ดวงดาววับวาวเคยเด่นพราวยังหล่น... เมฆลอยเบื้องบนยังตกลงสู่ดิน... หมู่มวลนกกามีปลีกหลีกปืนของพรานโผบิน...ไม่วายล่วงดินลงตาย... ทะเลลึกมีมวลหมู่ปลามากอยู่.. ทั่วบึงหนองคูมวลหมู่ปลามากมาย...ก็ยังมิวายโดนเบ็ด.. เด็ดชีวิตมันถึงตาย... ละม้ายคล้ายชีวิตคน... มืดมัวเด่นดีเพียงใด... ร่ำรวยหรือเข็นใจอับจน... ไม่มีวันพ้นความตาย....... จุดที่หมายเคียงกัน... เป็นคนทั้งทีควรให้มีประโยชน์ ...ชาติไทยของเราควรรุ่งโรจน์เท่าทัน.... อย่ามัวระเริงความสุขส่วนตัวเห็นเป็นสำคัญ... ชีวิตคนสั้นนิดเดียว.....เนื้อเพลง คน ขับร้องโดย สุเทพ วงศ์คำแหงhttp://www.youtube.com/watch?v=rFpTiUW0rzY

ขยันตั้งกระทู้ใหม่จริงนะครับคุณ Bigtoo

แต่ก็ดีอยู่หรอกเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ

จะดีมากยิ่งขึ้น ถ้ากระทู้นั้นทำให้เกิดการการสนทนาวิตกวิจารณ์ไปในแง่มุมที่จะเสริมความรู้ความเข้าใจในเทคนิคการปฏิบัติธรรมที่ถูกต้องแม่นยำตรงตามพุทธวิธียิ่งๆขึ้นไป ผู้ศึกษาจะได้นำไปใช้เสริมประสิทธิภาพในการปฏิบัติธรรมของตน น่าจะได้กุศลแรงกว่า กระทู้ล่อเป้า ยั่วเย้าให้คนมาอ่านมาสนใจนะครับ

นี่คือ 1 ความเห็น แล้วแต่จะพิจารณา

สถานที่ปฎิบัติก็บอกอยู่แล้วนี่จาก ลายเซ็น การปฎิบัติก็บอกแล้ว การดำเนินชีวิตก็บอกแล้ว เห็นอย่างไรก็บอกแล้ว ข้อปฎิบัติเห็นว่าหลายๆคนก็ให้ไว้ดีแล้วนี่ มีพี่อโศอยู่ทั้งคนสบายใจได้เลยอิๆ ก็เอาปรัชญาบรรเทิงทางใจบ้างก็แค่นั้นๆๆ

ก้อนี้แหละ...คน....มีรสเดียว..เดี่ยสไม่อร่อย...มีสุข...มีทุกข์...คละระคนกันไป...

ตอนปลายปีที่แล้วผมอยู่ที่สังเวชนียสถาน ผมเห็นความเป็นอยู่ของชาวอินเดียในเมืองแถวชนบทแล้ว พวกเราโชคดีกันมากเลยที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย ทำไมคนไทยถึงไม่รักกันแบ่งฝ่ายแบ่งพวกกัน เพราะความสบายแท้ๆเลย ถึงไม่รักกัน ผมได้มองไปเจอแววตาคู่หนึ่งผมยังจำติดตาอยู่ทุกวันนี้เลย แววตาคู่นั้นน่าสงสารจับใจยิ่งนัก เหมือนว่าจะเห็นวัฎฎะทั้งวัฎฎะเลยก็ว่าได้ ผมเห็นคนแย่งอาหารกับสัตว์มันมีอย่างนี้ด้วยเหรอชีวิตมนุษย์ ผมนี้ถึงกับอึ้งเลย ชีวิตเราคงเคยเป็นแบบนี้มากี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ แล้วต่อไปอีกในอนาคตข้างหน้าอีกเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ก็ไม่รู้ กลับมาเที่ยวนี้รู้สึกว่าเราเร่งความเพียรมากกว่าเก่าเยอะ

ฟุ้งซ่านปรุงแต่งครับ เขาให้ดูทุกข์ที่กายใจตนเอง
นั้นหมายถึงดูทุกข์ของตนเอง ไม่ใช่เที่ยวตะลอนๆไปมองชาวบ้าน
แล้วเอามาวิจารณ์แบบไร้มรรยาท แล้วเอามาสรุปเป็นธรรมหน้าตาเฉย
ทุกข์ของใครของมัน ไม่ใช่เห็นภาพแล้วก็รู้ดีนอกกายใจตัวเอง

เมื่อเรามองไปรอบๆตัวเราเราจะเห็นความแตกต่างของสรรพสัตว์ทั้งหลายนั้นแตกต่างกันจริงๆไม่ว่ารูปร่างหน้าตาผิวพรรณ แตกต่างกันแม้กระทั้งความคิด แม้แต่สิ่งที่มองเห็นในสิ่งเดียวกันก็ยังคิดไม่เหมือนกัน แม้แต่กินในสิ่งเดียวกันก็รู้สึกไม่เหมือนกัน หรือแม้แต่ปฎิบัติเหมือนกันก็รับรู้ในสิ่งที่แตกต่างกัน

พระพุทธเจ้าท่านถึงบอกว่ากรรมเป็นตัวจำแนกส้ตว์ทั้งหลาย ผมได้มีโอกาสเดินทางต่างประเทศมาหลายประเทศพอสมควร มันแตกต่างกันมากเหมือนกันในลักษณะในการดำเนินชีวิต บางประเทศมีความเป็นระเบียบเรียบร้อยมากๆ ผู้คนได้รับความสุขทางกายมากๆอย่างประเทศที่เจริญแล้วทั้งหลาย และบางประเทศที่ลำบากมากเสียจนต้องแย่งอาหารจากสัตว์กิน มันแตกต่างกันเหลือเกิน

โลกใบนี้คละเคล้าประปนผสมผสานไปด้วยชั่วดีและปานกลาง เป็นอย่างนี้มานานแสนนาน คน... คนเท่านั้นที่จะไม่ปล่อยให้ชีวิตเป็นไปดามชะตากรรมแต่เพียงอย่างเดียว คนสามารถกำหนอชีวิตของตนเองได้ คนเป็นสิ่งที่ฝึกได้ เป็นสารถียิ่งกว่าสิ่งใด ฟังอีกสักครั้งฟังบ่อยๆแล้วท่านจะเข้าใจ
http://www.youtube.com/watch?v=rFpTiUW0rzY