อยากทราบว่าถ้าเราตั้งใจจะสวดมนต์จริงๆและพยายามทำทุกวันแต่บางครั้งรู้สึกสวดๆอยู่แล้วเริ่มไม่มีสมาธิ คือปากสวดตามหนังสือแต่จิตเริ่มคิดโน่นคิดนี่ พยายามตั้งสติกลับมาตั้งใจใหม่สักพักก็เป็นแบบเดิมอีกคือจิตคิดโน่นคิดนี่อีก บางครั้งรู้สึกหงุดหงิดมากว่าทำไมสวดมนต์อยู่แต่จิตมัวไปคิดหมกมุ่นเรื่องอีกนะมีวิธีแก้มั๊ยคะ แล้วดิฉันจะบาปมั๊ยคะที่ปากสวดมนต์แต่จิตไปคิดเรื่องอื่น

อีกอย่างการสวดมนต์แบบสวดผิดบ้างเป็นบางครั้งจะเป็นบาปกับเรามั๊ยคะ


ในอดีตไม่เคยสนใจการไหว้พระทำบุญเลยคะแต่ตั้งแต่ผิดหวังจากความรักทำให้เราพยายามหันหน้าเข้าหาธรรมมะให้มากที่สุด จิตสงบมากขึ้น แต่ก็ยังไม่สามารถตัดเขาไปได้ ยังต้องติดต่อเขาเพราะคิดถึง ไม่ยอมเปิดรับใครเข้ามาเพราะที่บ้านสอนให้เป็นคนหัวโบราณพอโดนทิ้งเลยไปไหนไม่ได้ คิดยังไงให้ตัดเขาได้คะ พยายามสวดมนต์ นั่งสมาธิเหมือนทุเลาลงแต่ก็ยังต้องการเขาอยู่ ช่วยด้วยคะอยากตัดเขาให้ได้ทำใจและคอยศึกษาธรรมมา2เดือนแล้วก็ยังตัดเขาไม่ได้เลยหรือเพราะเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา แนะนำทีคะ

อีกอย่างถ้าเราอยากทำบุญให้พระภูมิเจ้าที่ การสวดมนต์เสร็จแล้วแผ่เมตตาท่านพระภูมิเจ้าที่ท่านจะได้รับหรือไม่คะ

ขอบคุณที่ท่านนะคะสำหรับคำตอบ

ถ้าสติยังฟุ้งซ่านอยู่ แนะนำให้ปฏิบัติธรรมแบบง่ายๆก่อนคือ ออกไปข้างนอกทำบุญไหว้พระ ถวายสังฆทาน ปล่อยนก ปล่อยปลา ให้อาหารสัตว์..ทำอะไรก็ได้ที่คิดว่าเป็นการให้..โดยไม่หวังผล.. แล้วก็ กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร แล้วค่อยสวดมนต์ไหว้พระเพื่อจิตใจจะได้สงบไม่ฟุ้งซ่าน

ทีแรกจะรอให้ผู้รู้หลายๆท่านมาตอบ จะได้ไม่เหนื่อย ไม่ได้ขี้เกียจนะกลัวความเห็นจะซ้ำกันอ่านแล้วจะฟั่นเฝือ แต่เมื่อมีคุณnongkongมาตอบบ้างแล้ว ก็ขอเพิ่มเติมอีกหน่อย จากประสบการณ์ของตนเองที่ได้ผ่านมา



เริ่มแรกจิตย่อมดิ้นรนอย่างนั้นแหละครับเพราะมันไม่เคยชิน วิธีที่ช่วยได้บ้างคือการทำจิตให้อ่อนโยนลงสักหน่อยโดยการอ่านหนังสือธรรมะ ชาดก เรื่องราวเกี่ยวกับคุณของการปฏิบัติธรรม เกี่ยวกับพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่ผมใช้คืออ่านเรื่องปฏิปทาของพระอรหันต์ พระอาจารย์มั่น หลวงตามหาบัว หลวงพ่อชา ฯลฯ อ่านแล้วจิตอ่อนโยนลงมากรู้สึกกลัวบาปกรรม จิตมีความตั้งใจซาบซึ้งในการทำวัตรสวดมนต์ขึ้นมาก



ถ้าจะบาป(ก็คือทำให้จิตขุ่นมัวเวลานึกถึง)มีผลเสียทำให้จิตเคยชินกับความไม่ละเอียดในการตั้งใจท่องบทสวด ถ้าเรี่มแรกยังไม่คล่องควรท่องช้าๆแต่ตั้งใจ ยังไม่ต้องท่องเข้าจังหวะอย่างพระท่านก็ได้ แต่ควรได้อรรถะ คือเข้าใจเนื้อหา ควรใช้บทสวดมนแปล เพราะในคำแปลบทสวดมนต์มีข้อธรรมมากมายที่เป็นประโยชน์ในการน้อมไปปฏิบัติ



การตัดเขาคือการตัดใจเราที่ผูกพันเขาน่ะเอง เขามีอิทธิพลกับเรา เพราะเรายังอาลัยรักเขา ลองมองดูแฟนเก่าที่เราเลิกรักหรือแฟนคนอื่นไม่มีผลกับเรา เพราะเราไม่ได้ผูกพันกับเขา วิธีตัดคือมองให้เห็นเหตุผลจริงๆที่ไม่สามารถคบกันได้ ความไม่ดีของเขา ความทุกข์ของเราที่เขาไม่อาจมาเข้าใจ ความสุขของการอยู่คนเดียว แล้วลองทำบุญกรวดน้ำ ปล่อยนกปล่อยปลา ปล่อยเวรปล่อยใจให้เลิกผูกพันอาลัยกับเขาก็ช่วยได้มาก



เรื่องนี้ผมไม่ได้ศึกษาจริงจัง แต่ผมเห็นว่า ถ้าเราทำด้วยความตั้งใจด้วยจิตใจที่เป็นกุศล มีความปราถนาดี ผลย่อมดี ถ้าเราดูแลบ้านดี สะอาดสะอ้าน ผู้อยู่อาศัยเป็นคนดีทำดี มีความสุข อย่าว่าแต่พระภูมิเจ้าที่เลยผู้ที่อยู่ร่วมบ้านเราก็มีความสุขด้วย สาธุ

คุณกับผมไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่หรอกครับ อย่าพึ่งกลัวบาปเลย มันจะบาปหรือไม่บาปมันไม่สำคัญหรอกครับ เรื่องการสวดมนต์ขอให้หยุดไว้ก่อนถ้เรายังไม่เข้าใจว่าอะไรคืออะไร แล้วเราก็จะทำอะไรไปแบบไม่รู้อะไรเราก็จะสงสัยแบบนี้ไปเรื่อยๆ ขอให้เริ่มเดินบนเส้นทางนี้จากการฝังธรรมให้มากก่อน จะฟังจากท่านไหนก็ได้แต่แนะนำนะ อาจารย์สมบัติ นันทิโก อาจารย์สุจิน พระเทพดิลก ฟังอันนี้เป็นแนวปริยัติไปก่อน พอเริ่มเข้าใจอะไรบ้างแล้วก็ค่อยๆเดินเข้าสู่การนั่งสมาธิ
การนั่งสมาธิขอแนะนำเว็บนี้ครับhttp://www.thaidhamma.net/index.php?option=com_content&task=view&id=17&Itemid=31 รับประกัน

ขออนุญาติตอบคำถามส่วนนี้ ที่ จขกท สงสัย
การสวดมนต์แผ่เมตตาแผ่บุญกุศล ก่อนอื่นต้องตั้งจิตแน่วแน่ทำจิตให้เป็นเมตตาผ่องใส ห้ามทำจิตใจเศร้าหมองหรือเป็นทุกข์ แล้วเมื่อสวดจบตัดความลังเลสงสัยทุกสิ่งทุกอย่างออกไปจากจิต ไม่ต้องไปสงสัยว่าเจ้าที่เจ้าทาง เทพเทวดา จะได้รับผลบุญของเราหรือไม่ ทำจิตให้เป็นเมตตาเท่านั้นก็พอเจ้าค่ะ นี่เอามาจากประสบการณ์จริง ภาคปฏิบัติจริงเจ้าค่ะ