ใครก็ได้ช่วยบอกวิธีสลัดอารมณ์ทุกข์ที่รวจเร็วทันใจ ได้ไหมคะไม่อยากให้ใจมันคิดเรื่องนี้อีกแล้วเบื่อความคิดไม่ดีของตัวเองมากๆๆๆๆๆๆ

รู้จักมันก่อน รู้ว่าอะไรหนอทำให้เกิดมัน หากลอุบายด้วยตนเองทิ้งอะไรหนอ อันนั้น เช่นมาดูลมหายใจแทน ดูความรู้สึกตอนดูแต่ลมหายใจเทียบกับตอนเกิดทุกข์หรืออกุศล ซึมซาบมันไว้


ขอให้หาว่า อะไรที่ทำให้เกิดทุกข์ จริงๆนะครับ
เพียรปฏิบัติ เห็นด้วยความรู้สึก จากหยดน้ำ จนกลายเป็นสายน้ำ

ความทุกข์ที่เกิดขึ้นเพราะความคิดนี้ ก็เนื่องมาจากสาเหตุความสงบแห่งสมาธิยังไม่เป็นฐานดี ตั้งมั่นยังไม่ดี ยังไม่เป็นกิจตามสมควรที่ควรจะเป็น จึงมีความคิดฟุ้งซ่านย้อนไปข้างหน้า ย้อนมาข้างหลังอย่างนี้ อารมณ์ที่กล่าวว่า ความคิดนี้ เป็นอารมณ์ที่ไม่เป็นความจริง เป็นอารมณ์ที่ผู้ประสบปรุงแต่งขึ้น ปรุงแต่งขึ้นอย่างไร ปรุงแต่งขึ้นเพราะอารมณ์นั้นได้เกิดขึ้นผ่านมาแล้ว หรือเกิดขึ้นมาตามความคิดตามอารมณ์ที่ยังไม่มีความสงบแห่งสมาธิ ฉะนั้น การรู้ การระลึกได้ถึงอารมณ์นั้นด้วยสติจึงสำคัญมาก หากยังไม่มีความสงบแห่งสมาธิ ย่อมเกิดขึ้นได้กับบุคคลทั่วไป ควรทำสติให้มากๆ....

จิตกับอารมณ์เป็นของคู่กัน การทำสมาธิ คือ การทำให้จิตสงบระงับ
จากอารมณ์ที่น่ายินดีและไม่น่ายินดีเหล่านั้น

จะสลัดอารมณ์ได้ ก็ต้องรู้เท่าทันอารมณ์ เรียกว่า ต้องรู้เท่าทันสังขาร(การปรุงแต่ง)
อารมณ์ไหนที่ทำให้ทุกข์ก็ต้องหยุดปรุงแต่ง หยุดคิด โดยการพิจารณาโทษของอารมณ์นั้น
หรือโดยการทำสมาธิ จึงจะสลัดอารมณ์นั้นไปได้ ...

ทำยากนะ แต่ก็ควรทำ ทำไปเรื่อย ๆ ทำเพื่อตัวเราเอง ..

ถือว่าเป็นอีก 1 ความคิดเห็นนะครับ

ลักษณะความคิดเป็นทุกข์แบบวน

คือคิดซ้ำไปซ้ำมา หาทางออกไม่ได้ ก็คงต้องพิจารณาเข้าไปหา สมุทัย เรารู้แล้วว่าทุกข์ เพียงแต่เราไม่รู้สมุทัย ถ้าเราพบสมุทัย ก็สามารถ แก้ปัญหานั้นได้ หรือแก้ทุกข์ได้นั่นเอง

คงจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งแล้วกันนะครับ

ไม่ทราบว่าคิดไม่ดี คือ คิดเรื่องอะไร

พูดกว้างๆคลุมๆก่อน

เมื่อใดรู้เห็นความจริงมันสลัดหลุดเองครับ

ถ้ายังไม่รู้ไม่เห็นความจริง ก็ไม่ง่ายที่จะสลัดสภาวะทุกข์นั้น

ว่าตามสภาวะ ทั้งความคิดดี คิดไม่ดีเป็นธรรมดาของมัน เป็นเรื่องของธรรมชาติ ไม่ใช่เราคิด

แต่ถ้าคิดว่าเราคิด ความคิดเป็นเรา เรานี่คิดไม่ดี (หรือคิดดีก็ตาม) ก็จะเป็นทุกข์เพราะธรรมชาติ ทุกข์ตามสภาวะ หรือทุกข์ในธรรมชาติ ก็กลายเป็นทุกขอริยสัจ คือเป็นทุกข์ของคนขึ้นมา

ลองคิดทำใจยังงี้ก่อน ลองดู นึกว่า มันจะคิดอะไรก็เรื่องของมัน ไม่ใช่เรื่องของเรา แล้วก็สนใจงานเฉพาะหน้า มีอะไรก็ทำไปสนใจใส่ใจงานในขณะนั้น เช่นขณะออกกำลังกาย ก็สนใจการเคลื่อนไหวของกายเป็นต้น

หรือใช้โยนิโสมนสิการเข้าช่วย โดยเปลี่ยนวิถีจิตวิถีความคิดในทางบวก คิดปรุงแต่งในเรื่อง-สิ่งที่ทำให้จิตสดใสเบิกบาน

ถ้ามีเหตุก็ต้องทุกข์เป็นธรรมดาครับ ไม่ว่าจะทุกข์กาย หรือทุกข์ใจ
เป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่งที่เกิด เพราะปัจจัย
ทุกข์เกิดเพราะผัสสะ เมื่อผัสสะดับทุกข์ก็ดับ แค่นั้น
เข้าใจให้ถูก ให้มีความรู้ที่ชอบ แค่รู้ถูกก็ชื่อว่าสละแล้วครับ
แค่เห็นชอบว่าทุกข์ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวตนของเราก็ชื่อว่าสละ เป็นการปฏิบัติชอบแล้ว
ถ้าสละไม่ได้คือคือสละไม่ได้ เมื่อมีความติดอยู่ก็คือติดอยู่
เราต้องมีความเข้าใจธรรมะโดยถ้วนทั่ว ไม่มีความลำเอียง เห็นตรงกับสิ่งที่เป็นไป

ทุกข์มีไว้ให้กำหนดรู้...รู้ตามที่มันเป็นแล้วหาเหตุของทุกข์ให้เจอ..
เมื่อรู้ก็หลุด...อ๋อ! มันเป็นอย่างนี้นี่เอง..เป็นธรรมชาติของชีวิต

อยากทันใจ ต้องหมั่นเจริญสมถะกรรมฐานเป็นประจำ
โดยเฉพาะอานาปานสติและกสิณ
เพราะเป็นกรรมฐานที่เรียกจิตได้เร็วมาก
ทำให้คล่อง แล้วพออารมณ์มันวอกไปหากิเลสหรือนิวรณ์
เราจะเรียกมันกลับมาสงบมีความสุขได้เร็ว