจุดเล็กๆๆกลางใจคุณที่จะสว่างส่องแสงออกมาจากความสุขที่แท้จริงค่ะ แล้วคุณจะขอบคุณเขาสักวันหนึ่งหากคุณพบความสุขที่แท้จริงค่ะ

เพราะว่า ขณะนี้ เรารู้สึก สุข...สงบ.....เหงาบ้าง บางเวลา ชั่วขณะจิต...แทบจะไม่มีเวลา ด้วยซ้ำไป....


ความรู้สึกแบบนี้จะค่อยๆผ่านไป เหมือนกับกำลังก้าวข้ามอะไรสักอย่างหนึ่ง ถึงมันจะยากแค่ไหน อาจมีหยุดคิด เหมือนกับ กล้าๆ กลัวๆ ที่จะเดินข้ามอยู่ แต่เมื่อเรามีใจที่เด็ดเดี่ยวแล้ว เราจะก้าวข้ามสิ่งนั้นโดยง่ายได้ ให้ถือว่ามันเป็นการทดสอบจิตใจเรา ให้เราเข้มแข็ง ค่ะ :b16:

สู้ๆๆนะค๊า ดูแลตัวเอง รักษาตัวเอง รักษาใจตัวเอง รักตัวเองให้มากๆๆค่ะ :b27:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ก.ค. 2013, 09:37 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ต.ค. 2012, 19:33
โพสต์: 117


 ข้อมูลส่วนตัว


กล้วยไม้ม่วง เขียน:
........สุข.......หรือ.....ภาระ.........

หาก เลือกที่จะรับเขากลับบ้าน.........

ขณะนี้สุข เหลือเกิน เกือบร้อย...ล่ะค่ะ...กับการปฏิบัติธรรม.....อิ่มในธรรม....

ฝึก และ ก็ ฝึก ค่ะ......


คุณกล้วยไม้ค่ะ....
คุณต้องนิ่งมากๆๆ...แล้วถามใจตัวเอง
ทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...
ด้วยใจที่เป็นกลางมากที่สุด....
ไม่มีใครให้คำตอบ...หรือให้คำปรึกษาที่ดีที่สุดได้
นอกจากคำแนะนำ....ถึงที่สุดแล้วตัวเราเองค่ะ....

เท่าที่ทราบมาตั้งแต่ต้น...สามีคุณดีมาก
นี่เป็นครั้งแรกที่เขากระทำผิดต่อคุณหรือเปล่า...?!.

การให้อภัย....อาจทำให้คนทำผิดบางคน เกิดสำนึก แก้ไขเพื่อลบล้างในสิ่งผิดตลอดชีวิต
การให้อภัย....อาจทำให้คนทำผิดบางคนได้ใจ...ฉวยโอกาศทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าตลอดชีวิต


ดิฉันเคยมีประสบการณ์ตรงเช่นคุณนะค่ะ...เหตุการณ์คล้ายๆกับคุณเลย

สู้ๆๆนะค่ะ ......ทบทวนให้ดี ...ไม่มีชีวิตใดในโลกที่ไม่เคยก้าวพลาด


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ค. 2013, 16:47 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongue :b55:

ค่ะ..ถามใจตนเองอยู่...ว่าจริง ๆ ๆต้องการอะไร...ก็ชัดเจน 90% ว่า อยู่คนเดียวดีที่สุด...อีก 10 % ก็ สงสารเห็นใจ ว่า เขาไม่เคยทำมาหากินอะไร ไม่มีเงิน ไม่เคยทำอะไรอย่างจริง ๆ จัง ๆ ๆคงจะตั้งต้นลำบากอยู่ แต่ก็เรื่องของเขา ๆ ยังไม่เห็นว่าจะห่วยใยเรา เรานอนเฝ้าพ่อป่วยหนัก ...ทำงาน...ดูแลบ้าน...สวน....หมา....แทบจะไม่เป็นผู้เป็นคน โทรฯถามสักคำมั๊ย ...ไม่เลย.....เงียบ พอพ่อตาย ถามเรื่อง หย่า และขอเงินตั้งใจจะเอาแต่เงินอย่างเดียว เพราะว่า เงินที่ให้ไป หมดแล้ว ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่รู้จะทำอย่างไร ....555555 :b25: :b25:

