วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 22:55  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 8 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2012, 00:12 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 พ.ย. 2012, 17:56
โพสต์: 2

งานอดิเรก: ทำอาหาร
สิ่งที่ชื่นชอบ: เสเพลบอยชาวไร่
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ปัจจุบันดิฉันอายุ 34 ปี หลังจากแต่งงานก็ได้ย้ายมาอยู่กับสามี (ฝรั่ง) ที่ต่างประเทศได้ 1 ปี 4 เดือน ชีวิตก่อนแต่งงานดิฉันรับราชการในหน่วยงานแห่งหนึ่งที่ กทม. เป็นเวลา 10 ปี พอแต่งงานแล้ว สามีให้ลาออกเพื่อย้ายมาอยู่กับเค้า

ดิฉันยอมรับว่า ก่อนแต่งงานดิฉันมีความสุขมากๆ เพราะมีงานทำ มีเงินเดือนใช้ ถึงแม้จะไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็ไม่เคยทุกข์ใจเรื่องเงิน พอรู้จักกับสามี ชีวิตดิฉันก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเยอะมากๆ เพราะเค้าส่งเงินช่วยค่าใช้จ่าย และให้เงินติดตัวไว้เสมอเวลาเค้าบินมาเยี่ยมดิฉัน คนรอบๆ ตัวต่างพากันชื่นชมว่าดิฉันช่างโชคดีเสียเหลือเกินที่ได้มีแฟน (ฝรั่ง) แต่สำหรับดิฉันแล้ว ไม่ว่าชาติไหนก็ไม่ได้แตกต่างอะไร เพราะดิฉันเลือกสามีเพราะความรักตัวเดียว

ยิ่งรักมากก็ยิ่งทุกข์มากเช่นกันค่ะ เวลาความรักบังตาเรามักจะมองไม่เห็นข้อเสีย มองได้แต่ข้อดีเท่านั้น เรื่องบางเรื่องดิฉันตัดทิ้งไปเพราะไม่อยากเก็บมาคิดมาก แต่หลังจากจับได้ว่าสามี (ซึ่งในขณะนั้นเป็นแฟน) ได้แอบบินมาหาสาวไทยคนอื่นอีก หลังจากเราตกลงเป็นแฟนกัน ซึ่งดิฉันมารู้หลังจากเราสองคนรู้จักกันได้ 1 ปีครึ่ง และดิฉันได้พาเค้าไปเยี่ยมพ่อแม่เรียบร้อยแล้ว ตอนที่รับรู้ดิฉันยอมรับว่าเสียใจมากๆ และโกรธมาก แต่เพราะความรักดิฉันจึงให้อภัยเค้า จริงๆ ดิฉันมีลางสังหรณ์หลายครั้ง แต่พยายามบอกตัวเองว่าอย่าคิดมาก เพราะคิดมาก คนที่ทุกข์ก็คือตัวเรา แต่ผลสุดท้าย ลางนั้นก็เป็นจริง

หลังจากแต่งงานดิฉันคิดทบทวนอยู่นานว่า จะลาออกดีไหม เพราะงานดิฉันมั่นคง มีเงินเกษียณรองรับ และค่ารักษาพยาบาลที่เบิกได้ แต่สามีรับปากเป็นมั่นเหมาะว่าจะดูแลดิฉัน ซึ่งจริงๆ แล้วตนเป็นที่พึ่งแห่งตนดีที่สุดค่ะ ดิฉันเพิ่งจะมาคิดได้ก็ตอนนี้

ดิฉันย้ายมาอยู่กับสามีช่วง 3 เดือนแรกเรา 2 คนต่างต้องปรับตัวเข้าหากัน สามีมีลูกติด 2 คน ซึ่งทั้งสองคนไม่ค่อยยอมรับแม่เลี้ยงอย่างดิฉันสักเท่าไหร่ แต่ดิฉันก็อดทนค่ะ ไม่เป็นไรถือว่าสามีรักก็พอ แต่พอนานวันผ่านไป ดิฉันเริ่มสังเกตพฤติกรรมสามีที่เปลี่ยนไป คือ ชอบขลุกแต่ในครัว (จะมีคอมพิวเตอร์อยู่ในครัวค่ะ) พอดิฉันเดินเข้ามาในครัวทีไร สามีจะตกใจทุกครั้งและรีบปิดคอมฯ ทันที แรกๆ ดิฉันก็ไม่ได้นึกอะไร แต่ช่วงหลังๆ เริ่มผิดสังเกต เพราะสามีตั้งนาฬิกาปลุกตื่นแต่ตี 5 เพื่อลงมาเล่นคอมฯ เสาร์-อาทิตย์ไม่ออกไปไหน ขลุกแต่กับคอมฯ ดิฉันเลยเข้าไปดูในประวัติการใช้งาน ปรากฏว่าสามีเล่นเซ็กซ์แคมฯ กับสาวๆ ค่ะ ดิฉันช๊อคไปเหมือนกัน เอ่ยปากถามสามีว่า ทำไมถึงเล่น เค้ากลับโกหกว่าไม่ได้เล่น เป็นแค่โฆษณาที่เด้งขึ้นมาเฉยๆ ดิฉันเลยบอกว่า ดูจากประวัติ มันไม่ใช่โฆษณาสักหน่อย จนในที่สุดเค้าก็ยอมรับว่าเล่นจริง แต่แค่ดูเฉยๆ ไม่ได้พิมพ์โต้ตอบ ดิฉันเห็นว่ามันสามารถแชทคุยผ่านเวปแคมฯ แล้วสาวฝรั่งก็โชว์ของสงวนกันชัดเจน

ดิฉันคุยกับสามีอย่างตรงไปตรงมาว่า ขอให้เค้าหยุดเล่นได้ไหม เพราะดิฉันไม่สบายใจที่จะรับรู้ว่าเค้าเล่นแบบนี้ สามีไม่รับปาก แต่ก็หยุดพฤติกรรมเหล่านั้นได้ช่วงหนึ่ง พอ 5 เดือนผ่านไปก็กลับมาเล่นอีกค่ะ แถมมีช่วยตัวเองระหว่างดูด้วย ดิฉันเคยแอบย่องมาเปิดประตู เห็นสามีแอบทำอย่างว่า ใจนี่แทบสลายเลยค่ะ

ดิฉันพยายามจะเข้าใจว่า ฝรั่งคงเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ดิฉันเป็นคนไทย ไม่สามารถจะทำใจได้กับเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ แต่ดิฉันก็ทำเป็นประหนึ่งว่า ไม่รู้ไม่เห็น เพื่อเลี่ยงปัญหา หลังๆ ดูเหมือนสามีพยายามจะหาเรื่องทะเลาะกับดิฉันอยู่เป็นประจำ คือ พูดอะไรขัดหูนิดหน่อย เค้าจะพาลเสียงดัง และพูดจาไม่ดีใส่ดิฉัน แล้วบอกว่าดิฉันน่าเบื่อ ชอบบ่นเป็นคนแก่

อ่อ ลืมเล่าข้ามไปค่ะ สมัยก่อนสามีเคยมีแฟนคนไทย 2 คน และแต่ละคนไม่ใช่ผู้หญิงที่โสด คนแรกมีสามีอายุแก่กว่า 20 ปี เธอเลยไม่มีความสุข เธอหากิ๊กฝรั่งเพื่อบำบัดความต้องการของตัวเอง แล้วเรียกตัวเองว่าเมียน้อยฝรั่งได้อย่างหน้าตาเฉย เพราะครั้งนึงดิฉันเคยเจอเธอ ถามเธอว่าทำงานอะไร เธอตอบว่าเป็นเมียน้อยฝรั่ง ดิฉันไม่ออกความเห็นอะไรได้แต่ฟังเธอพูดค่ะ คนที่ 2 เธอทะเลาะกับสามีตัวเองเลยแยกกันอยู่กับสามี เผอิญรู้จักกับสามีดิฉัน (ตอนนั้นดิฉันยังไม่รู้จักสามีนะคะ) สามีดิฉันก็ใจดีไปรับเธอมาอยู่กินกันที่บ้าน อยู่กันได้ไม่นาน เธอก็ไปมีกิ๊กจนต้องเลิกลากับสามีดิฉันไปที่สุด หลังจากนั้นสามีก็หาแฟนใหม่ได้อย่างรวดเร็ว นั่นก็คือ ดิฉันเองค่ะ

สามีเป็นคนชอบสังคม ชอบปาร์ตี้ และมีเพื่อนคนไทยเยอะพอสมควร แต่เพื่อนคนไทยส่วนใหญ่ผู้หญิงจะเป็นเมียน้อยฝรั่ง และจับกลุ่มกัน ส่วนเพื่อนของแฟนเองก็มีเมียน้อยเป็นคนไทยเหมือนกัน ดิฉันสังเกตว่าทำไมรอบๆ ตัวของสามีถึงมีแต่คนประเภทนั้น ดิฉันเคยได้ยินมาว่า เราเป็นแบบไหน เราก็จะเลือกคบเพื่อนแบบนั้น จริงหรือเปล่าค๊ะ

ดิฉันมองย้อนดูตัวเอง ก็เห็นข้อเสียของตัวเองตรงที่หลังแต่งงานตัวเองเริ่มอ้วนขึ้นเป็นสิบกิโลฯ สามีเริ่มบ่นช่วงแรก แต่ช่วงหลังไม่พูดอะไร เวลากลับไทยเจอสาวไทยตัวเล็กๆ เค้าจะมองจนดิฉันไม่พอใจ คือ มองจนคนถูกมองรู้ตัวค่ะ

ดิฉันเริ่มรู้สึกว่าสามีเปลี่ยนไปมากหลังจากแต่งงาน อาจเป็นเพราะดิฉันอ้วนหรอ แต่คนรักกันไม่ได้มองกันแค่รูปกายภายนอก ถูกไหม แต่ดิฉันรู้ดีว่า สามีมองดิฉันเพียงแค่รูปกายภายนอกเท่านั้น เพราะเค้าเคยบอกว่าไม่ชอบคนอ้วน อย่าปล่อยตัวหลังแต่งงาน แต่ดิฉันมาอยู่เมืองนอก ไม่ได้ทำงาน วันๆ อยู่แต่บ้าน กิจกรรมอะไรก็ไม่มีทำ ผลสุดท้ายก็อ้วนเผละค่ะ ดิฉันสูง 163 ซม. หนัก 63 กก. สำหรับตัวดิฉันแล้ว ไม่ว่าสามีจะอ้วน จะผอม ดิฉันก็ยังคงรักเหมือนเดิมค่ะ แต่เรื่องความไม่ซื่อสัตย์ ดิฉันรับไม่ได้จริงๆ ทุกวันนี้ เค้าตื่นแต่เช้า ไปทำงานตั้งแต่ 7 โมง กลับ 2 ทุ่ม เป็นประจำ ปกติแล้วด้วยงานที่ทำ เค้าไม่ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้าก็ได้ เพราะปกติเค้าจะชอบกลับมานอนกลางวันที่บ้านราว 2 ชม. หลังจากนั้นก็จะไปทำงานอีกครั้ง (สามีเป็นเจ้าของบริษัทตกแต่งภายในค่ะ) ดิฉันเข้าใจว่าบางครั้งงานอาจจะไม่ตรงต่อเวลา แต่ด้วยพฤติกรรมที่แปลกไปหลายเรื่อง คือ จะไม่รับโทรศัพท์เวลาดิฉันอยู่ด้วย หรือบางทีจะเลี่ยงไปคุยที่อื่นไม่ให้ดิฉันได้ยิน บางครั้งก็แอบส่งข้อความก่อนออกไปจากบ้านตอนเช้าตรู่ ปกติดิฉันกับสามีจะพูดภาษาที่ 3 กัน แต่บางครั้งสามีหลุดพูดภาษาอังกฤษใส่ดิฉัน จนดิฉันอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเค้าถึงต้องพูดภาษาอังกฤษ ในเมื่อทุกวันเราไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเลยด้วยซ้ำเวลาคุยกัน อ่อ สามีดิฉันชื่นชอบสาวไทยตัวเล็ก อายุไม่เกิน 30 ปี เป็นพิเศษค่ะ เค้าไม่ชอบสาวฝรั่ง

ดิฉันเคยจับได้ว่าสามีเคยคุยกะสาวๆ ไทยเยอะแยะมากมายผ่านเวปหาคู่ บางคนถึงขนาดส่งเงินค่าตั๋วเครื่องบินไปให้ทั้งที่ไม่เคยเจอหน้ากัน ตอนหลังดิฉันถามว่าทำแบบนี้เพื่ออะไรในเมื่อเราสองคนเป็นแฟนกันแล้ว สามีตอบว่า เค้ามีสิทธิ์เลือกคนที่ดีที่สุด เรื่องนี้มารู้หลังจากแต่งงานแล้วค่ะ สามีบอกว่าสมัยก่อนยังไม่ได้แต่งงานกันเพราะงั้นเค้าก็ต้องมีสิทธิ์เลือกสิ แต่ดิฉันกับเค้าคบกันฉันแฟนเป็นเวลากว่า 1 ปีแล้ว ทำไมเค้าถึงยังกล้าไปติดต่อกับผู้หญิงไทยคนอื่นอีก (เหตุการณ์ต่างๆ เหล่านี้ทำให้เค้าสูญเสียความไว้เนื้อเชื่อใจจากดิฉันไปแล้วค่ะ)

ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ ดิฉันทุกข์ใจจริงๆ ค่ะ ไม่รู้ว่าตัวเองจะเดินต่อไปทางไหนดี เพราะงานก็ไม่มีทำ ภาษาก็ยากเหลือเกิน (เป็นภาษาที่ 3) อากาศก็หนาว ดิฉันพยายามตั้งใจเรียนภาษาเพื่อจะได้หางานทำ มีเงินเดือนจุนเจือตัวเองและพ่อแม่ที่เมืองไทยบ้าง เพราะทุกวันนี้ดิฉันเหมือนต้องง้อสามีทุกเรื่อง ถ้าเค้าไม่พอใจอะไร ก็จะพูดว่า โดยไม่เกรงใจ ดิฉันนึกเสียดายที่เลือกแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ และลาออกจากงานมาเพื่อใช้ชีวิตกับคนที่เค้าไม่รักเราค่ะ

ไม่รัก ก็ไม่ทุกข์ แต่ดิฉันติดบ่วงนี้ไปแล้ว มันช่างแก้ไขยากเหลือเกินค่ะ


แก้ไขล่าสุดโดย เจ้าของดอกเดซี่ เมื่อ 30 พ.ย. 2012, 14:44, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2012, 02:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ม.ค. 2010, 03:39
โพสต์: 55

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


It is never easy to be married to a Thai man. Being married to a foreigner and living a foreign land is unimaginable harder. Learning a new language alone is enough stressful. But whining is not gonna do you any good. You were very naive to get yourself there. You need to help yourself out of this situation. Here are my few advices:

(1) Get out of the house and volunteer at some charities, so you can learn the language and feel useful. You need to feel that you are useful to this world.

(2) Stop nagging your husband. Leave him some space. You need to create your own space, so you don't have to be in his space all the time.

(3) Learn to exercise, do Yoga, keep a pet .....or volunteer walking dogs for free. Go to some free classes at local schools. I assume you are in European country. Find out about helps of any kinds which are always available . Make yourself useful again -see (1).

You need to do (1) and/or (3) , so you can do (2).

BEST OF LUCKs


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2012, 09:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ก.ย. 2012, 12:26
โพสต์: 53

งานอดิเรก: อ่านหนังสือธรรมะ
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทางแห่งความดี อ.วศิน อินทสระ
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b4: :b4: :b4: :b4: :b4: :b4: :b4: :b4: :b4:
เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของดอกเดซี่ด้วยครับ


เรียนคุณ fatcat
การตอบคำถามและคำแนะนำของคุณเป็นภาษาอังกฤษเป็นประโยชน์มากครับ
เป็นการเรียนภาษาอังกฤษไปในตัว สำหรับผู้อ่อนภาษาอังกฤษอย่างผมและท่านอื่น
ขอบคุณสำหรับข้อความต่างๆที่เป็นภาษาอังกฤษ
ขอบคุณมากครับ
I'm waiting for all your english advices.
Thanks so much for your kindness.
:b8: :b8: :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2012, 12:48 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ธ.ค. 2010, 17:35
โพสต์: 163

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ผู้้หญิงทุกคนจะมีลางสังหรณ์ก่อนแต่งงาน
ว่าผู้ชายที่เราจะอยู่ด้วยในอนาคตเขาจะคดหรือจะตรงในวันข้างหน้า
คุณดอกเดซี่ก็เหมือนคนอื่น คือมองเห็นรางๆ แต่ก็เลือกเพราะความรัก
1ปี 4 เดือนก็ยังไม่สายที่ได้เห็นความเป็นไปในตัวเขาได้ชัดเจนขนาดนี้

เมื่อก้าวเข้ามาแล้ว เราเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้มากหรอก
นอกจากจะเดินไปข้างหน้าอย่างเดียว
ดิฉันเข้าใจและเห็นใจคุณดอกเดซี่ที่เคยมีเงินใช้เป็นของตัวเอง
เราแต่งมาอยู่กับเขา เท่ากับอาศัยเขา
เหมือนว่าต้องเป็นฝ่ายดูแลและยอมเป็นเบี้ยล่างเจ้าของเงินทุกประตู

แต่คุณดอกเดซี่ยังมีโอกาสที่ดีกว่าผู้หญิงไทยหลายคนที่แต่งกับสามีต่างชาติ
พื้นความรู้ก็มีมากกว่า และยังเคยเลี้ยงตัวเองได้มาก่อน
ความรู้ความสามารถจะเป็นพื้นฐานให้เราเก็บเกี่ยวความรู้เพิ่มเติมจากภาษาที่ 3 ได้ไม่ยาก
มันจะเป็นพื้นฐานให้คุณก้าวไปข้างหน้าได้ไกลกว่าที่ตัวเองคิด
ไหนๆก็ไปถึงเมืองนอกแล้ว อย่ายอมแพ้นะคะ
ให้ต่างชาติเห็นว่าผู้หญิงไทยมีความรู้ความสามารถ
ไม่ใช่มีแต่ผู้หญิงอย่างว่าเท่านั้นที่มีโอกาสได้สามีฝรั่ง

น้ำหนักคุณดอกเดซี่แม้จะเป็นเรื่องสังขารก็จริง
แม้การปรุงแต่ง ไม่ได้ทำให้สามีมองเรามากมายขึ้น
แต่ก็สามารถทำให้ชายอื่นมองจนสะกิดความรู้สึกเขาได้
อย่าละเลยตัวเอง เพราะเรื่องแบบนี้ก็เคยมีคนเตือนดิฉันหลายคน
ดิฉันก็ยังเชื่อและหยิ่งในตัวเองในตอนแรกๆ จนมาเจอคำพูดพี่ชายตัวเอง
ถึงได้รู้ว่าแม้แต่ตัวผู้ชายเองเขายังต้องการเห็นภรรยาเขาดูดี
เพราะภรรยาพี่ชายดิฉันไม่ใช่คนสวยและอายุมากกว่าด้วย
แต่เขาบอกสวยไม่เท่าไหร่ แต่อยากให้ดูดีก็พอ

ผู้ชายที่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องอย่างว่ามากจนเกินไป
เขามีปมของเขา เราไปแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก
ขนาดเขามีลูกแล้ว ก็ยังปล่อยให้ตัวเองจมปลักจนเสียบุคลิกความเป็นพ่อ
ยิ่งเรามาทีหลัง เหมือนคนนอกในช่วงแรกๆ
ตอนนี้ก็ถือว่า คุณผ่านชีวิตสมรสเข้าสู่ปีที่ 2 แล้ว
คุณดอกเดซี่ก็ต้องหาพวกแล้วล่ะค่ะ
ถ้าไม่ลงเรียนภาษาหาพวก ก็ลองเข้ากับลูกเขาให้ได้
เพราะเด็็กเคยเห็นแล้วว่าพ่อตัวเองเคยมีภรรยาไทยที่ไม่น่ารัก
คุณก็ต้องแสดงให้เห็นว่า ผู้หญิงไทยดีๆที่แท้จริงเป็นอย่างไร


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2012, 14:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 พ.ย. 2012, 17:56
โพสต์: 2

งานอดิเรก: ทำอาหาร
สิ่งที่ชื่นชอบ: เสเพลบอยชาวไร่
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ดิฉันต้องขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะที่เข้ามาตอบกระทู้ ให้กำลังใจ รวมทั้งคำแนะนำอันเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับตัวดิฉันเอง

ณ เวลานี้ดิฉันเติมกำลังใจให้ตัวเองทุกวัน และบอกตัวเองว่าดิฉันจะต้องผ่านจุดนี้ไปได้ ความทุกข์ใจนี้จะหมดไป ถ้าดิฉันสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ และดำรงชีวิตในต่างแดนได้โดยไม่ต้องพึ่งใคร ดิฉันได้โทรศัพท์คุยกับแม่ที่เมืองไทย ท่านให้คำแนะนำดีๆ กับดิฉันพอสมควร และบอกให้ดิฉันเรียนภาษาให้ดีที่สุด พอดิฉันมีงานทำ ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง ส่วนเรื่องสามี ท่านแนะนำว่าให้ดิฉันวางเฉย และปล่อยให้เค้าทำในสิ่งที่เค้าชอบ เราไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงอะไรเค้าได้

ทุกวันนี้ดิฉันก็ยังคงทำหน้าที่ภรรยาที่ดีไม่ให้บกพร่องค่ะ ทั้งงานบ้าน งานเรือน ดูแลสามีตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า เค้าเหมือนเป็นราชา เวลาอยู่บ้าน มีดิฉันเป็นคนรับใช้ก็ไม่ปาน เพราะดิฉันต้องคอยเก็บกวาด ซักผ้า รีดผ้า ทำอาหาร เอาขยะไปทิ้ง ทำความสะอาดห้องให้ลูกชายของสามีด้วย ปัจจุบันลูกชาย (อายุ 19 ปี) อาศัยอยู่กับพ่อ ส่วนลูกสาว (อายุ 21 ปี) อยู่กับแม่ อ่อ สามีดิฉันไม่เคยมีภรรยาไทยค่ะ (มีแต่อดีตแฟนคนไทย 2 คน ต้องเรียกว่ากิ๊กนะคะเพราะทั้งสองคนต่างก็มีสามีเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว) ส่วนลูก 2 คนเกิดจากภรรยาฝรั่งประเทศเดียวกัน สามีเคยบอกดิฉันว่า เค้าอยู่กับอดีตภรรยามา 25 ปี ดิฉันได้แต่นึกในใจว่า เธอทนได้อย่างไรต้้ง 25 ปีกับผู้ชายคนนี้ ตัวดิฉันเองแค่ 1 ปีกว่าๆ ดิฉันก็รู้สึกเหมือน 100 ปีแล้วค่ะ

โชคดีตรงที่ดิฉันยังไม่มีลูกกับเค้า เวลาจะคิด หรือตัดสินใจทำอะไรจึงค่อนข้างง่าย และดิฉันยังคงไปเรียนภาษาทุกวันค่ะ เป้าหมายคือ ต้องพูด อ่าน เขียน ฟัง ภาษาให้รู้เรื่องอย่างดีให้ได้ค่ะ

และดิฉันจะพยายามปรับปรุงตัวเองในด้านต่างๆ ให้ดีขึ้น ขอบคุณอีกครั้งค่ะสำหรับคำแนะนำของทุกๆ ท่าน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ธ.ค. 2012, 12:34 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 ต.ค. 2012, 01:00
โพสต์: 13


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอให้คุณผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้นะคะขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ความดีคนดีอยู่ที่ไหนย่อมจะเจอสิ่งที่ดีๆ สู้ๆค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ธ.ค. 2012, 20:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 ก.ย. 2010, 20:29
โพสต์: 5111

แนวปฏิบัติ: พิจารณากาย
สิ่งที่ชื่นชอบ: มณีรัตน์,พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ร้วห่อทอง
อายุ: 39

 ข้อมูลส่วนตัว


ให้กำลังใจค่ะ อย่ายอมแพ้ ภาษาที่ ๓ ถ้าอยู่ในกลุ่มยุโรป ได้ไปอยู่ในสังคมเจ้าของภาษาด้วย ทำตรงนี้ให้เป็นสิ่งที่โชคดีของเราค่ะ เร่งเรียนไว้ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ถ้าเราอ่านไม่ได้ เขียนไม่ถูก อาจจะยิ่งเสียเปรียบในอนาคตอีก

ขอชื่นชมที่รักษาหน้าที่ของตัวเองได้ไม่ขาดตกบกพร่อง อย่างนี้ถือเป็นคุณธรรมในตัวเราเลยค่ะ ดีมากๆ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ปล.เปลี่ยนเมนูที่บ้านมาเน้นสลัดสิคะ ผักที่ยุโรปอร่อยที่สุดเลยอ่าาาา จะได้เป็นการคุม นน. เราไปในตัว แล้วก็หันมาทำอาหารที่ไขมันต่ำลง กินปลามากขึ้น สุขภาพเราสำคัญที่สุดเลยค่ะ

.....................................................
"เกิดดับ..เกิดแล้วไม่ดับไม่มี"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ก.พ. 2019, 18:58 
 
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ก.ย. 2013, 07:16
โพสต์: 2374

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b4: :b16: ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน...
ให้สามารถก้าวข้ามพ้นปัญหาอุปสรรคไปได้อย่างสงบเย็นค่ะ
:b8: :b8: :b8:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 8 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 13 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร


cron