ยิ่งศึกษามาจนป่านนี้ยิ่งเชื่อมั่นว่ายุคนี้ยังไม่ขาดธรรมะที่แท้จริง ครู-อาจารย์ผู้รู้ธรรมก็มีมากมาย

แต่ทำไมเข้าถึงธรรมกันยากเหลือเกิน หรือเป็นเพราะยุคนี้ผู้คนล้วนหนาด้วยแสงแห่งโฆษณา ของวัตถุนิยม

และมาร(ผู้ขาย)ผู้มีกิเลสตัณหาบังตา ลูกหลาน รวมถึงเราถูกแย่งพื้นที่ในสมอง

ด้วยโฆษณาแห่งกิเลสตัณหาจากที่วี สื่อต่างๆ แม้ในบ้าน ในวัด โรงเรียน

จนหลงเชื่อจนเป็นทาสกันหมด ทั้งที่ที่พิจารณาจริงๆแล้วสิ่งเหล่านี้ไม่มีประโยชน์เลย

ยุคมืดแห่งแสงสว่างบังตา น่ากลัวจริงๆ

หรือการเข้าถึงธรรมแสดงถาวะวิสัยของผู้นั้นๆ ผู้ที่มีปัญญามากเข้าถึงธรรมง่ายๆก็มองว่าไม่ใช่ของยาก

แต่ที่เราเห็นว่าเราเข้าถึงธรรมยากเป็นเพราะเรากิเลสหนา จึงเข้าถึงได้ยากเย็นนัก

แบบว่าวันนี้ดูเหมือนเอกอนจะบ้าน้ำลาย
จะให้เอกอนแสดงความเห็นมั๊ย

อิอิ

ยินดียิ่ง คุณ เอกอน

ขอแอบดูแนวท่านอื่น ๆ ก่องดีกว่า

ปัญหาที่ ๑๘ ถามถึงเรื่องสิ่งที่ทำได้ยากของพระพุทธเจ้า

“ ข้าแต่พระนาคเสน สิ่งที่ทำได้ยากที่พระพุทธเจ้าได้ทรงกระทำนั้น ได้แก่อะไร ? ”
“ ขอถวายพระพร พระพุทธเจ้าได้ทรงกระทำสิ่งที่ทำได้ยาก ได้แก่การทรงแสดงซึ่งธรรมอันไม่มีรูปร่าง อันมีอยู่ในจิต เจตสิดอันเป็นไปในอารมณ์อันเดียวเหล่านี้ได้ว่า อันนี้เป็นผัสสะ อันนี้เป็นเวทนา อันนี้เป็นสัญญา อันนี้เป็นเจตนา อันนี้เป็นจิต ”
“ ขอนิมนต์อุปมาด้วย ”
“ ขอถวายพระพร เปรียบเหมือนกับบุรุษคนหนึ่งลงเรือไปที่มหาสมุทร วักน้ำขึ้นมาวางไว้ที่ลิ้น ก็รู้ว่านี้เป็นน้ำคงคา นี้เป็นน้ำยมนา นี้เป็นน้ำสรภู นี้เป็นน้ำอจิรวดี นี้เป็นน้ำมหิ ดังนี้ได้ เป็นของง่ายหรือยากล่ะ ?”
“ เป็นของยาก พระผู้เป็นเจ้า ”
“ ขอถวายพระพร การที่พระพุทธเจ้าทรงบอกสิ่งที่ไม่มีรูปร่าง ที่มีในจิตใจ ที่เป็นอารมณ์อันเดียวกันว่า นี้เป็นผัสสะ นี้เป็นเวทนา นี้เป็นสัญญา นี้เป็นเจตนา นี้เป็นจิต ดังนี้ยิ่งยากกว่านั้น ”
“ ถูกดีแล้ว พระผู้เป็นเจ้า ”

ยุคพยามารครอบงำโลกไง

กิเลสเรามันหนาเอง...มันถึงยาก

เบาบางเมื่อไร....มันก็คงง่ายเองแหละ..มั้ง??..อิอิ

ก็ยุคที่คนเข้าถึงธรรมง่าย
มันได้ผ่านไปแล้วสองพันกว่าปี
คือพวกที่เขาเข้าง่าย เขาก็เลยเข้ากันไปหมดแล้ว

ที่เหลือ ก็เลยเหลือแต่พวกที่ยาก ๆ ไง

แต่ตอนนี้....กึ่งพุทธกาล...การบรรลุธรรมจะคล้าย ๆ สมัยพุทธกาล...

นาทีนี้....จึงเป้นนาทีทอง...อิอิ..

พวกเราที่มาเกิดช่วงนี้....ก็เพื่อสิ่งนี้แหละ...เอิ๊ก...เอิ๊ก...

คือ เราต่างอาจจะหย่อนไปในเรื่องของ มรรค 8

อึ๊ย ...

ท่าทางจะข่าวสายเดียวกับเอกอนอีกแระ

เรื่องจริงเหรอครับ

ต้องขอโทษที่จะบอกว่า อาการของจขกทนี่แหล่ะครับเรียกว่า...คนเข้าถึงธรรมได้ยาก
ลักษณะนี้เป็นลักษณะของการหาเหตุ ที่ไม่ใช่เหตุแห่งทุกข์ มันเป็นการหาเหตุเพื่อปรุงแต่งธรรม
มันเลยออกมาในลักษณะ เหมือนยกตนให้เหนือกว่าเขา แล้วว่ากล่าวผู้อื่น

ดูให้ดีๆแล้ว การที่จขกทคิดว่า คนอื่นหลงไปกับสื่อหรือทีวี แล้วสรุปว่าสิ่งเหล่านั้น
เป็นกิเลสตัณหา มันผิดถนัดครับ มันเป็นตัวจขกทเองที่กำลังหลงคิดว่า คนอื่นกำลัง
ถูกกิเลสเล่นงาน แท้จริงแล้ว จขกทกำลังถูกกิเลสเล่นงานครับ


การมองสิ่งนอกกายใจ จะต้องมองทุกสรรพสิ่งให้เป็นธรรมชาติ
การเห็น คน สัตว์ สิ่งของมันก็เป็นเพียงธรรมชาติ มันเป็นเพียงแค่ไป
รับรู้ในลักษณะ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสและธัมมารมณ์ มันเป็นสังขารธรรม
มันเกิดแล้วดับไป
การมองของจขกทเป็นการมองแล้วยึด มองสิ่งภายนอก
แล้วทำให้มันเป็นตัวตนขึ้นมา ไอ้ตัวตนนี่แหล่ะเรียกว่ากิเลส
เมื่อตัวตนเป็นกิเลส กิเลสที่ว่าจึงเป็นกิเลสของเรา
เพราะเราไปยึดมันมาเป็นตัวตนเอง