การที่จะอภัย...ให้เขากลับบ้าน คงเป็นเรื่องที่ต้องคุยกันยาว.....ไม่ใช่อยู่ที่เราคนเดียว ปัจจัยหลายด้าน ที่สำคัญ ของเขา ๆ ลดอัตตาตัวตนลงได้มั๊ย....เท่าที่ดู เปล่าเลย..ดูเฉพาะความต้องการของตนเป็นใหญ่...ใช้อารมณ์ นำหน้าในการใช้ชีวิต...และที่สำคัญทุกอย่าง ต้องให้แม่เขาจัดการชี้นำ แบบว่าลูกแหง่แต่ตัวโตค๊า.... :b24: :b18: :b24:

ตัวเรา ตัวเขา พ่อเขา แม่เขา พี่เขา น้องเขา หลานเขา ภาระที่ต้องดูแล......ทั้งน้านเลย..ที่ผ่านมา แต่เขา กลับ ไม่ได้มอง..ไม่ได้คิด..มองไม่เห็น.....

พอ ปลด จึง รู้สึกเบา สบาย เก็บเกี่ยวความรู้สึกอย่างเต็มอิ่ม..ตุนพลังไว้ก่อน.....ไม่นานเขาก็ต้องมาก่อกวนอีก เพราะว่า......ต้องการเงิน???????

สงสัยถ้าจะได้คุยกันหลังบอร์ด เผื่อว่างจะได้ไปเที่ยวหากันได้......จะได้พักผ่อน หากสะดวกนะคะ.....
มาเที่ยวที่สวนเราก็ได้...ถึงจะรก..แต๋เต็มใจจ๊ะ...... :b18: :b41: :b41:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ก.ค. 2013, 11:21 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ต.ค. 2012, 19:33
โพสต์: 117


 ข้อมูลส่วนตัว


ยินดี...และดีใจด้วยจริงๆค่ะ

ที่ใช้สตินำหัวใจ....ในการแก้ไข...
ชื่อเถอะค่ะ ....หากเราใช้สติตั้งมั่น..ความทุกข์จะไม่มาก
...ไม่หนักหนาสาหัสอย่างที่คิดและเป็น...

แน่นอนว่า ...ให้ย่างไรเสีย เราก็ไม่อาจลืม...
ความทรงจำ ดีๆๆๆที่มีต่อกัน

แต่มันจะเป็นความทรงที่ไม่ทำร้ายเราอีกต่อไป

หลังจากนี้...ก็ไม่ยากแล้วนี่ค่ะ ...จะตัดสินใจอย่างไร
ก็ชิวๆๆแล้วล่ะค่ะ....

ดีใจด้วยจริงน๊า.......คุณเก่งมาก!!


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ก.ค. 2013, 16:22 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


s005 s005

ขอบคุณที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ ข้อคิดอย่างสม่ำเสมอ.นะค๊า..... smiley smiley
อย่างน้อย ๆ ๆ ๆลูกผู้หญิงอย่างเรา ก็มีมิตรเพิ่มเติม ได้เพื่อนฝูงเพิ่มตั้งหลายคน...จะตั้งก๋วนได้ล่ะมั๊ง???....แบบว่าชมรมคนหัวใจหิน..ดีมั๊ย.....ตั้งมั่น..คงทน ถาวร ไม่กระเทือน ไม่ว่าจะมารูปแบบไหน.....

