อธิษฐานที่มีพยาบาท
เทศน์โดย หลวงปู่ทองดี อนีโฆ
วัดใหม่ปลายห้วย จ.พิจิตร

หลวงปู่จะขอพูดให้ลูกรู้จักทำใจ รู้จัก เขาเรียกว่าอธิษฐานที่มีพยาบาท อธิษฐานที่มีพยาบาทเป็นตัวกำกับนั้น พยาบาทคือการปองร้ายจองเวร ตัวอย่าง เช่น พระเทวทัตจองเวรจองกรรมกับพระพุทธเจ้า เรื่องมันมีก่อนครั้งพุทธกาลนมนานมาแล้ว ตอนนั้นพระพุทธเจ้าทรงเกิดเป็นพ่อค้า พระเทวทัตก็ทรงเกิดเป็นพ่อค้า เรื่องซื้อถาดทองคำ พระพุทธเจ้าของเราก็เป็นพ่อค้าพระองค์ทรงซื้อตัดหน้าก่อน เพราะทรงทราบว่าพ่อค้าอีกคนนึงชื่อพระเทวทัตเป็นพ่อค้าหน้าเลือดเอาแปรียบ ซื้อมาถูกแต่ขายแพง พ่อค้าที่ตอนนั้นพระพุทธเจ้าเกิดเป็นพ่อค้า ทรงดำริว่าเจ้าของถาดทองคำต้องการขายได้ราคาสูงกว่านั้น พระเทวทัตยังไม่ได้วางเงินมัดจำ พระพุทธเจ้าจึงทรงซื้อตัดหน้า พ่อค้าที่เป็นพระเทวทัต จึงจองเวรจองกรรมและอธิษฐานด้วยความพยาบาท ตอนนี้เป็นไงลูกพระเทวทัตอยู่ที่ไหน อยู่ในนรกเอวจี หรือตอนนี้พระพุทธเจ้าของเราทรงอยู่ที่พระนิพพาน

พระเทวทัตนี้พยายามทำร้ายพระพุทธเจ้าทุกอย่างคืออย่างเช่น ตอนที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราประทับอยู่ที่เขาคิชฌกูฏ พระเทวทัตพยายามกลิ้งหินลงมาหมายจะทับเอาพระพุทธเจ้าให้สิ้นพระชนม์ และอีกครั้งพระเทวทัตได้ปล่อยช้างนาราคีรี ซึ่งกำลังตกมันหมายทำร้ายพระพุทธเจ้า ล้วนแต่สร้างบาปมากมาย ทั้งนี้สาเหตุล้วนเพราะอะไร เพราะว่าเกิดจากความอาฆาตและอธิษฐานจองเวรจองกรรมไว้ด้วยกัน ทำให้ตัวเองต้องลงต่ำ คือนรกอเวจี

หรือเปรียบเสมือนนางจิญจมาณวิกาได้ใส่ความให้พระพุทธองค์ให้เสียหาย โดยการแกล้งแต่งกายแล้วเดินเข้าเขตวัดทุกตอนเย็น รุ่งเช้าก็เดินกลับออกมา ทำอย่างนี้ ทุกวัน ทุกวัน ให้คนที่ได้พบเห็นเข้าใจผิดว่ามาทำอะไรที่ไม่สมควรในวัดเช่นนั้น เวลาผ่านไปได้ระยะหนึ่งแล้ว แล้วแต่งตัวเป็นคนตั้งครรภ์ โดยใช้ไม้ยัดใส่หน้าท้อง เอาผ้าพันปิดไว้ แล้วมากล่าวตู่ว่ากำลังตั้งครรภ์อยู่ในท้องเป็นบุตรของพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ทรงดำรงพระสติมั่นไม่หวั่นไหวในการกระทำอันเป็นเท็จของนางจิญจมาณวิกาแม้แต่น้อย ในขณะที่บรรดาสาวกต่างเดือดเนื้อร้อนใจกันทั่วหน้า ว่านางนี่ช่างร้าย ช่างวางแผนสร้างเหตุการณ์ให้น่าเชื่อถือ ตอนเย็นเดินเข้าวัด ตอนเช้าเดินกลับออกมาจากวัดติดต่อกันเป็นเวลานาน คนที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวถ้าไม่ใช้ปัญญาก็จะหลงเชื่อ ดังนั้นจะดูอะไรก็ต้องดูให้นาน ๆ นะลูก และต้องใช้ปัญญา พระพุทธองค์ทรงตรัสกับนางจิญจมาณวิกาว่า น้องหญิงเรื่องนี้เรารู้กันเพียงสองคน พระอินทร์ทนดูเหตุการณ์ไม่ได้ที่พระพุทธเจ้าทรงถูกใส่ร้ายจึงบันดาลให้เชือกที่ผูกไม้หลุดออกมา เมื่อความจริงถูกเปิดเผย นางจึงถูกรุมประชาทัณฑ์ ต้องวิ่งหนีออกมาจากวัดเชตวันวิหาร แล้วนางก็ถูกธรณีสูบลงไป เกิดเป็นสัตว์นรกในปัจจุบันนี้

ลูกเอ๊ย หลานเอย ให้เราพิจารณานะลูก บางทีทำไมบางคนเกิดมา ผัว เมีย ลูกเต้า เหมือนคนที่มาคอยจองล้างจองผลาญ พยาบาทกันตลอดเวลา บางทีผู้ที่อธิษฐานด้วยความพยาบาทไม่เข้าใจว่า คนเหล่านี้อาจจะเคยจองเวรจองกรรมกับเรามาในภพภูมิไหนซึ่งเราไม่สามารถรู้ได้ บางคนเกิดมาแล้วนี่ บางทีลูกเต้า เหมือนมาคอยล้างคอยผลาญพ่อแม่ หรือบางทีผัวเมียมักจะมาทะเลาะกัน มาเบียดเบียนกัน เหมือนบางคนจองล้างจองผลาญกันมาหลายภพหลายชาติแล้ว ดูอย่างพระพุทธองค์ซิลูก พระพุทธองค์ท่านทรงหนี ทรงทำทุกอย่างที่จะหนีพระเทวทัต หนีของพระองค์นั้นไม่ใช่หนีด้วยการตีตัวออกห่าง แต่หนีของพระองค์คือการสร้างบารมี เมื่อพระองค์สร้างบารมีแล้ว พระองค์ก็ทรงปฏิบัติหนีให้พ้นจากห้วงแห่งความทุกข์ทั้งหลาย หนีพระเทวทัต แล้วแทนที่พระองค์รู้แล้วในที่พระองค์ทรงหนีได้ พระองค์ก็ยังทรงมีพระเมตตาที่พระเทวทัต ได้สอนพระเทวทัต ได้บอกกล่าวพระเทวทัต จนพระเทวทัตทรงฌาณโลกีย ตั้งตนจะเป็นใหญ่แทนพระพุทธเจ้าให้ได้ แต่พระองค์ ทรงมีพระเมตตามากมายเหลือที่จะประมาณนับได้ พระองค์ทรงหนีขึ้นข้างบน พระเทวทัตจึงลงข้างล่าง

จงขวนขวายสิ่งที่ดี สิ่งที่เป็นกุศล หนีให้พ้นจากคนที่มาทำให้เรานี้ทุกข์ทรมาน มีกรรม เป็นกำเนิด มีกรรมเป็นของตัว เราสร้างกรรมอันใดไว้ เราย่อมหนีกรรมหนีเวรเหล่านั้นไม่พ้น นะลูกเอ๊ย หลานเอย เกิดมาเป็นคนนะลูก อย่างที่พูดให้ฟังแล้วตั้งแต่ตอนต้น ไม่มีอะไรหรอกลูกที่เกิดมาแล้วจะพร้อมทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เกิดมาแล้วจะสมบูรณ์ทุกสิ่งทุกอย่าง มันมีสมหวังบ้างก็ต้องมีผิดหวังบ้างเป็นของธรรมดา บางคนก็เป็นคนขี้ใจน้อยหรือเป็นคนขี้น้อยใจ เมื่อรู้ว่าเป็นคนขี้ใจน้อยเป็นคนน้อยใจ พยายามดับโมหะ คือความหลงและความโกรธ เอาไว้ให้มากๆ เพราะความโกรธ ความหลงนั้น มันไม่สามารถพาชีวิตเราให้มีสุขได้หรอกนะลูก นอกจากพาชีวิตของเราให้ตกให้ต่ำไปได้ตลอดเวลา เมื่อเกิดอาการน้อยใจแล้ว ให้เราพยายามสวดมนต์ ภาวนา กำจัดตัวทุกข์ กำจัดตัวทรมานที่มันเกิดขึ้นในจิตในใจของเราให้ได้นะลูก

หลวงปู่เคยสอนลูกหลานที่อยู่ที่นี่อยู่เสมอว่า วันไหนที่ใจคอคนเรา หรือใจคอเราเป็นคนดี วันนั้นแหละคือตัวเราจริง ๆ นะลูก วันไหนที่โมโห มันโกรธ มันหลง มันโลภ มันเป็นคนขี้น้อยใจ ขี้หงุดหงิด นั่นมันไม่ใช่ตัวเรานะลูก มันเป็นตัวกิเลสที่เข้ามาแฝง เข้ามาแอบอยู่ในจิตในใจของตัวเราเอง ถ้ามันไปแอบแฝงอยู่ที่ตัวใครก็แล้วแต่ ก็จะทำให้คนเหล่านั้น หน้ามืดตามัว เห็นผิดเป็นถูก เห็นถูกเป็นผิด เราจึงต้องพยายามบอกกล่าวเตือนสติคนเหล่านั้นว่า ถ้าตัวเราจริง ๆ คือความดี คือการเป็นคนดี ที่คนไม่ดีนั้นเพราะถูกแอบแฝงด้วยตัวกิเลสทั้งหลาย เมื่อถูกแอบแฝงด้วยตัวกิเลสทั้งหลาย เมื่อรู้ตัวแล้วอย่าไปตามอารมณ์ใจของกิเลส นะลูก พยายามละ พยายามถอนจากตัวกิเลสนั้นให้ได้ พยายามปลงให้ตก ให้เกิดเป็นตัวของตัวเราเองขึ้นให้ได้นะลูก

หลวงปู่หวังว่าลูกหลานทั้งหลายคงเข้าใจนะลูก และก็คงจะทำใจได้ เพราะชีวิตของคนเรามันมีทุกข์มันก็ต้องมีสุขเป็นของธรรมดา ไม่มีใครในโลกหรอกลูกที่จะไม่มีทุกข์ และจะไม่มีสุข แต่มันจะสุขนานหรือทุกข์นานนั้น ก็เรื่องอารมณ์ของใจเราที่ใจเราจะรับทุกข์หรือจะรับสุข หลวงปู่ก็ขอให้ลูกหลานฟังแล้วเกิดมีปัญญาบ้างนะลูก และก็คิดใคร่ครวญตริตรองในสิ่งที่หลวงปู่พูดให้ฟังนะลูก

= รวมคำสอน “หลวงปู่ทองดี อนีโฆ” (พระพิศาลญาณวงศ์)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=49194

= ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่ทองดี อนีโฆ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=45116

= ประมวลภาพ “หลวงปู่ทองดี อนีโฆ” วัดใหม่ปลายห้วย
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=49172