ขอบคุณค่ะท่าน dd
หายงงแล้วค่ะ ดิฉันจะจดที่คุณแนะนำท่องไว้ใช้ในวันบวช
ส่วนลูกชาย 2 คน 3 ขวบ กับ 1 ขวบ ยังไม่รู้เรื่องเลยค่ะ
คุณแม่พูดแทนก็ได้ใช่มั๊ยค่ะ
สาเหตุที่ไปบวชเพราะความแตกนี้แหละค่ะ
วันแรกดิฉันรับไม่ได้อย่างแรง
หอบลูกเล็ก ๆ 2 คน หายไปทั้งคืนเลยค่ะ
แล้วก็กลับมาเก็บของใช้ของลูก กลับใต้ทันที
สามีไปหาแม่เขา แล้วบอกไม่รู้จะอยู่ต่อไปอย่างไร
ขอไปบวชโดยไม่สึก
คุณแม่ย่า กลัวลูกไม่สึกเลยไม่ยอมให้บวช
ช่วงนั้น สาวน้อยวัยกว่าดิฉัน รุ่น 30 ก็ยึดสมรภูมิค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นบ้าน รถ ครอบครัวสามี
ทุกคนเห็นใจเลือดก้อนเดียวกัน มากกว่าน้ำอย่างลูกสะใภ้ หรือ พี่สะใภ้
ตรงกันข้ามครอบดิฉันไม่ทราบเรื่องแม้แต่นิดเดียว
สภาพหลังชนฝา หน้าชนตึก พ่อโทรหาลูกทุกวัน ลูกก็รบเร้าจะหาพ่อ
คุณยายก็เริ่มคิดมากว่าเกิดอะไรขึ้น และแนะนำว่า ลูกเอ๋ยเด็กอยู่กับใครก็ไม่เหมือนพ่อแม่
ดิฉันตัดสินใจกลับมา โชคดีที่ได้งานทำในตำแหน่งผู้บริหารฝ่ายบัญชี
มีรายได้พอที่จะเลี้ยงลูก 2 คนได้โดยไม่ต้องคิดว่าสามีจะรับผิดชอบหรือไม่
แต่สำหรับบางเรื่องดูเหมือนมันจะสายเกินไป
ผู้หญิงคนนี้อยู่เป็นกำลังใจให้กัน 2 เดือนช่วงที่ดิฉันพาลูกกลับไปอยู่ใต้
ถ้าพี่จะไปบวชก็จะช่วยเรื่องอุปกรณ์ ของใช้ทั้งหมดที่ใช้ในการบวช
ครอบครัวสามีมองว่าเป็นความผิดของดิฉันที่ทิ้งเขาไปแล้ว
เขาสงสารลูกเขา สงสารพี่เขา แต่ไม่มีใครเห็นใจเราว่าทำไมเราถึงอยู่ไม่ได้เลย
เล่นเอามานอนถึงบ้าน เพื่อนบ้านเห็นกันทั่ว อายสุดๆ ใครจะทนได้
และเป็นความผิดซ้ำที่เรากลับมาตอนที่ เขาพาผู้หญิงไปไหว้แม่เขาแล้ว ไปบ้านผู้หญิง
ไปทำบุญด้วยกัน ด้วยรถที่เราซื้อเอง
ตอนนี้เห็นลูกชายสบายใจ เห็นเมียปรองดองกันดี ก็ดีใจเลยยอมให้ไปบวช
ดิฉันพูดดีกับผู้หญิงของเขา ก็เพราะคิดว่าในเมื่อเขาหมดรักเราแล้ว
เราก็ต้องแสดงสปิริต จะไปอาลัยอาวรณ์ให้เขาเวทนาทำไม
ตอนนี้ก็อยู่เพื่อลูก
วางแผนเรื่องค่าใช้จ่ายเก็บเงินให้ลูก
ทำประกันชีวิตให้ลูกมากพอที่จะช่วยตัวเองได้ถ้าแม่เป็นอะไรไปเสียก่อน
มรดกที่คุณยายให้ก็ให้ลูก
บ้านและรถก็เป็นชื่อดิฉันคนเดียว
ไม่ได้จดทะเบียนสมรส
เตรียมไว้ให้ลูกทุกอย่าง
เหมือนแผนที่ชีวิตที่ไม่รู้จะเจออุปสรรคใดอีก
แต่ไม่ว่าจะเจออะไร คุณแม่คนนี้ไม่มีวันประชดสามีด้วยการมีสามีใหม่แน่นอน
ทุกอย่างเพื่อลูกเท่านั้น
ตั้งมั่นไว้อย่างเดียวว่า ต้องทำให้ได้
ไม่ได้ 100% ลูกก็จะได้รู้ว่าแม่พยายามสุดความสามารถที่ผู้หญิงคนนี้จะทำได้แล้ว

อนุโมทนาค่ะ....คุณรู้ทันหัวใจ

พิมไม่รู้จะแนะนำอย่างไรดี.... รู้เพียงว่าพิมขอเอาใจช่วยคุณนะคะ
ขอให้คุณมีกำลังใจที่เข้มแข็งสำหรับฟันฝ่าทุกสิ่งทุกอย่างค่ะ

พิม

ขอบคุณค่ะคุณพิม
เช่นกันน่ะค่ะ คุณพิมเองมีจิตใจเข้มแข็ง ลูกชาย ก็น่ากัดทั้งนั้น
แอบเห็นรูปมาแล้วค่ะ
คุณพิมยังโชคดีกว่าดิฉันเยอะค่ะ
ดิฉันเหมือนเคราะห์ซ้ำ กรรมซัด
พึ่งสามีเรื่องเงินไม่ได้อยู่แล้ว
ยังสร้างปัญหาอีก
มีอย่างเดียวที่ตัดใจไม่ได้
คือเขาดูแลลูกดีมาก
รายได้นิดหน่อยที่พอมี
ก็จะมาที่ลูกก่อนเสมอ
เป็นกำลังใจให้เช่นกันน่ะค่ะ สู้ ๆ กันต่อไป

รู้ทันหัวใจ:



สาธุอนุโมทนาครับ ส่วนลูกๆนั้นถ้าคน๓ขวบพอพูดได้ก็บอกไปสั้นๆว่า"แม่ได้บุญบวชพ่อเผื่อหนูด้วยนะ หนูพูดตามแม่นะจ๊ะ ว่า "สาธุ".." คนเล็กไม่รู้เรื่องก็ไม่เป็นไร เมื่อโตขึ้นก็จงเล่าให้เขาฟัง ให้เขาอนุโมทนาได้ไม่จำกัดกาลครับ...การคิดถึงทานที่ทำไปแล้วบ่อยๆ เรียกว่า เป็นการเจริญ"จาคานุสติ"คือคิดถึงบุญที่ได้ทำไปแล้วเนืองๆด้วยความยินดีย่อมเพิ่มบุญให้ตนเองได้อีกครับ..



เออหนอ..คิดอะไรอยู่หนอ?? ..หากเขาคิดว่านี้ทุกข์.. อยากทำที่สุดแห่งทุกข์ ด้วยเพศบรรพชิตก็น่าจะดีสินะ แต่ถ้าคิดบวชหนีปัญหาทิ้งภาระรับผิดชอบ ก็คงกลายเป็นได้เพียง"เหลือบ"ในผ้าเหลืองเท่านั้น..ก็คงได้เเต่หวังว่าเขาจะได้พบพระธรรม ได้ศรัทธาในธรรมขึ้นมาในเวลานั้นบ้างเท่านั้น..เรื่องนี้กาลเวลาจะพิสูจน์เจตนาของเขา ผู้ที่เห็นภัยในวัฏฏะจนปรารภออกบวชจริงจะสามารถครองเพศบรรพชิตได้ยาวนานหรือตลอดไป ส่วนคนทั่วๆไปที่บวชด้วยเหตุอื่นเช่นบวชหนีปัญหา..หนี้สิน..หนีตะราง..บวชตามประเพณีดายไป ฯลฯ อยู่ได้๑๐วันก็"เต็มกลืน"แล้วครับ...ยกเว้นว่าไปอยู่วัดที่พระมีปกติทำผิดวินัย ใช้ชีวิตเยี่ยงฆราวาสก็อาจอยู่ได้ตลอดไป แต่ก็นั่นแหละสนุกสบายอย่างนั้นก็เที่ยงที่จะได้เฝ้าอบายในภพหน้าไปอีกยาว...ทำกันไปเพราะไม่รู้เรื่อง..เวลากรรมให้ผลก็สาหัสแต่ก็ไม่มีโอกาสรู้อีก เรียกว่าเกิดมาเขลาแล้วสร้างเหตุเพื่อความบอดเขลาต่อไปอีกเช่นนี้..



นับว่าคุณรู้ฯมีบุญอุปถัมภ์อยู่มาก เท่าที่เห็นมาส่วนมากภรรยาต้องพึ่งสามีเรื่องรายได้..ดังนั้นความเดือดร้อนด้านการเงินอันเป็นเรื่องใหญ่ของคุณรู้ฯจึงไม่มี นี่เป็นจุดแข็งที่คุณมีอยู่จึงค่อนข้าง"ง่าย"ที่คุณจะเลือกเดินจากเขาไปอย่างฉับพลันทันทีเช่นนี้..หากพ่อของลูกจะมีใจรับผิดชอบก็เป็นเรื่องกุศลวิบากทั้งของคุณและลูกร่วมกันจัดแจงมาให้..เท่าที่อ่านที่คุณเขียนมาดูเหมือนเขารับผิดชอบอยู่..แต่ก็ไม่พึงตั้งความหวังไว้สูง เพราะความไม่แน่นอนเกิดได้เสมอโดยเฉพาะในคนที่ขาดศีลธรรมเพราะเขาจะทำตามที่กิเลสบงการอยู่เท่านั้น..จึงต้องเผื่อใจไว้ด้วย



นี่คือตัวอย่างของความรักแบบผิดๆ ที่เห็นแก่สายสัมพันธุ์โดยไม่คำนึงถึงความถูกต้องชอบธรรม อันเป็นอาการปรกติของผู้ที่ขาดวิจารณญานปัญญา และเป็นตัวอย่่างของการร่วมทำบาปกรรมของเหล่าญาติที่แทนที่จะตักเตือนชายคนนี้ให้เลิกพฤติกรรมเสียๆนั้นและเตือนให้เกิดสำนึกรับผิดชอบกลับไปเห็นดีงามกับเรื่องที่ไม่ควร แต่ก็นั่นแหละ พอจะเดาได้ว่าคงไม่ได้คบคุ้นเรื่องศีลธรรมจรรยาที่ถูกควรจึงออกมาในรูปนี้.. เอาเถิด คุณรู้ฯก็พึงตัดลงปลงใจว่าสิ่งที่เกิดนี้ก็มาด้วยบาปเก่าของเรานั่นเอง แล้วพึงอภัยแก่พวกเขาเสียไม่ก่อเวรผูกภัยให้เนื่องกันไปอีก..

หากฝ่ายชายเขายืนยันว่าระหว่างคุณกับเขาจบลงไปแล้ว คงไม่มีประโยชน์ที่จะยื้อเวลาและต้องเข้าใจว่า แม้เราจะอยากให้เรื่องจบในแบบที่ลูกจะได้อยู่กับพ่อแม่ครบ ..หากมันเกิดไม่ได้..ก็เพราะอำนาจบาปเก่านั่นเองที่จัดแจงผลมา ใครจะมีอำนาจบังคับบงการกรรมได้เล่า..เราก็ได้เพียงยอมรับให้ได้ด้วยปัญญาว่าสิ่งทั้งปวงเกิดจากเหตุเท่านั้น..เหตุเก่าเราแก้ไม่ได้ แต่เราทำเหตุใหม่ที่ดีได้ ย่อมมีผลดีตามมา..ขอให้มั่นใจในบุญทั้งหลายเถิดว่าเป็นที่มาของความสุขความไม่กันดารในที่ทั้งปวง..

ขอให้คุณ รู้ทันหัวใจพ้นวิกฤตชีวิตครั้งนี้ได้โดยราบรื่นรวดเร็วและมีความสุขครับ..

คุณตาขา... พี่ทักทายขา...

พิมแปลกใจมากเลย... เห็นมาหลายครอบครัวแล้วที่ลูกชายมีบ้านเล็กบ้านน้อย ทำไมคุณแม่ของผู้ชายคนนั้นแทนที่จะตักเตือนแต่ดูเหมือนกลับกลายเป็นภาคภูมิในความเก่งของลูกชายตัวเองแทน ทั้งๆ ที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน น่าจะเข้าใจความรู้สึกได้ดี

ทั้งๆ ที่การกระทำของลูกชายนั้น เป็นการผิดศีลธรรม ทำร้ายจิตใจของผู้เป็นภรรยา และที่สำคัญที่สุดมันสื่อให้เห็นว่าผู้ชายคนนั้นหย่อนการอบรมเรื่องความซื่อสัตย์อย่างแรง

พิมไม่รู้ว่า...กรณีนี้ผู้เป็นคุณพ่อคุณแม่จะถือว่าทำผิดศีลธรรมหรือเปล่า .... แทนที่จะห้ามปรามกลับดีใจ


๕๕๕๕๕๕๕
ปล.
ขอโทษคุณรู้ทันหัวใจนะคะ... พิมไม่ได้อยากว่าคุณแม่ของสามีคุณ แต่พิมเองก็เห็นผู้หญิงที่พบเหตุการณ์กรณีเช่นเดียวกับคุณเยอะมากค่ะ แค่อยากถามเฉยว่า กรณีถือว่าคุณแม่ผิดศีลธรรมไหม... เท่านั้นเองนะคะ

พิม

การตัดสินใจของคน ต่างสถานการณ์ ย่อม
ตัดสินใจทำต่างกัน ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่อง
เดี๋ยวกัน หรือมีส่วนคล้ายกันมากก็ตาม
การตัดสินใจของคุณเป็นการอยู่ กับพ่อของลูก
ถือว่าคุณเป็นคนที่มีความอดทนสูงมาก
และจากที่อ่านจนถึงตอนนี้ความทุกข์ของคุณ
ได้จางหายไปแล้ว เพราะคุณได้ตัดสามี
ออกจากหัวใจ เหลือไว้แต่เพียงผู้ชายคนหนึ่ง
ที่จะต้องมีส่วนรับผิดชอบในการเลี้ยงดูเด็ก 2 คน
เท่านั้น การคิดแบบนี้ถือว่า เป็นการคิดที่ให้คุณพ้น
จากทุกข์แล้ว ขอแสดงความยินดีด้วย

ดิฉันเองก็พยายามที่จะทำ คิดให้ได้แบบคุณ
แต่ยังทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ยังต้องให้การฝึกฝนอีกนานเลยค่ะ

พิมจ๋า อ้อจ๋า พอพุดได้อ่านเรื่องราวของคุณรู้ทันหัวใจแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะต้องคิดถึงเรื่องราวของตัวเอง มันช่างคล้ายกันเหลือเกิน กรณีที่คุณแม่สามี และครอบครัวสามี มีส่วนรู้เห็นเป็นใจ และช่วยกันปกปิดเรื่องผู้หญิงอีกคนของสามีเรา สามีพุดเคยพาผู้หญิงไปนอนที่บ้านพ่อแม่เขาที่ต่างจังหวัด กว่าพุดจะรู้เรื่องก็ผ่านไปนาน และครอบครัวสามีรู้เรื่องที่สามีพุดมีผู้หญิงอีกคนตั้งแต่ต้น มีแต่พุดและครอบครัวพุดเท่านั้นที่ไม่รู้ ซึ่งกว่าจะรู้ความจริงก็ใช้เวลา 8 ปี และทุกวันนี้สามีพุดก็ชอบโทรไปต่อว่าพุดให้ที่บ้านฟัง เวลาที่มีปัญหากับเรา ทั้งที่ต้นตอของปัญหาก็เรื่อง นอกใจ เจ้าชู้ กินเหล้า ของเขาล้วนๆ แต่เป็นว่าพุดเป็นคนผิดที่บังอาจไปว่าลูกชายเขา พุดเคยโทรไปปรึกษาพ่อแม่สามีนะ เพราะอยากให้เขาช่วยตักเตือนลูกชายบ้างแต่กลับกลายเป็นว่า น้องชายสามีต่อว่าพุด ว่าเอาเรื่องไปสบายใจไปเล่าให้พ่อแม่เขาฟัง ความดันโลหิตเขาขึ้น (เป็นอันว่าเราผิดอีกตามเคย...ทั้งที่ตอนสามีโทรไปว่าเราก็เห็นรับฟังและช่วยเสริมด้วยซ้ำ) .... หลังจากนั้นมาพุดไปเคยโทรไปหาพ่อแม่สามีอีกเลย มีอะไรก็จะปรึกษาแม่พุดเท่านั้น เพราะพุดรู้ซึ้งแล้วจริงๆ ว่าคนที่รักพุดมากที่สุดคือ พ่อแม่เรานั้นเอง.......

นี่แค่ตัวอย่างบางตอนนะ ถ้าเล่าสิ่งที่ต้องเจอมาทั้งหมด เล่าเป็นเดือนก็ไม่จบ...อันนี้เล่าให้ฟังแบบ ขำ ขำ ขำ นะ ตอนนี้ไม่ซีเรียสแล้ว...... เพราะไม่คาดหวังอะไรจากคนเหล่านั้นอีกแล้ว

พิมกับอ้อ มีลูกชาย พุดฝากความหวังไว้ด้วยนะ อยากเห็นผู้ชายใน Generation ต่อไป เป็นผู้ชายที่รักเดียวใจเดียว และเป็นสุภาพบุรุษ ....และเมื่อไหร่ที่มีลูกสะใภ้ พิมกับอ้อก็อย่าเป็นแม่สามีแบบที่พุดโดนนะ เห็นใจในความเป็นลูกผู้หญิงด้วยกันนะ...(โดนกดดันแล้ว.ทั้งแม่และ..หลานชาย)

เจอคำตอบแล้วค่ะ...คุณตา ....

ขอบคุณค่ะพี่ทักทาย ขอบคุณค่ะคุณตา คำตอบของพี่ทักทายเหมือนๆ กับของคุณตาเลย

พิม

พุดจ๋า อ้อจ๋า ....

พิมตั้งใจว่าจะพยายามเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด ... พยายามสอนให้เขาซื่อสัตย์กับตัวเองและคนอื่นๆ พยายามพาเข้าวัด ฟังเทศน์ ฟังธรรมบ้าง ก็ตั้งใจว่าจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นั่นแหละจ๊ะ

อย่างน้อย.... เราก็มีประสบการณ์ รู้เห็นอะไรมาบ้าง ก็คงพอจะแนะนำลูกชายได้บ้างนะ อ้อว่าไหม


พิม

ถึงอย่างไรก็คงขออนุโมทนาบุญ กับการบวชของเขาในครั้งนี้
หวังว่าพระธรรม คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าจะ
ทำให้สามีของคุณตาสว่าง และหากเขาตั้งใจ
เรียนรู้ในธรรมจริงก็จะได้รับผลบุญที่ยิ่งใหญ่

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ และไม่ต้องนำตัวเองไป
เปรียบเทียบกับคนอื่น เพราะเมื่อเปรียบแล้วทำให้เรา
รู้สึกด้อย ไม่ควรลดคุณค่าของตัวเอง

เป็นบทความที่ลอกมาค่ะ แต่มันเป็นความจริงของคนเรานะคะ

ความรักที่เปลี่ยนแปลงไป
ทำให้หัวใจของเราเจ็บปวดนัก
ในขณะที่เรายังมีความรักอย่างมากมาย
แต่คนรักของเราจืดจางแหนงหน่าย
เราย่อมเจ็บปวดและไม่มีวันเข้าใจ

ความรักเป็นเรื่องธรรมชาติ
มันเกิดขึ้นเองโดยมิได้มีใครมาบังคับ
เราลืมไปว่าเรารักเขาเองโดยมิได้มีใครสั่งให้รัก
และเขาก็รักเราเองโดยมิได้มีใครบังคับ

วันหนึ่งเมื่อความรักจืดจางจากใจเขา
เรามิอาจฝืนใจเขาได้
ทั้งมิอาจสั่งบังคับให้ยังคงรักเราได้
วันนี้เราอาจยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาหมดรัก
เรื่องบางอย่างเมื่อยากที่จะทำความเข้าใจ
เราก็แค่ทำใจยอมรับมันเท่านั้นเอง

ก่อนโน้นก็เคยเผชิญความเจ็บปวดกับคนรักมาก่อน จนกระทั่งมาเจอรักแท้ที่คิดว่า คนนี้ ช่วยสมานแผลในใจและมอบความอบอุ่นให้เรา แต่ทุกสิ่งมิอาจทำตามใจปรารถนา เขาก็พลัดพรากจากเราไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ จากไปไกลแสนไกล คนละภพ ทุกข์จากการจากเป็น มันย่อมดีกว่า ทุกข์จากการจากตาย ความเจ็บปวดครั้งนี้ยากจะทำใจ แต่ก็ต้องทนอยู่ อยู่อย่างไร้หัวใจ ปัญหาของคุณจะผ่านพ้นไปด้วยดี ขอเอาใจช่วยค่ะ สู้สู้ค่ะ

ยามรักร้าว อะไรก็เศร้าไปหมด
ไม่เคยคิดเลยในชีวิตว่าจะเป็นแม่หม้ายลูกติด
สุดท้ายไม่ได้ไปร่วมงานบวชสามีค่ะ
ติดเรื่องงาน แต่ผู้หญิงคนนั้นไป
แม่สามีก็บอกดิฉันว่าค่อยไปตอนสึกแล้วกันน่ะลูก
ซึ้งค่ะ