วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 16:02  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=2



กลับไปยังกระทู้  [ 10 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 11:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


รูปภาพ
หลวงปู่ติช นัท ฮันห์ (Thich Nhat Hanh) นำพาปฏิบัติธรรมเดินสมาธิ
ณ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร. วิทยาเขตวังน้อย)
อ.วังน้อย จ.พระนครศรีอยุธยา ในระหว่างวันที่ ๔-๘ เมษายน ๒๕๕๖
ที่มาของรูปภาพ : facebook หมู่บ้านพลัม ประเทศไทย


:b39: * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * :b39:


หนังสือคู่มือการเดินจงกรม
“เดิน วิถีแห่งสติ” โดย ท่านติช นัท ฮันห์
ของสำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง

เจอในกล่องหนังสือเก่าเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
หลังจากเก็บไว้นานหลายปีจนลืม
คัดลอกบางส่วนมาฝาก
สำหรับมือใหม่...หัดเดินจงกรม


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 11:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


เธอจะต้องทำได้

การเดินจงกรมคือ วิธีทำสมาธิโดยการเดิน วิธีนี้จะนำสันติสุขมาให้เธอในขณะปฏิบัติ

เมื่อเธอฝึกเดินจงกรม จงก้าวช้าๆ ด้วยอาการผ่อนคลายและสงบ พร้อมกับยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า เธอควรเดินเหมือนคนที่มีเวลาว่างอย่างยิ่ง และไม่มีอะไรต้องทำเลย ในขณะก้าวแต่ละก้าวจงสลัดทิ้งความกังวลและความเศร้าทั้งหลาย เพื่อที่จะอยู่อย่างสันติสุข เธอควรไปแต่ละก้าวด้วยอาการเช่นนี้ สิ่งนี้ไม่ยากเกินไปสำหรับเธอเลย เธอจะต้องทำได้แน่นอน ทุกคนสามารถทำได้ หากเขาหรือเธอต้องการอยู่ในความสุขสันติ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 11:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


ไปโดยปราศจากการถึง

ในชีวิตที่ยุ่งเหยิงวุ่นวาย เรามักจะรู้สึกรีบร้อนด้วยเรื่องบีบคั้นเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เรามักจะต้องรีบเสมอ แต่เราจะรีบร้อนไปไหนเล่า??? นี่เป็นคำถามที่เรามักไม่ค่อยถามตัวเอง

การเดินจงกรมก็เหมือนกับการเดินเล่น เราจะไม่กำหนดเป้าหมายแน่นอนที่จะต้องไปถึง หรือกำหนดเวลาที่จะไปถึง เป้าหมายของการเดินจงกรมก็คือการเดินจงกรม จุดสำคัญก็คือ การเดินโดยไม่มีการไปถึง การเดินจงกรมไม่ใช่วิธีการ แต่คือเป้าหมาย แต่ละก้าวคือชีวิต แต่ละก้าวคือความสุขสันติ เดิน แต่อย่าเอาแต่เดิน เดิน อย่าให้ความมุ่งหมายใดผลักเราไปข้างหน้า ด้วยวิธีนี้ เมื่อเราเดิน จงเดินพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 11:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


ก้าวอย่างผ่อนคลาย

ในชีวิตประจำวัน ย่างก้าวของเราจะถูกถ่วงทับอยู่ด้วยความวิตก ความกังวล และความกลัว อาจกล่าวได้ว่า ชีวิตของเรา ก็คือ เดือนปีแห่งความวิตกกังวล ด้วยเหตุนี้ ย่างก้าวของเรา จึงไม่สามารถเป็นย่างก้าวแห่งความผ่อนคลาย

โลกนี้ช่างงดงามไปด้วยเส้นทางที่น่าตื่นใจมากมาย มีเส้นทางเล็กๆ ที่มีต้นไผ่ขึ้นอยู่สองข้างทาง มีเส้นทางที่ถูกอาบไล้ด้วยกลิ่นละมุนของทุ่งนาข้าว ยังมีเส่นทางแห่งสีสันอันงดงามของใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วง แต่เราไม่ค่อยได้รับรู้ หรือชื่นชมเส้นทางเหล่านี้ เนื่องด้วยเราไม่รู้สึกผ่อนคลาย และย่างก้าวของเราก็ไม่ผ่อนคลายเช่นกัน

การเดินจงกรม คือการฝึกเดินอย่างผ่อนคลายอีกครั้งหนึ่ง สมัยเมื่อเราอายุได้หนึ่งขวบครึ่ง เราเริ่มต้นเดินอย่างไม่มั่นคง มาบัดนี้ เมื่อเราฝึกเดินจงกรม เราจะเริ่มต้นเดินอย่างไม่มั่นคงอีกครั้งหนึ่ง แต่หลังการฝึกสักไม่กี่อาทิตย์ เราจะเริ่มก้าวได้อย่างมั่นคง สงบและเป็นธรรมชาติ ข้อความต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อช่วยให้เธอเริ่มการฝึกนี้ ฉันหวังว่าเธอจะพบกับความสำเร็จ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 11:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


การก้าวของเธอ คือการกระทำที่สำคัญที่สุด

การกระทำใดบ้างที่เป็นการกระทำที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ?? สอบไล่ผ่าน ซื้อรถ ซื้อบ้าน หรือการได้เลื่อนตำแหน่งการงาน?? มีคนจำนวนมากที่สอบไล่ผ่าน ซื้อรถ และได้เลื่อนตำแหน่ง แต่เขาเหล่านั้นไม่เคยอยู่กับความสงบสุข เขาไม่เคยรู้สึกเต็มเปี่ยม ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็คือ การอยู่อย่างสันติสุขกับตัวเอง และแบ่งปันสันติสุขนั้นกับผู้อื่น แต่การที่เธอจะสามารถอยู่ได้อย่างสันติสุขนั้น เธอจะต้องมีสติกับการก้าวแต่ละก้าว การก้าวของเธอ เป็นการกระทำที่สำคัญที่สุดของเธอ มันจะชี้ชะตาในทุกสิ่ง ฉันได้จุดธูปขึ้น แล้วพนมมือเข้าหากัน พร้อมกับตั้งความปรารถนาให้เธอได้พบกับความสำเร็จ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 11:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


สายร้อยแห่งมุก

รอยยิ้มน้อยๆ และก้าวที่สุขสงบ อาจเปรียบได้กับประกายแสงแห่งไข่มุกแต่ละเม็ด ลมหายใจของเธอคือเชือกร้อยไข่มุกทั้งหลายเข้าด้วยกันเป็นสาย ไม่มีการแยกขาดระหว่างไข่มุกสองเม็ด
ขอให้เธอหายใจอย่างมีสติ เช่นเดียวกับเวลาเธอเดินจงกรม การตามรู้ลมหายใจเป็นวิธีที่วิเศษในการประคองสติและความสุขสงบเอาไว้ และด้วยวิธีนี้ เธอได้หล่อเลี้ยงการก้าวแต่ละก้าวของเธอไว้ด้วย


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 11:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


การนับลมหายใจ และการก้าวเดิน

การหายใจอย่างมีสติแตกต่างจากการหายใจตามธรรมดา การหายใจอย่างมีสติ หมายความว่า เมื่อเธอหายใจ เธอรู้ว่าเธอกำลังหายใจ เมื่อเธอหายใจยาว เธอย่อมรู้ว่า เธอกำลังหายใจยาว และเช่นเดียวกัน เมื่อเธอหายใจสั้น เธอย่อมรู้ว่า เธอกำลังหายใจสั้น เมื่อเธอหายใจละเอียด เธอย่อมรู้ว่า เธอกำลังหายใจละเอียด

เธออาจจะถามว่า เธอจะกำหนดรู้ทั้งการหายใจและการเดินในเวลาเดียวกันได้อย่างไร มันทำได้ หากว่าเราเชื่อมประสานการหายใจและการเดินเข้าด้วยกัน เราสามารถุทำได้ โดยอาศัยวิธีนับ เรานักจำนวนก้าว หรือพูดอีกนัยหนึ่ง ก็คือ เราวัดความยาวของลมหายใจด้วยจำนวนก้าว เช่น เราก้าวได้กี่ก้าว เมื่อหายใจเข้า และก้าวได้กี่ก้าว เมื่อเราหายใจออก

นี่เป็นวิธีที่ฉันเริ่มใช้ เมื่อสิบห้าปีที่แล้ว ฉันปรารถนาจะแบ่งปันสิ่งนี้กับเธอ เพื่อว่าเธอจะได้นำไปทดลองดู ก้าวให้ช้าลง แต่อย่าให้ช้าเกินไป และหายใจตามปกติ อย่าพยายามเพิ่มความยาวของลมหายใจ ลองทำวิธีนี้สักพักหนึ่ง แล้วจึงเริ่มสังเกตว่า เวลาหายใจเข้า เธอก้าวได้กี่ก้าว ด้วยวิธีนี้ การกำหนดรู้ของเธอ จะอยู่ที่การหายใจ และการเดินไปพร้อมๆกัน รอยยิ้มน้อยๆ ของเธอจะมีส่วนสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับความสงบและแจ่มใสของการเดิน และการหายใจของเธอ นี่เป็นวิธีการประคองการกำหนดรู้และสันติสุข รวมทั้งวัตถุแห่งการกำหนดรู้นั้นด้วย ภายหลังการฝึกอย่างเอาจริงเอาจังชั่วระยะเวลาหนึ่ง เธอก็จะแลเห็น ทั้งลมหายใจ การนับ การเดินและรอยยิ้มน้อยๆ คละเคล้าด้วยกัน ในภาวะแห่งการกำหนดรู้และผ่อนคลาย นี่คือ การตื่นขึ้น นี่คือ ปัญญาญาณ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 มิ.ย. 2010, 11:03 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


ระยะก้าว

ขอให้ฉันได้อธิบายเกี่ยวกับวิธีนับอีกสักหน่อย เธอควรจะปรับความยาวก้าว แต่ละก้าวของเธอ เพื่อจะได้นับง่ายๆ ตัวอย่างเช่น หากเธอพบว่าไม่อาจขยายการหายใจออกไปได้ถึง 3 ก้าว แต่จะได้เพียง 2 ก้าวครึ่ง เธออาจจะเลือกวิธีก้าวให้เร็วขึ้นอีกสักนิด เพื่อนับลมหายใจให้ได้ 3 ก้าวพอดี หรือไม่ก็ก้าวให้ช้าลงอีกสักหน่อย เพื่อให้ลมหายใจนับได้ 2 ก้าว ก็ได้เช่นกัน ขอให้รักษาจังหวะการนับและการหายใจนี้ไว้

ลมหายใจออกของเธอ อาจจะมีความยาวมากกว่าลมหายใจเข้า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับผู้เริ่มฝึก ลองเฝ้าสังเกตดูสักครู่ เธอก็จะรู้ความยาวของลมหายใจตามปกติ ตัวอย่างเช่น 3-3 หรือ 2-3 ในกรณีแรกลมหายใจเข้าและลมหายใจออก มีความยาวเท่ากัน (3-3) ในกรณีที่สองลมหายใจเข้าจะสั้นกว่าลมหายใจออก หากเธอก้าวได้ 2 ก้าวในการหายใจเข้าแต่ละครั้ง และก้าวได้ 3 ก้าวในการหายใจออกแต่ละครั้ง ก็แสดงว่า แบบแผนการหายใจตามปกติ และการก้าวของเธอ คือ 2-3 การหายใจในความเร็วขนาดนี้เหมาะกับปอดของเธอ และทำให้เธอรู้สึกสบาย เธอสามารถหายใจเช่นนี้สักครู่โดยที่ไม่รู้สึกเหนื่อย 2 เป็นตัวแรกที่แสดงจำนวนก้าวในขณะหายใจเข้าแต่ละครั้ง และ 3 เป็นตัวเลขที่สองที่แสดงจำนวนก้าวในขณะลมหายใจออกแต่ละครั้ง หากเธอกำลังปีนขึ้นที่สูงหรือเดินลงตามที่ลาด ช่วงหายใจแต่ละช่วงจะสั้นลง และไม่ใช่การหายใจตามปกติของเธอ ขอให้เธอตามลมหายใจในระดับปกตินี้


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 มิ.ย. 2010, 11:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


สูดอากาศเข้าให้มากขึ้น

หลังจากการฝึกเป็นเวลาหลายวัน เธออาจจะลองวิธีต่อไปนี้

ขณะเดินและหายใจตามปกติ ลองยืดลมหายใจออก ออกไปอีกสัก 1 ก้าว ตัวอย่างเช่น ถ้าการหายใจตามปกติของเธอเป็น 2-2 ลองฝึกหายใจเป็น 2-3 สักสี่ห้าครั้ง แล้วกลับมาหายใจตามปกติที่ 2-2

การฝึกเช่นนี้ เธออาจจะรู้สึกสบายขึ้น เพราะว่า เมื่อลมหายใจออกของเธอยาวกว่า ปอดของเธอจะบีบตัวมากขึ้น ทำให้ไล่อากาศออกไปได้มากขึ้น เมื่อเราหายใจตามปกติ อากาศที่อยู่ส่วนล่างของปอดจะไม่ถูกขับออกไปทั้งหมด แต่ถ้าเรายืดลมหายใจออกให้ยาวขึ้นอีก 1 ก้าว อากาศส่วนนี้จะถูกขับออกไป

หายใจเช่นนี้สักสี่ห้าครั้งก็พอ มิเช่นนั้น เธออาจจะรู้สึกเหนื่อย ลองหายใจด้วยวิธีนี้สักสี่ห้าครั้งแล้วกลับมาหายใจตามปกติ เว้นช่วงสัก 5 นาที แล้วกลับมาทำใหม่อีกครั้ง การทำครั้งใหม่ก็ยังคงทำแบบเดิม คือ ทำวิธีใหม่สี่ห้าครั้ง แล้วกลับมาหายใจตามปกติ ขอให้จำไว้ว่า ให้เพิ่มความยาวอีก 1 ก้าว เฉพาะที่ลมหายใจออกเท่านั้น ไม่ใช่ลมหายใจเข้า

หลังจากฝึกวิธีนี้สักพัก เธออาจจะรู้สึกอยากขยายลมหายใจเข้าอีกสัก 1 ก้าว ปอดของเธออาจจะแสดงอาการว่า หากเธอขยายลมหายใจเข้าอีกสัก 1 ก้าว เป็น 3-3 ก็จะดีมาก เมื่อใดที่เธอรู้สึกเช่นนี้ ค่อยขยายลมหายใจเข้า ซึ่งเธอจะรู้สึกสบาย อย่างไรก็ดี อย่าฝึกวิธีนี้เกินกว่าสี่ห้าครั้ง จงจำไว้ว่า ให้กลับมาที่การหายใจปกติของเธอ เช่น ที่ 2-2 เป็นต้น หลังจากนั้นสักครู่หนึ่ง ถ้าเธอต้องการ เธอก็สามารถฝึกขยายลมหายใจออก (2-3) แล้วก็ลมหายใจเข้า (3-3) หลายเดือนผ่านไป ปอดของเธอจะแข็งแรงขึ้น และเลือดของเธอจะถูกฟอกให้บริสุทธิ์ขึ้น การหายใจตามปกติของเธอ อาจจะเปลี่ยนไป ตัวอย่างเช่น มันอาจจะกลายเป็น 3-3 จาก 2-2

หายใจตามปกติ เมื่อเธอฝึกเดินจงกรม ความยาวของก้าวที่เธอเดิน จะเป็นของเธอเอง


แก้ไขล่าสุดโดย นิรินธน์ เมื่อ 15 มิ.ย. 2010, 11:07, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 มิ.ย. 2010, 11:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 มิ.ย. 2008, 17:25
โพสต์: 62


 ข้อมูลส่วนตัว


อนาคตของมนุษยชาติ ขึ้นอยู่กับก้าวแต่ละก้าวของเธอ

เมื่อฝึกเดินจงกรม ขอให้เดินอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่จำเป็นต้องพนมมือ หรือทำเป็นทางการมากเกินไป เลือกทางเดินที่เงียบสงบในสวนสาธารณะ หรือตามริมฝั่งน้ำ ในสำนักปฏิบัติ เธอจะฝึกเวลาใดก็ได้ ใครที่เห็นเธอ เขาจะรู้ว่า เธอกำลังเดินจงกรม และเขาจะไม่รบกวนเธอ เมื่อพบกับใครในระหว่างเดินจงกรม เธอทำเพียงแค่พนมมือขึ้นระดับอก แล้วจากนั้น เธอก็เดินจงกรมต่อไป

ฉันเคยเดินจงกรมในเวลาเช้าตรู่และยามเย็นเมื่อฉันอยู่ที่เมืองโซ ในฝรั่งเศส หมาข้างๆ บ้านมักจะออกมาเห่า เวลาเห็นฉันเดิน เมื่ออยู่ในศูนย์ศิลปะแซน ในเมาท์ เทรมเปอร์ ทางตอนเหนือของรัฐนิวยอร์ค ฉันสอนนักเรียนเซนชาวอเมริกาถึงวิธีเดินจงกรม เข้าวันหนึ่ง หมาก็ออกมาเห่าอีก ที่อเมริกาก็เป็นเช่นเดียวกับที่ฝรั่งเศส คือ หมาจะไม่เคยชินกับอากัปกิริยาการเดินที่ผ่อนคลายและเงียบสงบ แต่ถ้าเธอเดินอย่างรวดเร็ว มันจะคิดว่านั่นเป็นสิ่งปกติ และมันก็จะไม่เอาใจใส่ ฉันบอกกับนักเรียนว่า “ปีหน้า ถ้าครูกลับมา และเดินจงกรมร่วมกับพวกเธอ บางทีหมาตัวนี้อาจจะไม่เห่าเมื่อเราเดินผ่านมันก็ได้ พวกเธอฝึกเดินจงกรมตลอดทั้งปี หมาก็จะคุ้นเคยกับวิธีเดินอย่างมีสติของพวกเธอ” ทุกคนเห็นด้วยกับฉัน

บางครั้ง ฉันคิดว่า วิธีการเดิน การยืน การนั่ง และการแลดูสิ่งต่างๆ ของเรา มีผลต่อโลกของสัตว์และพืชมากจริงๆ ไม่รู้ว่ามีสัตว์และพืชกี่ชนิดที่สูญพันธุ์ไป เพราะเภทภัยที่เราก่อขึ้นกับสิ่งแวดล้อมอันมีชีวิตนี้ และสภาพแวดล้อมนั้น บัดนี้ก็ได้ย้อนกลับมาทำอันตรายต่อเรา มลภาวะของน้ำดื่มและอากาศได้เริ่มเป็นอันตรายต่อมนุษย์เอง

ในปัจจุบัน มีหัวรบนิวเคลียร์มากกว่าห้าหมื่นหัวรบที่ถูกสร้างขึ้นมา และนั่นก็มากพอที่จะทำลายโลกทั้งโลกได้เป็นสิบๆครั้ง แม้กระนั้น เราก็ยังสร้างกันต่อไป และมากขึ้นทุกที ดูเหมือนว่าเราจะไม่สามารถหยุดยั้งได้เลย

มนุษยชาติในขณะนี้ เหมือนคนเดินละเมอในความหลับใหลที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ หรือกำลังเดินไปสู่ทิศทางใด มนุษย์จะสามารถตื่นขึ้นได้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับว่า เราแต่ละคนสามารถเดินอย่างมีสติ และมีสำนึกหรือไม่ นี่คือเหตุผลที่ว่า อนาคตของมนุษยชาติ รวมถึงอนาคตของสิ่งมีชีวิตทั้งมวลบนโลกใบนี้ ขึ้นอยู่กับก้าวแต่ละก้าวของเธอ


:b39: รวมคำสอน “หลวงปู่ติช นัท ฮันห์ (Thich Nhat Hanh)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=45472


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 10 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 11 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร