วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 05:32  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 22 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 21:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 20:25
โพสต์: 27


 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณบุญเก่าที่ยังพอจะมี ทำให้ได้มาพบ website นี้ เฝ้าติดตามอ่านกระทู้ของทุกๆคนมาร่วมปีแล้วค่ะ ได้เก็บเอาคำสอนของพี่ๆหลายๆคนในบอร์ด ไม่ว่าจะเป็นพี่ทักทาย คุณ dd คุณแสงอาทิตย์ และอีกมากมาย อยากจะขอขอบคุณทุกๆท่านที่ช่วยสละเวลาตอบกระทู้ มันมีประโยชนมากจริงๆค่ะ อย่างน้อยก็หนูคนหนึ่งที่ได้เปลี่ยนหลายๆอย่างเพราะกระทู้เหล่านี้ ขออนุโมธนาบุญด้วยค่ะ
อยากจะขอคำแนะนำค่ะ จากผู้มากประสบการณ์ช่วยเตือนสติด้วยค่ะ หนูอายุ 32 ปีค่ะ มีลูกชายหนึ่งคน อายุสองขวบครึ่ง
เรื่องของหนุก็เดิมๆค่ะ สามีมีเมียน้อย จุดนั้นหนูผ่านมาได้แล้วค่ะ เค้าคบกันไม่นาน สามีก็เลิกแล้วกลับมาอยู่กับหนูและลูก
หนูก็พยายามปล่อยว่าง เอาธรรมะเข้าข่ม ทำใจไม่รับไม่รู้ ปล่อยวาง จากที่เคยเป็นคนอารมณ์ร้อน วินแตก จนทุกคนรอบข้างแปลกใจ (เพราะบอร์ดนี้จริงๆค่ะ) ทุกอย่างเหมือนจะดี แต่เปล่าเลยค่ะ ตั้งแต่หนู "'ยอม'' สามีก็เปลี่ยนไป เที่ยวทุกคืนไม่ค่อยอยู่บ้าน กินเหล้า เล่นการพนัน ยิงนก ตกปลา แต่เรื่อง ผญไม่น่าจะมีแต่ก็แสดงความเจ้าชู้กว่าเดิมเยอะค่ะ นอกจากนั้นเวลาที่อยู่กับหนูเค้าก้มักจะแสดงความรำคาญมากๆค่ะ ทำอะไรไม่ถูกใจก็จะด่าทอหยาบๆ แรงๆ ทุกวันนี้อยู่เหมือนโดนบังคับค่ะ หนูก็พยายามคุยด้วยหลายครั้งว่าต้องการอะไร จะเลิกกันไหม หรือแยกกันอยู่เค้าก็เป็นกำแพงค่ะ ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น พยายามเข้าใจเค้าพยุงครอบครัวไว้เพราะเห็นแก่ลูกน้อยค่ะ แต่อยู่กันทุกวันนี้เหมือนมันเสียเวลาค่ะ ยังรักเค้ามากค่ะ แต่คิดว่าจะดีกว่าถ้าเลิกกัน อยากจำเค้าแบบดีๆนะค่ะ ไม่อยากจะเกลียดเค้าค่ะ
คือหนูมีแม่ต้องดูแลค่ะ ตอนเกิดเรื่องผญเค้าทะเลาะกับแม่แบบตัดเป็นตัดตายค่ะ หนูก้เลยต้องเลือกค่ะ ทุกวันนี้ก็รู้สึกผิดต่อแม่ค่ะ อยู่กับสามีหนูก็ไม่มีความสุขนัก แต่เค้าก็ไม่เคยให้ลำบากค่ะ ลูกเค้าก้รัก แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้เท่าไหร่ค่ะ เรามีธุรกิจร่วมกันเป็นชื่อของหนุค่ะ อาจจะเป้นอีกเหตุผลหนึ่งที่จำใจอยู่ค่ะ หนูไม่อยากอยู่แบบนี้ค่ะ เลิกก็เลิกเลยจะได้ไม่ทรมานทั้งคู่ ไม่ทราบจริงว่าเค้าต้องการอะไร เค้าบอกว่าหนูเห็นแก่ตัวเรียกร้องจากเค้ามากไปค่ะ เค้าจะเป็นจะเที่ยวของเค้าแบบนี้ ไม่ได้เดือดร้อนใครค่ะ ที่แรกหนูก็ว่าจะรอให้เค้าเจอผญใหม่จะได้ไปแบบที่เราไม่ผิด (เค้าเคยบอกว่าหนูทำให้ลูกไม่มีพ่อค่ะ) แต่ดูแล้วจะเสียสุขภาพจิตเครียดตายก่อน เลยคิดว่าให้มันจบๆดีกว่าค่ะ เสียเวลาค่ะ จะได้ตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงลุก ดุแลแม่ค่ะ พี่ๆว่าหนูเลือกทางนี้ผิดไหมค่ะ ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ กราบขอบพระคุณทุกๆความเห็นค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 22:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


หากอยู่ด้วยกันแล้ว เสียทั้งแม่ เสียทั้งความรู้สึก
อีกทั้งความสัมพันธุ์ของครอบครัวก็คลอนแคลน เหินห่างออกไปทุกทีๆ
ความรู้สึกที่มีต่อกันมันมีแย่กับยิ่งแย่ก็ไม่เห็นจะต้องคิดมาก....
คนบางคนอยู่แบบสามีภรรยากันไม่ได้แต่พอลดสถานะเป็นเพื่อน
กลับคุยกันได้ทุกเรื่องความรู้สึกที่มีให้กัน ดีกว่าตอนเป็นสามี ภรรยากันเสียอีก...

ไม่อยากสนับสนุนให้แยกทางกัน การเป็นภรรยาที่ดีนั้นยากยิ่งนัก
ต้องใช้ความอดทนแก้ไขปัญหาเรื่องร้ายๆ ให้ได้ในหลายๆสถานะการณ์..
เพื่อความสงบสุขของคนรอบข้างในครอบครัว

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นความผิดติดตัว
หากเราไม่สามารถรักษาสภาพความสมบูรณ์ของครอบครัวไว้ได้
ในทางตรงกันข้าม หากอดทนแล้วผลที่ได้รับนับวันยิ่งเลวร้าย
เกรงว่าจะเสียเวลาไปเปล่าๆ

ถ้าจากกันได้ด้วยดี ลูกก็ยังคงมีทั้งพ่อและแม่ แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ยังคงสภาพความสัมพันธ์อันดีให้ลูกได้เห็นภาพที่ดี
ได้รับรู้ในด้านที่ดีๆทั้งของพ่อและแม่ ดีกว่าอยู่ด้วยกันยี่สิบสี่ชั่วโมง
แต่มีแต่ภาพความห่างเหิน ความแตกร้าว ให้ลูกได้เห็น ได้รับรู้...
ทั้งเรายังมีโอกาสได้แสดงความกตัญญู ดูแล ใกล้ชิดแม่อีกด้วย


เป็นแค่ความคิดเห็นในด้านเดียว....ควรหรือไม่?....โปรดพิจารณา
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 22:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มิ.ย. 2010, 15:59
โพสต์: 390

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ข้อความถูกลบออกแล้ว
รูปภาพ
Thanks: ฝากรูป dictionary

.....................................................
บุรุษใดพึงเห็นแดน"โลก" เขาจักอยู่ในแดน"โลก"
บุรุษใดพึงเห็นแดน"สวรรค์" เขาจักอยู่ในแดน "สวรรค์"
บุรุษใดพึงเห็นแดน"นรก" เขาจักอยู่ในแดน"นรก"

บุรุษใดพึงเห็นแดนทั้งสาม เขาจักพึงสิ้นภพจบแดน...แล


แก้ไขล่าสุดโดย เสียงธรรม เมื่อ 10 มี.ค. 2011, 10:57, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 22:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคะ ขอยกอีกเสียงเห็นด้วยกับพี่ทักทายคะ ขอบคุณคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2011, 08:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 08 พ.ย. 2010, 12:12
โพสต์: 45

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


โดยส่วนตัว เห็นว่า อยู่กับปัจจุบัน ดีที่สุดค่ะ
หมายถึง ถ้าวันนี้ อยู่ด้วยกัน ก็ทำทุกวันให้ดีที่สุด...ให้ดีขนาดที่ว่า หากมองย้อนอดีตกลับไป เราจะภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ
ยังอยู่ในสถานะภรรยา ก็ทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด
ในฐานะลูก ก็ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด
ในฐานะแม่ ก็ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด

เมื่อถึงเวลา ทุกอย่างจะคลี่คลายเอง...ว่าคุณควรทำอย่างไรต่อไป...(เช่นไม่จำเป็นต้องคาดหวัง ว่าสามีจะเจอคนใหม่ แล้วตัวเองจะผิดน้อยลง)...

ชีวิตมีคำตอบอยู่แล้วค่ะ....ขอเพียงทำความดีไว้มากๆ ทำบุญกุศล ทำบุญ ทำทาน มีศีล ภาวนา....ปัญญาก็เกิดค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2011, 09:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 20:25
โพสต์: 27


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ....พี่ทักทาย ในที่สุดก็ได้คุยกันสักที ชอบพี่มากๆค่ะ รู้สึกอุ่นใจค่ะ หนูก็คิดแบบพี่ค่ะ แต่บางครั้งก็สงสารลูก อยากให้เค้ามีครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาเพราะตัวหนูคุณพ่อเสียตั้งแต่ 7 ขวบค่ะ คิดว่าถ้าเราจัดการตัวเราได้ ปล่อยวางให้ได้ ทำใจให้ได้ พยายามไม่เจ็บปวด ก็คงจะพออยู่กันได้ แต่บางทีมันสติแตกก้อยากจะหนีให้พ่นๆไป เพราะคิดว่าทำไปก็เท่านั้นค่ะ..
คุณแสงธรรม หนูทราบดีค่ะว่าเป็นเรื่องที่ใครแนะนำไม่ได้ แต่บางทีก็อยากจะรับฟังความคิดเห็นคนอื่นบางนะค่ะ เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองเห็นแก่ตัวแบบที่สามีว่าหรือเปล่า หนูไม่เคยมีแฟนคนอื่นเลยค่ะ คบกับเค้ามา 14ปีแล้ว คนแรกและคนเดียวจริงๆค่ะ คุณแสงอาทิตย์ ขอบคุณค่ะ ติดตามเรื่องพี่อยู่ค่ะ ยินดีด้วยนะค่ะที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คุณAnnn จะพยายามทำอย่างที่คุณแนะค่ะ พยายามอยู่แล้วแต่จะทำให้มากกว่าเดิม มันยากจริงๆค่ะ ...มากประสพการณ์ไม่ใช่แก่ค่ะ อย่างหนูอายุเยอะแล้วแต่ไม่รู้จักชีวิตเลยค่ะ ถ้าไม่เกิดเรื่องก็คงไม่เข้าใจ แต่ก่อนอ่านหนังสือไม่เข้าใจ จะทุกข์อะไรกันนักหนา เดี๋ยวนี้รู้ซึ้งเลยค่ะ หนูอยากปล่อยว่างให้ได้ ช่วยแนะแนวปฏิบัติด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2011, 23:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ที่จริง เรามักจะคิดไปเองว่า ถ้าเลิกกันแล้วลูกจะมีปมด้อย
ไม่ได้รับความอบอุ่น....ซึ่งตามความเป็นจริงแล้วอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราหวั่นใจก็ได้

หลายๆครอบครัวที่แยกกันแต่ก็ร่วมกัน ช่วยกันประคับประคองอบรมเลี้ยงดูลูก
หรือแม่เพียงคนเดียวก็สามารถให้ความรัก ความอบอุ่นเลี้ยงดูลูกให้เป็นคนดีได้ดี
หรือดีกว่า ครอบครัวที่ทนอยู่กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา แต่มิได้กลมเกลียวกัน

ลองเลิกกันทางใจดูก่อน....คืออยู่บ้านเดียวกัน แต่อยู่แบบเพื่อน คือเรื่องของใคร
ของมัน ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน....มองเขาเป็นแค่พ่อของลูก หรือคนเช่าบ้าน
เอาใจมุ่งไปที่งานและลูก...นอกเหนือจากสองเรื่องนี้...โยนทิ้งไปให้หมด...จะแยกทางกันจริงๆ
หรือไม่แยกก็คงไม่สำคัญ

ทุกอย่างอยู่ที่ใจ อยู่ใกล้กันมีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อกัน ก็เหมือนไกล
อยู่ไกลกันแต่มีความรู้สึกที่ดีๆให้กันก็เหมือนใกล้.....

ยินดีที่ได้สนทนาด้วย.....ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2011, 05:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ก.พ. 2011, 19:56
โพสต์: 1798


 ข้อมูลส่วนตัว


มงคลบทที่ 13 สงเคราะห์ภรรยา สามี
http://www1.freehostingguru.com/thaigen ... l/mk13.htm

อย่าลืมขอขมาคุณแม่ด้วยนะครับ

ขอให้ใจสงบเย็นอยู่เป็นสุข


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2011, 08:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 20:25
โพสต์: 27


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะ เคยตั้งใจอย่างมุ่งมั่นตอนเค้ากลับมา ว่าจะพยายามอย่างที่สุดเื่พื่อรักษาครอบครัวไว้ ปรับเปลี่ยนตัวเอง ดูแลเค้ามากขึ้น พอเวลาผ่านไปความเคยชินเข้ามาเยือน ก็กลับเป็นแบบเดิม เฮ้อ มันยากจริงๆค่ะ วันนี้จะพยายามใหม่อีกครั้งค่ะ เลิกเรียกร้อง เลิกคาดหวังในตัวเค้า ดึงใจกลับมาที่ตัวเองและลูก อยู่อย่างพี่ทักทายบอก หนูก็พยายามมานานแล้ว แต่มันยากจังค่ะ ยากกว่าแยกกันไปเลยเยอะ คือเราไม่ต้องไปรับรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย แต่อยู่แบบนี้เรายังต้องดูแล ใส่ใจเหมือนเดิม กลับดึกขนาดไหนก็ต้องมารับรู้ คอยรอเค้ากลับบ้่น พอดึกมากก็ฟุ้งซ่านคิดว่าเค้าไปไหน ไปกับ ผญ รึเปล่า ต้องเข้าบอร์ดเตือนตัวเองบ่อยๆ คิดว่าปัญหาใหญ่น่าจะอยู่ที่ตัวหนูเองซะมากกว่า ที่ยังยึดติดกับตัวเค้าเกินไป ใครมีวิธีดีดี ช่วยบอกกันด้วยค่ะ วันนี้เป็นวันใหม่จะพยายามมากกว่าเดิมเพื่อตัวเอง เพื่อแม่และลูกค่ะ เพราะแม่ไม่อยากให้หนูเลิกกับเค้าค่ะ ท่านพยายามไกล่เกลี่ยให้ปรองดองเสมอค่ะ ถ้าเลิกกันไปท่านคงห่วงว่าหนูจะดูแลลูกอย่างไรคนเดียว คิดว่าทำเพื่อให้แม่สบายใจก็ดีเหมือนกันค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะสำหรับคำแนะนำของทุกท่าน แต่ก่อนหนูอ่านบอร์ดโดยไม่มีส่วนร่วม เดี๋ยวนี้เข้าใจแล้ว ว่าทุกความเห็น ทุกกำลังใจมันมีค่าจริงๆค่ะสำหรับคนที่กำลังสับสน ขอบคุณค่ะ ปล: หนูพิมพ์ไทยไม่ค่อยเก่งไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ ผิดถูกขออภัยด้วยค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2011, 16:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ส.ค. 2010, 13:02
โพสต์: 129

แนวปฏิบัติ: อานาปานสติ
งานอดิเรก: ปฏิบัติธรรม
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ คุณดีริสา :b8:

อ่านเรื่องของคุณแล้วก็รู้สึกประทับใจในความดีที่คุณยอมเปลี่ยนนิสัยตัวเองเพื่อครอบครัว ดิฉันคิดว่าคุณคงอดทนมามากแล้วจริงๆ ดิฉันไม่ขอแนะนำอะไรมาก อยากจะเล่าให้ฟังว่า คุณพ่อคุณแม่ของดิฉันก็เลิกกันตั้งแต่ดิฉันอายุได้ 4 ขวบ ดิฉันอยู่กับคุณแม่ที่เป็นช่างเสริมสวย เปิดร้านเสริมสวยเล็กๆ มีความเป็นอยู่ระดับปานกลาง ดิฉันมีความสุขดีและไม่เคยมีปมด้อยใดๆเลย เพราะคุณแม่ดิฉันทำทุกอย่างแบบปกติ ไม่ตามใจลูกมากเกิน และไม่เข้มงวดเกินไป ดิฉันเติบโตมาอย่างที่มีความมั่นใจในตัวเอง และภูมิในใจครอบครัวเล็กๆของดิฉัน
:b12: ที่เล่าให้ฟังเพราะอยากจะนำเสนอว่า อย่าคิดว่าครอบครัวแตกแยกจะทำให้เด็กคนนึงมีปมด้อยเสมอไป อุปสรรคสร้างวีระบุรุษมามากมาย ขอให้คุณเข้มแข็งและก้าวผ่านอุปสรรคไปได้โดยเร็วน่ะค่ะ :b11:

.....................................................
ชีวิตที่เหลือ ขออยู่เพื่อธรรมะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2011, 21:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


อ้างคำพูด:
เลิกเรียกร้อง เลิกคาดหวังในตัวเค้า

ความคาดหวังนี่แหละที่ทำให้ทุกข์

อ้างคำพูด:
อยู่อย่างพี่ทักทายบอก หนูก็พยายามมานานแล้ว แต่มันยากจังค่ะ ยากกว่าแยกกันไปเลย

ไม่ง่ายเลยหากยังติดกับคำว่า "ของเรา" หากปลดคำนี้ออกจากใจเราได้
มองเห็นเขาเป็นคนอื่นเมื่อไหร่?.....ที่ว่ายากจะง่ายทันที


อ้างคำพูด:
คิดว่าปัญหาใหญ่น่าจะอยู่ที่ตัวหนูเอง

ทุกปัญหาแก้ที่ใจตัวเองง่ายที่สุด

อ้างคำพูด:
ที่ยังยึดติดกับตัวเค้าเกินไป ใครมีวิธีดีดี ช่วยบอกกันด้วยค่ะ

มองเขาให้เป็นคนอื่นให้ได้...ทำได้เมื่อไหร่? ปมทุกอย่างจะหลุดได้เอง
ถึงเวลานั้น...จะแยกบ้าน แยกทาง หรือไม่แยก ก็ไม่มีความหมายสำหรับเรา

สู้ต่อไป....เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :b4: :b4:


อ้างคำพูด:
วันนี้เป็นวันใหม่จะพยายามมากกว่าเดิมเพื่อตัวเอง เพื่อแม่และลูกค่ะ เพราะแม่ไม่อยากให้หนูเลิกกับเค้าค่ะ ท่านพยายามไกล่เกลี่ยให้ปรองดองเสมอค่ะ

ถ้าอ่อนแอ...ท้อแท้ ก็ให้นึกถึงข้อความนี้เพื่อสร้างกำลังใจให้กับตัวเองนะค่ะ

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2011, 22:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


:b8:
FLAME เขียน:
มงคลบทที่ 13 สงเคราะห์ภรรยา สามี
อ้างคำพูด:
ความหมายของสามี – ภรรยา
สามี แปลว่า ผู้เลี้ยง ผัว
ภรรยา แปลว่า คนควรเลี้ยง เมีย
คำทั้งสองนี้ เป็นคำที่แฝงความหมายอยู่ในตัว และเป็นคำคู่กัน ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามี
ก็เพราะเลี้ยงดูภรรยา ผู้หญิงที่จะได้ชื่อว่าภรรยาก็เพราะทำตัวเป็นคนน่าเลี้ยง


ถ้าต่างฝ่ายต่างรู้จักหน้าที่ของตัวเอง ปัญหาคงไม่เกิด
ที่วุ่นวายกันทุกวันนี้ก็เพราะ(ส่วนมาก) "ผู้เลี้ยง" ไม่ยอมเลี้ยงคนในบ้าน กลับไปเลี้ยงคนนอกบ้าน
ส่วนผู้ควรเลี้ยง กลับต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงคนในบ้าน สลับหน้าที่กันเสียนี่


Tooptien เขียน:
ที่เล่าให้ฟังเพราะอยากจะนำเสนอว่า อย่าคิดว่าครอบครัวแตกแยกจะทำให้เด็กคนนึงมีปมด้อยเสมอไป อุปสรรคสร้างวีระบุรุษมามากมาย ขอให้คุณเข้มแข็งและก้าวผ่านอุปสรรคไปได้โดยเร็วน่ะค่ะ


อนุโมทนาค่ะ

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 มี.ค. 2011, 12:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 20:25
โพสต์: 27


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะ คุณ Tooptien ไม่ได้ดีอะไรนักหรอกคะ ตอนที่เกิดเรื่อง หลังจากอาการฟูมฟาย โวยวาย สติแตก แล้วก็นิ่งสงบเพราะนํ้าตามันไม่ไหลแล้ว พอดึงสติกลับมาได้ก็มองทุกอย่าง แบบแฟร์ๆเป็นกลาง เอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่เค้ายืนก็ได้มองเห็นว่าจริงๆแล้วเราไม่ใช่นางเอกนี่นา ออกจะเป็นนางร้ายด้วยซั้า :b32: มันก็เปลี่ยนมุมมองไป ประกอบกับการเข้ามาอ่านเรื่องราวของคนอื่น ก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่เราคนเดียวที่ต้องผ่านไปให้ได้ คิดว่าเอาความดีนี่แหละเข้าสู้ ถึงไม่ชนะอย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าเราไม่ได้ทำอะไรไม่ดีลงไป ไม่ได้ไปต่อกรรมกับเค้าอีก ทำดีทำยากค่ะต้องหักห้ามใจอย่างมากมาย แต่ก็คิดว่าทำได้ดีพอสมควร ขนาดผญเค้าเรียกไปด่า ก็ยังไปแบบดีเลยสุภาพกับเค้ามากจนเค้าไปไม่ถูกเลยค่ะ ตอนนี้ก็ดีใจที่เราไม่ได้ปล่อยให้ด้านมืดมันเข้ามาได้ ได้ยกระดับจิตใจตัวเองอย่างคาดไม่ถึงจริงๆค่ะ
วันนี้ก็ดีค่ะ เราต้องสู้ มีกำลังใจมากมายอยู่รอบๆตัวเราค่ะ ชีวิตบางทีมันก็ตลกดี ถ้าเราไม่เครียดกับมันมาก ไม่คิดมาก ปล่อยมันไปของมัน มันก็ไม่ทุกข์นักหรอกคะ เรื่องลูกถ้าเค้าจะไม่มีพ่อก็คงต้องเป็นแบบนั้น แต่ถ้ามันยังมีหวังที่จะอยู่พร้อมหน้าได้เราก็ต้องเลือกทางนี้เพื่อลูกเรา คำว่าแม่นี่ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ ดิฉันเป็นลูกคนเล็ก เป็นผู้รับมาตลอด วันนี้เป็นได้เป็นผู้ให้บ้างก็ดีค่ะ ขอบคุณทุกวันที่ทำให้เราได้เติบโต ได้รู้ว่าอันที่จริงเรานี่ก็ดีเหมือนกันแฮะ อิอิอิ แล้วติดตามตอนต่อไปนะค่ะ วันนี้เข็มแข้ง เดี๋ยวรอวันจิตตกแล้วจะได้กลับมาอ่านข้อความพวกนี้ค่ะ ปล: คุณแม่ก็เป็นช่างทำผมเหมือนกันค่ะ ท่านก็เลี้ยงดิฉันกับพี่สาวให้่เป็นคนดีของสังคมได้ ทำไมเราจะเลี้ยงลูกเราให้ดีแบบท่านไม่ได้ จริงไหมคะ สู้ต่อไปค่ะ สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร... :b4: :b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2011, 12:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 21 มิ.ย. 2010, 16:20
โพสต์: 35

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ เรื่องราวของคุณคล้ายกับดิฉัน เรื่องลูกเป็นสิ่งที่สำคัญจิงๆค่ะ สุธินาก็อยู่เพื่อลูกมาปีกว่าแล้วค่ะ แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ เรื่องนี้ต้องใช้เวลากับการยอมรับค่ะ ถ้าเราตัดสินใจในแบบไหน ก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้ค่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ การหย่าขอให้มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะทำนะคะ เชื่อว่าไม่มีใครอยากจะหย่า หรือครอบครัวไม่สมบูรณ์หรอกค่ะ แต่ถ้ามันทำแล้วทุกคนไม่ต้องทุกข์กับมันอีก ก็ควรทำในสิ่งที่เรามีความสุขนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ค. 2011, 10:39 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มี.ค. 2011, 20:25
โพสต์: 27


 ข้อมูลส่วนตัว


วัันนี้ตัดสิ้นใจแล้วคะ ว่าจะย้ายของออกมาตอนที่เค้าไปต่างประเทศ พยายามคุยแล้ว พยายามหาจุดที่มันจะลงตัวได้แต่เค้าก็ไม่รับรู้ ไม่พูดไม่คุยไม่สื่อสารเหมือนเดิม งั้นเราก็เป็นคนเลือกเองเลยดีไหมคะไม่งั้นก็คงไม่จบสักที คงจะหมดกรรมแล้วครั้งนี้ มันแปลกตรงที่ดิฉันไม่ได้มีความรู้สึกผิด เศร้าหมอง อย่างที่ผ่านๆมา ใจมันคงยอมรับได้แล้วว่าไม่อยากอยู่กับคนเห็นแก่ตัวอีกต่อไป สงสารก็แต่ลูกน้อย แต่ก็ดีกว่าให้เค้าเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน ตัดสินใจแน่นอนแล้ว และจะไม่เสียดายหรือเสียใจกับการตัดสินใจค่ะ ขอขอบคุณผญคนใหม่(อีกแล้ว) ที่ทำให้ตาสว่างเสียที ขอเพื่อนๆในลานเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ต่อไปนี้ดิฉันคงจะต้องเหนื่อยอีกมาก ที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียว แต่ดิฉันก็มั่นใจค่ะ ว่าเราแม่ลูกมีความสุขมากกว่าแน่นอน จะสู้ต่อไปค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 22 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 21 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร