วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 23:46  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 16 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 11:02 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 09:35
โพสต์: 5


 ข้อมูลส่วนตัว


ผมคบกับผู้หญิงคนนึงมาเป็นเวลา 7 ปี แล้วแต่กว่า 7ปี ที่จะมาถึงผมต้องเจอกับเรื่องที่แรงมามากครับ นิสัยส่วนตัวผมๆไม่เคยแคร์เรื่องความมีพรมจรรย์ของผู้หญิงเลยซักครั้งผมสาบานได้เลย แต่ระหว่างที่คบกันช่วงแรกผู้หญิงคนนี้ก็ตัดสินใจจากผมไปไปคบกับคนใหม่ไปมีอะไรกันแต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาหาผมและก็คบกันได้ต่ออีกปีเค้าก็ตีจากผมไปมีอะไรกับคนที่ 2 แล้วก็กลับมาครบกับผมได้อีกปี และก็ไปมีอะไรกันกับคนที่3อีก ดูสิครับเรื่องที่เกิดขึ้นกะตัวผม แต่เชื่อมั๊ยผมไม่เคยโกรธหรือรังเกลียดตัวเค้าเลยผมดันเป็นห่วงและรักมากด้วยซ้ำ แล้วเชื่อมั๊ยว่าระหว่างที่เค้าไปมีอะไรกันกับคนอื่น3คนผมนี่แหละที่ไม่เคยล่วงเกินเค้าเลย จนสุดท้ายเราเลิกกันจิงๆเค้าคงเบื่อผม แต่ผ่านไปได้แค่2อาทิตย์ เค้าร้องไห้ฟูมฟายเปนอย่างมากเค้าบอกว่าเค้ารู้แล้วใครที่ดีที่สุดของเค้า เค้าขาดผมไม่ได้ ใจตอนนั้นผมไม่อยากกลับแล้วแหละ ผมกลัวว่าต้องเจออะไรอีกบ้าง แต่ผมก็กลับไปเจอเค้าเค้าง้อผม เค้าร้องไห้กอดขาผม เค้าสัญญาต่อหน้าพ่อแม่เค้าว่า ต่อไปนี้เค้าจะเลิกนิสัยที่ไม่ดีทุกอย่างให้หมด ทั้งเจ้าชู้ ทั้งนิสัยการตวาด ผมก็เลยให้อภัยเค้าแล้วเราก็กลับมารักกันได้อีก 3 ปี ตลอดเวลาช่วงหลังผมไม่คิดเอะใจอะไรเลย จนเมื่อวันที่ 6 เดือนที่แล้วเราทะเลาะกันเหมือนเคย เพราะช่วงหลังนิสัยชอบตวาดเค้ากลับมาอีกครั้งใจผมตอนนั้นผมก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว (แต่ผมไม่ได้มีใครนะ) เราก็คุยกันเหมือนว่าจะห่างๆกันตอนนั้นผมเสียใจมการู้สึกใจหายที่ต้องห่างกันจิงหรอเพราะผมต้องไปบ้านเค้าทุกวัน และเค้าก็พูดมาคำนึงว่าใจเค้าตอนนี้ลดลงจากผมไปบ้างแล้ว ผมรู้สึกตกใจมาก แต่เราก้อคุยกันอยู่ปลอบใจกัน แต่สุดท้ายความลับไม่มีในโลกจิงๆครับ มีโทรศัพท์โทรเข้ามาเปนเสียงผู้ชาย เค้าสารภาพหมดเลยว่าเป็นเพื่อนของเพื่อน แอบคบกันอยู่ประมาน 2 เอนและ ผู้ชายคนนั้นมีแฟนแล้วด้วยแล้วก็รู้ว่าเราคบกันมานาน 7 ปีจะแอบคุยกันตอนที่ผมกลับไปแล้ว ตอนนั้นผมโมโหมาก ผมฉีกรูปทั้งหมดของเราทิ้ง ผมเอาความลับของเค้าที่เค้าไปมีไรกะคนอื่นซึ่งแม่ไม่เคยรู้มาก่อนไปบอกแม่เค้า แม่เค้าก็โมโหเค้ามาก สุดท้ายผมก็เจอครั้งที่4เค้า อีกจนได้ แต่เชื่อมั๊ยครับเรื่องมันกลับตาลปัตรมากๆ ไปๆผมต้องไปง้อเค้าช่วงอาทิตย์แรก ไปกราบเท้าเค้ายังเคยเลย แต่เค้าบอกผมว่าเค้าตัดใจจากผมได้แล้ว เค้าไม่รักผมแล้ว ผมทำกลับเค้าไว้แสบมาก ที่ผมเอาเรื่องเค้าไปบอกแม่เค้า ทุกวันนี้ผมเครียดมากครับ ผมรู้ตัวว่ารักเค้ามาก็วันที่เสียเค้าไปแล้ว ที่ผมบอกแม่เค้าผมไม่ได้จะคิดประจานเค้า ทุกวันนี้เค้าคุยกะแฟนใหม่เค้าดีมาก แล้วผมหละครับที่เป็นศาลาพักใจมาตลอด ทำไมไม่เคยเป็นตัวเลือกที่1ของใจเค้าบ้างเลยหรอ ทุกวันนี้ผมก็ยังโทรไปหาเค้าบ้างเค้าก้อบอกว่าต้องการไรอีก ผมง้อให้เค้ากลับมา เค้าบอกไม่มีทาง เค้าบอกกะคนอื่นว่าผู้ชายคนใหม่ ดีมากแล้วผมหละผมไม่ดีตรงไหน เปนคนอื่นจะมีใครรับได้อย่างผมบ้างกับเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น ผมโทรหาเค้าพยายามให้เค้านึกถึงเรื่องความดีเก่าๆ พูดถึงเรื่องที่ผมเคยทำอะไรให้เค้า แต่คำตอบที่ได้ก็หาว่าผมทวงบุญคุณ / ขอโทษนะครับเรื่องยาวไปหน่อยขอผู้มีจิตกัลยาณิมิตรช่วยเหลือผมด้วยครับ.....เรื่องนี้ผ่านมาครบ1เดือนเต็มวันนี้พอดีครับ โชคดีของผมที่ผมไม่เป็นคนทำร้ายผู้หญิงแต่ผมมักชอบทำร้ายตัวเองเสมอตอนที่เกิดปัญหา ผมเครียดมากจริงๆครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 15:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 13:38
โพสต์: 376