ตอนนี้กำลังสุขใจจากกิจกรรมที่ไม่มีเขาในสายตา....แต่หากเขามาก่อกวนอารมณ์..จะคุมใจตนเองได้ดีแค่ไหนก็ยังไม่ทราบ แต่ต้องผ่านไปให้ได้.........ไม่ว่าเขาจะกระตุ้นอย่างไรก็ตาม?????

เราฝึกเมตตา อภัย แล้ว เขาล่ะ...ฝึก หรือเปล่า ครอบครัวเขาล่ะ พ่อแม่ พี่ น้อง ของเขา ที่ผ่านมาเดิม ๆ ๆ มีแต่ความโลภ.....อยากได้ อยากมี อยากเป็น ....โดย อาศัยเราเป็นหลัก...???(ในมุมมองของเรานะ) ....มันต้องสอดคล้องกัน ไปด้วยกัน ตบมือข้างเดียวไม่ดัง.....ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาอย่างไร ก็ยินดี....เต็มใจ ไม่เป็นไร..ช่างมันเถอะ.....

หากว่า ไม่เหลือบ่ากว่าแรงมากมายนัก ก็ยินดี ที่จะจบๆๆๆ กันไป ไม่ต้องคาราคาซัง......เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งดีมาก.....ดูแลเราดีมาโดยตลอด....เสียแต่ขี้เบื่อ..ทำงานไม่ทน...หากแม่เขาไม่เรียกร้องเงินเพิ่มเติมมากนัก..ก็พออยู่กันได้ ไม่มีปัญหาอะไร ...

ก็เข้าใจ...คนกลาง แม่....ต้องการ เมียไม่มีให้เพิ่ม มีแต่ประจพเดือน....จึงไม่รู้จะทำอย่างไรดี ตนเองก็ไม่มี....ไม่ได้หา แต่แม่ไม่เข้าใจ คิดว่าลูกชายมีเงินเป็นล้าน จริง ๆ มีหนี้เป็นล้านตะหาก...5555

ช่างเถอะ ไม่มีประโยชน์..เหมือน สีซอให้ควายฟัง....... :b18:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2013, 20:41 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2012, 08:50
โพสต์: 86


 ข้อมูลส่วนตัว


เข้ามาให้กำลังใจคะ แต่ที่อ่านดูคุณก็เป็นคนเข้มแข็งมากเลย เก่งจัง ของเราผ่านมาเกือบปี ยังล้มลุกคลุกคลานอยู่เลย พยามมีสติให้อยู่กับตัวเอง ชีวิตก็มีความสุขได้ในระดับหนึ่ง สู้ๆนะคะ :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2013, 06:40 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 มิ.ย. 2012, 15:53
โพสต์: 410


 ข้อมูลส่วนตัว


โลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ
ของฟรีไม่เคยมี ของดีไม่เคยถูก
คุณว่าจริงไหม . . . ?


คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
ไม่ต้องสนใจว่า . . . แมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ


ในโลกกลม ๆ ใบนี้ไม่มีคำว่าแน่นอน
คนเราเมื่อม้าตาย ก็ต้องลงเดิน
ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย
อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา


เหตุผลของคน ๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของอีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ


อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
ไม่มีคำว่าบังเอิญในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่าตั้งใจ


ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใส
หลังผ่านปัญหาจะรู้ว่า ปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
ไม่เป็นขุนนางน่ะได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง
เมื่อวานก็สายเกินแก้ พรุ่งนี้ก็สายเกินไป


เพื่อนทั่วไป . . . ไม่เห็นคุณร้องไห้
เพื่อนแท้ . . . มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
เพื่อนทั่วไป . . . ถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
เพื่อนแท้ . . . จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
เพื่อนทั่วไป . . . คาดหวังให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเสมอ
เพื่อนแท้ . . . คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2013, 10:24 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


rolleyes rolleyes

ขอบคุณค่ะ...ที่แวะเวียนเข้ามาให้กำลังใจ ข้อคิดอย่างสมำเสมอ.....เพื่อจะได้ตั้งมั่น..และเดินทางต่อไป..อย่างมั่นคง มั่นใจ เดิม เป็นคนที่มีความมั่นใจในตนเองสูงมากคนหนึ่ง แต่พอเกิดเหตุการณ์...ก็มีความหวั่นไหว...ความมั่นใจในตนเองชักเริ่มคลอนแคลน ไม่มั่นใจ......ว่า เราทำผิดอะไรมากมายเหรอ....ชีวิตล้มเหลว ได้อย่างไร ยืนอยู่ดี ๆ ๆ ๆ ๆ ถูกเตะ กระเด็นกระดอนล้มไม่เป็นท่า ...

ตอนนี้จึงลุกนั่ง มองดูเหตุการณ์...ยืนได้ด้วยตนเอง...มองเส้นทางเดิน...ว่ามีกี่เส้นทาง จะไปทางไหน...มีข้อดี...เสีย...ผลกระทบอะไรบ้าง ไม่งั้น หากเลือกเส้นทางผิดก็ต้องเดินย้อนกลับมา และ เลือกเส้นทางอีกครั้ง เป็นอยู่เช่นนี้ เรื่อย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

:b24: :b18: :b38: :b39:

จึงต้องหยุดพัก ตรงจุดนี้ นาน ๆ ๆๆ ยาว ๆ ๆ เพื่อเลือกได้ถูกต้อง เหมาะสม มั่นใจ มั่นคง อย่างแท้จริง ๆ ๆๆ ๆ

อย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนนะคะ...ยังคงต้องทบทวน...ตนเอง อยู่เสมอ....เราก็ใช่ว่าจะถูก...ผิด...ไม่มีใครถูก .....ผิด...มีแต่ขณะนั้น...มีสติหรือมั๊ย ทำตามอารมณ์...ที่คิดว่าใช่????สำหรับเรา แล้วเขาล่ะ.....ไม่เคยรับรู้ว่าใช่...คิดเอาเองว่าใช่....เหมือน...ไม่คิดว่า แตกต่าง...เพราะไม่พูด ไม่บอกกล่าว จึงตีความและเหมารวมว่าใช่ ๆ ๆ ๆ ๆ..
:b53: :b8: :b8: :b53: :b53:

วันนี้วันพระ....สวดมนต์กันเถอะเรา.....เช้านี้สวดมนต์...ใส่บาตร เอาบุญมาฝากทุกท่านค๊า....... :b8: :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2013, 14:17 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ต.ค. 2012, 19:33
โพสต์: 117


 ข้อมูลส่วนตัว


ouie เขียน:
โลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ
ของฟรีไม่เคยมี ของดีไม่เคยถูก
คุณว่าจริงไหม . . . ?


คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
ไม่ต้องสนใจว่า . . . แมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ


ในโลกกลม ๆ ใบนี้ไม่มีคำว่าแน่นอน
คนเราเมื่อม้าตาย ก็ต้องลงเดิน
ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย
อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา


เหตุผลของคน ๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของอีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ


อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
ไม่มีคำว่าบังเอิญในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่าตั้งใจ


ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใส
หลังผ่านปัญหาจะรู้ว่า ปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
ไม่เป็นขุนนางน่ะได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง
เมื่อวานก็สายเกินแก้ พรุ่งนี้ก็สายเกินไป


เพื่อนทั่วไป . . . ไม่เห็นคุณร้องไห้
เพื่อนแท้ . . . มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
เพื่อนทั่วไป . . . ถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
เพื่อนแท้ . . . จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
เพื่อนทั่วไป . . . คาดหวังให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเสมอ
เพื่อนแท้ . . . คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป


คุณอุ๋ย เข้มแข็งมากนะคะ...ปรัชญาของคุณอุ๋ยเยี่ยมมาก... ขอแชร์นะค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 400 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ... 27  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 15 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร