วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 22:56  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 33 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ก.ค. 2010, 18:05 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ค. 2010, 16:21
โพสต์: 25

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ ขอความเห็นหน่อยค่ะ

ทราบว่าสามี นอกใจ มีความสัมพันธ์กับ หญิงอื่น มาเป็นเวลา 4-5 ปีแล้ว

จนดิฉันทนไม่ได้ ก็เลยคุยกะสามี สามีก็สัญญา ว่าจะไม่ไปยุ่งอีก

เมื่อต้นเดือน กรกฏาคม ผู้หญิงคนนั้น ส่งรูปถ่ายและคำบอกรักมาให้สามีดิฉัน หลายครั้ง

ทางอีเมล (บังเอิญดิฉันจำ password ได้ค่ะ) ดิฉันโมโหมาก ก็คุยกับสามีอีกครั้ง

สามีบอกว่า ให้เชื่อใจสามี ไม่ต้องคิดมาก ถึงแม้ว่า ผู้หญิงคนนั้นจะส่งอะไรมาแต่ตัวสามีไม่ติดต่อกลับซะอย่าง ดิฉันก็ไม่ต้องคิดมาก

เรื่องน่าจะจบลงด้วยดี ใช่ไหมคะ แต่ว่า ด้วยความ เกลียด ที่ดิฉันมีกับผู้หยิงคนนั้น

ดิฉันตั้งใจกับตัวเองว่า ขอเอาคืนให้ ผู้หญิงคนนี้ เจ็บช้ำใจ บ้าง แล้วดิฉัน จะไม่ยุ่งอีกเลย



..ดิฉัน โพสต์ ใน hi5 ด่าผู้หญิงคนนั้น เธอโกรธมาก โทรฟ้องสามีดิฉันว่าจะแจ้งความเอาผิดกับดิฉัน

สามีก็มาต่อว่าดิฉัน ว่าไม่น่าทำแบบนี้เลย ดิฉันจึงขอโทษสามีไป และบอกสามีว่าที่ทำไป

เพราะดิฉัน โกรธ และ เกลียด ผู้หญิงคนนี้ เค้าน่าจะได้รับโทษอะไรบ้าง

ดิฉันคิดว่า คงไม่มีใครรู้ แล้วก็สาสมกับสิ่งที่เธอทำแล้วนี่หน่า ดิฉันตั้งใจว่าทำครั้งนี้แล้วจะไม่ทำอีก

แต่ สามีสืบทราบว่าเป็น ดิฉันเอง ที่ไปว่าผู้หญิงคนนั้น สามีดิฉันเสียใจมาก

ส่วนดิฉันก็เสียใจในสิ่งที่ทำลงไป สามีบอกว่าจะไปขอโทษ ผู้หญิงคนนั้น กับดิฉัน สามีบอกว่า "เธอไม่น่าทำแบบนี้เลย"

ดิฉันเสียใจมากค่ะ จะไปขอโทษ ผู้หญิงคนนั้นดีไหมคะ
กลัวสามีโกรธ แล้วกลับไปคบกับผู้หญิงคนนั้นอีก

ทำอะไรไม่ถูกแล้วค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ส.ค. 2010, 07:12 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ถ้าขอโทษแล้วเหตุการณ์ต่างๆจะดีขึ้นหรือเปล่า?
ถ้าดีขึ้นก็ทำไป แต่ถ้าไม่แน่ใจ ก็เปล่าประโยชน์ เพราะถ้าขอโทษครั้งนี้
หากเขายังไม่เลิกติดต่อกัน คุณจะไม่ทำอย่างที่ผ่านมาอีกหรือ?
แล้วก็กลับไปขอโทษกันอีก......ถามตัวเอง....ตอบตัวเอง
เพราะตัวเองรู้ดีกว่าใครๆ....โชคดีนะค่ะ :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ส.ค. 2010, 22:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 เม.ย. 2010, 11:50
โพสต์: 283

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ไม่เห็นมีความจำเป็นต้องขอโทษเลยคะ ทีผญ คนนั้นยังทำผิดกับเรามาเกือบห้าปี แล้วเค้าขอโทษ ขอให้เราให้อภัยหรือเปล่า? ทำไมสามีแคร์เรื่องนี้จังคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ส.ค. 2010, 09:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ค. 2010, 16:21
โพสต์: 25

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ใช่ค่ะ สามีแคร์ ผญ. คนนี้มาก
ช่างเถอะค่ะ ดิฉัน บอกแล้ว ว่าทำหนนี้หนเดียวและหนสุดท้าย

ผญ.คนนั้นบอกว่า จะไปแจ้งความ ที่ดิฉันหมิ่นประมาทเค้า
ถ้าไม่งั้นต้อง ขอโทษ เค้าก่อน ดิฉัน ไม่ขอโทษค่ะ
จริงๆแล้ว เค้าต้องมา กราบขอโทษดิฉัน ตางหาก

สรุป เรื่องราวจบแค่นี้ แต่สามียัง เคืองๆ ไม่ค่อยพอใจดิฉันเท่าไหร่
ดิฉัน รอสักวัน สามีดิฉันคงจะคิดได้


ขอบคุณคุณtaktay และคุณน้ำค้าง มากนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ส.ค. 2010, 10:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณ muinaja ดิฉันว่า คำขอโทษนะพูดไปก็คงไม่เท่ากับ
การที่คุณรู้สึกสำนึกผิดหรอกค่ะ และจริง ๆ ดิฉันมองว่า
คำขอโทษ ฝากไปกับสามีคุณก็ได้ ไม่จำเป็นที่คุณจะต้อง
ไปออกปากเอง อย่างที่น้ำค้างว่า เขาเองก็ทำผิดกับเรา
เขายังไม่มาขอโทษเราเลย แต่อย่างไรก็ตามถามใจตัวเอง
นะค่ะ ว่าต้องการแบบไหน เรื่องที่สามีคุณเคือง ก็คงเป็น
ช่วงที่เขาได้จังหวะ แต่หากเค้ารักเรามากพอ เขาจะสามารถ
ให้อภัยเราได้ เหมือนที่เราให้อภัยเขานั้นแหละค่ะ คุณก็
ทำดี ดูแลเขาเหมือนตอนที่ไม่รู้เรื่องไปก็เท่านั้น และดิฉันว่า
ผู้หญิงคงไม่กล้าฟ้องหรอกค่ะ เพราะเขาเองมีความผิดติดตัว
สามีคุณเองก็คงพยายามปรามเธอไว้ เพราะถ้าขุดคุ้ยเรื่อง
มากเท่าไหร่ ใครจะเป็นคนเสียละค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ผิดพลาดแล้วแก้ไข และให้อภัย
เป็นอภัยทานไปซะ ใจเราจะได้สงบ และเบิกบาน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ส.ค. 2010, 14:30 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เคยโดนด่าใน hi5 เหมือนกันค่ะ
แต่ต่างกันตรงที่เป็นเึคยเป็นเพื่อนกัน และ เขาด่าเราไว้ใน hi5 ของเขา
แต่เราคนโดนด่าก็ทราบว่าเขาด่าเรา ตอนโดนด่าแบบนั้นในตอนนั้นก็ไม่นึกโกรธค่ะ
แค่ถามเขาว่าด่าเราหรือป่าว? แต่เขาก็ตอบว่าทำไมคิดว่าเขาด่าเรา
ก็เลยเฉยๆไปไม่ทำอะไรให้ดีขึ้นหรือแย่ลง สุดท้ายเขาส่ง sms ไปให้คนที่มีผลกับเรา
เป็นการฟ้องให้ต้องเข้าใจผิดกัน ให้ทะเลาะกัน แต่สุดท้าย คนที่ได้รับ sms เข้าใจ
ไม่โกรธ ไม่ว่า ไม่ถามอะไรทั้งสิ้น บอกแต่เพียงให้เลิกยุ่งกับเขาซะ ให้จบๆไป

ในกรณีของคุณดิฉันคิดว่า ปล่อยให้เรื่องจบไปแบบนี้ดีแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า
สามีคุณเองก็ต้องทราบว่าเรื่องราวทั้งหมดเกิดจากอะไร มีสาเหตุมาจากใคร
ทุกอย่างมีเหตุและผลที่เกิดขึ้น ขอให้เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของคุณแล้วกันนะคะ
สิ่งใดทำแล้วมีผลเสียมากกว่าผลดี ก็ละเสีย หากทำแล้วไม่เกิดประโยชน์กับทั้งตัวเองและผู้อื่น
หวังว่าเรื่องราวจะจบลงด้วยดี และขอให้คุณมีความสุขค่ะ


แก้ไขล่าสุดโดย ปริตา เมื่อ 02 ส.ค. 2010, 14:33, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ส.ค. 2010, 16:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 มิ.ย. 2010, 11:15
โพสต์: 46

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ผู้ชายนี่ก็แปลกนะคะ เป็นคนก่อเรื่องเองแท้ ๆ
พอเราวีนเข้าหน่อย ก็ไม่พอใจที่เราเข้าไปวุ่นวาย
สร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้น แต่ไม่เคยนึกโทษตัวเอง
เลยว่าสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นเพราะตัวเอง (ผู้ชาย) เป็นต้น
เหตุที่ทำให้มันเกิดเรื่อง ทำไมนะคนเราชอบมองปัญหา
ที่ปลายเหตุ ทำไมไม่มองต้นเหตุของเรื่องกันบ้าง
สังคมยังยุติธรรมอีกเหรอ........เฮ้อ.........


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ส.ค. 2010, 17:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ค. 2010, 16:21
โพสต์: 25

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ มาก...มากนะคะ สำหรับทุกกำลังใจ

แต่เมื่อวันอังคาร ดิฉัน ได้รับข้อความจากสามีทางเมล ว่าเค้าเบื่อดิฉันเหลือเกินแล้ว ให้ดิฉันช่วยเลี้ยงลูกจนโตแล้วค่อยหย่ากัน

ดิฉันเสียใจมาก จึงกินยาฆ่าตัวตาย แต่น้องสามี พาไปล้างท้องทัน

สามีดิฉันบอกว่าดิฉัน ไม่มีคุณค่า ดิฉันเป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด

ดิฉันเลยเลือกที่จะแก้ที่ตัวปัญหา คือ ดิฉันเอง
ในเมื่อเค้าพูดอะไรก็ถูกมีเหตุผลไปหมด ถ้าไม่มีดิฉันทุกอย่างคงจบ

แม่ดิฉันมาเยื่ยมที่ โรงพยาบาล บอกว่า คนอื่นไม่รัก แต่ยังมีแม่คนนี้ที่รักลูกอยู่เสมอนะ

ดิฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อ พ่อ+แม่ และลูกๆๆๆ ของดิฉันค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ส.ค. 2010, 18:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


รู้สึกสงสารและเห็นใจคุณจริงๆคะ ความรู้สึกแบบนี้เคยประสบมาแล้วคะ แต่ของเราเป็นการโทรไปหาผญ. แล้วผญ.ก็โทรมาฟ้องสามี (โทรไปหลายครั้งมากแต่สามีไม่เคยต่อว่าเราก็เลยรู้สึกว่าในเมื่อสามีไม่ว่าไรก็ำไม่เห็นจะมีอะไรพอนึกอยากจะต่อว่าผญ.เราก็จะโทรทันที) แต่ครั้งสุดท้ายที่โทรสามีโทรมาต่อว่ารุนแรงเหมือนกันคะ แต่พอเราบอกว่าจะให้ไปขอโทษผญ.ไม๊ สามีบอกว่าไม่ต้อง แค่ไม่ทำอะไรให้แย่ไปกว่านี้และอย่าเอาตัวเราไปเปรียบกับผญ. ยังไงเราก็เป็นแม่ของลูกและเป็นภรรยาของเขา ผญ.เขารู้ดีว่าเขาควรอยู่ตรงไหน ในตอนนั้นฟังไปก็ยังรู้สึกน้อยใจนิดๆว่าไม่น่ามาต่อว่าเรา เห็นผญ.สำคัญหรืออย่างไร จากนั้นเราก็ตัดใจมาเรื่อยๆ จนถึงวันที่ความรู้่สึกบอกได้ว่าเราอยู่ได้แล้ว (คิดมาจากวันนั้นว่่าผญ.คงสำคัญสำหรับเขาแล้วล่ะไม่งั้นสามีคงไม่ต่อว่าเราขนาดนั้น) เราใช้วิธีคิดว่าเขาไม่รักไม่เห็นความสำคัญคิดแต่สิ่งแย่ๆ ทำใจและตัดใจมาตลอดคะ จนวันนี้ตัดใจได้แล้วแต่สามีกลับตัดเราไม่ได้ อยากให้คุณลองมองคุณค่าของตัวเองและรักตัวเองให้มากกว่าที่เป็นอยู่คะ ไม่มีใครเราเท่าตัวเราเองหรอกคะ กลับมาสนใจและเห็นคุณค่าในตัวเราแล้วสักวันสามีคุณก็จะเห็นคุณค่าของคุณเองนะคะ เขาจะอย่างไรก็ปล่อยไปตามกรรม แล้วคุณจะรู้สึกถึงความสบายใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ไม่ต้องมานั่งคิดไม่ต้องมาวิตกกังวลกับเรื่องของเขา ใส่ใจตัวเองและลูก ไหนจะยังมีคุณแม่ที่คอยห่วงใยและรักเราจริงๆ โดยที่เราไม่ต้องไปเรียกร้องให้ท่านมารักเราเลย ลองมองสิ่งรอบๆตัวคุณใหม่นะคะ ความสุขอยู่รอบๆตัวคุณคะ ทั้งลูกและุคุณแม่ รอให้คุณกลับไปให้เขารักอยู่คะ เป็นกำลังใจให้ผ่านไปให้ได้นะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ส.ค. 2010, 21:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


muinaja เขียน:
ดิฉันเสียใจมาก จึงกินยาฆ่าตัวตาย แต่น้องสามี พาไปล้างท้องทัน

สามีดิฉันบอกว่าดิฉัน ไม่มีคุณค่า ดิฉันเป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด


ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาล สามีมาเยี่ยม
และแสดงให้คุณรู้สึกว่า เขาเสียใจ และภาคภูมิใจที่คุณ
แสดงให้เห็น "คุณค่า" ของตัวคุณเองด้วยการกระทำ
แบบนี้บ้างไหม?

พ่อแม่ กว่าจะเลี้ยงคุณมา เพื่อให้คุณได้มีโอกาส
ไป รัก เทิดทูน ผู้ชายคนหนึ่ง ท่านลำบาก ทั้งกายและใจขนาดไหน?
คุณกลับไม่นึกถึงท่านเลย ยอมสละชีวิตทั้งชีวิต เพื่อคนที่เขาไม่รักคุณ
และไม่ได้นึกถึง คนที่เฝ้าทนุถนอมคุณทั้งกายและใจมาตลอด......

เพราะความรัก อาลัย จึงลืมหน้าที่ลูกที่ดี แถมยังละเลยหน้าทีแม่ที่ดีอีก
ถ้าตายไปจริงๆ คิดว่าปัญหาทุกอย่างจะจบแค่ตรงนั้นหรือ? พ่อแม่จะทุกข์
และเสียใจขนาดไหน? ลูกจะลำบากขนาดไหน? คงไม่ได้คิดถึงเลยใช่ไหม?
แล้วผู้ชายคนนั้นเขาจะคิดอย่างไร? คงไม่เสียใจ และสรรเสริญว่าคุณเป้นคน
ควรค่าแก่ความทรงจำ เพราะยอมพลีชีพเพื่อ "รักแท้" อย่างแน่นอน

ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้ายที่คิดแบบนี้นะค่ะ ไม่อยากจะบอกว่า
ไม่ "ฉลาด" เลย ที่เอาชีวิตทั้งชีวิต ที่แสนจะมีค่าของเรา ไปโยนทิ้งให้กับ
ใครก็ไม่รู้ คนบางคนอยากจะมีชีวิตยู่เพื่อดูแล เลี้ยงดูพ่อแม่ และลูกๆ
แต่ไม่มีโอกาส เพราะโรคร้ายที่คุกคาม แต่คุณมีโอกาสอันดี กลับมองไม่เห็น
กลับเลือกที่จะไม่อยู่ เพื่อบูชาความรัก.......เฮ้อ....ถ้าแลกชีวิตกันได้ก็ดีซินะ
คนที่เขาอยากอยู่....เพื่อทำประโยชน์ให้กับคนที่ "รักเขา" ยังมีอีกมาก

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2010, 10:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ค. 2010, 16:21
โพสต์: 25

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณมาก..ค่ะทั้งคุณ taktay และทุกทุกคนนะคะ

ได้อ่านข้อความของคุณ taktay แล้วทำให้คิดอะไรต่อมิอะไรได้เยอะแยะเลยค่ะ

ดิฉันยังโชคดีค่ะ ที่มีคนรักดิฉัยอีกตั้งเยอะ

ขอบคุณค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2010, 10:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณ muinaja อ้อส่ง mail ไปหานะค่ะ
อ้ออยากเป็นกำลังใจนะ ในบางอารมณ์ความคิดแบบนี้ก็เกิดขึ้น
เหมือนกัน แต่อ้อจะนึกถึงลูก ว่าหากไม่มีเราสักคน ใครละจะ
เลี้ยงลูกของเราได้ดีเท่าที่เราเลี้ยง และหากเราดเป็นอะไรไป
สามีเราต้องให้ผู้หญิงคนนั้นเลี้ยงลูกเราแน่ เรายอมไม่ได้
ฉะนั้น อย่างน้อยเราต้องอยู่เพื่อคนที่เห็นว่าเราคือคนสำคัญ
ของเขาที่สุดก็คือลูก
รักและเป็นห่วงนะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2010, 10:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 15 ม.ค. 2010, 11:38
โพสต์: 300

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านเรื่องราวเลวร้ายต่าง ๆ ไปให้ได้
ชีวิตเรายังมีคุณค่าสำหรับใคร ๆ อีกหลายคน
อย่าให้คน ๆ เดียวที่ทำให้คุณต้องเจ็บช้ำเสียใจ
มาทำให้ใครอีกหลาย ๆ คนที่รักคุณห่วงคุณต้องเสียใจ
คิดถึงคุณแม่และลูก ๆ ของคุณให้มาก ๆ นะคะ
หาหนังสือ CD ธรรมะมาอ่านมาฟังและก็สวดมนต์ทำบุญให้มาก ๆ
พยายามปล่อยวางให้ได้นะคะ สุดมือสอยก็ปล่อยไป


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2010, 11:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ดิฉันคิดว่าตอนนี้คุณคงได้สติและคิดอะไรที่ดีกับตัวเองขึ้นมาแล้ว
ชีิวิตคนๆหนึง อาจไม่มีความหมายกับใครอีกคนหนึง
แต่อย่างไรก็คงต้องมีความหมายกับใครอีกหลายคนทีเดียว
อย่างน้อยที่สุดตอนนี้ คุณก็มีความหมายอย่างมากมายเหลือล้นกับ "ลูก" ของคุณ
และ "คุณพ่อ คุณแม่ พี่น้องและเพื่อนฝูงทั้งหลาย"
คุณเคยดูรายการ ตีสิบ มั้ยค่ะ? มีผู้หญิงที่กินยาฆ่าตัวตาย เพราะสามีมีคนอื่น แต่ไม่ตายค่ะ
ต้องทนทุกข์ทรมานนอนอยู่โรงพยาบาลหลายเดือน โดยที่มีคุณแม่เป็นคนดูแลตลอด
ส่วนสามีบอกกับเธอว่า "ในเมื่อเธอยังไม่รักตัวเอง ไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง เขาจะรักเธอได้อย่างไร"
และเขาก็ทิ้งเธอไปค่ะ ไม่เคยกลับมาเหลียวแล และดิฉันคิดว่า ในความทรงจำของสามี
คงเหลือความทรงจำที่ไม่ดีต่อภรรยา...ผลที่ตามมาในวันนี้ เธอไม่มีกระเพาะอาหาร
มีชีวิตที่ทรมานมากกว่าตอนกินยาเข้าไปมาก และต้องเป็นอย่างนี้ ตลอดชีวิต
เธอบอกว่า ถ้าย้อนกลับไปได้ เธอจะไม่ทำอย่างนี้เด็ดขาด...
คุณยังโชคดีนะคะที่การกระทำของคุณยังไม่ส่งผลให้คุณต้องเจ็บปวดทรมานไปตลอดชีวิต
ไม่ต้องเป็นภาระให้คนที่รักคุณต้องคอยดูแล และยังมีเวลาที่เหลือได้ดูแลคนที่รักคุณอีกด้วย
ผิดพลาดไปแล้วก็ขอให้แล้วไป ขอให้เป็นบทเรียนที่สำคัญในชีวิตของคุณ
คนเราทุกคนเกิดมา ไม่มีใครไม่เคยทุกข์ ไม่มีใครไม่เคยผิดหวัง
บางคนผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ยังใช้ชีวิตอยู่ต่อไปอย่างมีความสุขบ้าง มีความทุกข์บ้าง
ดิฉันผ่านที่คิดว่าเลวร้ายกับตัวเอง อาจไม่มากมายสำหรับคนอื่น แต่ก็ไม่เล็กน้อยสำหรับตัวเอง
มาจนถึงวันนี้ได้ รู้สึกมีความภูมิใจในตัวเอง ในความเข้มแข็งของตัวเอง ถึงแม้่จะไม่ได้ดีที่สุด
แต่ก็มีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่วันนี้ สิ่งดีที่สุดในแต่ละวัน คือการได้ลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อทำอะไรมากมาย
และจบลงด้วยการได้หลับตานอน หลังจากที่ทำอะไรมากมายเสร็จสิ้นในแต่ละวัน
การมีชีิวิต มีลมหายใจ มีความรู้สึก ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขต่างก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีิวิตตัวเอง...

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2010, 11:48 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ค. 2010, 16:21
โพสต์: 25

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองค่ะ ว่า กำลังใจ เป็นสิ่งสำคัญมาก ในการที่เราจะก้าวข้ามผ่านปัญหาหรืออุปสรรคต่างๆไปได้ นั้นล้วนแล้วแต่ ได้กำลังใจ จาก คนที่ห่วงเรา

ที่มุ้ยก้าวผ่านตรงจุดจบของชีวิตมาได้ แล้ววันนี้ ก็คิดกับตัวเองว่า ยังโชคดี ที่ไม่เป็นอะไร เอาใหม่ เริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ

ทำตัวเองให้มีคุณค่าและสิ่งที่สำคัญที่สุด คือมุ้ยได้มีเพื่อน ที่เป็น กัลยาณมิตร หลายท่านเลยค่ะ

อนุโมทนาบุญครั้งนี้ด้วยนะคะ

สาธุ


แก้ไขล่าสุดโดย muinaja เมื่อ 06 ส.ค. 2010, 11:48, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 33 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 20 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร