ในขณะที่ผมนอนอยู่ริมถนน ผมเห็นคนเดินไปมาตามล่าหาฝันหาของตนเอง บางคนยังไม่รู้เลยว่าฝันของตัวเองคืออะไร บ้างก็แกร่งแย่งชิงดีกัน เพื่อจะแรกเอามาซึ่งความสมปรารถนา บ้างก็โทษกันและกันว่าเป็นต้นเหตุ ฉันทุกข์เพราะเธออย่างนั้นอย่างนี้ เออ!มันก็แปลกดี ไอ้สะเดาออกมารสขมปี๋ ส่วนอ้อยก็หวานดี สะเดาจะโทษใครกันนี่ หรือโทษคนปลูกมันไม่ดี ที่ทำให้ฉันซวยอย่างนี้

โลก ย่อมเป็นไปอย่างนั้น เสมอมา

ธรรมชาติช่างลำเอียงจริงได้ให้เมล็ดพันธุ์แก่สะเดา ช่างเมตตาต่ออ้อยเสียจริง ดูเหมือยจะเป็นอย่างนั้น ที่จริงแล้วธรรมชาติไม่เคยลำเอียงแก่สัตว์โลกเลย เราเองต่างหากได้สร้างเมล็ดพันธ์ของเราเองขึ้นมานับชาติไม่ถ้วน

"ตถตา.........มันเป็นเช่นนั้นเอง.........."

ลึกซี้งเพราะเข้าถึง

ศึกษาความหมายของศัพท์ตถา หรือ ตถตา และศัพท์ในเครือเดียวกันที่

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?topic=2041.0

นำมาให้ดูตรงนี้นิดหน่อยดังนี้

ตถา ภาวะที่เป็นเช่นนั้น เป็นอยู่คงอยู่อย่างนั้น

อวิตถา ภาวะที่ไม่เพี้ยนไม่ผันแปรไปจากที่เป็นอย่างนั้น

อนัญญตถา ภาวะที่ไม่เป็นอย่างอื่น

อิทัปปัจจยตา เป็นชื่อหนึ่งของหลักปฏิจจสมุปบาท แปลตามตัวอักษรว่า การประชุมปัจจัยของสิ่งเหล่านี้ หรือ ภาวะที่มีอันนี้ๆเป็นปัจจัย ในอภิธรรมเรียก ปัจจยาการ แปลว่า อาการที่เป็นปัจจัย อาการที่สิ่งทั้งหลายเป็นปัจจัยแก่กัน

ปฏิจจสมุปบาท แปลว่า อาการที่สิ่งทั้งหลายอาศัยกันๆเกิดมีขึ้น

สะเดาขม..อ้อยหวาน....มันก็เกิดจากเหตุจากปัจจัย

อยากกันแมลงมาเจาะมาไช....กลัวเชื้อรารากเน่าจะเกิด...สะเดาก็ทำให้เนื้อตัวเองขมซะ

นอกจากจะมีเปลือกแข็งกันแมลงแทะ...แต่ก็ยังกลัวเชื่อรา...กลัวว่าจะสูญพันธุ์....อ้อยก็ทำเนื้อให้หวานซะ...ใช้จูงใจให้คนเอาไปปลูกกันมาก..มาก...

ทั้งหวานและทั้งขม...แม้จะต่างกันที่วิถี...แต่ก็มีเป้าประสงค์เดียวกัน....คือ..ไม่อยากตาย

คนเราหญิงชาย...หลายชาติหลายภาษา...ทำลงไปด้วยเจตนาหรือไม่เจตนา...ล้วนมีที่มาอันเดียวกัน