หวัดดีค่ะ อยู่ที่ norway มา 7ปีแล้ว และวันที่26.09.2011 เวลา 08:44 สามี เกิดอุบัติเหตุรถชนกับรถพ่วง เสียชีวิตคาที่ ในระหว่างที่เค้าเดินทางไปทำงานที่ต่างจังหวัด. เค้าเดินทางวันจันทร์และบอกว่าจะกลับมาวันพฤหัส. เรามีลูกชายด้วยกัน 2คน คนโต6ขวบ ส่วนคนเล็กแค่16วัน ในวันที่ปาป๊าของเค้าจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา. เสียใจแทบบ้า อยากจะตายตามกันไปเลย.แต่ครอบครัวของแฟนดีกับเรามากๆ เพราะเขามีลูกชายดนเดียว สามีเขาอายุแค่32ปี และวันที่07 ตุลาที่ผ่านมาก็คือ วันเกิดและก็วันฝังศพเขาในวันเดียวกัน.เราร้องไห้และสงสารแฟนมาก ทำไมถึงโชคร้ายขนาดนี้ โลกช่างโหดร้ายเหลือเกิน ที่พลัดพลากเรา 4คนพ่อแม่ลูกไม่ให้อยู่ด้วยกัน.ตอนนี้ต้องพึ่งจิตแพทย์ เพราะจิตใจอ่อนแอเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ขาดเขาแล้วก็เหมือนกับเสียดวงตาไปข้างหนึ่ง.

ค่อยๆคิดค่ะ คุณต้องสู้ค่ะเพื่อลูกๆของคุณทั้ง2คน คุณต้องตั้งสติค่ะ
เรื่องคิดสั้นอย่าเอามาไว้ในสมองค่ะ ตอนนี้คุณต้องทำทั้งหน้าที่พ่อ-และแม่ค่ะ
แล้วจะเข้ามาคุยกับคุณAnitaบ่อยๆน่ะค่ะ

เดี๋ยวก็จะมีเพื่อนๆในเว็บนี้มาคุยค่ะ มีอะไรที่อยากจะเล่าอยากจะบอก
เรื่องอัดอั้นอะไรเขียนมาเถอะค่ะ้ เผื่อว่ามีใครที่เคยเจอแบบที่คุณเจออยู่ตอนนี้
เค้าแก้ปัญหานี้อย่างไร ขอให้คุณสู้น่ะค่ะ เราอยู่มาเลย์ค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆนะค่ะ ดูแลลูกๆดีๆ

สัจจธรรมความจริงได้พลัดพรากชีวิตไปจากแล้ว ถึงจะไม่จากไป ณ เวลานี้ กาลเวลานอกนี้ก้ย่อมจากไปเป็นธรรมดา ควรทำใจตั้งสติให้รู้ทันกับขันธุ์อันเป็นธรรมภายในที่มีอำนาจต่อชีวิต ความคิด ความจำที่ทำให้คล้อยตาม รู้สึกเป็นไปตาม ใช้สติเพียวรส่งไปให้รู้เท่าทัน รู้ด้วยใจ เพียรส่งไปเสมอๆ ขอให้โชคดีครับ

ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจจากทุกคน อาทิตย์แรกหลังจากสามีเสียกินอะไรไม่ลง นอนไม่หลับ เอาแต่ร้อง ไปส่งลูกที่ ร.รไม่ได้ เพราะกลัวรถ กลัวโลกภายนอก
ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ เพราะหลังจากที่ไปพบกับจิตแพทย์มา ก็ทำให้มีสติและทำให้คิดได้ แต่บางครั้งก็อ่อนแอเหลือเกิน มันไม่ง่ายเลยที่ผู้หญิงคนหนึ่งอายุแค่26ปี ต้องเลี้ยงลูกชาย2คนที่ยังเล็ก. ยิ่งอยู่ต่างบ้าน ต่างภาษา ก็ยิ่งยากหน่อย จะย้ายกลับเมืองไทยก็ไม่ได้ เพราะสงสารลูกคนโต เพราะเคยคุยกับลูกและเขาก็โกรธและร้องไห้ไม่อยากไปอยู่เมืองไทย เพราะเขาเข้าร.ร และมีเพือนที่นี่ จะไปไหนก็ต้องรอลูกปิดเทรอม. แต่ก็พยายามที่จะเข้มแข็งเพื่อลูกค่ะ

คุณAnita ค่ะที่norwayถ้าบิดาเสียชีวิตหรือพิการ
รัฐบาลมีจ่ายค่าเลี้ยงดูค่าศึกษาบุตรกับภรรยาเป็นรายเดือนหรือปล่าวค่ะ

ใช่ค่ะคิดง่ายก็ง่าย คิดยากก็ยาก แต่จะทำวันนี้ให้ดีที่สุด พรุ่งนี้เป็นยังไงค่อยว่ากัน และก็ตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะอยู่ที่Norwayต่อไป อย่างน้อยสวัสดิการที่นี่ก็ดีกว่าที่เมืองไทยมากๆเพราะกรณีสามีตาย ภรรยาก็จะได้เงินแม่หม้ายทุกเดือนไปจนกว่าจะแต่งงานใหม่ และลูกก็จะได้เงินลูกกำพร้าค่ะ จะสู้ต่อไปเพื่ออนาคตของลูก เพราะเด็ก2คนเขาคือตัวแทนของสามีที่จากไป เหนื่อยที่จะเลี้ยงพวกเขามาก แต่พอลองนั่งหลับตา แล้วคิดถึงตอนที่ลูกโตเป็นหนุ่ม คิดดูแล้วมันเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจมาก.นี่แหละคือกำลังที่จะทำให้แม่คนนี้สู้ต่อไป

ขอบคุณค่ะคุณทักทาย วันนี้ได้ไปเยี่ยมหลุมฝังศพของสามีอันเป็นที่รัก
แต่ก็เจ็บปวดทุกครั้งที่มองดูชื่อของเขา
มีคำถามมากมายว่าสามีของเราอยู่ตรงนี้จริงๆเหรอ?
ทุกวันนี้ยังไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจากเราไปจริงๆ.
เข้มแข็งได้ก็เพราะลูกทั้งสอง อยากมีเพื่อนคุยค่ะ
ดีใจค่ะที่ได้รู้จักกัลยาณมิตรแห่งลานธรรมจักรทุกคนค่ะ

ขอบคุณค่ะ คุณทักทายที่แวะมาเยี่ยม ตอนนี้ก็ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ

แต่ก็มีบางครั้งที่รู้สึกแย่มากๆ อาจเป็นเพราะ

เหนื่อยที่ต้องเลี้ยงลูก2คนลำพัง ได้แต่คิดค่ะว่ามันคือกรรมของเรา......