huh
แก็งค์เดิมๆ
กระทู้ไหนมีน้ำมีเนื้อ ก็ไป ตบ ชง กัน ให้เป็นกระทู้ ที่ร้อน เดือด ฟัดกัน พวกนี้ไม่ได้ ทะเลาะอะไรกัน
เขาเตี๋ยมกัน ให้มันวุ่นวาย เหมือน บ่อน้ำ สะอาด พอคนจะมากิน ก็ เอา ขี้หมู ขี้หมา เท ลง

พอคนตั้งกระทู้บอกว่า ปิด ก็เพราะมีเหตุผล

ใครมาอ่านก็ ต้องเสพรับ ขยะกลิ่น จาก พวกแก๊งค์ชนพาล มาตั้งใจ ทำลายความสงบ ผ่องใส รื่นเริงในธรรม เอาเท่านี้แหละ พูดมาก็เหนื่อย ...

ตั้งกระทู้ใหม่ซิ ต้นไม้มัน กาฝากเกาะจนตาย ฝากกาฝากจะมีประเด็นอะไร ให้ชวนอ่านชวนคิดพิจารณาไม่มีหรอก เลยไม่ไปนะซิ เข้าใจหรือ?

ยังมีเศรษฐีชาวนาคนหนึ่ง มีนามาก และมีรายได้จากการขายข้าวปีละมากๆ อาชีพทำนาของเศรษฐีดี จึงมีการขยายกิจการทั้งเครื่องมือและผู้คน มีวัวไว้เทียมไถ มีพนักงานไถ ดำนา เก็บเกี่ยว นวดข้าว ตวงข้าว และเมื่อขายได้เท่าไรก็นำส่ง ครั้นต่อมาท่านเศรษฐีได้เลี้ยงสุนัขไว้

เศรษฐีได้ยินสุนัขเห่า ก็เกิดความยินดี ที่หมาเอางานเอาการ
ขยันตรวจตรา หากแต่นับวัน รายได้ก็ตกต่ำลงจนถึงขีดสุด
เศรษฐี จึงออกไล่เบี้ยว่า งานนาก็มีแต่ขยาย ราคาข้าวก็ดี หากแต่ทำไมกิจการจึงแย่กำไรจึงหดตัวได้ปานนี้ จึงไป สอบสวนเอากับ
คนตวงข้าวว่า เงินที่ขายได้มา ส่งเพียงเท่านี้ ก็ด้วยงุบงิบ เก็บไว้เองใช่ไหม
ก็ว่า ฟางข้าวก็น้อยนิดเหลือเกิน ทำไมไม่ไตร่ถามคนนวดดูละ ว่าทำไม มีข้าวที่นวดน้อยนิด คนตวงก็เพียงตวงเพียงอย่างเดียว ก็ไปหา คนเก็บเกี่ยว
คนเก็บเกี่ยวก็ว่า นาว่างเปล่า จึงไม่มีข้าว เศรษฐีจึงไปสอบสวนว่า กล่าวว่า ทำไม ช่างขี้เกียจ ไม่ยอมดำนา คนดำก็ว่า คนไถนา ไถเท่าไรก็ดำได้เพียงเท่านั้น จึงไปลงไล่เอากับคนไถ่นา คนไถ่ก็ว่า วัวนั้นแรงน้อย เดินก้าวก็จะเซจะล้ม ไถ่ได้เพียงเล็กน้อยก็เหนื่อยหอบ

เศรษฐี จึงไปดู ก็เห็นว่าจริง ผอมเหลือเกิน จึงเทอาหาร ทันที ที่วัวมากิน หมาตัวโปรด ก็ เห่า จนวัวไม่อาจกินได้

น่าเสียดายโดยแท้....

เพราะสัญญา..มานะ...มากไป

จึงมี..ใช่..กับ..ไม่ใช่...

เลือกผัสสะที่ตนถูกใจ...ไม่พิจารณาผัสสะ..ทั้งหลายตามความเป็นจริง

มีคนบอกว่า....เราต้องขอบคุณมารนะ...เพราะมารมา..ปัญญาจึงเกิด

นักปฏิบัติธรรมหลาย ต่อหลายราย...พยายามหาที่ที่มีสิ่งแว้ดล้อมดี..ดี...เป็นที่ปฏิบัติ

ไปวัดที่ดู..ขลัง ๆ...ดิบ ๆ...เงียบสงบร่มรื่น

พอมีใครคุยโขม่งโฉงเฉ่งเสียบรรยากาสหน่อย....จิตก็ออกนอก....นั้นไม่ควร...นี้ไม่ควร...ต้องอย่างนี้ซิจึงควร....

ใช่..นั้นเป็นความไม่ดีของเขา....แต่ความไม่ดีของเรากลับไม่เห็น..ไม่พิจารณา

จิตอวิชชา...เป็นอย่างนี้แหละ....สอดส่องแต่สิ่งภายนอก...ชอบไปบังคับบัญชาสิ่งภายนอก...ไม่กลับมาดูสิ่งภายใน

นี้แหละความไม่ดีของเรา....จิตส่งออกนอก

น่าเสียดาย....หากผู้ร้าย..จะร้ายน้อยลงหน่อย....ผู้ดีก็ดีน้อยลงนิด

คนอื่น ๆ คงจะได้อ่านประสบการณ์แปลก ๆ...กะเขาบ้าง

น่าเสียดาย..จริง ๆ

เคยอยู่ในฌานแล้วเดินไปเดินมา...มั้ย?

ฌานแข็งทื่อ...มันก็มี....ฌานที่เหมาะแก่การทำงาน...มันก็มี

ส่วนผมก็ยังเป็นแค่นักเรียนรู้อยู่...

ขออภัยที่มาตอบช้า ติดธุระทางโลก คุนน้องเคยนั่งอ่านเวปธรรมมะหรือศึกษาความรู้ในเวปแล้วเกิดฌานโดยบังเอิญมันเป็นผลมาจากการนั่งกรรมฐาน คุนน้องเข้าฌานได้ทั้งๆที่นั่งไกว่ห้างเอามือค้ำคางศอกตั้งกับโตะ(ขี้เกียจ)อ่านไปซักครู่ ร่างกายมันโยกไปมาเบาๆแบบที่ไม่ได้ไปบังคับ ขนาดอ่านนั่งสือยังมีสมาธิ

คุณ nongkong ผมขอคำอธิบายคำว่าฌานที่คุณเป็นอย่างละเอียดครับ อาการมันคล้ายๆ กับการตกภวังค์ที่ผมเคยเป็นอยู่มากเลย ที่ผมไม่ทราบก่อนก่อนจนหลวงพี่ท่านหนึ่งได้เตือนผม

^ ตอนที่ผมกำลังทำอาการอย่างนั้นอยู่ หลวงพี่ท่านก็บอกให้หยุดทำอาการอย่างนั้นได้ไหม (ผมก็งงอ้าวท่านมาทราบอาการของผมได้ยังไง) หลวงพี่เคยทำมาก่อนมันไม่ดี ผมก็ไม่ถามต่อ แต่คล้ายจะเป็นนัยว่ามันตัดสัมปชัญญะของเรา แต่ของคุณอาจจะไม่เป็นอย่างผมก็ได้ ผมแค่ถามไปตามอาการ