ชื่อเล่น: ต้น
อายุ: 0
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว


ดูแลตนเองเถอะครับ เขาก็ทำให้คุณเห็นตั้งหลายรอบแล้วว่าจิตใจเขาเป็นอย่างไรมีความซื่อสัตย์หรือไม่แค่ครั้งสองครั้งก็พอให้อภัยได้ แต่นี่มันเกินไป คุณปล่อยชีวิตเขาไปเถิดเขาชอบใช้ชีวิตอย่างนั้นคุณก็รู้ ถึงคุณจะอยู่กินกันแล้วมีลูกกันมันจะยิ่งกว่านี้ คุณโชคดีแล้วที่ไม่ได้คนอย่างนั้นมีผู้หญิงอีกเป็นพันล้านคนถ้าจะหานะ ผมว่าคุณหยุดวงจรของราคะเถิดเพราะมันเป็นทุกข์ โน่นหันไปดูคนที่รักเราตั้งแต่แรกเกิดโน่น พ่อ แม่ไง ต่อไปนี้คุณคิดว่าคนเดิมได้ตายไปแล้วเซลเก่าในตัวก็ตายไปทุกวันๆ ยืนด้วยลำแข้งตนเองได้แล้วเอาใจไว้ที่พระ หรือ พ่อแม่ผู้มีพระคุณ อย่าเอาใจไปไว้กับอดีต คิดเสียว่าเรานอนหลับแล้วฝันไป ทางออกที่ดีที่สุดเลยก็คือการปฏิบัติธรรมอันนี้เป็นความสุขที่ดีที่สุดละเอียดที่สุด ไม่มีความสุขใดเทียบได้


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 17:15 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 09:35
โพสต์: 5


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณมากครับคุณ "tonnk"ว่าใจผมมันเป็นอะไรผีตนใดมันเข้า เพราะผมยังรักอยู่เสมอเท่าเดิมทั้งๆที่เจ็บขนาดนี้ และตัวเลือกทุกครั้งที่เค้าไปเลือกไม่มีอะไรที่เหนือกว่าผมเลยซักคนทั้งด้านการศึกษา ,ฐานะ ผมอยากจะรู้จริงๆนะครับว่าซักวันเค้าจะคิดได้มั๊ย เสียดายผมมั่งมั๊ย ผมอ่านเว็ปนี้และผมก้อยอมรับว่าเปนเพราะผมเองคงหลง คทุกข์ที่ไม่ยอมปล่อยวาง ไม่ยอมให้ หวงก้าง แต่ผมอยากรู้จริงๆนะครับว่าซักวันเค้าจะคิดได้มั๊ยว่าทำไรกะผมไว้และผมผิดมากมั๊ยครับที่เอาเรื่องเค้าไปเล่าให้แม่เค้าฟัง ถ้าเค้าไม่นอกใจครั้งที่4 ผมจะบอกมั๊ยเพราะถ้าผมบอกบอกไปตั้งแต่ครั้งแรก หรือสอง หรือสามไปแล้วแหละ เค้าบอกโกรธผมมากเรื่องนี้ทำให้ตัดใจจากผมมากขึ้น เค้าไม่เคยเหนค่าของผมเลยหรอครับ เค้ามีปัญหาอะไรผมช่วยเค้าหมด แต่พอพูดไปก็หาว่าทวงบุญคุณ หาว่าพูดเพื่ออะไร


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 20:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ก.ย. 2010, 09:07
โพสต์: 761

แนวปฏิบัติ: อานาปาฯ
งานอดิเรก: ศึกษาพุทธธรรม
สิ่งที่ชื่นชอบ: ปฏิบัติธรรม
ชื่อเล่น: ปลีกวิเวก
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongue สวัสดีค่ะ คุณจขกท

องค์พระศาสดาทรงตรัสว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์"
และสิ่งนี้เป็นสัจจะธรรมที่ไม่เนื่องด้วยกาลเวลา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด
สิ่งนี้ก็ยังคงเป็นจริงอยู่นั่นเอง....
เราชอบประโยคนี้มากสั้นและได้ใจความ...ความหมายตรงตัว
ถ้าจะให้แนะนำทางออกของปัญหา..เราคิดว่าคุณน่าจะรู้ทางออกนั้นดีอยู่แล้ว
แต่ไม่ยอมเดินออกจากปัญหานั้นเอง...คุณยินยอมให้ใจตกเป็น
"ทาส" ของอารมณ์แห่งรักด้วยความสมัครใจ..โดยมีความหวังลม ๆ แล้ง ๆ
ว่าเมื่อได้ "รัก" แล้วจะทำให้ชีวิตคุณมีความสุข...แต่คุณก็ได้ประจักษ์มาแล้ว
ว่าหาเป็นเช่นนั้นไม่...และมันก็จะไม่มีวันเป็นเช่นนั้นไปได้

ทุกสิ่งอยู่ที่ใจค่ะ ใจที่เข้มแข็งย่อมไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใด...ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ :b41:
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านพ้นปัญหาไปได้ค่ะ

.....................................................
วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน โส เสฏฺโฐ เทวมานุสเส
ผู้ถึงพร้อมด้วยความรู้คู่ความดี คือผู้ที่ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์และเทวดา
วรรคทอง วรรคธรรม โดยท่าน ว.วชิรเมธี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 22:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 มิ.ย. 2010, 12:05
โพสต์: 282

อายุ: 0
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


หลายปีที่ผ่านมาเราสั่งสมความทุกข์ ความเศร้าหมองกี่ขณะจิตแล้ว
แม้เค้าจะกลับมาคืนดี จะมีหลักประกันมั้ยว่าเค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจอีก
แล้วเราจะทำร้ายใจเราเองไปอีกนานแค่ไหน

เคยยื้อยุดกับความรู้สึกคล้ายๆกันนี้มาพักนึงค่ะ ทรมานใจสุดๆ
ทำ2ข้อนี้แล้วรู้สึกดีขึ้นในเบื้องต้นนะคะ
1.ยอมรับความจริง (จิตจะค่อยๆหยุดดิ้นรนผลักไสเรื่องที่เราไม่อยากให้มันเกิด)
2.สร้างความเคยชินใหม่ๆที่ดีให้จิต จากเดิมที่มันชินกับการมีเค้ามาป้วนเปี้ยนในชีวิต
อย่าปล่อยให้จิตใจเศร้าหมองนานมากนะคะ มันไม่คุ้มกันหรอก จิตสุดท้ายเกิดไปนึกถึงแต่เรื่องนี้โอกาสไปทุคติภูมิสูง
ชีวิตนี้แสนสั้น สั่งสมกุศลกรรมเป็นเสบียงตราบที่เรายังต้องเดินทางไกลดีกว่า

.....................................................
อย่ามัวเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา อย่าปล่อยให้ชราแล้วตายไปเปล่า อย่ามัวแต่ตำหนิตนเองหรือผู้อื่นอยู่ คิดอยู่เสมอว่าจะพัฒนาจิตใจตน และทำประโยชน์ให้ผู้อื่นอย่างไร แล้วเร่งกระทำทันที อย่ามัวรีรอ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ก.ค. 2011, 09:05 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 09:35
โพสต์: 5


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ...มากๆนะครับผมเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกเห็นตัวเองมากขึ้นจริงๆครับ แต่ผมอยากรู้ข้อนึงครับในด้านของเวรกรรมหรืออะไรประมานเนี๊ยว่า เค้าจะพบเจออะไรบ้างกับสิ่งที่เค้าทำลงไปเช่นเวรกรรมอะไรอย่างเนี๊ยครับ(ผมไม่ได้มีลูกด้วยกันไม่ได้แต่งงานกัน) หรือถือว่าเค้าไม่ผิดเพราะเราไม่มีพันธะผูกกันมากมาย แล้วเชื่อมั๊ยว่าตลอด 1 เดือนผมฝันถึงเค้าตลอดทุกๆคืนทั้งดีและร้ายปนกัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ก.ค. 2011, 09:27 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2011, 11:19
โพสต์: 4


 ข้อมูลส่วนตัว


เคยตกอยู่ในสภาพเดียวกับคุณมาก่อนค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรจริงๆ กับคนที่เขาหมดรัก อย่าพยายามให้ความหวังตัวเอง เวลาคนมันหมดรัก เข้าใจใช่ไหมคะ ว่าต่อให้คุณเคยมีบุญคุณกับเขาหรือให้อะไรเขามากกว่านี้ก็ตามแต่ เวลามันหมดรัก มันก็ไม่นึกถึงหรอกค่ะ กลับมารักษาใจตัวเองดีกว่า ไม่ต้องไปคิดว่าเขาจะกลับมาไหม เขาจะเจอกรรมอะไรหรือเปล่า ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ เรื่องของเวรกรรมมันซับซ้อนมาก เกินกว่าจะพูดหรืออธิบายได้ว่าจะต้องเจออะไรบ้าง ปล่อยให้เวรกรรมได้ทำตามหน้าที่ของมันเถอะค่ะ ดึงสติกลับมา หาอะไรทำ อย่าปล่อยให้ตัวเองว่าง เวลาจะรักษาทุกอย่างแต่จะเร็วหรือช้า คิดอยู่กับคุณคนเดียวว่าจะทำได้แค่ไหน รู้ว่ายากนะคะ แต่คุณต้องทำต้องพยายาม ไม่เช่นนั้นแล้ว คุณต่างหากที่จะทุกข์ไม่ใช่เขา ดูเขาสิ เขามีความสุขแต่คุณล่ะทุกข์ทรมานใจ เพราะอะไรล่ะคะ เพราะคุณไม่ยอมปล่อยวาง ยังมีความหวังว่าเขาจะกลับมา กลับมาแล้วไงคะ ก็เป็นเหมือนเดิมล่ะค่ะ เพราะเขาเคยทำมาแล้วเขาก็ทำอีก ยิ่งครั้งนี้ เขาโกรธเกลียดคุณ ยิ่งไม่มีทางที่เขาจะกลับมาเลยค่ะ (ขอโทษนะคะที่พูดแรง) แต่หวังดีค่ะ อยากให้คุณมีสติ อย่าปล่อยให้ใจตัวเองเป็นทุกข์นาน ดึงสติกลับมาให้ได้ อดทนนะคะ เมื่อผ่านมันไปได้ คุณจะยิ้มและหัวเราะกับเรื่องงี่เง่าทีผ่านมาเลยล่ะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ก.ค. 2011, 10:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เคยเกิดความทุกข์ในชีวิตเช่นกันค่ะ ทุรนทุรายทรมานใจมาก รู้สึกว่าทุกลมหายใจเข้า-ออกของตัวเองไม่มีความสุขเลย ในขณะที่อีกคนที่เป็นสาเหตุให้เราทุกข์ ทรมานใจ กินไม่ได้ นอนไม่หลับขนาดนี้ เขากำลังมีความสุขอยู่ และไม่มีความรู้สึกผิดในใจที่เป็นเหตุให้เราทุกข์เลยสักนิด กว่ารู้สึกตัวว่าเราจะมัวเอาวัน เวลาดีๆของตัวเองไปจมอยู่กับเขาทำไม ช่วงเวลาที่เราเศร้า หน้าตาเราก็หมองคล้ำ อารมณ์ก็หดหู่ ไม่เป็นอันทำอะไร การงานก็ไม่อยากทำ มองย้อนกลับไปจากวันนี้รู้สึกว่าตัวเองเสียโอกาสดีๆในชีวิตหลายๆอย่าง แต่ก็ทำให้มองเห็นสัจธรรมของชีิวิต ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปตลอดเวลา ไม่มีความรู้สึกอะไรจะอยู่กับเราตลอดไป เดี๋ยวก็ผ่านไป ตอนนี้เลยไม่กลัวความทุกข์แล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
สำหรับคุณ การดิ้นรนให้หาวิธีให้เขากลับมานั้น ลองมองดูให้ดีว่าที่ทำไปทั้งหลายนั้น ผลที่ได้กลับมาคืออะไร แต่จากที่อ่านดูแล้ว เห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะทำแล้ว นอกจากเขาไม่รัก ไม่ใยดีกับคุณแล้ว เขาอาจยิ่งรู้สึกรำคาญ โกรธและิยิ่งเพิ่มความรู้สึกในทางลบให้กับคุณมากขึ้นไปอีก คุณลองอยู่นิ่งๆ ดูแลจิตใจตัวเองให้ดี ดูแลครอบครัวของคุณ คุณพ่อ คุณแม่และคนที่รักคุณ หวังดีกับคุณจะดีกว่า
หลังจากเกิดเหตุกับตัวเอง จึงได้รู้ว่าไม่มีอะไรจะรักษาหรือแก้ไขความรู้สึกเจ็บปวดนี้ได้ นอกจากเวลาเท่านั้น แต่ตัวเองต้องยอมรับความจริงกับเรื่องที่เกิดขึ้นให้ได้ แล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง เป็นกำลังใจให้นะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ก.ค. 2011, 10:18 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 09:35
โพสต์: 5


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ lowdown มากๆนะครับไม่ได้พูดแรงอะไรมากเลยครับเพราะสิ่งที่ผมเจอมันแรงกว่าอีก ^^ ทำใจแล้วฮะ ของตายก็คือของตายวันยังค่ำ เป็นได้แค่ศาลาพักใจเท่านั้น เค้าแข็งแรงดีแล้วเค้าก็โบยบินไปธรรมดา ผมก็แปลกจริงๆยอมรับว่าทำไมไม่ปล่อยวางซักที ทำไมยักรักและเป็นห่วงอยู๋ ทั้งๆที่เจอขนาดนี้


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ก.ค. 2011, 13:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ก.ย. 2010, 09:07
โพสต์: 761

แนวปฏิบัติ: อานาปาฯ
งานอดิเรก: ศึกษาพุทธธรรม
สิ่งที่ชื่นชอบ: ปฏิบัติธรรม
ชื่อเล่น: ปลีกวิเวก
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


a0ng เขียน:
ขอบคุณ lowdown มากๆนะครับไม่ได้พูดแรงอะไรมากเลยครับเพราะสิ่งที่ผมเจอมันแรงกว่าอีก ^^ ทำใจแล้วฮะ ของตายก็คือของตายวันยังค่ำ เป็นได้แค่ศาลาพักใจเท่านั้น เค้าแข็งแรงดีแล้วเค้าก็โบยบินไปธรรมดา ผมก็แปลกจริงๆยอมรับว่าทำไมไม่ปล่อยวางซักที ทำไมยักรักและเป็นห่วงอยู๋ ทั้งๆที่เจอขนาดนี้


ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่มีบุคคลิกภาพที่มีภาวะการพึ่งพิงสูง
เนื่องจากสภาพจิตใจอ่อนแอหวั่นไหวง่ายต่อสิ่งกระทบ ประกอบกับไม่มีความ
มั่นใจในตัวเองไม่มีความเกล้า ตัดสินใจกระทำการใด ๆ ได้ด้วยตนเอง
(กลัวผลที่จะตามมา กลัวเจ็บปวด กลัวเสียใจ กลัวการสูญเสีย ฯลฯ)
ดังนั้นการพัฒนาจิตใจเป็นเรื่องสำคัญมากต่อวิถีชีวิตของเรา...เพราะมันจะกำหนดชะตาชีวิตของเรา
..คุณเคยเห็นไหมคนที่มีจิตใจเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว...เมื่อเขาเห็นว่าสิ่งใดไม่เป็นประโยชน์
เขาก็ตัดสินใจได้ทันทีว่าเขาควรจะทำอย่างไร...เพราะอะไรเขาถึงตัดสินใจทันที
คุณรู้ไหม..เพราะเขาพิจารณาถึงคุณและโทษสิ่งใดเป็นประโยชน์สิ่งใดไม่เป็นประโยชน์
เป็นหลักเกณฑ์ไม่ได้เอา "ความชอบใจ" "ไม่ชอบใจ" ส่องนำทางชีวิต...

.....................................................
วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน โส เสฏฺโฐ เทวมานุสเส
ผู้ถึงพร้อมด้วยความรู้คู่ความดี คือผู้ที่ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์และเทวดา
วรรคทอง วรรคธรรม โดยท่าน ว.วชิรเมธี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ค. 2011, 02:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 มิ.ย. 2010, 12:05
โพสต์: 282

อายุ: 0
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


คืนนี้มีเหตุให้นอนดึก เข้ามาอ่านแล้วเกิดห่วง..
ดิฉันก็เคยคิดว่าคนที่ทำให้เราเสียใจเค้าจะได้รับผลยังไงบ้าง
อยากให้เค้ารู้สึก..อย่างที่เรารู้สึก
ตอนนั้นใจมันหนักๆเหมือนแบกหินก้อนใหญ่ถ่วงอยู่กลางใจ
ไม่มีความสุขเลย
แต่พอเราเลิกรอเลิกจ้อง ไม่เอาใจไปใส่เค้า
หันไปทำนู่นนี่ อ้าว เราเลิกคิดถึงเค้าไปตอนไหนเนี่ยะ
หินที่ถ่วงอยู่ก็หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

หลวงปู่มั่นสอนว่า
ใครผิดถูกดีชั่วก็ตัวเขา ใจของเราเพียรระวังตั้งถนอม
อย่าให้อกุศลวนมาตอม ควรถึงพร้อมบุญกุศลผลสบาย

.....................................................
อย่ามัวเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา อย่าปล่อยให้ชราแล้วตายไปเปล่า อย่ามัวแต่ตำหนิตนเองหรือผู้อื่นอยู่ คิดอยู่เสมอว่าจะพัฒนาจิตใจตน และทำประโยชน์ให้ผู้อื่นอย่างไร แล้วเร่งกระทำทันที อย่ามัวรีรอ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ค. 2011, 08:57 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.ค. 2011, 09:35
โพสต์: 5


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณพวกพี่ๆทุกคนมากเลยนะครับ ชีวิตผมตอนนี้อย่างที่คุณ"ปลีกวิเวก" พูดถูงจิงๆครับ ต้องการภาวะพึ่งพิงอย่างมาก จิงๆ ผมไปมาหลายที่แล้วครับในด้านการทำบุญ แต่ใจผมสงบกว่าเดิมแค่นิดเดียวเองซักพักผมก็เป็นอีก ผมปริ๊นคำสอนปรัญชา ในเว็บธรรมจักรไปก็เยอะ แต่ผมก็อดอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเค้าไม่ได้จริงๆครับ เพราะผมยังข้องใจอยู่ว่าก่อนจับได้รักผมมาก แต่พอไปทำไมชีวิตเค้าHappy มากๆ ไม่รู้สึกถึงความผูกพันธ์หรือความดีของผมบ้างเลยหรอ ไม่เสียดายผู้ชายที่สามารถรับผู้หญิงที่ไปมีไรกับคนอื่น เลยหรอ ผมกล้าพูดเลยว่าจะมีผู้ชายกี่คนที่รับผู้หญิงที่ไปมีไรกะคนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อย่างผมอีก และขอทิ้งท้ายคำถามอีกขอครับ ใครรู้โปรดช่วยไขข้อข้องใจด้วยนะครับ สิ่งที่เค้าทำลงไปนี้ถือว่าเด้เข้าไปสู่การผิดศีลข้อ 3 หรือไม่ ?????


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ค. 2011, 11:25 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 20:25
โพสต์: 27


 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ มีพี่ๆในที่นี้เคยสอนดิฉันไว้ จะให้ค่าอะไรกับความไม่ซื่อสัตย์..คิดให้ดี รักเค้าก็มีแต่เสียใจ เก็บใจกลับมาดีกว่าที่จะถูกเค้าทำร้ายซํ้าแล้วซํ้าอีก ถึงได้เค้่ากลับมาจริงก็ไม่มีความสุขหรอกค่ะ เพราะความดี ความไว้ใจ มันถูกทำลายไปแล้วทั้งคุณและเธอ ถ้าเค้ารักคุณจิง ก็คงไม่อยากให้คุณเจ็บแล้วเจ็บอีกแบบนี้ คนรักกันไม่ทำร้ายกันนะคะ เราไม่สามารถ เปลี่ยนใครได้ และไม่มีใครจะเป็นได้อย่างเราต้องการหรอกคะ เราเปลี่ยนตัวเรา เปลี่ยนความต้องการของเราได้ค่ะ คิดเสียว่าเราคงไปทำเค้าไว้ ก็ใช้ให้มันหมดไป อย่าไปคิดแค้นให้เค้ารู้สึกแบบเรา เพราะเค้าไม่รู้สึกหรอกค่ะ เค้าก็คิดว่าคุณทำร้ายเค้าเหมือนกัน แบบคนเห็นแก่ตัวที่ไม่เห็นความผิดตัวเอง คุณอยากอยู่กับคนแบบนี้หรือคะ แล้วถ้าคุณรักเธอจิง ก็น่าจะยินดีที่เธอมีความสุขนะคะ คุณแน่ใจเหรอคะ ว่าไม่ได้ทำเพื่อความสุขตัวเอง? ดิฉันก็กำลังเป็นแบบคุณอยู่ แต่ดิฉันมีลูกที่ต้องมารับกรรมไปด้วย ดิฉันทำมาหมดแล้ว ทั้งฟูมฟาย สงบนิ่ง ตอนนี้เค้าก็กลับมาแล้ว แต่เค้าไม่รักดิฉันอีกแล้ว อยู่ๆกันไปเพื่อลูก ดิฉันก็กำลังทำใจยอมรับเหมือนกันค่ะ บางวันก็ดีบางวันก็ร้องไห้ แต่สักวันดิฉันและคุณก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ก.ค. 2011, 22:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ระหว่างความรัก กับความต้องการ มันแยกออกจากกันยากมาก
บางคนต้องการก่อนแล้วจึงรัก บางคนรักก่อนแล้วจึงต้องการ
แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างแรก หรืออย่างหลัง ก็แฝงไว้ด้วยความทุกข์ทั้งนั้น

คิดว่าเรารักเขาจริง....แล้วตัดความต้องการออกไปได้หรือเปล่า?
ถ้าคิดว่ารักใครสักคนหนึ่งจริงๆ....รักมากมาย อย่างประมาณมิได้
ลองตัดความต้องการออกไปดูซิว่า....หากไม่ได้ครอบครองเขา
ไม่ได้เป็นเจ้าของเขา...ความรู้สึกรักที่ว่ามากมายมหาศาลนั้น
จะยังคงอยู่เหมือนเดิมได้หรือเปล่า?

ความรัก....ไม่ได้ทำให้ใครเป็นทุกข์....ตรงกันข้ามกลับทำให้มีแต่ความสดชื่น รื่นรมย์
หากเรารักแต่เพียงอย่างเดียว โดยไม่ต้องการสิ่งใดๆตอบแทน
ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึก "รัก" ตอบกลับ หรือการได้ครอบครองเขา.....

ยินดีไปกับเขา หากเขามีความสุข....ปลอบใจให้กำลังใจเขา
เวลาเขามีทุกข์....เดินเคียงข้างเขาไปเงียบๆ ถ้าเขามีเพื่อนร่วมเดินด้วย
เราก็เดินให้ช้าลงหน่อย....หากเขาไร้เพื่อนร่วมเดินทาง ก็เข้าไปเป็นเพื่อนร่วมทาง
เขาต้องการใครสักคน....ก็พร้อมจะเป็นคนคนนั้นให้...วันใดที่เขาเจอคนทีใช่
เราก็ออกมาเสีย....นี่แหละคือความรักที่ไม่มีวันเจ็บปวด

แม้จะทำได้ไม่ง่าย....แต่ก็ไม่ยากอย่างที่คิด....แค่แยกความรุ้สึก
ออกให้ได้....อย่างใดที่เรียกว่า "รัก" อย่างไหนที่เป็น "ความต้องการ"
แค่นี้ก็จะไม่ทุกข์ กับการที่ได้ "รัก"

สิ่งหนึ่งที่เพิ่มดีกรีความเจ็บปวดให้กับตัวเองคือการที่เราคิดว่า "เราดี"
เราดีขนาดนี้แล้ว ทำไมเขายังไม่รัก ทำไมเขาถึงไปมีคนอื่นได้
ทั้งๆที่คนใหม่ ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเรา หนำซ้ำยังด้อยกว่าเราในทุกๆด้าน
นี่แหละคือหนามแหลมที่ทิ่มแทงใจ ให้เราเจ็บมากกว่าที่ควรจะเป็น
แทนที่จะเจ็บสักร้อย ก็กลายเป็นพัน เห็นได้อย่างชัดเจนว่า
ที่เราทำดี ที่เราทุ่มเทความรู้สึกทั้งหมดให้กับเขา เพราะเรา
"ต้องการ" สิ่งตอบแทน

ลองคิดใหม่...ในมุมกลับว่า....เราคงยังไม่ดีพอสำหรับเขา เขาถึงเปลี่ยนไป
เราคงบกพร่องอยู่ เขาจึงไปหาคนใหม่ที่ดีกว่าเรา....หากเขาเจอคนที่ถูกใจ
คนที่ใช่สำหรับเขา....แม้จะไม่ได้ดี เด่นในสายตาเรา...แต่ถูกใจเขา ก็ควรจะ
ดีใจที่เขามีความสุข ไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องฝั่งลึกว่า "สักวันหนึ่ง
เธอต้องคิดถึงความดีของฉัน สักวันหนึ่งเธอต้องเสียดายคนที่เพรียบพร้อม
อย่างฉัน" ความคิดเช่นนี้แหละที่ตอกย้ำ และรัดรึงเราให้วนเวียนอยู่กับความเจ็บปวด
ไม่สามารถจะหลุดพ้นจากความทุกข์ในครั้งนี้ได้ง่ายๆเลย

สิ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดสำหรับเราที่มอบให้กับใครคนหนึ่งนั้น.....อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา
เพราะเขาไม่ได้ต้องการ.....อาหารจะอร่อยหรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่คนปรุง แต่อยู่ที่คนกินต่างหาก
ที่จะตัดสินว่าอร่อยหรือไม่?

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ส.ค. 2011, 01:59 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ค. 2011, 01:51
โพสต์: 7


 ข้อมูลส่วนตัว


เศร้ามาก อ่านไปร้องไห้ไป อยากบอกว่ามีคนอื่นที่ทุกข์เหมือนกับคุณนะคะ ขอเป็นกำลังใจค่ะ ดิฉันก็มาหากำลังใจจากที่นี่เหมือนกัน ....


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 16 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 15 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร