ความรักและความน่ารัก

ความรักมิใช่สิ่งเลวร้ายเสมอไป และมิใช่สิ่งดีงามตลอดกาล อยู่ที่ว่ารักนั้นมีลักษณะเช่นใด

หากความรักนั้นเป็นเพื่อความรู้สึกขื่นขม เพื่อการยึดถือและการครอบครอง รักนั้นเป็นรักเลวทราม ที่นำมาซึ่งความแหนงใจตัวเอง และทำให้เหนื่อยเปลี้ยโดยไร้สาระ ทั้งยังทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ความรักเช่นนี้เป็นสะพานเชื่อมทุกข์กับสุข ผู้มีรักย่อมวิ่งกลับไปกลับมาบนสะพาน สานทุกข์สร้างสุขอยู่มิรู้จบ เพราะรักแบบนี้มีทุกข์เป็นฐาน มีสุขเป็นหวัง และต่างก็สร้างกันและกัน

ดังนั้น ทุกข์แห่งรักแบบนี้จึงสร้างอาการแห่งสุข ก็สุขแห่งรักแบบนี้ ย่อมสร้างเชื้อแห่งทุกข์ไว้สานอนาคตสืบไป รักแบบนี้ควรละเสีย

หากรักใดเป็นไปเพื่อความกว้างขวาง เบิกบาน เป็นการเอื้อความอบอุ่นความผาสุกแก่กัน เป็นรักที่ปราศจากชนชั้น แผ่ออกไปอย่างไร้ขอบเขตจำกัด รักแล้วใจสะอาดโปร่งสบาย รักนั้นเป็นความรักชั้นดี ที่นำผู้รักเข้าสู่แนวโน้มนิรันดร ซึ่งเรียกว่าเมตตา อันเป็นที่มาแห่งความน่ารัก

ความน่ารักมีเสน่ห์กว่าความรัก แต่ความรักซาบซึ้งกว่าความน่ารัก เมื่ออยู่ในการณ์จำเป็นต้องมีรัก อย่าไปตะบี้ตะบันรักใคร แต่จงหมั่นทำใจตนเองให้น่ารัก เมตตา อ่อนโยน จริงใจหนักแน่น และไม่เหลวไหล ใครๆ ก็จะมารุมรัก แล้วจึงมอบเมตตาที่เหมาะสมให้แก่แต่ละคน

ความน่ารักเป็นเพียงตัวก่อให้เกิดความรัก แต่ไม่อาจบำรุงเลี้ยงความรักให้มั่นคงได้ เสมือนหัวไม้ขีดนั้นไม่อาจรักษาไฟให้ดำรงอยู่ได้ ต้องใช้ก้านไม้ขีดมาบำรุงเลี้ยงไฟต่อไป ดังนั้น เมื่อจุดประกายแห่งศรัทธาขึ้นแล้ว จงใช้น้ำใจอันผ่องแผ้ว และความรับผิดชอบหน้าที่โดยบริบูรณ์ เกื้อกูลความรักแห่งศรัทธาให้ดำเนินสืบไปอย่างราบรื่นมั่นคง


คัดมาจาก
ปรัชญาชีวิตและการรู้แจ้ง โดย อ.ไชย ณ พล

ประมาณนี้ได้ไหมครับ

รัก = ผูกพันทางจิตใจอย่างลึกซึ้ง

น่ารัก = ชั่วเวลาหนึ่ง ออกทางความใคร่

กราบอนุโมทนาบุญกับผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ

สาธุค่ะ