เท่าที่รู้....แม่ของฉันไม่ได้มีพระคุณใหญ่หลวงล้นฟ้าเหมื่อนใครๆ มีแค่ "สองฝ่ามือเล็กของผู้หญิงคนหนึ่ง" ที่ล้วนมาจากส่วนกลางระหว่างฝ่ามือทั้งสองด้วยจิตวิญญาณถ่ายทอดออกมาผ่านจิตวิญญาณเป็นน้ำนมสองส่วน ทางด้านขวาผ่านส่วนปอดไว้กรองอากาศได้หายใจไปจนบ่าลงมาจรดปลายนิ้วในฝ่ามือที่ได้มาประกบกันจากข้างซ้ายผ่านหัวใจสู่ชีวิตลูกผู้เป็นแทนดวงใจคอยถนุถนอมสองมือโอบจูงเดิน เฝ้าระวังไม่ให้มีทุกข์ภัยอันตรายใดๆเข้าใกล้ลูกได้แม้โดยรอบและภายใต้ก็ตาม เพราะในโอบกอดของแม่นั้นคือกล่องดวงใจ ที่แม่พร้อมแล้วจะสละซึ่งความสุขหรือแม้ต้องแลกกับชีวิตแม่ก็ยอม เพราะต่อจากนี้ไปชีวิตแม่ที่เหลือทั้งหมด คือเวลาที่มีในชีวิตสองขาดิ้นรน สองมือมีมา คือความสุขในชีวิตของแม่ที่ทำให้แต่ลูก ไม่ต่ำกว่า 20 ปี และ20กว่าปีที่ผ่านมาคือความทุกข์ของแม่ที่แม่เก็บไว้ได้เพียงผู้เดียวและไม่สามารถถอดถอนทุกข์นั้นให้ใครหรือแม้แต่ทำลายได้หมดสิ้นตราบใดที่แม่ยังยื่นชีวิตที่มีให้แก่ลูกๆด้วยสองมือเหมื่อนแต่เดิม.....ถึงแม้แม่จะตาย แล้วก่อนตายลูกก็ยังไม่รู้ที่จะทำอะไรเป็น"กำไร"ไว้ให้กับแม่ได้มีติดตัวไปยังอีกภพภูมิที่ดีด้วยการปฏิบัติของลูกที่มีต่อแม่ ทั้งนี้ที่แน่นอนอันตัวฉันนี้โชคดีสุดๆที่ต้องทุกข์แล้วได้ใช้เวลาในตอนนี้จากดวงจิตปรารถนาของแม่ที่ฉันต้องสำนึกต่อก็คือ......ทุกๆเวลาต่อจากนี้คือโอกาสดีที่ฉันต้องสละความสุขส่วนตัวทั้งหมดแล้วเอาสุขทั้งหมดที่มีมอบผ่านสองฝ่ามือเราพร้อมรับฝากตลอดเวลาในชีวิตของแม่ที่เหลือ โดยหน้าที่ของลูกคือทำทุกอย่างด้วยสองมือลูกให้ได้ดั่งแม่ทำ ต้องเฝ้าถนุถนอมเอาใจที่ตัวของเองเริ่มเหมือนเด็กต้องคอยตามเอามาให้ได้ดั่งใจแม่ ก่อนแม่ท่านจะจากไกล..........ในสองมือจากจิตวิญญาณของเราทำให้ดีทำให้ได้คือทางเดียวที่ตอบแทนให้ท่านได้ เพราะเรามั่วแต่คิดไว้ในสมองอย่างเดียวก็คงไม่ใช่ทั้งหมด ลงมือทำไปแล้วจะดีหรือบกพร่องอย่างไรก็ต้องคิดเพราะจะผิดจะถูกยังไงแม่ก็ไม่ถือโทษ แต่ถ้าคิดแล้วไม่ทำก็คงต้องเป็นตราบบาปไว้ลูกสืบต่อไปโดย"มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์" ถ้าหากวันนึงกายของแม่ถึงเวลาต้องคืนเขา จิตเฝ้ารอแม่จำใจต้องจาก มันก็สายเกินที่จะได้ทำ

ประการสองในพระคุณแห่งแม่....คือ พระมหากรุณาธิคุณ พระคุณที่มีก่อนแล้วภายในตัวเรา คือ(แม่หลวงองค์พระราชินี ที่ทรงเป็นพระมหากรุณาอย่างยิ่งให้เราได้มีชาติเกิดที่ดี)+(พระคุณวิเศษของแม่บุญธรรมคือคุณพระรัตนตรัยแห่งศาสนาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า)+(องค์พระแม่ธรณี ด้วยพระคุณแม่ผู้ปกครองสยามภายใต้ผืนแผ่นดินที่ในหลวงของเราทรงเป็นพระมหากษัตริย์) = ชาติ,,,,,ศาสนา,,,,,พระมหากษัตริย์ ทั้งสามภพนี้ที่พวกเราทุกคนต้องรู้จักตอบแทนจากข้างในจิตใจภายใต้สำนึกว่า พวกเราทุกคนโชคดีกัน มาตั้งแต่เกิดที่ได้เกิดเป็นคนไทย ต้องรู้จักแลกเปลี่ยนให้กันด้วยน้ำใจที่ดีโดยไม่ประสงค์ร้ายต่อกันและกัน ให้เคารพในสิทธิส่วนรวมเท่าๆกันไม่เอาเปรียบหวังผลใดๆ จะต้องคิดต่อทุกคนด้วยความเมตตากรุณา รู้จักให้อภัยต่อคนร่วมชาติเดียวกัน .....ลองทำดูในระหว่างช่วงเข้าพรรษานี้เพื่อตอบแทนพระคุณของชาติอย่างแรกง่ายๆ เพราะทุกคนก็เริ่มท่องจำตอนเป็นเด็กในวัยเรียนว่า......"""""๑.นับถือศาสนา ๒.รักษาคำให้มั่น ๓.ช่วยพ่อแม่ครูอาจารย์ ๔.วาจานั้นต้องสุภาพอ่อนหวาน ๕.ยืดมั่นกตัญญู"""""" เพียงรักษาให้เหมือน ศิล๕ข้อไปพร้อมๆกัน เพียงแค่นี้ชาติบ้านเมืองก็เจริญพร้อมกันทั้งหมดแล้ว และคงไม่จำเป็นที่จะมาสู้รบปรบมือกันแกร่งแย่งชิงดีกัน เพราะที่ไหนเจริญแล้วที่แห่งนั้นย่อมมีดีทั้งหมด

ดีครับ มีมรรค8 เป็นแนวทางในการพิจารณาถึงความถูกต้อง เช่น ชาติ กษัตริย์ ศาสนา คุ้มครอง รักษาศีลเพื่อลด ละ เลิก

ความดีของแม่นั้น พื้นดิน แผ่นฟ้า เป็นพยาน สิ่งเดียวที่เปรียบเทียบเท่าพระคุณแม่คือ พระธรรม

การที่จะได้รับความรักเมตตากรุณาที่แท้จริงจากพระองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ต้องถ้ามตัวเองว่าตนเองรักด้วยใจบริสุทธิ์พร้อมกับมีจิตรู้เมตตาต่อการปฏิบัติที่มีด้วยความกรุณาต่อบุพการีอยู่ทุกขณะเวลาหรือเปล่า ถ้าทำได้ตลอดสม่ำเสมอกันก็เห็นพระองค์เมื่อได้ทำตลอดจนหมดไม่มีแล้วที่ไมาได้ทำ แล้วเมื่อนั้นก็เจอ (แม้แต่ตัวยังคิดเลยว่าคนที่เราจะรักจริงๆ คนๆนั้นเขารักพ่อแม่เขาด้วยการปฏิบัติหรือเปล่า ถ้าไม่ ก็ให้นึกดูว่าขนานพ่อแม่แท้ๆเขายังไม่รักไม่ปฏิบัติต่อ นับประสาอะไรกับเราแค่เป็นอื่น แม้แต่พระองค์ก็ต้องคิดไม่ต่างกัน)

สวัสดีครับ
มีคำโบราณที่กล่าวไว้ว่า"ลูกผู้ชายต้องบวชทดแทนพระคุณพ่อแม่ เพื่อให้พ่อแม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์" ตอนที่ผมบวชอยู่ผมก็มีโอกาสถามพระอาจารย์ว่าคำโบราณที่ว่าไว้เป็นจริงหรือไม่ ท่านก็ตอบว่ามันก็มีส่วนจริงที่เป็นไปได้อยู่ ท่านอธิบายว่าเพราะเมื่อเราบวชนั้น หากพ่อแม่ของเราปกติท่านไม่ค่อยได้เข้าวัดตักบาตร ฟังเทศน์รับศีลรับพร...ช่วงนี้ก็เหมือนเราพาท่านเข้ามาหาวัดได้รับศีลได้ฟังเทศน์ฟังธรรมบ้าง เพราะพ่อแม่ย่อมเข้ามาทำบุญตักบาตรประเคนถวายภัตรในช่วงที่เราบวชอยู่เสมอ ท่านก็จะได้บุญในส่วนนี้ในส่วนที่พ่อแม่เป็นผู้ทำของท่านเอง...
สำหรับส่วนที่เป็นอานิสงค์จากลูกนั้น อธิบายว่าถ้าลูกที่บวชเป็นพระได้ประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในศีลในธรรม ฝึกปฏิบัติตนจนบรรลุธรรมที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆและยังประโยชน์แก่ตนและผู้อื่นได้ พ่อแม่ก็จะได้รับอานิสงค์ในส่วนนี้ไปโดยปริยายด้วย...อุปมาเหมือนถ้าลูกๆเป็นคนดีทำประโยชน์แก่ส่วนรวมไว้ ผู้คนก็ย่อมยกย่องสรรเสริญรวมมาถึงพ่อแม่ด้วย...หรืออุปมาว่าลูกๆผู้กตัญญูได้ขยันทำมาหากินประกอบอาชีพด้วยความสุจริต จนประสบความสำเร็จร่ำรวยมีความเป็นอยู่สุขสบาย พ่อแม่แม้อาจจะเคยลำบากมาก่อนก็จะสุขสบายเพราะลูกๆผู้กตัญญูดูแลไม่ทอดทิ้ง...ดังนั้นการกตัญญูตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ที่ดีที่สุดคือการที่ลูกๆตั้งตนอยู่ในศีลในธรรม หมั่นทำความดีและชำระจิตใจตนเองให้บริสุทธิ์ยิ่งขึ้นอยู่เสมอนั่นเองครับ
ขอบคุณครับ

รู้ไหมว่าการกตัญญูต่อบิดามารดาที่ในใจ พยาบาทกันตอนแยกทางกันแค่ขวบเศษ แต่บิดามารดาปฎิบัติไม่สมบูรณ์ในหน้าที่ คือรักในแค้นแต่มีไว้ไม่ได้ผูกพันเนี้ย กับคนที่เป็นลูกอย่างเราทั้งปฎิบัติและเอาอกเอาใจทุกอย่าง ที่เป็นหน้าทึ่ลูกควรทำแล้วอย่างละเอียดอ่อนทั้งหมด เพื่อต้องการความอบอุ่นจากพ่อแม่เพื่อมีไว้สานต่อธรรมนั้นๆตอนบวชทดแทนคุณแต่ไม่มีเลยแม้แต่แสงรำไรให้เห็นแม้ลางเลือนก็ไม่รู้สึก จนเหมือนตายแล้วได้เกิดใหม่เลยรู้ไหม เพราะมัวแต่เสียใจในสิ่งที่ไม่รู้ว่าทำไม จนได้ยินเสียงหลวงพ่อและหลวงปู่จึงเห็นแสงสว่างให้ได้เดินต่อจนทุกวันนี้ รู้ไหมว่าแม่จริงๆที่มีคือภาพลวงตา นี่แหละทุกข์ในใจดั่งนรกขุมสุดท้ายเลยทีเดียว จนรู้ว่าไม่เที่ยงอย่างนี้เมื่ออยู่ด้วยกันล้วนแต่เป็นทุกข์ ผู้มีพระคุณของฉันเปลี่ยนไป เพราะ มีพระราชินีและในหลวง พร้อมด้วยหลวงพ่อปิ่น กับ หลวงปู่ภูพาน เท่านั้นที่พร้อมจะถวายชีวิตถวายกายถวายใจไว้เป็นธรรมทานต่อพระพุทธศาสนาทั้งชาตินี้และชาติหน้าด้วยวาจาสัตย์ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจนสิ้นลมหายใจสุดท้ายที่มี เพราะไม่มีแล้ว ที่ธรรมนั้นเข้าไม่ถึงเพราะธรรมทั้งหมดอยู่กลางจิตใจแล้ว

ยิ่งเรามีปัญญาเท่าไหร่ เรายิ่งซึ้งในพระคุณของแม่ยิ่งขึ้นไป

ขอบคุณจ๊ะ สำหรับความเข้าใจ